Fast forward τέσσερις μήνες μετά και ο Μάρτης του 2022 είναι ο παραγωγικοτερος στην Ιστορία της Λίγκας, τόσο από άποψη ατομικών επιδόσεων σκοραρίσματος, όσο -και κυρίως- από άποψη offensive rating, αλλά και βολών ανά παιχνίδι. 

Πριν ξεκινήσουμε το κύριο μέρος του άρθρου, να σημειώσω πως το σύνολο των γραφημάτων είναι από την εξαιρετική σελίδα του Thinking Basketball του Ben Taylor. 

Ατομικές Επιδόσεις

Σε ένα πρώτο επίπεδο, κατά τον Μάρτη του 2022 σημειώθηκαν οι περισσότερες 50άρες που έχουν σημειωθεί σε μήνα που δεν έπαιζε ο Wilt Chamberlain, ήτοι συνολικά οκτώ τον αριθμό:

• Kyrie Irving 60 σε 35’, με 101% (!!!) True Shooting Percentage
• Karl-Anthony Towns 60 σε 36’ με 79% TS%
• LeBron James 56 σε 38’ με 76% TS%
• Jayson Tatum 54 σε 41’ με 72% TS%
• Kevin Durant 53 σε 43’ με 63% TS%
• Saddiq  Bey 51 σε 39’ με 81% TS%
• Kyrie Irving 50 σε 37’, με 82% TS%
• LeBron James 50 σε 36’ με 88% TS%

Ομαδικές Επιδόσεις

Τα ιστορικά υψηλά δεν αφορούν μόνο μεμονομένους παίκτες, αλλά επεκτείνονται και στις ομάδες, με μια σειρά από αυτές να σημειώνουν επιδόσεις που η κάθε μία ξεχωριστά θα ήταν “η κορυφαία στην Ιστορία”!

Είναι σαφές πια θαρρώ, πως πλέον μπορούμε να μιλήσουμε για το συνολικότερο πλαίσιο της Λίγκας. Και αυτό το πλαίσιο δείχνει πως ο Μάρτης του 2022 το συνολικό offensive rating στο ΝΒΑ (ο μέσος όρων πόντων δηλαδή ανά 100 κατοχές) καταγράφηκε στους 115,4 πόντους ανά 100 κατοχές, την στιγμή που τον Νοέμβρη ήταν μόλις στους 107,9, το χαμηλότερο επίπεδο από τη σεζόν 2015-16, για ένα άλμα 7,5 ολόκληρων πόντων στο off. rating, που αντίστοιχη αύξηση σε επίπεδο σεζόν, για να επιτευχθεί απαιτούνταν ιστορικά 15 χρόνια (από τη σεζόν 2004-05 στη σεζόν 2020-21). Τώρα έλαβε χώρα μέσα στην ίδια σεζόν.

Ελεύθερες Βολές

Ένα δεύτερο στατιστικό στοιχείο από το οποίο δεν μπορεί να εξεταστεί αποκομμένη η αύξηση του offensive rating της Λίγκας, είναι αυτό των βολών ανά παιχνίδι. Πάλι στην αρχή της χρονιάς δηλώναμε τον εντυπωσιασμό μας για την αλλαγή στην στάση των διαιτητών, τον περιορισμό των σφυριγμάτων, την μεγαλύτερη ανοχή στο “physicality” του παιχνιδιού. Όλα τα παραπάνω, αποτυπώνονταν στον μέσο όρο των shooting fouls ανά αγώνα, που κατά τον πρώτο μήνα της σεζόν καταγραφόταν για πρώτη φορά στην Ιστορία της η Λίγκα έχει μέσο όρο κάτω από 20 βολές ανά παιχνίδι (19,8). Πάλι τέσσερις μήνες μετά, και η ιστορική καταγραφή έχει περάσει στο εντελώς αντίθετο άκρο, με τον μέσο όρο βολών ανά παιχνίδι να είναι στις 23,17, υψηλότερο δεκαετίας, με μόλις δύο ομάδας να σουτάρουν λιγότερες από 20 ανά παιχνίδι (Clippers και Warriors), ενώ, αντίθετα, τους Knicks και τους Sixers, να σουτάρουν πια κοντά στις 30 (28,7 και 28,3 αντίστοιχα). 

Αλλοπρόσαλλα Σφυρίγματα

Εκ κατακλείδι, δένοντας τους προβληματισμούς του κειμένου του Νοεμβρίου με το σήμερα, τότε είχαμε σημειώσει πως για το χαμηλής αποτελεσματικότητας ξεκίνημα της σεζόν τέσσερις παράγοντες: 1. Αλλαγή στα σφυρίγματα, 2. Μπάλες Wilson, 3. Επιστροφή φιλάθλων στις κερκίδες, 4. Μία ακόμα μικρή offseason. 5. -και κυρίως:- ήταν νωρίς ακόμα. 

Όπως η πορεία της σεζόν μας έδειξε, οι μπάλες δεν έκαναν τόση διαφορά, ή τις συνήθισαν (όπως αναμενόταν), η μικρή offseason εξισορροπείται πλήρως από μια μακρά regular (πως βρήκε φόρμα εντός αυτής ο Doncic για παράδειγμα), ενώ η επιστροφή των φιλάθλων κάθε άλλο παρά κακό έκαναν στο παιχνίδι και την αποτελεσματικότητα των παικτών. Αν κάποιοι ήταν εν τέλει οι πλέον επιδραστικοί παράγοντες αυτοί ήταν οι δύο ακραία: το πρόωρο για συμπεράσματα του πρώτου μήνα της σεζόν, αλλά κυρίως ο τρόπος διαιτήτευσης των αγώνων. Μέσα στην ίδια σεζόν, από την ανοχή στο “physicality” και τους σχετικούς επαίνους μας σε αυτό, επιστρέψαμε στα τραρλατανίστικα fouls και τις άπειρες βολές, που κάνουν -ιδίως τα παιχνίδια των Sixers, με το ατελείωτο flopping των Harden και Embiid- εντελώς unwatchables. Είναι χαρακτηριστικό πως ο Harden στα πρώτα του 11 παιχνίδια στη σεζόν είχε σουτάρει όλες κι όλες 68 βολές (6,2 ανά παιχνίδι), ενώ στα τελευταία του 11 (ως και 25 Μάρτίου) είχε σουτάρει 110 (10 ανά παιχνίδι).

Ωστόσο, με τα playoffs να είναι σκάρτο μήνα μακριά πια, το πιο κρίσιμο ερώτημα είναι τι διαιτησία εκεί πια μας περιμένει. Καθώς, σε αντίθεση με τους κανόνες του παιχνιδιού, που είναι θεσμοθετημένοι με (την όποια) σαφήνεια, ο τρόπος εφαρμογής τους εντός του παρκέ είναι απαράδεκτο να διαφέρει από μήνα σε μήνα ή από παιχνίδι σε παιχνίδι. Η κανονικοποίηση των σφυριγμάτων είναι κάτι που η Λίγκα πρέπει με κάποιον (όποιον) τρόπο να επιτύχει για τη διάσφαλιση της ποιότητας του παιχνιδιού (αλλά και της ψυχικής ηρεμίας των φιλάθλων αυτού).