Συμπληρώσαμε το μισό της κανονικής περιόδου και καθώς πέρασαν οι έξι αγωνιστικές για τις οποίες είχαμε βγάλει το δείκτη SoS (Stength of Schedule) ήρθε η ώρα για νέα ενημέρωση.

Όσοι διαβάζετε πρώτη φορά για τον δείκτη δύναμης του προγράμματος, μπορείτε να ανατρέξετε σε προηγούμενα κείμενα (εδώ και εδώ) για την επεξήγηση.

Ο "πόλεμος" μεταξύ της Ευρωλίγκα και της ΦΙΜΠΑ καλά κρατεί εδώ και χρόνια, οδηγώντας το μπάσκετ σε ένα κουραστικό και επιζήμιο για τις ομάδες και τους παίκτες μπέρδεμα. Τέσσερις διοργανώσεις, μπλέξιμο στο καλεντάρι των αγώνων, ενδιάμεσα παράθυρα για εθνικές ομάδες, κάποιοι παίκτες πάνε, κάποιοι δεν πάνε γιατί παίζουν Ευρωλίγκα και γενικά μια κατάσταση διχαστική για το ευρωπαϊκό μπάσκετ, που το σίγουρο είναι ότι δεν ωφελείται από αυτή την διαμάχη. Ο Τζόρντι Μπερτομέου, CEO της Ευρωλίγκας και οι άνθρωποι της ΦΙΜΠΑ δεν βρίσκουν μια χρυσή τομή και κάπως έτσι το μπλέξιμο θα συνεχίζεται.

Σαν σε επανάληψη του περσινού αγώνα στην Μόσχα, ο Παναθηναϊκός αναδείχθηκε νικητής απέναντι στην ΤΣΣΚΑ, με τον Νικ Καλάθη να είναι και πάλι καθοριστικός, βάζοντας το τρίποντο που έστειλε το ματς στην παράταση και άλλο ένα που πρακτικά καθάρισε το ματς στο έξτρα πεντάλεπτο. Κάπως έτσι ο Ρικ Πιτίνο έμεινε αήττητος απέναντι στην ρωσική ομάδα, ενώ οι πράσινοι βλέπουν το δύσκολο πρόγραμμα των τελευταίων εβδομάδων να ολοκληρώνεται με μάλλον θετικό πρόσημο. Στα υπόλοιπα ματς της τελευταίας αγωνιστικής του πρώτου γύρου η Μπασκόνια έκανε τη νίκη της χρονιάς της απέναντι στην Μπαρτσελόνα, Εφές και Φενέρ καθάρισαν Χίμκι κι Ολυμπιακό, η λειψή Μακάμπι παραδόθηκε στην Ζαλγκίρις, ενώ επίσης κερδισμένες βγήκαν κι οι Ρεάλ, Ερ. Αστέρας. Τέλος η Αρμάνι άντεξε απέναντι στην μαχητική Ζενίτ, ενώ η Βαλένθια κέρδισε με ανατροπή στο δεύτερο ημίχρονο την Άλμπα.

Θα μπορούσε κάποιος/κάποια να πει πως βλέπει μπάσκετ στην εποχή του Σπανούλη. Δεν ξεκινά απαραίτητα από ένα χρονικό σημείο, αλλά αν θα έπρεπε ντε και καλά να βάλουμε ένα στίγμα εκκίνησης, αυτό θα ήταν ... δύο. Πρώτα (χρονικά) η κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου με την εθινική στην Πολωνία το 2009 και δύο χρόνια αργότερα η αποψίλωση του ρόστερ του Ολυμπιακού και η σπορά της νέας ομάδας γύρω από εκείνον.

Λες και ήθελαν να δώσουν υλικό για το γιορτινό "μακρινό ριμπάουντ", οι Φενέρ και Βαλένθια δημιούργησαν ένα άκρως τρελό και απίθανο φινάλε σε κανονική περίοδο και παράταση στην Πόλη, που έδωσε έξτρα χρώμα στην 16η αγωνιστική της Ευρωλίγκα. Ο Ερυθρός Αστέρας πέτυχε μία πολύ σημαντική νίκη στην Αγία Πετρούπολη, ενώ η Ρεάλ πιστοποίησε την ανωτερότητα της αυτό τον καιρό, περνώντας από το ΟΑΚΑ με άνεση πρωταθλήτριας.

Καλημέρα και καλές γιορτές φίλες και φίλοι. Πριν φτιάξω μελομακάρονα σας ετοίμασα μερικά ειδικά στατιστικά για την Ευρωλίγκα: Ποιες ομάδες κερδίζουν περισσότερα “κλειστά” παιχνίδια; Ποιοι παίκτες είναι “clutch”; Ποιοι παίκτες σκοράρουν περισσότερο χωρίς ασίστ;

Η Ρεάλ Μαδρίτης συνέχισε την ξέφρενη πορεία της τις μέρες που πέρασαν στην Ευρωλίγκα, καταλαμβάνοντας πλέον την πρώτη θέση και δείχνοντας σταθερά εδώ και καιρό ως η καλύτερη ομάδα. Στη διπλή αγωνιστική που ολοκληρώθηκε χθες, η Εφές της παραχώρησε τα σκήπτρα της κυριαρχίας, χάνοντας από την θαυμάσια ΤΣΣΚΑ του Δημήτρη Ιτούδη, που φαίνεται πως αποκτά μέταλλο νικητή με ολοκαίνουριο ρόστερ. Οι Ρώσοι δείχνουν να μαθαίνουν να κερδίζουν σε δύσκολες έδρες, καθώς είχαν περάσει και από τη Βαρκελώνη και αν θέλετε τη γνώμη μου θα παλέψουν για την τετράδα μέχρι το τέλος, κάτι που συνιστά επίτευγμα πρώτου μεγέθους.

Αφού την προηγούμενη εβδομάδα γράψαμε για τη χειρότερη και πιο αδιάφορη εμφάνιση της χρονιάς για τον Ολυμπιακό, ήρθε το χτεσινό παιχνίδι στο Βελιγράδι για να μας κάνει να αναθεωρήσουμε την άποψη μας κατά το ήμισυ τουλάχιστον. Το δεύτερο ημίχρονο των Πειραιωτών ανέβηκε στην κορυφή της κατάταξης με τα χειρότερα παιχνίδια στη σεζόν. Βλέποντας το πρώτο μέρος του αγώνα άλλωστε, κανείς δεν περίμενε αυτή την ανατροπή του σκορ. Το ματς μας προϊδέαζε για μια εύκολη επικράτηση, αντί αυτού όμως είδαμε μια κατάρρευση μετά την ανάπαυλα για τον Ολυμπιακό, που έπαθε ολικό μπλακ άουτ. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν οι παίχτες επαναπαύτηκαν στο πολύ καλό πρώτο μέρος, να ένιωσαν σίγουροι με τον εαυτό τους, ωστόσο με την εμφάνιση τους στο δεύτερο ημίχρονο απογοήτευσαν. Θεωρούσα ότι ο Ολυμπιακός θα παλέψει στην κούρσα της φετινής Euroleague, αλλά μάλλον έκανα λάθος.

Με τον ερχομό του Ρικ Πιτίνο στην τεχνική ηγεσία του Παναθηναϊκού, οι πράσινοι έχουν πετύχει τρεις νίκες σε κρίσιμα παιχνίδια, απέναντι σε Μπασκόνια, Ολυμπιακό και Φενέρ εσχάτως, ενώ έχουν μία και μοναδική απώλεια στην Βαρκελώνη, όπου παρέμεναν μέσα στο παιχνίδι μέχρι τα μέσα της τελευταίας περιόδου. Παρόλα αυτά, κάτι δεν δείχνει να πηγαίνει καλά στην ομάδα του τριφυλλιού. Εάν εξαίρεσουμε την εξολόθρευση της Μπασκόνια στο ΟΑΚΑ, στα υπόλοιπα ματς η ομάδα του Παναθηναϊκού έδειξε να αντιμετωπίζει αρκετά προβλήματα σε μεγάλα διαστήματα μέσα στους αγώνες, άλλοτε επιθετικά κι άλλοτε αμυντικά. Τουλάχιστον αυτό δεν έχει συνδυαστεί με βαθμολογικές απώλειες.

Το ζήτημα είναι πως κάθε παιχνίδι από τα τρία τελευταία στην Ευρωλίγκα έφερε στο φως κι ένα διαφορετικό πρόβλημα για τους πράσινους. Στο ματς με τον Ολυμπιακό, ένεκα και της αυξημένης πίεσης που ασκήθηκε στην ομάδα, εμφανίστηκαν αρκετά προβλήματα στην άμυνα στο pick ‘n’ roll του Ολυμπιακού, ενώ παράλληλα χάθηκε μία μεγάλη διαφορά μέσα σε λίγα λεπτά και το σύνολο φάνηκε να πάσχει από έλλειψη λύσεων, πέραν του καταπληκτικού ματς του Ράις. Μία εβδομάδα αργότερα, ο Παναθηναϊκός υπέφερε στην Βαρκελώνη, καθώς η γραμμή ψηλών του ηττήθηκε κατά κράτος από τα μεγάλα κορμιά της Μπαρτσελόνα, ενώ η πληθώρα λύσεων της Ισπανικής ομάδας στα γκαρντ έδωσε τη χαριστική βολή. Χθες, απέναντι στην παραπαίουσα Φενέρ, οι πράσινοι είχαν δυο πρακτικά νεκρά δεκάλεπτα, δίνοντας την ευκαιρία στους παίκτες του Ομπράντοβιτς να κλείσουν αμφότερα τα ημίχρονα με καλύτερο τρόπο και στο τέλος να απειλήσουν ανοιχτά για τη νίκη. Παρότι δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα ούτε με την αμυντική προσήλωση της ομάδας, ούτε με την γραμμή ψηλών, που επιβλήθηκε με άνεση απέναντι στην λειψή και ευάλωτη frontline της Φενέρ, ο Παναθηναϊκός υπέφερε όταν βρισκόταν εκτός αγώνα ο αρχηγός του Νικ Καλάθης, η έξοδος του οποίου με 5 φάουλ άλλαξε εντελώς την μορφή του αγώνα.

Χωρίς αυτόν στο μεγαλύτερο διάστημα της τέταρτης περιόδου, ο Παναθηναϊκός έβαλε μόλις δυο καλάθια σε 10 αγωνιστικά λεπτά και η παραλίγο ήττα έγινε νίκη χάρη στην ευστοχία των Φριντέτ, Ράις από τη γραμμή των βολών, τις δυο λάθος επιθέσεις της Φενέρ με τη διαφορά στο ένα καλάθι και τα όσα έγιναν στις δυο τελευταίες επιθέσεις του Ντε Κολό. Η κακή εικόνα της ομάδας με τον Καλάθη καθηλωμένο στον πάγκο αφενός δείχνει την απόλυτη ανάγκη που έχουν οι συμπαίκτες του στην παρουσία του στο παρκέ κι αφετέρου αναδεικνύει την έλλειψη λύσεων που υπάρχει στην περιφέρεια, ακόμη και στο κάθε καλό ματς των έτερων δυο παικτών που υπάρχουν δίπλα του

Με λίγα λόγια, ο Παναθηναϊκός εμφανίζει ελλείματα τόσο στους ψηλούς, όσο και στους κοντούς, ανάλογα με το κάθε ματς και τις δυνατότητες του εκάστοτε αντιπάλου. Σιγά τα νέα θα μας πείτε, η ομάδα χρειάζεται ενίσχυση. Το θέμα είναι ότι σε αντίθεση με την περσινή σεζόν, η ομάδα έχει δύο βασικές διαφορές, οι οποίες τριγυρίζουν από τον ερχομό του Πιτίνο στη μέση της σεζόν. Πρώτον, πέρα από το γεγονός πως ο αμερικάνος hall of famer ήρθε νωρίτερα μέσα στην χρονιά, η θέση της ομάδας στην βαθμολογία είναι φέτος πολύ καλύτερη, παρά τις αστοχίες απέναντι σε Βιλερμπάν κι Άλμπα. Επίσης, πέρυσι το σύνολο ήταν έτσι στελεχωμένο ώστε να έχει καλύτερες βάσεις στην άμυνα, με παίκτες που είχαν την εμπειρία από τα γήπεδα της Ευρώπης, αλλά και την όποια συνοχή υπήρχε μετά από τρεις μήνες αγωνιστικής δράσης. Φέτος υπάρχουν αθλητές που είτε δεν έχουν τα σωματικά χαρακτηριστικά να παίξουν την άμυνα που απαιτεί ο προπονητής της ομάδας, είτε δεν έχουν προσαρμοστεί στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, είτε και τα δύο ταυτόχρονα. Σε αντίθεση με πέρσι, τα θέματα που αντιμετωπίζει ο Παναθηναϊκός δεν είναι -κυρίως- αγωνιστικά και μοιάζει δύσκολο να καλυφθούν με τον ερχομό ενός ‘’Κιλπάτρικ’’ και με καλύτερη συμπεριφορά των όσων ήδη παίζουν. Τα θέματα που έχει να λύσει ο Πιτίνο είναι μεν πιο εύκολα στον εντοπισμό τους, όμως η λύση τους συμπεριλαμβάνει ριζικές αλλαγές στον τρόπο παιχνιδιού από πολύ ουσιαστικούς παίκτες. Κάπως έτσι εξηγείται άλλωστε κι η συνέχιση στην διακύμανση της απόδοσης της ομαδας, η οποία ακόμη και με τον κόουτς Πεδουλάκη είχε φέρει απρόσμενες ήττες, όπως με την Βιλερμπάν, αλλά και μεγάλες νίκες, σαν κι αυτή απέναντι στην Εφές.

Την ίδια στιγμή πάντως ο Παναθηναϊκός έχει (πρακτικά) σταθερή θέση στην πρώτη οκτάδα, απέχει αρκετές νίκες από τις ομάδες που βρίσκονται στα πρόθυρα της και μάλιστα έχει κερδίσει τις περισσότερες εξ αυτών. Εάν το θέσουμε αριθμητικά, οι πράσινοι έχουν πετύχει κάτι παραπάνω από το μίνιμουμ που χρειαζόταν ώστε να μπορέσουν να καλύψουν τις δυσκολίες που έρχονται στα ματς που ακολουθούν, απέναντι σε Μακάμπι, Ρεάλ, ΤΣΣΚΑ κι Αρμάνι. Με βάση αυτά, το πρόσημο που μπαίνει στην μέχρι τώρα πορεία της ομάδας είναι απόλυτα θετικό, ειδικά για μία ομάδα που άλλαξε προπονητή στη μέση της σεζόν, για πολλοστή φορά στα τελευταία χρόνια.

Έχοντας συμπληρώσει κάτι παραπάνω από το πρώτο τρίτο της σεζόν, η εικόνα που συμπληρώνεται για την πράσινη ομάδα είναι μάλλον καλύτερη από τις αρχικές προβλέψεις, χωρίς μάλιστα να έχει εντυπωσιάσει με την απόδοσή της στο παρκέ. Σε μία διοργάνωση που δεν έχει επιβεβαιώσει το βελτιωμένο επίπεδο που αναμενόταν, ο Παναθηναϊκός μοιάζει να έχει πλέον αυξημένες πιθανότητες να εμφανίσει μετά από αρκετά χρόνια την πρόοδο που επιζητούν οι διοικούντες του. Αυτή πλέον καθορίζεται από την όποια βελτίωση μπορεί να παρουσιάσει, άρα και τα όσα θα μπορέσει να πετύχει ο προπονητής της με ή χωρίς ενίσχυση.

Καλησπέρα σας αγαπητοί και αγαπητές, από το βροχερό κέντρο της Αθήνας. Η ολοκλήρωση της 13ης αγωνιστικής της Ευρωλίγκα έφερε δυο αναμενόμενες ήττες για τις ομάδες μας. Δείξτε μου μια πιο παράταιρη χρήση προσωπικής αντωνυμίας από το "μας" στην παραπάνω πρόταση, και θα πιστέψω ότι υπάρχει έστω κι ένας Παναθηναϊκολυμπιακός. Τα σημεία των καιρών μας έχουν ωθήσει στην αναζήτηση προσήμων στις ήττες, οπότε μάλλον η ήττα των "πράσινων" στη Βαρκελώνη ήταν λίγότερο "ήττα" από αυτή των "ερυθρόλευκων" στη Μαδρίτη.