Έτσι, με αφορμή την έναρξη του δεύτερου γύρου της Ευρωλίγκα, αποφάσισα να ρίξω μια ματιά σε ορισμένες περιπτώσεις εξ αυτών και να αξιολογήσουμε τις επιδόσεις τους. Τους τοποθέτησα σε «δύομιση» κατηγορίες. Σε αυτούς που παίρνουν υψηλό βαθμό στην αγωνιστική επίδοση και αποδεικνύονται «λίρα εκατό» και σε αυτούς που μοιάζουν ως μία μεγάλη φούσκα –φυσικά αυτό είναι κάτι που μπορεί να αλλάξει στη συνέχεια- μένοντας μετεξεταστέοι εντός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου. Απαραίτητη προϋπόθεση να αγωνίζονται φέτος για πρώτη φορά στην Ευρωλίγκα, οπότε παίχτες όπως οι Μirotic, Mozgov, Zipser δεν βρίσκονται στις παρακάτω κατηγορίες, ενώ το ίδιο συμβαίνει και με τον Joshua Huestis της Bayern, καθώς τώρα επανέρχεται σιγά σιγά από τραυματισμό. Ας ρίξουμε μια ματιά λοιπόν.

«Οι υψηλόβαθμοι»

• Lorenzo Brown

Ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης του Ερυθρού Αστέρα και αυτός που τον οδηγεί με το τέλος του πρώτου γύρου σε τροχιά play offs. Ο 29χρονος guard, είχε επιλεχτεί στο νούμερο 52 του draft το 2013 από τους Timberwolves, όμως στην ομάδα της Μινεσότα αγωνίστηκε μετά από ένα χρόνο, αφού πρώτα τον άφησαν ελεύθερο και φόρεσε τη φανέλα των Sixers. Πέρασε αρκετό διάστημα μεταξύ NBΑ (Suns, Raptors) και GLeague. Αγωνίστηκε σε 103 συνολικά παιχνίδια στο κορυφαίο πρωτάθλημα με πενιχρούς μέσους όρους και περίπου άλλα τόσα (108) στην αναπτυξιακή λίγκα. Προτού μεταβεί στο Βελιγράδι, αγωνιζόταν στο Κινέζικο πρωτάθλημα. Με τον Αστέρα έχει ταιριάξει εξαιρετικά στην περιφερειακή γραμμή με τον έτερο αμερικάνο, Billy Baron, ο οποίος απειλεί περισσότερο από το τρίποντο, εν αντιθέσει με τον Brown που αρέσκεται να τελειώνει κοντά στο καλάθι τις φάσεις, παίζοντας αρκετά κάθετο μπάσκετ, όπως βλέπουμε άλλωστε και στο γράφημα του Πάνου (@lostgps).

Aυτή είναι μια εικόνα που σπάνια βλέπουμε από guards, με τόσο περισσότερα τελειώματα στη ρακέτα σε σχέση με τα σουτ από μακριά. Tα στατιστικά του γράφουν 14,1π/3,8 ρ/4,6ας και ρεκόρ καριέρας μέχρι στιγμής 34 πόντους εναντίον -μαντέψτε- του Ολυμπιακού στη Σερβία (εξ ου και το μέχρι στιγμής, υπάρχει και το ματς στο ΣΕΦ). Fun fact για τον Brown, το καλοκαίρι του 2014 υπέγραψε συμβόλαιο με τη Venezia, όμως λίγο καιρό αργότερα απέτυχε να περάσει τα ιατρικά τεστ, ενώ το ίδιο συνέβη και με την Unics Kazan, η οποία τον ανακοίνωσε το 2016 και εν τέλει δεν αγωνίστηκε ποτέ σε αυτήν για τους ίδιους λόγους¹. Έτσι, το ντεμπούτο του στο ευρωπαϊκό μπάσκετ μετατέθηκε τον περασμένο Αύγουστο. Ίσως αυτός ήταν και ένας λόγος που δεν «ασχολήθηκε» κάποια άλλη ομάδα με τον συγκεκριμένο, που με τις εμφανίσεις του θαρρώ πως το καλοκαίρι μπορεί να βρει συμβόλαιο σε μεγαλύτερη ομάδα από τους Σέρβους.

• Greg Monroe

Το μεγαλύτερο ίσως όνομα που ήρθε στα «μέρη» μας το καλοκαίρι. Ένας σέντερ με 632 παιχνίδια στο ΝΒΑ, 13,2 πόντους και 8,3 ριμπάουντ, που έχει φορέσει τη φανέλα έξι ομάδων και αποτέλεσε το έβδομο πικ στο draft του 2010. Ο τρόπος παιχνιδιού του, που μοιάζει πιο «παλαιομοδίτικος» σε σχέση με τη σύγχρονη τάση για stretch-5s ψηλούς στην Αμερική, αλλά και η αμυντική του αδυναμία/βαριεστημάρα που τον χαρακτήριζε (;), τον οδηγούσαν πρακτικά τα τελευταία χρόνια εκτός ΝΒΑ. Η Bayern φαίνεται πως έχει βρει τον τρόπο και τις άκρες και μετά την περσινή περίπτωση του Derrick Williams -ο οποίος με την παρουσία του στο Μόναχο και τις εμφανίσεις του βρήκε μεγαλύτερο συμβόλαιο σε μεγαλύτερη ομάδα - απέκτησε και τον 29χρονο. Παρότι στα τελευταία παιχνίδια έχει πέσει σε απόδοση (μονοψήφιος σε πόντους και ράνκινγκ), η αλλαγή προπονητή ίσως τον κάνει να επανέλθει στα γνωστά του στάνταρ. Η έως τώρα στατιστική του, 12,5 πόντοι και 6,2 ριμπάουντ. Παραμένει πολύ ικανός στο χαμηλό ποστ, με εξαιρετικές κινήσεις, πολύ ικανός δημιουργός για τη θέση του (2,4 ασίστ), αλλά το ίδιο «τεμπελάκος» στην άμυνα.

• Quincy Acy

Κατά την προσωπική μου άποψη, ίσως η πιο «to the point» μεταγραφική κίνηση του φετινού καλοκαιριού από τον κόσμο του ΝΒΑ, καθώς ο 29χρονος forward/center μοιάζει να είναι ο ακρογωνιαίος λίθος στο φετινό αμυντικό οικοδόμημα της Maccabi. Παρότι σουτάρει κάκιστα (μόλις 4,9 πόντοι μέσο όρο με 42,4% σταθμισμένη ευστοχία) είναι φανταστικός αμυντικός σε οποιαδήποτε μορφή άμυνας και είναι από τους σημαντικότερους λόγους που οι αντίπαλοι των Ισραηλιτών σουτάρουν χάλια. Μπορεί να αμυνθεί εύκολα είτε σε προσωπική άμυνα, είτε με αλλαγές, είτε να αποτελέσει τον αμυντικό που θα δώσει βοήθειες από την αδύνατη πλευρά. Μαζί με τον Hunter (μιας και ο Black είναι τραυματίας) αποτελούν εκ των κορυφαίων αμυντικών διδύμων στη frontline, ανάμεσα στις ομάδες της διοργάνωσης. O «σκληρός καργιόλης» της άμυνας της Maccabi. Κορυφαία αμυντική στιγμή, οι πέντε τάπες στον αγώνα εναντίον του ΠΑΟ.

• Tyler Dorsey

O Γιάννης Σφαιρόπουλος το περασμένο καλοκαίρι δεν έχασε την ευκαιρία που του παρουσιάστηκε και υπέγραψε τον ομογενή guard με μονοετές συμβόλαιο, ενώ έχει τη δυνατότητα να τον ανανεώσει για ένα ακόμα. Μετά από 104 ματς με τη φανέλα των Ηawks, Grizzlies και 6,7π/1,3ας/35%τρίποντο, ήρθε η ώρα να διασχίσει τον Ατλαντικό. Μία κίνηση που προκάλεσε και ερωτήματα για την αδράνεια των «δικών» μας ομάδων, καθώς συνδύαζε χαρακτηριστικά που έλειπαν από το ρόστερ τους και θα είχαν τη δυνατότητα για μία ακόμα θέση ξένου (κάτι που εν τέλει δεν ίσχυσε για τον Ολυμπιακό για προφανείς λόγους). Μετά από ένα αρχικό διάστημα στο οποίο έμοιαζε να ψάχνει τα «πατήματά» του και τον ρόλο του μέσα στην ομάδα, σιγά σιγά αποτελεί ολοένα και πιο σημαντικό κομμάτι του παζλ από το Τελ Αβίβ. Τα μέχρι τώρα πεπραγμένα του είναι 9,1 πόντοι/1,5 ασίστ και ποσοστό στο τρίποντο 41,7%. Η αλήθεια είναι πως δεν αποτελεί μόνο έναν σουτέρ τριών πόντων, καθώς κατανέμει τις προσπάθειές του από όλα τα σημεία του γηπέδου όπως φαίνεται στο παρακάτω γράφημα.

Μελανό σημείο όπως βλέπετε αποτελούν τα σουτ από μέση απόσταση, τα οποία άλλωστε είναι και τα χειρότερα για μία ομάδα. Στα τελευταία παιχνίδια των Ισραηλινών-σε συνδυασμό με τις απουσίες στην περιφέρεια- είδαμε και ένα άλλο πρόσωπο του παίχτη, κάτι που δείχνει και τη διάθεση του Έλληνα προπονητή να τον μετατρέψει σε κάτι παραπάνω από ένα guard με έφεση στο σκοραρισμα. Περισσότερη ώρα η μπάλα στα χέρια του, με τον ίδιο να δημιουργεί συνεργασίες, να στήνει πικς και να προσπαθεί να λειτουργήσει ως δεύτερος χειριστής/δημιουργός. Ενδεικτικά, στα τελευταία τέσσερα ματς είχε 7-2-4-1 τελικές πάσες αντίστοιχα.

• Jimmer Fredette

O άσος του Παναθηναϊκού πρακτικά έχει να αγωνιστεί στο ΝΒΑ από τη σεζόν 2014/15, αφού τα επόμενα χρόνια έκανε μόλις δώδεκα συμμετοχές και βρέθηκε και στο Κινεζικό πρωτάθλημα από το 2016 έως το 2018. Eξαιρετικός στο επιθετικό κομμάτι, κάτι που ήταν αναμενόμενο, αποτελεί τον πρώτο σκόρερ του ΠΑΟ με 15,1 πόντους ανά παιχνίδι, ποσοστό στο τρίποντο στο 45% και με σταθμισμένη ευστοχία το εξαιρετικό 59,3%. Έχει μείνει μονοψήφιος στους πόντους σε τρία μόλις παιχνίδια, ενώ αρκετές φορές θα τον δούμε να προσπαθεί να δημιουργεί και για τους συμπαίχτες του, όχι όμως τόσο συχνά (2,1 ασίστ) όσο χρειάζεται η ομάδα του. Είναι αρκετά οικονομικός στα σουτ του (περίπου 9,5 σουτ/ματς) ενώ αν δείτε το παρακάτω hex map, αυτό μοιάζει -για να δανειστώ μία φράση από παλαιότερο μακρινό ριμπάουντ- με χωράφι με ντομάτες (ή φράουλες;).

Παρόλο τη μεγάλη του αδυναμία στην άμυνα, όπου αποτελεί συνεχόμενο στόχο των αντίπαλων, έως τώρα κρίνεται σίγουρα θετική η συνεισφορά του.  Ας μην ξεχνάμε άλλωστε, πως στην πραγματικότητα φέτος ξαναπαίζει σε υψηλό επίπεδο.

Mπορούν και καλύτερα ... φταίνε και οι ομάδες τους.

• Nick Stauskas

Το άλλοτε νούμερο 8 στο ντραφτ του 2014 (επιλογή των Sacramento Kings) αποτελούσε στα μάτια μου αρκετά χρόνια μία εξαιρετική επιλογή για πολλές μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες, λόγω του ότι έμοιαζε να μη βρίσκει έναν σταθερό ρόλο στο ΝΒΑ και τα εξαιρετικά επιθετικά χαρακτηριστικά του θα μπορούσαν να αποτελέσουν σημαντικό επιθετικό «όπλο». Η θητεία του στο ΝΒΑ διήρκησε μόλις πέντε χρόνια, στα οποία αγωνίστηκε σε 335 ματς, έχοντας 6,8 πόντους και μόλις 35% στο τρίποντο, παρότι θεωρούνταν ένας εξαιρετικός σουτέρ στα κολεγιακά του χρόνια στο Μichigan (44%). Φόρεσε τη φανέλα πέντε ομάδων και η αλήθεια είναι πως η πορεία του πέρασε από σαράντα κύματα. Από τις δηλώσεις του πως ‘’οι αντίπαλοι θα επιτίθενται σε αυτόν επειδή είναι rookie και λευκός’’, έως την περιπετειώδη και ολίγον τι «βάναυση» ανταλλαγή του στους Cavaliers² η οποία δείχνει και πόσο άσχημο είναι να θεωρούνται οι παίχτες…assets.

Οι Βάσκοι της Βιτόρια άδραξαν την ευκαιρία να προσθέσουν έναν εξαιρετικό σουτέρ στην ομάδα τους, αν και η εικόνα τους έως τώρα θεωρώ πως δεν βοηθάει τον Καναδό να μεγιστοποιήσει το ταλέντο του, αφού οι κουμανταδόροι της ομάδας, Vildoza, Henry δεν διανύουν την καλύτερη φόρμα τους. Παρόλα αυτά έχει δώσει δείγματα του ταλέντου του, έχοντας 9,4 πόντους με 42,6% στο τρίποντο σε 4 περίπου προσπάθειες το παιχνίδι. Κορυφαία στιγμή οι 22 πόντοι εναντίον του Ερυθρού Αστέρα. Έχει δείξει πως δεν αποτελεί απλά έναν σουτέρ τριών πόντων, αλλά μπορεί να δημιουργήσει ρήγματα, να φτιάξει το δικό του σουτ και να λειτουργήσει καλά με τη μπάλα στα χέρια του. Η αλλαγή προπονητή –για άλλη μια χρονιά η Baskonia παρουσιάζει «ελληνική» νοοτροπία με άλλον προπονητή να ξεκινάει τη σεζόν και άλλον να την ολοκληρώνει-  ίσως ταιριάζει περισσότερο και στον Καναδό.

• Jonas Jerebko

Ο 32χρονος Σουηδός ψηλός επιλέχτηκε στο νούμερο 39 του draft το 2009 από τους Detroit Pistons και αγωνίστηκε στο ΝΒΑ για εννέα σεζόν, 635 παιχνίδια κανονικής διάρκειας και 48 σε playoffs. Την περσινή χρονιά άνηκε στο ρόστερ των Warriors, αποτελώντας μέλος του second unit και έχοντας 6,3π/4ρ/1,3ας. Η επιστροφή του στην Ευρώπη-τελευταία ομάδα του η Ιταλική Μπιέλα- θεωρήθηκε ως μία εξαιρετική κίνηση. Όμως, σε μία άλλη ομάδα θα μπορούσε να ήταν αυτή τη στιγμή εκ των κορυφαίων μεταγραφών της σεζόν. Και αυτό διότι στη Khimki, η «τρέλα» ζει και βασιλεύει. Ένα ρόστερ με πολύ καλούς παίχτες, έναν σούπερ σταρ με το ταλέντο του Shved, που όμως η νοοτροπία του και η διαχείριση του προπονητή δεν είναι οι ενδεδειγμένες, αν λάβουμε υπόψη την πορεία των Ρώσων.

Ο Jerebko παρ’ όλα αυτά έχει 9,6π/3,6ρ/1,6ας και 58,5% EFG. Mπορεί να απειλήσει τόσο κοντά στο καλάθι, όσο και από το τρίποντο (42,6% σε 4 προσπάθειες ανά παιχνίδι) και μπορεί να αποτελέσει εύκολα ένα stretch-5 σε smallball σχήματα, στα οποία θα απειλούν όλοι οι παίχτες. Το πρόβλημα είναι πως πολλές φορές μοιάζει να περιφέρεται στην πεντάδα, παίρνοντας με το σταγονόμετρο προσπάθειες (περίπου 7 το ματς) αφού το ball-hogging του Shved δεν αφήνει ευκαιρίες στους υπόλοιπους παίχτες.

Ραντεβού τον Σεπτέμβριο

• Shelvin Mack

Μία φαινομενικά έξυπνη και ουσιαστική κίνηση από την Armani ήταν η απόκτηση του πρώην guard επτά διαφορετικών ομάδων του ΝΒΑ (Wizards, Sixers, Hawks, Jazz, Magic, Grizzlies, Hornets), στις οποίες έπαιξε για 456 ματς με 6,6 πόντους, 3,1 ασίστ και 47,8% EFG . Να πω τη μαύρη μου αλήθεια, πίστεψα πως ήταν μία κίνηση που θα ανέβαζε αυτόματα επίπεδο τους Ιταλούς και θα τους έκανε σοβαρούς υποψήφιους για να διεκδικήσουν πλεονέκτημα έδρας. Και αυτό διότι η περιφερειακή τριάδα των Nedovic (αν είναι υγιής), Rodriguez, Mack έμοιαζε πλήρης, αφού συνδύαζε διαφορετικά χαρακτηριστικά, δημιουργία, σκορ, μέγεθος, αθλητικότητα. Θα μπορούσε να λειτουργήσει είτε με τη μπάλα, είτε στο πλάι ενός εκ των προαναφερθέντων. Όμως μοιάζει ήδη με το ένα πόδι εκτός Λομβαρδίας, αφού η ομάδα απέκτησε ήδη στη θέση του τον Sykes και δεν έχει αγωνιστεί στα τελευταία παιχνίδια, χωρίς να είναι τραυματίας. Mε το Μιλάνο σε 11 ματς, αγωνιζόταν περί τα 17 λεπτά, έχοντας 4,9 πόντους, 1,8 ασίστ και 40% σταθμισμένη ευστοχία. Απόλυτο «φιάσκο».

• Wade Baldwin ο τέταρτος

Ο θεωρητικά βασικός point guard του Ολυμπιακού, σύμφωνα με τα αρχικά πλάνα του καλοκαιριού, δεν έχει δικαιώσει τις προσδοκίες των Πειραιωτών . Όπως και ο προκάτοχός του, Goss, έτσι και αυτός ήρθε χωρίς ευρωπαϊκή εμπειρία για να αποτελέσει τον κινητήριο μοχλό της περιφέρειας, όμως τη μία βδομάδα βρίσκεται εκτός ομάδας και την άλλη αγωνίζεται. Το πρόβλημα στην περίπτωσή του δεν είναι απόλυτα δικό του, φυσικά. Αφενός ο ίδιος δείχνει μία δυσκολία να κατευθύνει την ομάδα σε σετ επιθέσεις και να διαβάσει σωστά τις φάσεις, όντας περισσότερο παίχτης που αρέσκεται σε γρήγορο παιχνίδι και σε φάσεις κοντά στο καλάθι και drives, αφετέρου η όλη κατάσταση στον οργανισμό δεν τον βοηθάει. Να δούμε βέβαια τι θα γίνει πλέον με τον Μπαρτζώκα, πάντως κακά τα ψέμματα, οι αγώνες ενός "εξτρα" πρωταθλήματος θα είχαν ήδη βοηθήσει. Tα στατιστικά του έως τώρα πενιχρά: 4,4π/1,2ας.

• Wesley Johnson

Ένας άλλος παίχτης με πολυετή πείρα στο ΝΒΑ (600+ ματς, 7 πόντοι, 3,2 ριμπάουντ και έξι ομάδες) που πέρασε τον ωκεανό είναι ο νυν forward των πρασίνων. Ας με συγχωράνε οι φίλοι Παναθηναϊκοί (έχω και τέτοιους), αλλά μόνο ως «φιάσκο» μπορώ να κρίνω τη συγκεκριμένη μεταγραφή τη δεδομένη χρονική στιγμή. Ίσως η πιο ουσιαστική του εμφάνιση ήταν το ματς στο Μόσχα εναντίον της CSKA, όπου αποτέλεσε και τον x-factor της αναμέτρησης, με δύο καθοριστικά τρίποντα και ορισμένες καλές άμυνες, παίζοντας ως πλάγιος. Τα έως τώρα στατιστικά του: 3,4 πόντοι, 2,4 ριμπάουντ και 50% σταθμισμένη ευστοχία-αν και παίρνει λίγες προσπάθειες ανά παιχνίδι. Και αν το κομμάτι της επίθεσης και το 32,3% που έχει στο τρίποντο ήταν λίγο πολύ αναμενόμενο (δεν ήταν ποτέ σουτέρ, ούτε είχε υψηλά ποσοστά όπως είχε γραφόταν-33,7% τρίποντο είχε στο ΝΒΑ), αυτό που προβληματίζει είναι το αμυντικό κομμάτι, στο οποίο μοιάζει λίγο πολύ «χαμένος», ειδικά στις περιστροφές. Όπως και να έχει, τα στατιστικά του και η εν γένει παρουσία του δε συνάδουν με την εμπειρία δέκα ετών, ενώ η ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας του κόουτς Pitino δε φαίνεται να αλλάζει ιδιαίτερα την προσφορά του.

• Ron Baker, Kosta Koufos

Οι δύο σημαντικές –μαζί με τον Μike James- καλοκαιρινές κινήσεις της ομάδας του κόουτς Ιτούδη από το ΝΒΑ μέχρι στιγμής δεν έχουν δικαιώσει την επιλογή του Έλληνα προπονητή. Ο ξανθομάλλης guard είχε και τη δυσκολότερη αποστολή. Να προσπαθήσει μαζί με τους υπόλοιπους νεοφερμένους της περιφερειακής γραμμής (James, Strelnieks, Hilliard) να αναπληρώσουν το κενό των Higgins, DeColo, Rodriguez, που αποχώρησαν για άλλες πολιτείες. Τα scout reports περιέγραφαν έναν guard με πολύ καλό σουτ, που μπορεί να δημιουργήσει για τον εαυτό του, ενώ κάποιες φορές λειτουργεί και ως δεύτερος δημιουργός στην πεντάδα. Όμως οι 2,9 πόντοι και με το ζόρι μία ασίστ σε 12 περίπου λεπτά ανά παιχνίδι για τον άλλοτε παίχτη των Knicks (δεν έγινε ποτέ draft και αγωνίστηκε 92 ματς με τους Νεοϋορκέζους) δείχνουν πως δεν έχει την εμπιστοσύνη του προπονητή του, πως μπορεί να σταθεί ως σημαντικός παίχτης του συνόλου.

Το ίδιο συμβαίνει και με τον ομογενή σέντερ, Κώστα Κουφό, ο οποίος λαμβάνει και αρκετά μεγάλο συμβόλαιο σύμφωνα με τα δημοσιεύματα. Ύστερα από αρκετό καιρό, η Ρωσική ομάδα επένδυσε σε έναν τέτοιου τύπου σέντερ για να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο (από Freeland και πιο πριν τον Kaun). O τραυματισμός του όμως το καλοκαίρι τον πήγε πίσω και ίσως ένα τέτοιο βαρύ κορμί χρειάζεται περισσότερο χρόνο να επανέλθει σε αγωνιστικό ρυθμό. Έχει αγωνιστεί σε οχτώ μόλις ματς, χωρίς να προσφέρει κάτι το αξιοπρόσεκτο, τόσο σε επίθεση (2,7 πόντοι σε 8 περίπου λεπτά) όσο και σε άμυνα, αφού δεν μπορεί να αμυνθεί αποτελεσματικά σε πικ εν ρολ καταστάσεις, ούτε σε άμυνα αλλαγών. Για αυτό και ο προπονητής προτιμά τους Χάινς και Μπολομπόι. Έχει αγωνιστεί σε πάνω από 600 ματς στο ΝΒΑ, με 5,7 πόντους, 5 ριμπάουντ και πέντε ομάδες στο ενεργητικό του σε 12 χρόνια.

Σημειώσεις:

Τα στατιστικά είναι από το σάιτ της Ευρωλίγκα, το basketball-reference και φυσικά τα στατιστικά του Πάνου στο σάιτ μας. Όσον αφορά την Ευρωλίγκα αφορούν τους αγώνες της διοργάνωσης έως και την 18^η αγωνιστική.

¹εδώ η ανακοίνωση της Ούνικς https://unics.ru/eng/news/?id=3163 και η αντίστοιχη της Βενέτσια http://archive.sportando.basketball/it/italy/serie-a/129436/reyer-venezia-officially-signs-lorenzo-brown.html

²Στις 4/2 του περασμένου έτους έγινε ανταλλαγή από το Portland στους Cavs, μαζί με τον νυν παίχτη του Ολυμπιακού Wade Baldwin. Εν συνεχεία, μετά από τρεις ημέρες σε τριπλή ανταλλαγή βρέθηκε στο Houston , το οποίο μετά από λίγες ώρες τον έδωσε στους Pacers μαζί με τον Baldwin και εν συνεχεία τον άφησαν ελεύθερο στις 8 του μήνα. Εν τέλει υπέγραψε συμβόλαιο με τους…Cavaliers στις 11/2. Περισσότερα στο κείμενο του Ringer: https://www.theringer.com/nba/2019/2/7/18216367/nik-stauskas-wade-baldwin-trade-deadline