Γεννήθηκα το ’81, κρατάω από όπου βρέχεται από νερά Μεσογείου, μεγάλωσα με Γκάλη, Magic, αδερφούς Καρασσαβίδη και παίζοντας subbuteo. Τα χρόνια της εφηβείας ήταν δύσκολα, καθώς όλοι γύρω μου βγαίνανε από τη μονάδα παραγωγής με end product “οπαδοί Ολυμπιακού-ManU-Bulls-Ferrari” και εγώ υποστήριζα Απόλλωνα-Liverpool-Lakers, χωρίς κανένα ενδιαφέρον για την F-1. Είμαι Ορκωτός Ελεγκτής, εξειδικευμένος δηλαδή στα οικονομικά και το excel, με μόνιμη αναζήτησή μου τη σχέση αιτίου και αιτιατού. Κάπως έτσι κατέληξα ακόμα και στο NBA να ασχολούμαι παραπάνω με όλες εκείνες τις διοικητικές και οικονομικές κινήσεις που στήνουν τις ομάδες, ως τις πλέον καθοριστικές για το τι θα παρουσιαστεί στο παρκέ. Τον σκύλο μου τον λένε Ραμόν.
Τα προηγούμενα χρόνια, τέτοια περίοδο, μετά το All Star Game, ήταν που άρχιζε η ετήσια Tankapalooza. Οι top ομάδες κάθε περιφέρειας είχαν ξεχωρίσει, οι διεκδικήτριες της έβδομης και της όγδοης θέσης για Ανατολή και Δύση ήταν τρεις, βαριά τέσσερις ομάδες, με αποτέλεσμα όλου αυτού, 10 ομάδες να έχουν έναν σκασμό παιχνίδια μπροστά τους, αλλά με κανέναν απολύτως στόχο για να τα κερδίζουν. Ακριβώς αντίθετα, είχαν κάθε κίνητρο για να γίνουν χειρότερες, να μπουν σε έναν ανελέητο αγώνα για τον πάτο της Λίγκας, έναν πάτο που εξασφάλιζε προνομιακά ένα top-4 lottery pick. Συνήθως όμως, οι τρεις χειρότερες ομάδες της Λίγκας είχαν τόση απόσταση από την 21η ως την 25η που δημιουργούνταν μία εντελώς αδιάφορη μπασκετική “no man’s land”.
Το πείραμα Westbrook στους Lakers απέτυχε, και απέτυχε με εκκωφαντικό κρότο, την ίδια στιγμή που Embiid κάνει μια μαγική χρονιά προ(σ)καλώντας τον Morey να φέρει άμεσα (τις όποιες) ενισχύσεις αντί του Simmons για να πάει τους Sixers όσο πιο μακριά γίνεται στην postseason. Τα trades αρχισαν, έστω και δειλά-δειλά, να σκάνε, οι τραυματισμοί, δυστυχώς, συνεχίζονται, οι Mavericks είναι πραγματικά καλοί, ενώ ωραίες ιστορίες πάντα μας βρίσκουν σε αγώνες ή στιγμές που δεν τις περιμένουμε. Όλα τα παραπάνω καταγράφει στην στήλη αυτής της εβδομάδας ο Νίκος Ραδικόπουλος.
Aν δύο γεγονότα χαρακτήρισαν την εβδομάδα που μας πέρασε αυτά ήταν η επιστροφή του Klay Thompson στα γήπεδα, αλλά και η απόσυρση της φανέλας του Μεγάλου Γερμανού του Dallas, του Dirk Nowitzki, από τους Mavericks. Με αυτά καταπιανεται στην έκδοση αυτής της εβδομάδας της στήλης μας ο Νίκος Ραδικόπουλος, παρουσιάζοντας στη συνέχεια τις φάσεις και τα στατιστικά που μας έκαναν εντύπωση, τον Chris Paul, τους Raptors και τους Heat, αλλά και τους Hawks και κάμποσα ακόμα. Για πάμε!
Μια βδομάδα που ξεχώρισαν οι μάχες Warriors - Suns και η ντροπιαστική ήττα των Thunder από τους παγκίτες των Grizzlies, είχε ακόμα επικές μάχες σε Ανατολή, ανάμεσα σε Hornets εναντίον Bucks και Knicks εναντίον Bulls, είχε τις τιμωρίες (τυπικά και μόνο αποκαλούμενες τέτοιες…) των Heat και Bulls για tampering, το τέλος της εποχής Olshey στους Blazers, αλλά και σωρεία παικτών να μπαινοβγαίνει στα covid protocols.
Όλα τα παραπάνω στο We Got Game της εβδομάδας από τον Νίκο Ραδικόπουλο.
Offensive rating, ποσοστό ευστοχίας, βολές ανά παιχνίδι, τρία από τα πλέον χαρακτηριστικά στοιχεία της Λίγκα με καθοριστικό ρόλο ως προς την κατεύθυνση που εκείνη είχε πάρει τα τελευταία χρόνια, στον πρώτο μήνα της σεζόν 2021-22 είναι όλα τους σημαντικά πεσμένα. Τους παράγοντες που ενδεχομένως έχουν συντελέσει για την συγκεκριμένη αλλαγή προσπαθεί να αναλύσει στο σημερινό του κείμενο ο Νίκος Ραδικόπουλος.
Πριν λίγες μέρες το ESPN δημοσίευσε μία σε βάθος έρευνα του Baxter Holmes στον τρόπο διοίκησης των Phoenix Suns, αναδεικνύοντας σοβαρά θέματα ρατσισμού, σεξισμού και μισογυνισμού στον τρόπο διοίκησης και λειτουργίας του franchise υποδεικνύοντας ως υπαίτιο για αυτή την κουλτούρα, τον ιδιοκτήτη της ομάδας, Robert Sarver.
Η τρίτη αγωνιστική εβδομάδα αγώνων ΝΒΑ ολοκληρώθηκε και με κάθε ομάδα να έχει πια μια δεκάδα αγώνων μπορούμε να μιλάμε βάσιμα για κάποια πρώτα συμπεράσματα. Έτσι, μέσα από την στήλη μας We Got Game παρουσιάζουμε τις δύο καλύτερες ομάδες της Λίγκας ως τώρα, τις φάσεις που μας έκαναν να ξυπνήσουμε τους γείτονες τόσο από κραυγές ενθουσιασμού, όσο και από τα γέλια, τα mind blowing στατιστικά, καθώς και όλα τα υπόλοιπα -μικρά ή μεγαλύτερα γεγονότα- που κέρδισαν την προσοχή μας το προηγούμενο επταήμερο.
Με τη φετινή offseason να ξεκινά για πρώτη (και ελπίζουμε και τελευταία) φορά τον Αύγουστο, αυτή μας βρήκε σε στιγμές χαλάρωσης (μέχρι να ξεκινήσουν δηλαδή οι πυρκαγιές, λίγες μέρες μετά), ύστερα από μία έντονη χρονιά σε όλα τα επίπεδα. Καθώς λοιπόν, το site ήταν κλειστό τις μέρες που η Λίγκα έκανε όλες τις ετοιμασίες της για τη νέα σεζόν, λίγες μέρες πια πριν την έναρξη των training camps, με το παρόν άρθρο γίνεται μία προσπάθεια μαζέματος όλων των άξιων αναφοράς θεμάτων της ΝΒΑικής offseason.
Τις επόμενες μέρες μέσα από τα social media του Basketball Guru θα διεξαχθεί ένας διαγωνισμός για τρία βιβλία των εκδόσεων Διόπτρα για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, το «Γιάννης, Εκτόξευση στα Αστέρια», της βραβευμένης συγγραφέως, και αρθρογράφου του The Ringer, Mirin Fader, σε μετάφραση του Νίκου Παπαδογιάννη.
Σε μια μελέτη που είχε διεξαχθεί το 2019 για την σταθερότητα των προπονητών στα επαγγελματικά sports των ΗΠΑ, το NBΑ ήταν εκείνο με το συντομότερο χρονικό διάστημα κατά μέσο όρο, που ένας προπονητής κάθεται στον πάγκο ομάδας: μόλις 2,4 έτη. Την τελευταία δεκαετία η λίγκα βίωσε τόσο τις περισσότερες μαζεμένες αλλαγές, τη σεζόν 2012-13, με 14 σε μια offseason, όσο και την απόλυτη σταθερότητα, κατά το καλοκαίρι του 2017, με καμία απολύτως αλλαγή. Το φετινό καλοκαίρι ήταν μεν κάπου στη μέση, με οκτώ αλλαγές σε πάγκους ομάδων, ωστόσο έχει κάτι το ιστορικό: Εφτά από τις οκτώ θέσεις που προέκυψαν, καλύφθηκαν από μαύρους προπονητές.