Ξέχωρα από αυτά, η Βαλένθια αποτελεί στη φετινή διοργάνωση της Euroleague την ευχάριστη έκπληξη, αν μπορούμε να χαρακτηρίσουμε βέβαια έτσι την τροπαιούχο του Eurocup της περασμένης περιόδου - μεταξύ άλλων έχει άλλες τρεις κατακτήσεις της συγκεκριμένης διοργάνωσης, το 2003, 2010, 2014 και ένα πρωτάθλημα Ισπανίας το 2017.
Ο λόγος που την κατατάσσω ως τέτοια είναι το κάκιστο ξεκίνημα μετά τους πρώτους επτά αγώνες, με μία μόλις νίκη, διάστημα στο οποίο έμοιαζε ως ο φτωχός συγγενής της διοργάνωσης, δείχνοντας πως μάλλον θα αποτελέσει έναν σάκο του μποξ, παρά μία υπολογίσιμη δύναμη. Κάκιστη άμυνα, για την ακρίβεια η χειρότερη μεταξύ των 18, με το defensive rating (οι πόντοι που δέχεται μία ομάδα ανά 100 κατοχές) να είναι στους 118,5 πόντους ανά 100 κατοχές, ενώ τα ποσοστά των ατιπάλων ήταν ιδιαίτερα υψηλά. Το πρόβλημα ήταν διττής φύσεως, καθώς ούτε η επίθεση λειτουργούσε ιδανικά με 103,1 πόντους/100 κατοχές (5η χειρότερη επίθεση) και με το χαμηλότατο 48,2% σε σταθμισμένη ευστοχία ( eFG % ) .
Υπήρχαν ελαφρυντικά για αρχικές εμφανίσεις. Αφενός η ομάδα ταλαιπωρήθηκε από ορισμένους τραυματισμούς παιχτών, που αυτή τη στιγμή μοιάζουν σημαντικά γρανάζια για τον προπονητή Jaume Ponsarnau, όπως οι Colom, Abalde, Van Rossom, αφετέρου άλλαξε αρκετά με την αποχώρηση σημαντικών προσώπων σε σχέση με το ρόστερ που κατέκτησε το Eurocup. Παίχτες όπως οι Diot, Will Thomas αποχώρησαν για ομάδες της Euroleague (Βιλερμπάν και Ζενίτ αντίστοιχα), ο εξαιρετικός πλάγιος σουτέρ Matt Thomas μετέβη στον Καναδά και στους πρωταθλητές του ΝΒΑ, Toronto Raptors, ενώ αποχώρησε για το Μπιλμπάο ο αρχηγός της ομάδας Rafa Martinez.
Η συνέχεια για τους Βαλενθιάνους ήταν εξαιρετική. Στους επόμενους 15 αγώνες της διοργάνωσης έκαναν 10 νίκες, ανεβάζοντας κατακόρυφα τις επιδόσεις τους, με αποτέλεσμα πλέον να ορέγονται πρόκριση στην προημιτελική φάση, ύστερα από μία σχεδόν δεκαετία σχεδόν και τη σεζόν 2010/11. Τότε, με προπονητή τον Svetislav Pesic και παίχτες όπως τους De Colo, Claver, αποκλείστηκαν στη σειρά με τη Ρεάλ με 2-3 νίκες.
Τι είναι αυτό που βελτίωσαν οι νυχτερίδες1 και τους κάνει να ονειρεύονται μία συνέχεια ακόμα καλύτερη; Για αρχή, η άμυνα βελτιώθηκε ελάχιστα, ίσα ίσα ώστε να μην θεωρείται η χειρότερη της διοργάνωσης. Δέχεται μόλις 2,2 πόντους λιγότερους σε αυτό το διάστημα, κάτι που την φέρνει μόλις 12η. Η μεγάλη διαφορά έγκειται στο επιθετικό κομμάτι , το οποίο έχει βελτιωθεί τόσο, ώστε στην περίοδο των 15 αυτών αγώνων η Βαλένθια να έχει τη δεύτερη καλύτερη επίθεση, με 122,7 πόντους/100 κατοχές, με τα ποσοστά δε να ανεβαίνουν ραγδαία και το eFG% στο 57,1% (στο 54,4% αυτή τη στιγμή συνολικά). Η κατανομή των προσπαθειών δε, όπως θα δείτε ταιριάζει περισσότερο σε ομάδες του ΝΒΑ.
Όπως βλέπετε οι προσπάθειες θα είναι είτε κοντά στο καλάθι, είτε έξω από τη γραμμή του τρίποντου, αποφεύγοντας τα σουτ της μέσης απόστασης - μόλις το 10% των προσπαθειών της προέρχεται απο εκει. Η Βαλένθια μοιάζει ως η πιο ‘’moneyball’’ ομάδα της φετινής Euroleague. Βρίσκεται στο τοπ-5 όσον αφορά τις προσπάθειες στη ρακέτα, με περίπου το ένα τρίτο αυτών να είναι μέσα στο ζωγραφιστό, ενώ το ποσοστό των σουτ που παίρνει από την περιφέρεια είναι στο 32,2% .
Η ομάδα της παέγια παίζει γρήγορα στην επίθεσή της, όχι τόσο με πολλές κατοχές (βρίσκεται στον μέσο όρο περίπου τις λίγκες σε κατοχές ανά παιχνίδι) αλλά με συνεχή κίνηση, χωρίς στατικότητα.
Η επίθεση πρακτικά ξεκινάει από το low post και χωρίς να γίνει κάτι το εξεζητημένο, οι παίχτες κινούνται διαρκώς, ώστε να βρίσκονται στις κατάλληλες θέσεις. Ειδικά στην έδρα της θα προσπαθήσει να τρέξει και να ανοίξει τον ρυθμό του αγώνα-ισπανική ομάδα γαρ-, ενώ παρουσιάζει τη δεύτερη καλύτερη εντός έδρας επίθεση μετά την Εφές, με 122 offensive rating. Έχει αρκετά αθλητικά κορμιά, όπως οι Labeyrie, Ndour, Abalde, που κυνηγάνε τα ριμπάουντ (9η συνολικά και 4η ομάδα στα επιθετικά με 11,4 ανά ματς), έμπειρους αθλητές όπως ο αειθαλής San Emeterio, νεαρούς εξελίξιμους σαν τους Marinkovic, Loyd και εν γένει αποτελεί μία ομάδα που οι παίχτες της γνωρίζουν καλά τον ρόλο τους.
Βασικό επιθετικό πόλο αποτελεί ο Μαυροβούνιος σέντερ, Bojan Dubljevic o οποίος εδώ και χρόνια είναι ο πιο ορίτζιναλ στρετς σέντερ των ευρωπαϊκών γηπέδων. Η Βαλένθια βασίζεται αρκετά στις πικ εν ρολ συνεργασίες, στο inside game και το παιχνίδι στο χαμηλό ποστ, όπου δεσπόζει η παρουσία του. Το ματς εναντίον της Φενέρ στην Τουρκία αποτέλεσε την βραδιά καριέρας του όσον αφορά το σκοράρισμα με 30 πόντους, ενώ σθνολικά εχει 14,4 πόντους και μαζεύει 7 ριμπάουντ ανά παιχνίδι.
Ο Colom αποτελεί κατά την άποψή μου τον δεύτερο πιο σημαντικό παίχτη της ομάδας, o οποίος έρχεται από τον πάγκο στα περισσότερα παιχνίδια. Ο Ισπανός guard είναι από τους πιο «παρεξηγημένους» παίχτες, καθώς ουδέποτε βρέθηκε στο ρόστερ μίας εκ των μεγάλων ομάδων της διοργάνωσης. Φέτος είναι η δεύτερη σεζόν του στην Εuroleague μετά την παρουσία του με την Ούνικς τη σεζόν 2016/17. Δεύτερος δημιουργός με 4,1 ασίστ πίσω από τον Van Rossom, κατευθύνει εξαιρετικά την επίθεση των νυχτερίδων.
Στα αρνητικά της Βαλένθια, πέρα από το κακό ξεκίνημα, συγκαταλεγνται τα νεκρά διαστήματα που παρουσιάζει σε ορισμένα παιχνίδια, με αποτελέσματα να δέχεται αρκετά μεγάλα σερί (πχ το ματς με τον Παναθηναϊκό, που παραλίγο να το χάσει), την επίθεση να «κολλάει» και τη μπάλα να μην κυκλοφορεί καλά. Συνήθως αυτά τα διαστήματα συνδυάζονται με την παρουσία του Colom, στον πάγκο ώστε να πάρει ανάσες για τη συνέχεια.
Εν κατακλείδι παντως, δείχνει πως μπορεί να είναι μία ομάδα με σταθερότητα στη διοργάνωση, να αποτελεί έναν αξιόλογο αντίπαλο και την τέταρτη ισχυρή Ισπανική ομάδα σε διάρκεια, κάτι που θα εξαρτηθεί από την πορεία της στο πρωτάθλημα. Κατά το παρελθόν καμία εκ των Γκραν Κανάρια, Μάλαγα ή ακόμα και η ίδια η Βαλένθια σε προγενέστερες εκδόσεις δεν μπορεσαν να κάνουν την υπερβαση στην Ευρωλίγκα, όμως το 11-11 στην προνομιούχα οκτάδα είναι πολλά υποσχόμενο. Παντως αν ποτέ βρεθείτε στη Βαλένθια και παραγγείλετε παέγια, να θυμηθείτε να αποφυεγετε μία που είναι για δύο άτομα, γιατί μετά δεν θα ευχαριστηθείτε τη βόλτα σας.
