Και….οι Knicks έχασαν. Πήγε χθες βράδυ ο Siakam στο Madison Square Garden, τους έβαλε 52 και το σερί έλαβε τέλος. Όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν, μην κάνουν και 0-3 τώρα, απέναντι στους Bulls που ψιλο-επέστρεψαν με δύο σερί νίκες, όσο και τους Sixers που σταθεροποιήθηκαν. Μισό λεπτό όμως, γιατί με ειδοποιούν απ’ το κοντρόλ ότι μία άλλη ομάδα της Νέας Υόρκης τρέχει αυτή τη στιγμή το μεγαλύτερο σερί στο ΝΒΑ.

Για τα πρώτα 24 λεπτά του game 7 μεταξύ Nets και Bucks, οι 17.000 θεατές του κατάμεστου Barclays center διασκέδαζαν με τις βολές του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Κάθε φορά που στηνόταν στη γραμμή, το κοινό περίμενε καρτερικά να πιάσει τη μπάλα και ύστερα μετρούσε, φωνάζοντας τα δευτερόλεπτα. Ένα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε, έξι, εφτά, οκτώ, εννέα, δέκα. Ο Γιάννης εκτελούσε στα έντεκα και ήταν άστοχος. Οι θεατές, μέχρι και ο James Harden, γελούσαν και πανηγύριζαν. Ο Αντετοκούνμπο υπέμενε την φυσιολογικώς φίλαθλη κατάσταση μάλλον στωικά ή τουλάχιστον έτσι φαινόταν. Μία ταλαιπωρημένη περσόνα του αθλητισμού, που χωρίς εκείνη τη στιγμή να το ξέρει, διένυε το τελευταίο μίλι προς την έξοδο.

Το πέμπτο ματς των ημιτελικών της Ανατολής έδειχνε πως θα καταλήξει στους Μιλγουόκι Μπακς. Άλλωστε, είχαν ένα σταθερό προβάδισμα μετά από ακόμη ένα εκρηκτικό ξεκίνημα και οι σταθεροί πυλώνες της ομάδας, όπως ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, ο Κρις Μίντλετον και ο Τζρου Χόλιντεϊ είχαν κάνει πολή καλή εμφάνιση μέχρι, ας πούμε, την μέση της τρίτης περιόδου. Αντίθετα για τους Νετς, το πράγμα είχε στραβώσει και τίποτα συνέχιζε να μην πάει, έστω και λίγο προς τη σωστή κατεύθυνση. Ο Ίρβινγκ απουσίαζε, ο Χαρντεν επέστρεψε, αλλά δεν φάνηκε να πατάει καλά, ο Τζο Χάρις συνέχιζε να ρίχνει τούβλα και γενικώς επικρατούσε ένα γενικό «ωχ, την κάτσαμε». Μόνο ο Τζεφ Γκριν έδειχνε να πλαισιώνει τον Ντουράντ σε ένα μοναχικό μονοπάτι προς τον ηρωικό, αλλά πρόωρο αποκλεισμό.

Η σειρά που “μυρίζει” τελικούς περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη, μπαίνει στις ζωές μας από το Σάββατο. Οι Bucks συγκρούονται με τους Nets, σε ένα match-up που δεν κρίνει σε σημαντικό βαθμό μόνο τον επόμενο πρωταθλητή, μα και την κατεύθυνση της Λίγκας τα επόμενα χρόνια συνολικότερα. Μιλάμε για δύο από τα καλύτερα offensive ratings, ωστόσο η άμυνα των Nets δεν εμπνέει εμπιστοσύνη, σε αντίθεση με εκείνη των Bucks. Το κοινό σημείο και των δύο; Αμφότερες οι ομάδες κυνηγούν την άμεση επιτυχία που δεν είναι άλλη από την κατάκτηση του δαχτυλιδιού. Ο Giannis φαίνεται “locked-in”, o Holiday μοιάζει έτοιμος να αναλάβει οποιαδήποτε αμυντική αποστολή του ανατεθεί, ενώ από την άλλη οι Big-3 των Nets θέλουν να αφήνουν πίσω τους, μετά από κάθε ματς, καμένη γη. Τα ποπ κορν ανά χείρας λοιπόν.  

Oι Brooklyn Nets βρίσκονται στη δεύτερη θέση της Ανατολής με ρεκόρ 24-13 και είναι κοινώς αποδεκτό πως υπολογίζονται ως ένα από τα δυνατά φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου, όταν -και αν- με το καλό έρθει εκείνη η ώρα. Πώς αλλιώς να γίνει, όταν διαθέτουν στο ρόστερ τους τρεις από τους πιο ταλαντούχους παίκτες της εποχής, οι οποίοι συνθέτουν την καλύτερη επίθεση στη λίγκα στο πρώτο μισό της σεζόν. Μόνο που σε αυτή την επιθετική μηχανή υπάρχει ένα σημαντικό στοιχείο, που συζητάμε πολύ λιγότερο από τη δημιουργία σκορ του Κyrie, την ικανότητα του Harden να κουμαντάρει έναν αγώνα στο τέμπο που επιθυμεί ή τη συνολική αρτιότητα του Durant. Σε αυτούς τους Nets αγωνίζεται και ο τύπος που κυνηγά την καλύτερη εκτελεστική σεζόν στην ιστορία, ανεβάζοντας μία σκάλα το δείκτη του ‘’μπελά’’ που αποτελεί για τις αντίπαλες άμυνες το Brooklyn.

Ακόμα και στην σύγχρονη εποχή, που όλο και περισσότεροι All Stars και All NBA players αλλάζουν όλο και τακτικότερα ομάδες, ένα trade για έναν πρώην MVP και τον παίκτη που έχει σκοράρει μιας σεζόν πόντους παραπάνω από τον δεύτερο σκόρερ της τελευταίας δεκαετίας, και δη midseason, δεν παύει να αποτελεί τεράστια είδηση. Ο James Harden είναι παίκτης των Nets από χτες λοιπόν, και παρακάτω αναλύουμε τι σημαίνει αυτό το trade για κάθε ομάδα από τις συμμετέχουσες σε αυτό, μα και για τη Λίγκα συνολικότερα.

Ο ήλιος μας, όπως και κάθε άστρο στο σύμπαν, κάποια στιγμή μετά από πολλά εκατομμύρια χρόνια θα φτάσει στο τελευταίο στάδιο της ζωής του, αφού πρώτα «καταναλώσει» τα καύσιμά του. Καθώς η διάρκεια της ζωής του είναι αντιστρόφως ανάλογη της μάζας του, όσο μεγαλύτερη είναι αυτή, τόσο και πιο «εκκωφαντικό» θα είναι το τέλος του. Όσο μεγαλύτερη είναι η βαρύτητα του άστρου στον χωροχρόνο, τόσο πιο βίαια θα καταρρεύσει.

Μία ακόμα εβδομάδα στον “Μαγικό Κόσμο” ολοκληρώθηκε, αφήνοντάς πίσω φάσεις που εντυπωσίασαν, ιστορίες που αξίζει να ειπωθούν και ιστορικά στατιστικά άξια καταγραφής και υπερθεματισμού. Πάμε να τα δούμε.

’Και αν ο Durant υπογράψει στο Brooklyn; Στην τελική Νέα Υόρκη είναι και εκεί’’  σκεφτόταν ο Jim πριν τρεις μήνες στο διάλογο με το φίλο του, Lou (διάλογος που υπήρξε μόνο μέσα στο κεφάλι μου). Ξημερώματα 1ης Ιουλίου και ο Kevin Durant είναι πλέον παίκτης των Nets, όπως και οι Kyrie Irving και DeAndre Jordan. Είναι πλέον προφανές, το Brooklyn νίκησε.

Κυριακή μεσημέρι στο (παραδόξως) ηλιόλουστο Manhattan και ο Jim, φίλαθλος των Knicks, επωφελείται τον καλό καιρό με έναν περίπατο στην αγαπημένη του πόλη. Φορά την φανέλα του Patrick Ewing (έχει και μία του Porzingis, πλέον καταχωνιασμένη σε κάποιο ντουλάπι) και ονειροπολεί για το μπασκετικό καλοκαίρι που έρχεται στην Νέα Υόρκη. Οι Knicks του έχουν χώρο για δυο maximum συμβόλαια και μερικοί από τους καλύτερους παίκτες της λίγκας θα είναι διαθέσιμοι.