Το γεγονός αυτό είχε αρκετά επίπεδα επιπτώσεων όπως θα δούμε και ακολούθως. Ένα πρώτο εύκολο και εύλογο συμπέρασμα από τη φετινή χρονιά, και την πλήρη εφαρμογή του play-in tournament σε μη πανδημική (από άποψη προγράμματος 82 αγώνων) σεζόν, είναι πως έχουμε απίθανες μάχες για το πως θα καταταχθούν οι ομάδες.
Ας ξεκινήσουμε ωστόσο από το πιο προφανές. Οι ομάδες που έχουν έναν κακό μήνα, έναν ή και δύο δύσκολους τραυματισμούς, με αποτέλεσμα να μένουν πίσω στη διεκδίκηση μιας θέσης στην postseason πλέον δεν είναι καταδικασμένες, καθώς δεν είναι μόνο οι μάχες ανάμεσα στις ομάδες που θα διεκδικήσουν τις δύο τελευταίες θέσεις στα playoffs κάθε περιφέρειας που δημιουργούν αυξημένες προσδοκίες για τεράστιου ενδιαφέροντος παιχνίδια. Η ένατη και η δέκατη θέση δίνουν δικαίωμα εισόδου στα playoffs. Συγκεκριμένα, βλέπουμε τους Pelicans, που ξεκίνησαν τη σεζόν τους με 1-12, να έχουν ελπίδες για την postseason, έστω και μέσω της 10ης θέσης και την προσδοκία πως ίσως ο Zion να είναι παρόν σε αυτά τα one-off παιχνίδια. Πλέον να έχουν κάθε λόγο να κυνηγήσουν ακόμα και τις λίγες πιθανότητές τους, κινούμενοι επιθετικά στην trade deadline προκειμένου να πετύχουν αυτόν τον σκοπό. Αντίστοιχα, οι Lakers, το μεγαλύτερο φετινό show -για όλους τους λάθους λόγους- παρά τις περίφημες πλέον δηλώσεις του LeBron, πως “όποιος σχεδίασε το play-in tournament πρέπει να απολυθεί”, θα σχεδίαζαν ήδη την επόμενη σεζόν τους αν δεν υπήρχε το τουρνουά. Γενικότερα, η Δύση θα είχε λήξει. Οι οκτώ πρώτες ομάδες της συγκεκριμένης περιφέρειας έχουν ήδη καθαρά ξεχωρίσει. Ωστόσο, με το νέο format, ο ένατος και δέκατος, περιμένοντας μάλιστα επιστροφές superstars από τραυματισμούς (Zion, που ήδη αναφέρθηκε, αλλά και Davis για τους Lakers), προσδίδουν πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον στον τελευταίο 1,5 μήνα της Λίγκας.
Αντίστοιχα, στην Ανατολή, είναι πέντε ομάδες που παλεύουν για το που θα πλασαριστούν ως προς την post season εντός ή εκτός play-in. Πρώτα και κύρια, οι -φαβορί για all the way στην έναρξη της σεζόν- Nets. Αλλά και οι παρόντες στους περσινούς τελικούς Ανατολής Hawks, η περσινή έκπληξη της regular season Knicks, οι νεανικοί Hornets και οι έχοντες νέα ταυτότητα Wizards.
Κάπως έτσι, με την προσθήκη του τουρνουά εισόδου στην postseason, το NBA έχει καταφέρει να κρατήσει σε μια διαρκή μάχη κατάταξης 25 από τις 30 ομάδες της Λίγκας.
Εύλογα συνεπώς ο commissioner Adam Silver δήλωνε απόλυτα ικανοποιημένος με την υιοθέτηση του συγκεκριμένου πλαισίου κατά τη διάρκεια του πρόσφατου All Star Weekend. Αντίστοιχα, τα δίκτυα που καλύπτουν τη Λίγκα, μετά το περσινό instant classic Lakers - Warriors, τρίβουν από ικανοποίηση τα χέρια τους στο ενδεχόμενο των φετινών αντίστοιχων αναμετρήσεων με LeBron, Davis, Zion και ενδεχομένως και Durant και Irving.
Με βάση τις ως τώρα αλλαγές, το επόμενο βήμα για τη Λίγκα ίσως να έπρεπε να είναι η ενσωμάτωση της ιδέας που για χρόνια προτείνει -μεταξύ άλλων και- ο Tom Ziller (του μακράν καλύτερου ΝΒΑικού newsletter), πως ο νικητής κάθε περιφέρειας θα μπορεί να διαλέγει τον αντίπαλό του στον πρώτο γύρο. Συγκεκριμένα, η πρόταση προβλέπει ο 1ος κάθε περιφέρειας να μπορεί να διαλέγει ποιον εκ των 8ου, 7ου, 6ου ή 5ου της περιφέρειάς του θέλει να αντιμετωπίσει, ο 2ος όποιον εκ των υπόλοιπων τριών, ο 3ος όποιον από τους δύο, και ο 4ος όποιον έχει (ξε)μείνει μετά τις επιλογές των τριών πρώτων. Η ουσία αυτής της πρότασης είναι πως με αυτόν τον τρόπο θα αποφευχθεί η μεταφορά του tanking από τον πάτο στη Λίγκα, στην κορυφή αυτής. Το συγκεκριμένο φαινόμενο (όχι και ακριβώς διαφήμιση για τη Λίγκα) το είδαμε σε πλήρη εφαρμογή τον Μάη του 2021, με τους Clippers να χάνουν εσκεμμένα από τους -(και τότε) παραπαίοντες- Thunder, προκειμένου να αποφύγουν το σταύρωμα με τους Lakers στους δύο πρώτους γύρους των playoffs. Αντίστοιχα φαινόμενα δεν αποκλείεται να κάνουν την εμφάνισή τους στην φετινή Ανατολή, προκειμένου να αποφευχθεί σταύρωμα με τους -σιγά-σιγά επανασυντιθέμενους στα πλήρη υλικά τους- Nets.
Τo παραπάνω θα ολοκλήρωνε μια εξαιρετική τριάδα αλλαγών, πρώτη εκ των οποίων ήταν η αλλαγή στα ποσοστά στο draft που έχουν οι ομάδες στον πάτο της Λίγκας. Παρότι αυταξιακά ήμουν αντίθετος στην αλλαγή της προοδευτικότητας του συστήματος, ήτοι θεωρούσα σωστό ο χειρότερος να έχει περισσότερες πιθανότητες για το υψηλότερο pick, ως το βασικό μέσο για να βελτιωθεί και να γίνει πιο ανταγωνιστικός, από καθαρά μπασκετική άποψη και το συγκεκριμένο μέτρο δείχνει να έχει θετική επίπτωση στη Λίγκα. Συγκεκριμένα, ενώ πριν τις αλλαγές στο draft που τέθηκαν σε ισχύ από τη σεζόν 2019, η χειρότερη ομάδα θα είχε εξασφαλισμένο top-4 pick, 25% πιθανότητες για την πρώτη επιλογή, με την δεύτερη και την τρίτη ομάδα από το τέλος 19,9% και 15,6% αντίστοιχα, πλέον έχουν και οι τρεις το ίδιο, 14%. Με τον τρόπο αυτό, την εξίσωση των ποσοστών των τριών τελευταίων ομάδων, εκείνες πια δεν έχουν ανταγωνισμό μεταξύ τους για το ποια θα είναι η πλέον χειρότερη, προβαίνοντας σε τακτική δολοφονία του αθλήματος του μπάσκετ.
Ένα τελευταίο επίπεδο των θετικών επιπτώσεων των αλλαγών της Λίγκας και τον περιορισμό των αδιάφορων ομάδων, αφορά στο πως αυτές πλέον επηρεάζουν δυνητικά λιγότερο τη μάχη της κορυφής. Συγκεκριμένα, οι αδιάφορες ομάδες τα προηγούμενα χρόνια δεν είχαν λόγο να μην προσπαθήσουν να περιορίσουν το μισθολογικό κόστος τους, καθώς ούτε και λόγο να κρατήσουν παίκτες στα 30+ τους που θέλανε να διεκδικήσουν το πρωτάθλημα (σε μια ισορροπία και δημόσιων σχέσεων τόσο με τους παίκτες, όσο κυρίως με τους εκπροσώπους αυτών). Αποτέλεσμα ήταν, είτε να λειτουργούν αναγκαστικά ως sellers στην trade deadline, είτε, ακόμα χειρότερα ως προς το πως επηρεαζόταν το πρωτάθλημα, να ρίχνουν παίκτες στο buyout market. Πλέον, με τον περιορισμό -ως εξάλειψη- της nbaικής no man’s land, δεν υπάρχουν απρόθυμοι, μα κάπως επιβεβλημένα από το πλαίσιο, sellers, με την buyout market, ιδίως φέτος, να είναι πιο φτωχή από ποτέ.
Συνοψίζοντας, οι παραπάνω αλλαγές κατάφεραν να επιφέρουν σημαντικές ανακατατάξεις στην regular season του NBA. Σε πρώτο επίπεδο, άλλαξαν τα επίπεδα του ανταγωνισμού, από τα τρία του «διεκδικώ πλεονέκτημα έδρας / διεκδικώ την είσοδό μου στα playoffs / διεκδικώ καλύτερο ποσοστό στο lottery χάνοντας», τρίπτυχο που άφηνε ομάδες αδιάφορες σε κάθε ενδιάμεση κατάσταση αυτών των επιπέδων, στη νέα δομή, όπου αυτά τα επίπεδα δείχνουν να έχουν εξελιχθεί σε περισσότερα: «διεκδικώ πλεονέκτημα έδρας / διεκδικώ αποφυγή των play-ins / διεκδικώ είσοδο στα play-ins με πλεονέκτημα έδρας / διεκδικώ απλά είσοδο στα play-ins / είμαι κακός αλλά δεν έχω λόγο να είμαι σώνει και ντε τελευταίος». Η νέα κατάσταση έχει ως αποτέλεσμα τον περιορισμό των αδιάφορων ομάδων, ανεξαρτήτως επιπέδου αυτών, ακριβώς λόγω της υπερκάλυψης κάθε ενδεχόμενης χαραμάδας αδιαφορίας στα ενδιάμεσα αυτών που υπήρχε στην προηγούμενη κατάσταση. Σε πλήρη αντίθεση με κάθε άλλη χρονιά που η αδιαφορία συνεπαγόταν tanking και μια αέναη μάχη μεταξύ front offices και προπονητικών teams αναφορικά με το αν η νίκη πρέπει να είναι ο στόχος, ή -ακριβώς αντίθετα- η ήττα, με ό,τι αρνητικά αποτελέσματα έχει η επιβραβευμένη επανάληψή αυτής σε νεαρούς παίκτες που γαλουχούνται υπό το συγκεκριμένο πρίσμα.
Τέλος, η διατήρηση του ενδιαφέροντος του συνόλου των ομάδων για όλη τη regular και η αποφυγή απογοήτευσης και εγκατάλειψης κάθε στόχου μετά τους πρώτους τρεις μήνες, εξαλείφει και τις στρεβλώσεις που δημιουργούνταν σε trades και buyouts. Κατ’ επέκταση εξαλείφει και τις στρεβλώσεις που έφταναν ως και τους βασικούς διεκδικητές του Τίτλου, επηρεάζοντας τις εκεί ισορροπίες.
Η θετική επίδραση αυτών των αλλαγών ελπίζουμε να κάνουν το NBA ακόμα πιο δεκτικό και ριζοσπαστικό, ως προς και έτερες ιδέες/προτάσεις που από καιρό συζητιούνται περιφερειακά της Λίγκας. Προσωπικά είμαι από καιρό υπέρ της κατάργησης των περιφερειών, την είσοδο των 16 (20 με τα play-ins) καλύτερων ομάδων στην postseason, το expansion στις 32 ομάδες (με το Seattle να πρέπει να είναι μία από τις δύο), τη μείωση των αγώνων της κανονικής περιόδου και την εξισορρόπηση των αγώνων που κάθε ομάδα αντιμετωπίζει τις υπόλοιπες (συνδυαστικά όλα τα παραπάνω: regular 62 αγώνων, 31 εντός, 31 εκτός, χωρίς περιφέρειες, με τις 16 -συν τέσσερις- ομάδες να προχωρούν στην postseason. Μία έξτρα διοργάνωση τύπου κυπέλλου θα μπορούσε να εξισορροπήσει την απώλεια των παιχνιδιών. Αναλυτικά την συγκεκριμένη πρόταση την έχω παρουσιάσει εδώ.).
Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι στιγμή για απληστία ή αχαριστία, οπότε προς ώρας μπορούμε να χαρούμε και να χειροκροτήσουμε τις ιδιαίτερα επιτυχημένες αλλαγές που η Λίγκα ενσωμάτωσε την τελευταία τετραετία, καθιστώντας τη regular season και τον δρόμο για τα playoffs πολύ πολύ πιο ενδιαφέροντα.
