Ναι, οι Brooklyn Nets παίζουν ξανά σαν διεκδικητές. Για όλο το καλοκαιρινό δράμα γύρω από το αίτημα ανταλλαγής του Kevin Durant, αλλά και εκείνο με τον Kyrie Irving που επι της ουσίας τον έθεσε εκτός ομάδας για αρκετό χρονικό διάστημα, οι Nets αυτή τη στιγμή, μάλλον κάπως απροσδόκητα, απαντούν με ηρεμία κι ένα σερί επτά κερδισμένων αγώνων. Αυτό, μόνο μπάσκετ. Ούτε συγκρούσεις, ούτε εσωτερικό χάος, ούτε τίποτα. Οπότε πριν προλάβουν πάλι να βάλουν φωτιά στην πίστα με ένα νέο επεισόδιο στη μόνιμη δραματουργία τους, λες και είναι σειρά στο Netflix, πάμε να δούμε πώς πετυχαίνουν μέσα στο γήπεδο.

Jacque Vaughn

‘’Μου αρέσει πολύ όταν αντιδρά με γρήγορα timeouts. Μας κρατά μέσα στο παιχνίδι, σε εγρήγορση’’, δήλωσε ο Kevin Durant για τον προπονητή της ομάδας του, υπό τις οδηγίες του οποίου τρέχουν ένα σερί 18-6 από τις αρχές Νοεμβρίου κι έπειτα, το καλύτερο επιμέρους ρεκόρ στο ΝΒΑ. Οπότε θέλατε έναν μπαμπούλα ή κάτι ανάλογο αγαπημένε μου KD, να σας θυμίζει ότι μαζευτήκαμε σήμερα εδώ για να παίξουμε ένα παιχνίδι μπάσκετ. Πέραν της πλάκας, όντως οι Nets είναι φανερά πιο αποδοτικοί με τον Vaughn στην άκρη του πάγκου. Ο κόουτς με το καλύτερο μούσι στη λίγκα έχει δέσει πρώτα απ’ όλα το βασικό σχήμα, παρ’ ότι εκείνο μοιάζει γιγαντιαίο σε πρώτη όψη, Τρία κορμιά forwards όπως οι Durant, Simmons και O’ Neale, μαζί μ’ έναν ψηλό (Claxton) και όλοι μαζί να προστατεύουν τον Kyrie. O KD επί της ουσίας λειτουργεί ως ‘’χειριστής σε ελεύθερο ρόλο’’ και ο O'Neale δίνει το απαραίτητο άπλωμα, περισσότερες από 5 προσπάθειες ανα αγώνα σουτάροντας τρίποντα, με ποσοστό μεγαλύτερο του 40%. Κάπως έτσι ο Ben Simmons έχει τη δυνατότητα να κάνει ‘’τα απαραίτητα’’ μέσα στο παρκέ, ένας ψηλός Αυστραλός Μάντζαρης χωρίς τρίποντο ρε παιδί μου, όσα δε φαίνονται στη στατιστική και άλλα τέτοια, ώστε να επιστρέψει όσο πιο ανώδυνα γίνεται στο προ διετίας στάτους του. Άμυνα, λίγες επαφές με την μπάλα όσον αφορά το σκοράρισμα και κατα βάση κοντά στο καλάθι (αφού πλέον σουτέρ έχουμε), δημιουργία και αιφνιδιασμός όταν λείπει ο Kyrie. Mε ικανοποιητική αποδοτικότητα εδώ που τα λέμε, καθώς έχει έναν από τους υψηλότερους δείκτες της λίγκας ανάμεσα στους point παίκτες, στο πόσες ασίστ δίνει αναλογικά με το (χαμηλό) usage του, σύμφωνα με το Cleaning The Glass. Ταυτόχρονα, όταν έχει την μπάλα στα χέρια, ή τέλος πάντων στα σχήματα που συμμετέχει ενεργά, το Brooklyn ανοίγει το γκάζι λίγο παραπάνω απ’ όσο συνηθίζει, με 19,6% των κατοχών να εκδηλώνονται σε φάση transition και το σύνολο να προσθέτει περίπου 6 πόντους ανα 100 κατοχές.

Οι Nets βέβαια λειτουργούν εξίσου αποδοτικά όταν μπαίνει στο ματς ένας γνήσιος σουτέρ, με το προβάδισμα τη δεδομένη στιγμή να πηγαίνει στον Joe Harris, ο οποίος ξεκίνησε χθες βράδυ αντί του Kyrie. Τα σχήματα μ’ εκείνον έχουν όλα θετικό πρόσημο και ιδιαίτερα εκείνο με τους τέσσερις βασικούς (Kyrie, O’Neale, KD, Claxton) είναι στο +10,3, με τη διαφορά μάλιστα να έρχεται και από την άμυνα, που θεωρητικά οποιοσδήποτε σουτέρ του ρόστερ υστερεί σε σχέση με το πακέτο του Simmons. Μήνας του μέλιτος για τον νέο προπονητή, κανονικά. O Vaughn έχει πείσει το σύνολο να ελέγξει σε πρώτη φάση το τέμπο. Το pace ισορροπεί και αυτόν τον μήνα κοντά στις 100 κατοχές ανα παιχνίδι, ίσα ίσα να βγαίνουν τα νούμερα δηλαδή, επιτρέπει λιγότερες δράσεις στους αντιπάλους και μπροστά…πυροβολείτε ελεύθερα. Μέσα από περισσότερο ‘’New York Basketball’’ οι Nets έχουν διατηρήσει τις τελευταίες δύο εβδομάδες την άμυνά τους σε standards κοντά στο τοπ-10, ενώ την περίοδο Vaughn έχουν την 6η καλύτερη στο πρωτάθλημα, όσο στην επίθεση σκοράρουν με 125,3 πόντους ανά 100 κατοχές. Καλύτερα απ’ το Portland του Lillard, καλύτερα από κάθε σύνολο τύπου San Antonio και Orlando που έχει πατήσει το κουμπί του YOLO και ‘’όσα φάμε πίσω, πάμε να παίξουμε’’. Στο Brooklyn χτίζεται ξανά η εικόνα ενός διεκδικητή, που (δείχνει να) έχει τις βάσεις για να περιμένει ποιοι από τους Mills, Seth Curry και TJ Warren θα επανέλθουν έγκαιρα πριν τα playoffs, ώστε να χτιστεί και το απαραίτητο 9-man rotation για τη συνέχεια. Πριν τα διαλύσουν όλα τουλάχιστον και φτου κι απ’ την αρχή. Ωραία, τα είπαμε για το σύνολο, πάμε τώρα στον πραγματικό πρωταγωνιστή.

Kevin Durant

30,4 πόντοι / 6,6 ριμπάουντ / 5,3 ασίστ, με 60 eFG%. Εξήντα, λες και σουτάρει μόνο μέσα απ’ το ζωγραφιστό. Mε την ίδια συνέπεια από το ξεκίνημα της σεζόν, σχεδόν ρομποτικά, σε 36,7 λεπτά ανα αγώνα. Όσα περίπου παίζει ο -αρκετά νεότερος- Tatum, οι Anunoby και VanVleet που ο Nick Nurse ξεζουμίζει, οι βιονικοί Anthony Edwards και Mikal Bridges, λες και δεν είναι 34 ετών με ένα σωρό τραυματισμούς, λες και ο αχίλλειος δε συνέβη ποτέ. Ο Kevin Durant παίζει σαν πραγματικός MVP και δείχνει σούπερ κουλ όσο συμβαίνει:

Πώς το σταματάς αυτό το πράγμα; Μπορεί να ντριμπλάρει και να σταματήσει σε οποιοδήποτε σημείο, σε νεκρό χρόνο. Σουτάρει πάνω από τους αντιπάλους σα να μη νοιάζεται για τις διπλές άμυνες, δεν υπάρχει σωτηρία. Ο KD μοιάζει να βρίσκεται ακόμη εντός prime, ελαφρύς όσο ποτέ και με ένα αίσθημα ‘’μπασκετικής διασκέδασης’’ να τον συνοδεύει, λες και πράγματι το σήριαλ του καλοκαιριού δεν ανανέωσε για δεύτερη σεζόν και όλα ξεχάστηκαν. Είναι μάλλον περιττό να επισημάνω ότι ο Durant, με ένα usage μεγαλύτερο του 31%, είναι ταυτόχρονα ένας από τους κορυφαίους σκόρερ της λίγκας, με 137,5 πόντους ανα 100 προσπάθειες, αλλά κι ένας τοπ δημιουργός ανάμεσα στους forwards. Ουπς, υποθέτω πως μόλις το έκανα. Σόρι, αλλά μου μοιάζει ασύλληπτο αυτό το επίπεδο, ακόμη κι αν αναγνωρίζω πως μιλάμε για έναν από τους 5-10 πιο ταλαντούχους μπασκετμπολίστες της τελευταίας εικοσαετίας. Η επίθεση του Brooklyn σαφώς είναι πιο λειτουργική όσο περνούν οι αποφάσεις απ’ τα δικά του χέρια, με ένα +8,7/100 κατοχές που εξασφαλίζει ένα μικρό άνοιγμα διαφοράς για τα (λίγα) λεπτά που δε βρίσκεται στο παρκέ, εξίσου σημαντική είναι όμως και η αμυντική του παρουσία, ως μέλος της frontline δίπλα στον Nic Claxton.

Οι δύο τους αυτή τη στιγμή, σύμφωνα με το Second Spectrum (και τον Kevin O'Connor που το εντόπισε), επιτρέπουν τους λιγότερους πόντους σε καταστάσεις iso, 0.85 και 0.87 αντίστοιχα. Απόλυτα εναρμονισμένος με το μοτίβο του Vaughn και του μπάσκετ βγαλμένο από την ψυχή της Νέας Υόρκης, ο Durant δεν έχει κανένα πρόβλημα να είναι ο leader by example του συνόλου. Θα αμυνθεί σε 1v1 καταστάσεις, θα μαζέψει τα ριμπάουντ ώστε να ξεκινήσει εκείνος την επίθεση, θα βρεθεί στα σημεία που τον βολεύουν ώστε να εκτελέσει. Κακά τα ψέματα βέβαια, αυτά τα ‘’σημεία’’ είναι κάθε εκατοστό του παρκέ για εκείνον. Το ζήτημα με τον Durant είναι πως, όπως φαίνεται και στο βίντεο, η εικόνα γλυκαίνει γιατί υπάρχει εκείνος. Οι Nets δε μοιάζουν με τόσο με τους Knicks του old school παιχνιδιού και του ‘’σπρώξε, σπρώξε, θα το βάλουμε’’, παρ’ ότι από το ξεκίνημα της σεζόν δεν έχουν ακραίες διαφορές στο pace και με παρόμοια ζητήματα, γιατί (ανάμεσα στα υπόλοιπα) οι περισσότερες προσπάθειες τελειώνουν με έναν τύπο κοντά στο 2.10 να χορεύει. Νομίζω πως με τα χρόνια, μετά από τσακωμούς με Westbrook στη Θαντέρα και με το πείραμα των Warriors που ναι μεν κατέληξε σε δύο δαχτυλίδια, αλλά ταυτόχρονα με την μπάλα στα δικά του χέρια στο ποστ και με τους υπόλοιπους να κοιτάνε, αποφάσισε κάπου μέσα του πως του ταιριάζει το μπάσκετ που τον φέρνει απόλυτο πρωταγωνιστή. Το κάνει αρκετά αποδοτικά άλλωστε. Λίγο πριν μπούμε στο 2023, ο Durant μπορεί βάσιμα να δηλώνει πως ανήκει στο τοπ-5 μονάδων στο ΝΒΑ και πως αδικείται που το όνομά του δε βρίσκεται συχνά στη συζήτηση για το βραβείο του πολυτιμότερου.

Η περίπτωση Kyrie και η συνέχεια

Κοιτάξτε, δε θα προσπαθήσω εγώ να βγάλω άκρη με την προσωπικότητα Kyrie, ο τύπος είναι κινούμενη βόμβα, στην τελευταία περίπτωση με τα αντισημιτικά σχόλια έβγαλε προς τα έξω κι έναν επικίνδυνο λόγο. Στην πραγματικότητα δε θα ήθελα καν να γράψω γι’ αυτόν, ειδικά με τα τελευταία ποστ γύρω από τις χρηματικές δωρεές του, που προσπαθούν να εξισορροπήσουν τη δημόσια εικόνα σε μία λίγκα με attention span και μνήμη χρυσόψαρου.

Μπασκετικά ωστόσο, μάλλον του βγάζω το καπέλο και αναγνωρίζω ότι δύσκολα κανείς μπορεί να βρει ντριμπλέρ και σκόρερ όπως εκείνος. Επέστρεψε στο σύνολο και εντάχθηκε άμεσα στο παιχνίδι του Vaughn, σκοράρει 29,3 πόντους με 51% μέσα στον Δεκέμβριο και κάπως έτσι, μέσες-άκρες, δίνει στους Nets τη δυνατότητα να παίρνουν και από την περιφέρεια, σε καθαρά νούμερα, ό,τι περίπου τους δίνει ο Durant από τις θέσεις των forwards. Πόσες ομάδες μπορούν δηλαδή, βάσιμα να στηρίζονται σε δύο αθλητές τους να πιάνουν το τριαντάρι κάθε βράδυ; Επίσης, πόσες ομάδες μπορούν να έχουν δύο δημιουργούς σκορ τέτοιου επιπέδου, στο φινάλε ενός κλειστού αγώνα;

‘’Τον άφησαν να παίξει 1v1 και ήταν ένα σπέσιαλ, σπέσιαλ καλάθι’’, είπε ο KD. Ε δεν τον άφησαν ακριβώς ρε μεγάλε, έπρεπε να μαρκάρουν και σενα κάπου στο βάθος. Παρεμπιπτόντως, αυτό ήταν το πρώτο game winning buzzer-beater της καριέρας του Kyrie. Εντυπωσιακό βάσει των ικανοτήτων του, όχι και τόσο εντυπωσιακό αν αναλογιστούμε πως πάντα έπαιζε με έναν LeBron, έναν Durant, ακόμη κι έναν νεαρό Tatum, ή ότι με εκείνον ηγέτη στα χρόνια πριν την επιστροφή του LeBron, το Cleveland δεν κέρδιζε και τόσο συχνά. 

Όπως και να ‘χει, καθαρά αγωνιστικά, ο Irving είναι μία ‘’δεύτερη απειλή’’ που ελάχιστες ομάδες μπορούν να κοντρολάρουν και ο συνδυασμός με την εκπληκτική κατάσταση του Durant, αλλά και την ταυτότητα που έχει βρει όλος ο οργανισμός με τον coach Vaughn, φωτογραφίζει διεκδικητή του τίτλου. Οι Nets είναι στο 20-12, μόλις δύο νίκες πίσω από τους Celtics και τρεις από τους Bucks, που μέχρι πρόσφατα έμοιαζαν να παίζουν σχεδόν μόνοι τους για τους τελικούς περιφέρειας στην Ανατολή. To δε πρόγραμμά τους τον επόμενο καιρό, μέχρι τις 13 Ιανουαρίου τουλάχιστον, έχει ένα σύνολο αντιπάλων (Bucks, Cavs, Hawks, Bulls, Pelicans, Heat, Celtics) στα ίδια επίπεδα και αν το Brooklyn συνεχίσει με αυτούς τους ρυθμούς, ενδέχεται (μέσω της ζημιάς σε άλλους ανατολικούς διεκδικητές) να βρίσκεται εντός πρώτης τετράδας αρκετά πριν την trade deadline του Φεβρουαρίου. Εκεί θα βρεθεί με συμβόλαια βετεράνων όπως οι Curry, Mills, O’ Neale και Joe Harris να παίζουν από 9-18 εκατομμύρια, χωρίς μακροχρόνια δέσμευση, απόλυτα ανταλλάξιμα στην περίπτωση που θέλουν να ανακατέψουν λίγο ακόμη την τράπουλα. Μάλλον όχι βέβαια, καθώς οι προαναφερθέντες κουμπώνουν καλά, βάση ρόλου και ηλικίας, στο timeline ενός franchise που θέλει να κερδίσει το πρωτάθλημα χθες, όχι σήμερα.

Θα αποφύγω να κάνω οποιαδήποτε πρόβλεψη για τη συνέχεια. Ειλικρινά, αν αργότερα το απόγευμα έβγαινε είδηση πως τα αποδυτήρια των Nets έγιναν κούγκι, ενώ Durant και Kyrie αποφάσισαν, μετά από μία κακή παρτίδα πέτρα/μολύβι/ψαλίδι/χαρτί, να μην ξαναμιλήσουν ποτέ σε κανέναν άλλον εντός οργανισμού, θα το πίστευα απόλυτα. Μία ακόμη Πέμπτη. Για την ώρα ωστόσο, εμφανίζουν μία εικόνα κοντά σε όσα περιμέναμε, ή θα έπρεπε να περιμένουμε, περίπου από το 2020.