Δευτέρα, 08 Νοεμβρίου 2021 16:49

We Got Game #3 - The Splash Brothers

Από :
We Got Game #3 - The Splash Brothers

Η τρίτη αγωνιστική εβδομάδα αγώνων ΝΒΑ ολοκληρώθηκε και με κάθε ομάδα να έχει πια μια δεκάδα αγώνων μπορούμε να μιλάμε βάσιμα για κάποια πρώτα συμπεράσματα. Έτσι, μέσα από την στήλη μας We Got Game παρουσιάζουμε τις δύο καλύτερες ομάδες της Λίγκας ως τώρα, τις φάσεις που μας έκαναν να ξυπνήσουμε τους γείτονες τόσο από κραυγές ενθουσιασμού, όσο και από τα γέλια, τα mind blowing στατιστικά, καθώς και όλα τα υπόλοιπα -μικρά ή μεγαλύτερα γεγονότα- που κέρδισαν την προσοχή μας το προηγούμενο επταήμερο. 

Η καλύτερη επίθεση της Λίγκας έχει οδηγό τον Curry

Αλλά όχι αυτόν τον Curry που νομίζεις, μιας και η καλύτερη επίθεση της Λίγκας αυτή την στιγμή είναι εκείνη των Sixers. Και τούτο παρότι ο Simmons “δεν σηκώνει το τηλέφωνο” να τους πει που βρίσκεται και τι κάνει, ο Danny Green έχει χάσει παιχνίδια όντας τραυματίας, ο Tobias Harris, o Isaiah Joe και ο Matisse Thybulle κόλλησαν covid πριν το Σαββατοκύριακο και ο Embiid κάπου στα μέσα αυτού. Aλλά και πριν τον ιό, o αγαπημένος Joel σκόραρε μόλις 21,4 πόντους ανά παιχνίδι, με χειρότερα ποσοστά σε δίποντα και βολές, παίρνει λιγότερα rebounds και είναι κοντά έξι μονάδες κάτω από το MVP contending PER του. Ωστόσο οι Sixers έχουν το δεύτερο καλύτερο ρεκόρ στη Λίγκα, με 8-3. Το πρόγραμμά τους δεν ήταν το δυσκολότερο ως τώρα, το αντίθετο μάλλον, μόλις το 22ο δυσκολότερο, ωστόσο ο συνδυασμός των απουσιών τους και των εμφατικών νικών κόντρα σε Nets, Bulls, Knicks, Hawks τους έχουν εύλογα φέρει στο προσκήνιο, για αγωνιστικούς λόγους αυτή τη φορά και όχι για τη σαπουνόπερα του Simmons. 

To εντυπωσιακότερο της όλης κατάστασης είναι η αλλαγή που ως τώρα παρουσιάζουν στο αγωνιστικό προφίλ τους. Η απουσία του Simmons τους στερεί τον καλύτερο περιφερειακό αμυντικό της Λίγκας και μόνιμου διεκδικητή του βραβείου του DPoY, με την ομάδα να έχει πέσει από την πέμπτη θέση στο defensive rating πέρσι, εύλογα στην 12η. Εκεί όμως που η μεταμόρφωση είναι πραγματικά συγκλονιστική είναι στην επίθεση, όπου από 13οι βάσει offensive rating, φέτος είναι πρώτοι!

Εκεί μάλλον είναι που κρύβεται το κλειδί της ως τώρα επιτυχίας. Ο Maxey έχει αναλάβει τον ρόλο του play maker και το κάνει ως τώρα με ιδιαίτερη επιτυχία, ο Embiid έχει ενσωματώσει τον ρόλο και του facilitator (τέσσερις assists ανά παιχνίδι από δύο και λίγο πέρσι), η μπάλα γυρίζει περισσότερο, ενώ δεν υπάρχει παίχτης που μπορεί να μείνει προκλητικά αμαρκάριστος. O παίκτης ωστόσο που φαίνεται να κάνει τη διαφορά σε αυτό το κομμάτι του παρκέ είναι ο Seth Curry ο οποίος έχει πιάσει φωτιά και τα βάζει από παντού:

Στο σημείο αυτό βέβαια πρέπει να αναφέρουμε δύο πράγματα: πρώτον, πως η συγκεκριμένη κατάσταση, με την όλη στάση Simmons, τις απουσίες, τους τραυματισμούς, είναι ένα ιδανικό για τον παλιάς κοπής προπονητή Doc Rivers. Ένας Rivers που ακόμα και όταν είχε τους Clippers των -στα πολύ καλά τους- CP3, Blake, DeAntre και Redick, αρεσκόταν στο αφήγημα του “we are the underdogs” και τα “όλοι μας κυνηγάνε”, πλέον έχει κάθε δικαίωμα να παίζει το χαρτί του “against all odds” κατάσταση που τον κάνει να νιώθει σαν το ψάρι στο νερό (και εδώ θα αποφύγω να γίνω πολύ κακός και να πω πως είναι η μόνη κατάσταση που ξέρει πλέον να διαχειρίζεται, αφού θα παραμείνει για πολλά χρόνια ο προπονητής με το χειρότερο ρεκόρ όταν είναι 3-1 μπροστά σε match up playoffs, με τρεις αποκλεισμούς…). Από την άλλη το ιδανικό ξεκίνημα από άποψη αποτελεσμάτων της ομάδας βοηθάει τον President of Basketball Operations Morey να αγοράζει χρόνο στη διαχείριση της κατάστασης του Simmons λοξοκοιτώντας με ικανοποίηση στο μετριότατο ως κακό ξεκίνημα των Blazers και του Lillard πιο προσωπικά. 

Ο συνδυασμός των πολλών και σημαντικών απουσιών και του δυσκολότερου προγράμματος στην άμεση συνέχεια είναι αναμενόμενο πως θα τους ρίξουν από την πρώτη θέση, ωστόσο τα δείγματα γραφής ως τώρα όταν υγιείς και χωρίς όχι μόνο τον Simmons, αλλά και τα όποια ανταλλάγματα για αυτόν θα έρθουν, δίνουν την εικόνα μιας πολύ καλά δεμένης και αποτελεσματικής ομάδας.  

Α, και μιας και μιλάμε για τους Sixers, χωρίς πρόσθετο λόγο, αυτό:

Και ο άλλος Curry ωστόσο παραμένει καλός

Κατά την περσινή χρονιά το ρεκόρ των Warriors ήταν 26-12 όταν ο Curry έβαζε πάνω από 30 πόντους και 11-24 όταν δεν έριχνε (τουλάχιστον…) 30άρα. Αντίθετα, το φετινό ρεκόρ τους είναι στο 7-0 και στο 2-1 αντίστοιχα! Κοντολογίς, οι Warriors δείχνουν να έχουν διορθώσει όλα εκείνα τα στοιχεία που τους έκαναν αποκλειστικά Curry-κεντρικούς και μονοδιάστατους. Οι Iguodala, Bjelica και Otto Porter προσφέρουν αυτά ακριβώς για τα οποία αποκτήθηκαν ο καθένας, ο Green είναι engaged και one man defence όποτε χρειάζεται (με τους Warriors να έχουν όχι απλά το καλύτερο defensive rating της Λίγκας ως τώρα, αλλά και κατά 3,2 μονάδες καλύτερο από των δεύτερων Nuggets), ενώ τα παπούτσια του Klay γεμίζει επαρκώς ως τώρα ο καυτός Jordan Poole. 

Η ομάδα βρίσκει ικανοποιητικές λύσεις και από τους Lee, Toscano-Anderson, Payton II (που είναι σκυλί του πολέμου στην άμυνα, δικαιώνοντας την οικογενειακή παράδοση), αλλά και τους τίμιους Looney και Wiggins, που χωρίς να κάνουν οι δύο τελευταίοι κάτι το τρομερό, δεν στερούν παράλληλα και τίποτα με την παρουσία τους. Κάπως έτσι, απλά και όμορφα, οι Warriors κυριαρχούν:

Το σημαντικότερο ωστόσο είναι το γεγονός πως όλα τα παραπάνω λαμβάνουν χώρα, όχι μόνο χωρίς τον Steph να παίζει μόνιμα στα κόκκινα (όπως έκανε με την 50άρα κόντρα στους Hawks και το ασύλλυπτο τρίτο 12λεπτο των 18 πόντων), αλλά και χωρίς τις τρεις σημαντικότερες -στα χαρτιά έστω- προσθήκες τις τελευταίας διετίας: τους James Wiseman, Jonathan Kuminga και Moses Moody, που προς ώρας δεν έχουν προσφέρει απολύτως τίποτα. Η δυνητική συνεισφορά τους, είτε με την όποια αγωνιστική παρουσία, είτε ως trade assets, αφήνουν στους Warriors την προοπτική μιας παραπάνω ταχύτητας που ακόμα δεν έχουμε δει. 

Όλα τα παραπάνω δε, χωρίς να έχει γίνει ακόμα η παραμικρή αναφορά στον (77ο καλύτερο παίκτη στην ιστορία της Λίγκας) Klay Thompson. Παρότι προσωπικά δεν είμαι από τους αισιόδοξους που πιστεύουν πως ο Klay μπορεί να επιστρέψει κοντά στο 85% του παλιού εαυτού του. Τούτο καθώς όλο το παιχνίδι του βασιζόταν στα πόδια του και στη διαρκή κίνηση, τόσο στην άμυνα, που αναλάμβατε τον καλύτερο αντίπαλο περιφερειακό, όσο και στην επίθεση, που κοπανιόταν τρέχοντας διαρκώς πίσω από τα screens ώστε να ελευθερωθεί και να εκτελέσει στην κίνηση. Η προοπτική της επιστροφής του, όμως, ακόμα και ως spot shooter και space provider -ιδίως για τον Steph, είναι δυνητικά ένα ακόμα βέλος στην ήδη ιδιαίτερα βαθιά φετινή φαρέτρα του του Steve Kerr. 

Κοντολογίς, οι φετινοί Warriors θυμίζουν κατά πολύ την ομάδα που κυριάρχησε τη διετία 2014-2016, την προ-KD δηλαδή εκδοχή τους, όταν και πρέσβευαν στα λόγια και στην πράξη το “Strength In Numbers”: έχουν ξεκάθαρο αγωνιστικό πλάνο, που είναι ηλιοκεντρικό θεωρητικά στημένο γύρο από τον Curry, αλλά δεν είναι αποκλειστικά με αυτόν λειτουργικό, έχουν το βάθος για να το εξυπηρετήσουν, με πάμπολλα γρανάζια να έχουν ένταχθει ομαλά και να αναγνωρίζουν το τι ζητείται από αυτούς, έχουν την αναμονή του Klay, που σε όποια κατάσταση θα προσφέρει, είτε παρέχοντας πρόσθετο χώρο στον Steph να κάνει τα δικά του, είτε ανεβάζοντας ακόμα περισσότερο το ταβάνι τους, ενώ έχουν ως εφεδρείες και τους τρεις πιτσιρικάδες, διαθέσιμους είτε ως πρόσθετα γρανάζια, είτε για περαιτέρω άμεση αναβάθμιση. Ήτοι, αν δεν έχουν νέο σοβαρό τραυματισμό, οι Warriors πρέπει να λογιζόνται στα σοβαρά πια μέσα στους διεκδικητές του Τίτλου.  

Οι φάσεις που μας έβγαλαν τα μάτια 

Από ενθουσιασμό…

Κάμποσες ήταν οι φορές που μας έβρισαν οι γείτονες γιατί φωνάξαμε από ενθουσιασμό μες στα χαράματα την προηγούμενη εβδομάδα. Μια ήταν ο Jalen Green και το step back τρίποντό του πάνω στον Anthony Davis, μια το step back τρίποντο της Αγνής Σλοβένικης Καύλας για τη νίκη των Mavericks επί των -δείχνοντων κάπως σημάδια ζωής εσχάτως- Celtics, μια η τρομερή τάπα του Ebanks πάνω στον -ανέμελο- Tim Hardaway ή έτερη τάπα, του Σέρβου Αρτίστα, που χάρισε τη νίκη στους Nuggets στο παιχνίδι που τραυματίστηκε και ο Porter Jr. κόντρα στους Rockets.
Ωστόσο, και πάλι η εντυπωσιακότερη φάση της εβδομάδας κατ’εμάς πάει στον Ja και το 360 τελείωμά του. 

...και από τα γέλια

Κυρίες και κύριοι -και μικρά παιδιά-, ο James Harden, ο έξι από τις τελευταίες εφτά σεζόν, top-5 σε MVP votes...

Επίσης, οι φετινοί Lakers, το δεύτερο φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου στην έναρξη του πρωταθλήματος, και οι ως τώρα εμφανίσεις τους σε μια και μόνο φάση...

Πέρα του ότι είναι η ομάδα που υποστηρίζω, τα βραδινά παιχνίδια της Δύσης είναι αυτά που με βολεύουν να βλέπω, ξυπνώντας νωρίς και πηγαίνοντας σερί μετά δουλειά. Έχοντας δει τα οχτώ από τα 11 παιχνίδια τους ως τώρα live η συνήθης εμφάνισή μου στο γραφείο είναι κάπως έτσι:

Η γωνιά του Geek

➢ Παρότι δεν το επιλέξαμε ως την καλύτερη φάση της βδομάδας που μας πέρασε, με το συγκεκριμένο buzzer beater του κόντρα στους Celtics, ο Luka έφτασε τα τρία στην καριέρα του ως τώρα και μόλις από τα 22 του χρόνια έχει όσα ακριβώς είχαν στις αντίστοιχες δικές τους οι Kobe Bryant, Kevin Durant και Damian Lillard. Το όποιο, από όποια οπτική και να το εξετάσεις, είναι ακραία άρρωστο.

➢ O οποίος Lillard έχει ξεκινήσει αφάνταστα τραγικά τη σεζόν: 46% TS%, 23% από το τρίποντο, ποσοστό επιθέσεων που πηγαίνει στις βολές στο μισό σε σχέση με πέρσι, για σύνολο 185 πόντων σε 188 σουτ ως το βράδυ της Κυριακής. 

Είναι η κούραση από την παρουσία του στην team USA (που και εκεί βέβαια, κακός πολύ ήταν), η κόπωση από το παιδί του που πρόσφατα γεννήθηκε, η κούραση από τον τέταρτο προσωπικό του δίσκο που επίσης πρόσφατα κυκλοφόρησε, ή ο συνδυασμός όλων των παραπάνω, κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, ωστόσο δεδομένα αυτός που βλέπουμε ως τώρα είναι ο χειρότερος Dame που έχουμε δει από τη rookie χρονιά του. 

➢ Επίσης παράλογο φαντάζει σε πρώτη ανάγνωση και το γεγονός πως ο Karl-Anthony Towns ανέβηκε την προηγούμενη βδομάδα στην 250η θέση των παικτών με τα περισσότερα τρίποντα στην ιστορία της Λίγκας, περνώντας τον Larry Bird. Nαι, τον Bird!

➢ Τον Steve Nash στην τρίτη θέση των παικτών με τις περισσότερες assists στην ιστορία της Λίγκας πέρασε την προηγούμενη εβδομάδα ο Chris Paul (μαζί βέβαια και τον Marc Jackson, που έχει μία μόλις λιγότερη από τον Nash, και συγκεκριμένα 10.334), με τον “Point God’ να υπολείπεται πλέον αποκλειστικά των Jason Kidd (που είναι στις 12.091) και του -άπιαστου- John Stockton (στις 15.806). Ο Paul ως τώρα έχει 12,1 assists ανά παιχνίδι, απόδοση που αποτελεί την υψηλότερη της 17ετούς καριέρας του στη Λίγκα. 

➢ Εύκολο πέρασμα από τον Paul στο επόμενο εντυπωσιακό στατιστικό που θυμίζει ιδιαίτερα τον ίδιο και το παιχνίδι του: Εννέα παιχνίδια λοιπόν, 150 αγωνιστικά λεπτά, 31 assists και μόλις ένα λάθος για τον Tyus Jones ως τώρα στη σεζόν.

➢ Μένοντας στη θέση του “PG”, γράψανε για αυτόν αναλυτικότερα χτες και οι Leon και Mητσάκος, στην -μακράν της όποιας- καλύτερης στήλης για μπασκετικά νηπιαγωγεία στα ελληνικά, ωστόσο πρέπει να αφήσω κι εγώ το κάτωθι εδώ:

Ωστόσο, το ακόμα εντυπωσιακότερο για τον Anthony είναι πως είναι μέλος της αποτελεσματικότερης ως τώρα πεντάδας της Λίγκας. Συγκεκριμένα, μαζί με τους Jalen Suggs, Franz Wagner, Wendell Carter Jr. και Mo Bamba, τρέχουν με +18,1 στο net rating, το υψηλότερο ανάμεσα σε κάθε πεντάδα με τουλάχιστον 75 λεπτά μαζί στο παρκέ. Εντυπωσιακό και άκρως ελπιδοφόρο για το μέλλον των νεαρών “Μάγων”.

➢ Δεύτερος σε blocks ανά αγώνα είναι ως τώρα στη σεζόν ο Al Horford, με 2,6 (πίσω αποκλειστικά από τον έχοντα πάρει την πρωτιά στην κατηγορία σπίτι του τα τελευταία χρόνια, Myles Turner, με 2,9). Το εντυπωσιακό εδώ είναι πως ποτέ ως τώρα ο Horford δεν είχε πάνω από 1,5 ανά αγώνα σε καμία από τις 14 προηγούμενες σεζόν του στη Λίγκα!

➢ Μόλις το έκτο παιχνίδι χωρίς καμία χαμένη ελεύθερη βολή στην ιστορία της Λίγκας ήταν το Hawks - Wizards την προηγούμενη εβδομάδα, με την ομάδα της Atlanta να ευστοχεί σε 29 και εκείνη της Washington σε 16. 

➢ Αντίθετα, το χαμηλότερο ποσοστό ευστοχίας των τελευταίων 60 (!) χρόνων έχουν ως τώρα οι Pistons, με μόλις 39,5% στο παρκέ. Παράλληλα, τρέχουν την 12η χειρότερη επίθεση, βάσει offensive rating, στην εποχή του τριπόντου, από το 1980 δηλαδή, ως τις μέρες μας.

➢ Οι Lakers αγκομαχάνε, κερδίζουν δύσκολα ακόμα και τις κακές ομάδες της Λίγκας, ωστόσο στην -οριακή- τους νίκη κόντρα στους Rockets, οι διαιτητές πήγαν να τους την κλέψουν με έναν πρωτοφανή τρόπο:

➢ Μετά από πάααααρα πολλά χρόνια, βλέπουμε την Ανατολή να κερδίζει τη μάχη κόντρα στη Δύση, καθώς προηγείται μέχρι στιγμής στις αναμετρήσεις των ομάδων των δύο περιφερειών με 22- 19, μετά και τα ματς της Δευτέρας.

Ups and Downs

⬆ Οι Heat. Για αυτούς όμως αύριο αναλυτικά ο Χάτσιος. 

⬆ Οι Hawks κάθε άλλο παρά ικανοποιημένοι μπορούν να είναι από το 4-7 ξεκίνημά τους, ωστόσο στη νίκη τους κόντρα στους Wizards την προηγούμενη εβδομάδα (στο ματς που δεν έχανε κανείς βολές που αναφέρθηκε και ανωτέρω) ίσως είδαμε την επόμενη, πιο ολοκληρωμένη έκδοση του John Collins. Μπορεί το statline του να μην παρουσίαζε από μόνο του κάτι το εξαιρετικό, με μόλις 12 πόντους, εννιά rebounds, έξι assists και ένα κόψιμο σε 31 αγωνιστικά λεπτά, ωστόσο είναι αυτές οι έξι assists και η συνολική παρουσία του που μου έκαναν εντύπωση. Πέρσι στο αντίστοιχο αγωνιστικό σημείο της σεζόν ο Collins έκανε μανούρα στην προπόνηση που δεν παίρνει όσες μπάλες θα ήθελε. Φέτος αντίθετα, δείχνει απόλυτα πρόθυμος να μοιράσει όσες μπάλες χρειαστεί για το γενικότερο καλό της ομάδας. Έχοντας εξασφαλήσει το πρώτο του μεγάλο συμβόλαιο με την επέκταση που υπέγραψε το καλοκαίρι ($125 εκατ./5 χρόνια), πλέον το ζητούμενο είναι τέτοιες εμφανίσεις να γίνουν συνήθεια, με τον παίκτη να λειτουργεί ως ένας δευτερεύον δημιουργός. Για να δούμε.

⬆ Το Toronto μέχρι στιγμής ξεπερνά τις προσδοκίες που συνόδευαν μια μεταβατική χρονιά την πρώτη χωρίς την ηγετική παρουσία του Kyle Lowry μετά από εννέα. Αντιμετωπίζοντας ένα δύσκολο πρόγραμμα έως τώρα, βρίσκονται στο 6-5 και στο top-10 της λίγκας σε Net Rating. Στην επανεμφάνιση του Pascal Siakam απέναντι στους Nets ξεκίνησαν με μια φουτουριστική frontline Anunoby-Barnes-Siakam στην οποία και οι τρεις παίκτες έχουν την ευχέρεια να εναλλάσσονται σε ρόλους και μαρκαρίσματα, ενώ μπορούν να χρησιμοποιηθούν τόσο ως screeners όσο και ως χειριστές. Ο Dalano Banton θυμίζει επικίνδυνα τον Shaun Livingston και προσφέρει λίγο από όλα από τον πάγκο, με έφεση στα αμυντικά plays από το πουθενά. Οι Raptors λοιπόν διατηρούν το εξαιρετικό τους ball movement, είναι φωτιά στο ανοιχτό γήπεδο, και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στην half-court επίθεση είναι ο γρίφος του Nick Nurse στην επανενσωμάτωση του Pascal Siakam, την ώρα που ο Anunoby θέτει την υποψηφιότητά του ως go-to guy.

⬆ Mία από τις καλύτερες ελληνικές σελίδες στο facebook τρέχει ο Νίκος Τσολάκης, με το Shot Clock. Δεν περιορίζεται αποκλειστικά στο NBA, γράφει και για Ευρώπη, ωστόσο το βασικότερο είναι ότι δεν περιορίζεται στο κοινότυπο πια "φωτογραφία με μια ατάκα καπέλο - συνταγή που μαζεύει όλα τα likes", αλλά περνάει τακτικά σε -πάντα εύστοχες- αναλύσεις. Ως πέρσι έγραφε συστηματικά για το Ball Hog, πλέον τον διαβάζετε και στο SuperBasket, ενώ τρέχει και ένα πολύ ενδιαφέρον pod. Από αυτόν και τη σελίδα του το σχόλιο για την θετικότατη ως τώρα παρουσία του Kyle Kuzma στους Wizards.

⬇ Η αλλαγή του whisperer του Steve Nash δείχνει ως τώρα να έχει αποτέλεσμα, κάτι που δεν το λέμε απαραίτητα ως θετικό. Η απόλυτη επιθετική μηχανή της περσινής σεζόν, φέτος έχει μόλις το 17ο offensive rating στη Λίγκα ως τώρα. Αντίθετα, τρέχει με το έκτο καλύτερο defensive rating. Μια πρώτη εξήγηση είναι η απλούστερη: στη θέση του Mike D'Antoni, ως ειδικού συμβούλου του coach Nash, ήρθε ο αμυντικογενής Steve Clifford. Και ok, μπράβο για την άμυνα, αλλά δεν γίνεται επιθετικά το σύστημα να είναι "Durant o muerte" με όλο το υλικό που διαθέτουν.

⬇ Δεν είναι δα ότι έχουμε ξεμπερδέψει εμείς εδώ με τον covid, το αντίθετο μάλλον με την άθλια διαχείριση της πανδημίας που γίνεται από την Κυβέρνηση, ωστόσο μάλλον είχαμε την ψευδαίσθηση πως είχαμε ξεμπερδέψει ως προς τη θέαση αθλητικών συμβάντων, με τα γήπεδα ξανά γεμάτα και τους παίκτες σε συντριπτικό ποσοστό εμβολιασμενους (hello Kyrie!). Κάπως έτσι, το γεγονός πως μετά τους Booker και Jaylen Brown οι Embiid, Love, Middleton, Markkanen, Poeltl, Tobias Harris, Thybulle, Joe μπήκαν όλοι τους σε καραντίνα την τελευταία εβδομάδα μας ήχησε αρκετά περίεργα.

⬇ Το γεγονός πως όλο και συχνότερα ο Zion ακούγεται στην ίδια πρόταση με τον Σοφοκλή Σχορτσιανίτη ως προς την πιθανή κατάληξη της καριέρας (και) του πρώτου είναι ιδιαίτερα στενάχωρο. Ωστόσο η εικόνα του από την είσοδό τους στη Λίγκα ως και σήμερα δεν δίνει το παραμικρό σημάδι αισιοδοξίας. Αν μέχρι την ανακοίνωση του GM της ομάδας, David Griffin, αρχές Σεπτέμβρη για τον νέο του τραυματισμό, ήταν αναφορικά με το αν θα υπογράψει το πρώτο του max που θα του προσφέρει το καλοκαίρι η ομάδα της Νέας Ορλεάνης ή θα γίνει ο πρώτος rookie που θα το απορρίψει για να αλλάξει ομάδα ως FA, πλέον η συζήτηση έχει μετατοπιστεί στο “θα είναι τρελός να μην το κάνει ‘αν’ του το προσφέρουν”, με την έμφαση να είναι στο “αν” πρέπει να του το προσφέρουν, με το όλο ρίσκο που έχει πια ενσωματωμένο σε τέσσερα χρόνια να μην του επιτρέπει το κορμί του να είναι στη Λίγκα. 

Προσωπικά, με όλο το marketing που τον ακολουθεί από το Γυμνάσιο, θεωρώ δεδομένο πως θα του προσφερθεί max. Τα θετικά της αίσιας έκβασης της καριέρας του είναι τέτοια που δεν γίνεται να μην του το προσφέρουν. Ωστόσο με το πόσο καθόλου δεδομένο δεν είναι ότι τα γόνατά του θα αντέξουν πολλά χρόνια αυτό το κορμί των 150 κιλών να τρέχει στο παρκέ και να πηδάει με αυτό το ασύλληπτο second jump που πέρσι μας είχε ρίξει το σαγόνι στα πατώματα, δημιουργείται ένα τεράστιο εύρος διακύμανσης που και μόνο που υπάρχει από τον τρίτο χρόνο του στη Λίγκα είναι από στενάχωρο ως απογοητευτικό.  

⬇ Οκ, ο LeBron γέρασε, το κορμί του δείχνει πιο ευπαθές από ποτέ, μετρώντας ήδη τον δεύτερο τραυματισμό που τον αφήνει έξω μόλις 20 μέρες στη σεζόν, κάτι εντελώς πρωτόγνωρο -αλλά επουδενί σοκαριστικό στην ηλικία του. Πλέον περιμένουμε να δούμε εκείνο το μυθικό των Spurs στον Duncan “DNP - old” δίπλα στο όνομά του στην επόμενη απουσία του. Επιπρόσθετα, οι τραυματισμοί των Ariza, Horton-Tucker, Nunn, που όλοι τους προορίζονταν για σημαντικούς ρόλους στην φετινή ομάδα, σίγουρα δεν τους βοηθούν στο ξεκίνημα της σεζόν, με ένα εντελώς νεοσύστατο ροστερ -και τον συνδετικό κρίκο όλων, τoν LeBron, επίσης εκτός. Ωστόσο, οι δύο ήττες από τους Thunder, ενώ είχαν προηγηθεί με 26 και 19 σε αμφότερα τα παιχνίδια αντίστοιχα, το ψυχόβγαλμα για να κερδίσουν τους Rockets και η κάτω τα χέρια ήττα από τους Blazers, χωρίς να βάλουν καν 100 πόντους, σε μια ομάδα στη μέση της Λίγκας ως προς τις αμυντικές της επιδόσης, μάλλον πρέπει να έχουν αρχίσει να ηχούν καμπάνες. Οι φίλοι των Lakers βιώνουν μια full Russell Westbrook expirience, τόσο σε άμυνα, όσο και σε επίθεση (ωστόσο, ακόμα και αν δεν λέει στην ουσία πολλά, αυτό το στατιστικό έχει μεγάλη πλάκα), που κοστίζει νίκες ήδη από τη regular, ενώ ο Davis παραμένει όσο εύθραυστος όσο δεν πρέπει να είναι για να μπορέσουν οι Lakers να διεκδικήσουν το 19ο “Larry O’B” Trophy. Κοντολογίς, όχι ακόμα ώρα για πανικό, κάθε μία από τις τελευταίες τρεις σεζόν ο RW ανέβαζε κατακόρυφα την απόδοσή του μετά την αλλαγή του χρόνου, αλλά δεδομένα η ως τώρα εικόνα, με το επιθετικό βάρος να πρέπει να το τραβάει ο 37χρονος Melo, είναι πιο κοντά στο “τραγική”, παρά σε οτιδήποτε άλλο. 

 

Λοιπά θέματα άξια αναφοράς

Φτάνουμε κοντά στην ολοκλήρωση της σημερινής στήλης και δεν έχουμε κάνει ως τώρα καμία αναφορά στα θέματα των Sarver, owner/governor των Suns και του GM των Blazers, Neil Olshey, καθώς και ούτε και στην πτώση του offensive rating, των βολών και την γκρίνια για τη νέα μπάλα Wilson. Επειδή τα συγκεκριμένα δύο θέματα δεν θέλουμε να τα ζορίσουμε σε γωνίες της στήλης, αλλά να τους δώσουμε τον χώρο που τους αναλογεί, θα επανέλθουμε ως site με αμφότερα σύντομα.

Μια πρώτη εικόνα για το τι ακριβώς αποκαλύφθηκε για τους Suns ή αρχίζει να διερευνάται για τους Blazers μπορείτε να πάρετε από τα πρωτότυπα άρθρα του Baxter Holmes για το ESPN “Allegations of racism and misogyny within the Phoenix Suns: Inside Robert Sarver's 17-year tenure as owner” και αντίστοιχα των Shams Charania και Jason Quick στο The Athletic (€) “Blazers GM Neil Olshey under investigation for 'workplace misconduct’ “

Προσεχώς

Pistons @ Rockets, 02:30 ξημερώματα Πέμπτης: Παρ' όλο που μιλάμε για δύο κακές ομάδες, θα έχουμε Cunningham vs. Green, ή αλλιώς το #1 και #2 του φετινού draft.

Suns @ Grizzlies, 03:00 ξημερώματα Σαββάτου: Το κινούμενο must watch του League Pass, o Ja Morant, τα βάζει με τους περσινούς φιναλίστ.

Bucks @ Hawks, 01:00 ξημερώματα Δευτέρας: Επανάληψη των περσινών τελικών Ανατολικής περιφέρειας, ενώ οι δύο διεκδικητές ψάχνουν σταθερότητα, μετά από μέτριο ξεκίνημα στη σεζόν.

Διαβάσαμε, είδαμε, μας άρεσαν και σας προτείνουμε

Τρομερής ανάλυσης και λεπτομεριών ήταν το άρθρο του Chris Haynes στο Yahoo! Sports για τoν Lillard και την offseason που είχε “Amid chaotic offseason, Damian Lillard's meeting with LeBron James as decision loomed sealed recommitment to Trail Blazers”

Εξαιρετική και η παρουσίαση του LaMelo από τον Kevin Arnovitz στο ESPN+ “What LaMelo Ball's superstar rise means to Michael Jordan and the Charlotte Hornets”

Στις ομάδες που θα χρειαστεί να αναφερθούμε αναλυτικότερα τις επόμενες βδομάδες ανήκουν και οι Cleveland Cavaliers, των οποίων μια ενδιαφέρουσα πρώτη παρουσίαση κάνει ο Dan Devine του The Ringer: “The Cavs Have Been Running a Three-Big-Man Lineup—and It’s Working?”

 

Κατηγορία We got game
Ετικέτες

Σχετικά Άρθρα

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « We Got Game #6 - Η αυτοκρατορία αντεπιτίθεται We Got Game #4 - Wizards, η καλύτερη ομάδα της Ανατολής ως τώρα »
επιστροφή στην κορυφή

 

 

 PODCASTS

Basketballguru.gr 2018 All righs reserved.      Designed and Developed by Web Rely