Αυτή τη στιγμή δίνεται η ευκαιρία και η δυνατότητα στον coach να αξιολογήσει το ρόστερ του και τους παίχτες του καλύτερα, να επενδύσει πραγματικά σε εκείνους που χρειάζεται και υποστηρίζουν το πλάνο του και στη συνέχεια με σωστές και προσεγμένες κινήσεις να δημιουργήσει από την αρχή τον Ολυμπιακό που οραματίζεται ο ίδιος. Ας πάμε πάντως στο χτεσινό ματς, εστιάζοντας τι δεν πήγε καλά στη βαριά ήττα στο Κάουνας.

Γενικά

Στην αρχή του αγώνα η στόχευση των ερυθρολεύκων ήταν να επιτεθούν με βασικό άξονα το pick and roll παιχνίδι του Σπανούλη και να βάλουν σε κίνηση τη σκληρή άμυνα της Ζάλγκιρις, η όποια αρέσκεται στο σκληρό και μπασκετικό ξύλο στο αμυντικό της μισό. Είναι μια ομάδα που προστατεύει πολύ σωστά το ζωγραφιστό της και με το που περάσει η μπάλα στο low post, η οδηγία για παγίδα από baseline είναι άμεση, με καλούς χρόνους αντίδρασης στα rotation και τα close out. Χρειάζεται διαρκή ταχύτητα στην επίθεση για να μπορέσεις να τη χτυπήσεις και τρέξιμο στον αιφνιδιασμό.

Ο Ολυμπιακός δεν έκανε τίποτα από αυτά βασικά. Στην επίθεση ήταν μονοδιάστατος μετά τους τραυματισμούς των Ρότσεστι και Σπανούλη και έχοντας υπόψη και την απουσία του Πρίντεζη, τα πράγματα δυσκόλεψαν αφάνταστα.

Το rotation της δεύτερης περιόδου δεν απέδωσε τα αναμενόμενα. Η ένταση της άμυνας ειδικά στα πρώτα λεπτά ήταν χαμηλή, ενώ οι κακές αποστάσεις και επιλογές στην επίθεση έδιναν τη δυνατότητα στη Ζάλγκιρις να ανοίξει το τέμπο και να βρει αιφνιδιασμούς και εύκολα καλάθια στο transition. Ο Ολυμπιακός αδυνατούσε να ελέγξει το ρυθμό της αναμέτρησης και ήταν παθητικός από πλευράς αγωνιστικότητας και στις δύο μεριές του παρκέ. Δεν πίεζε αποτελεσματικά, δεν προσπάθησε να βγάλει τη Ζάλγκιρις έξω από το πλάνο της και παρότι ήταν σχετικά κοντά στο σκορ δεν διαφαίνονταν ευοίωνα τα πράγματα στη συνέχεια.

Για το δεύτερο μέρος δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση, καθώς μετά την απώλεια του Σπανούλη, δεν υπήρχε γυρισμός στο παιχνίδι. Σε αυτό το κομμάτι φανερώθηκε η γύμνια στο κομμάτι δημιουργία και στην έλλειψη πρωτοκλασάτου περιφερειακού παίχτη. Εκεί πρέπει να εστιάσει το καλοκαίρι ο coach Μπαρτζώκας στην αναζήτηση παιχτών που θα πληρούν διάφορα κριτήρια: Μέγεθος-άμυνα , σουτ, πάσα είναι βασικά στοιχεία της φιλοσοφίας του και πρέπει να επικεντρωθεί πρωτίστως στην κάλυψη αυτών των αναγκών.

Δυο λόγια για την άμυνα

Ο coach μίλησε την προηγούμενη εβδομάδα για παίχτες που αδυνατούσαν να παίξουν άμυνα. Είχε αναφερθεί στην κακή αμυντική συμπεριφορά με απουσία defensive stopper στην περιφέρεια και rim-protector στους ψηλούς. Μπορεί το δεύτερο κομμάτι να καλύφθηκε από τον Έλλις, αλλά και εκείνος χρειάζεται χρόνο για να αποκτήσει χημεία με τους συμπαίχτες του.

Η συγκεκριμένη αδυναμία διογκώθηκε απέναντι στους Λιθουναούς, που είναι ομάδα που ψάχνει την καλύτερη επιλογή μέσα από τα plays της και στα 24’’ μιας επίθεσης. Μπορεί οι παίχτες του Σάρας να μην διαθέτουν κάποιο σπουδαίο ταλέντο στην επίθεση ατομικά πλην του ΛέΝτει, αλλά κινούνται διαρκώς και θέτουν σε ανισορροπία την αντίπαλη άμυνα. Δουλεύουν πολύ με spain pick and roll από τις 45 μοίρες, με στόχο να αδειάσει η αδύνατη πλευρά, όπως επίσης και flex για να ακουμπήσουν τη μπάλα στο ζωγραφιστό. Ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσε να ακολουθήσει και ήταν ιδιαίτερα αργός στις αντιδράσεις του και στην επικοινωνία των παιχτών. 

Επιπλέον, τα close out ήταν κάτω από τη βάση, με τους Λιθουανούς να χτυπάνε ασταμάτητα τα αργά πόδια και την κακή αμυντική στάση του σώματος των αντιπάλων.

Σε όλες τις περιπτώσεις παραπάνω υπάρχει αργή αντίδραση και λάθος αντιμετώπιση στο close out. Οι περιστροφές είναι εκτός τόπου και χρόνου, εκτελούνται σε λανθασμένους χρόνους και αν η στόχευση ήταν να οδηγήσουν τους παίχτες στο αδύναμο χέρι και τον κεντρικό διάδρομο, που αδυνατώ να το πιστέψω, τότε κάτι πήγε λάθος σε όλο το πλάνο.

Τέλος, ας περάσουμε και σε ένα βασικό κομμάτι που αφορά τη συνεργασίες των παιχτών σε καταστάσεις pick and roll έπειτα από transition και early drag screen που χρησιμοποιεί ο Σάρας, με τους παίχτες του να φτιάχνουν και την κατάλληλη γωνία σε αυτά τα screen.

Deja vu. Ο Σάρας γνωρίζοντας την αδυναμία του Ολυμπιακού σε αυτά τα screen έκανε κάτι πολύ απλό. Τραβώντας το 4αρι του κοντά στο ζωγραφιστό και τον καλύτερο του σουτέρ στη μια πάσα απόσταση, έκοψε τη δυνατότητα για jump to the ball από την πρώτη πάσα. Οι αποστάσεις είναι άρτιες πραγματικά και ο "Skywalker" Λεκαβίτσιους βρήκε το αγαπημένο το floater στο αριστερό χέρι. Ο coach Μπαρτζώκας ίσως να δοκίμαζε δυναμικές εξόδους από τα screen σε τετοιες περιπτώσεις, αλλά δεν έχει βρει ακόμα τη χημεία, την επικοινωνία ή και τους παίχτες που θέλει, για να υιοθετήσει αυτή την επιλογή.

Θα δούμε. Το ματς με τη Ζάλγκιρις εξελίχθηκε σε πανωλεθρία για τον Ολυμπιακό, αλλά όπως είπαμαε και στην αρχή τα κύρια ζητούμενα είναι άλλα. Η μετάβαση στη νέα τάξη πραγμάτων πρέπει να γίνει πιο ομαλά, χωρίς επανάληψη των λαθών, καθώς η επόμενη σεζόν ίσως να είναι η τελευταία του Σπανούλη και του Πρίντεζη και οφείλουν όλοι να σεβαστούν την προσφορά αυτών των δύο τεράστιων αναμορφωτών του συλλόγου, προσφέροντας τους το δικαίωμα για μια τελευταία παράσταση.