Παρασκευή, 22 Οκτωβρίου 2021 13:04

Εξετάζοντας την κατάσταση του Simmons στους Sixers

Από :

Πάνω που άπαντες στην Philadelphia είδαν τον Αυστραλό να επιστρέφει στην πόλη και στις προπονητικές εγκαταστάσεις, ελπίζοντας πως η παρουσία του εκεί θα σήμαινε και την ομαλή επιστροφή του στην ομάδα, ο 25χρονος επέλεξε να θέσει -επί της ουσίας- εαυτόν εκτός προπόνησης με την αδιαφορία του. Με δεδομένο ότι δεν υπάρχει επιστροφή από τη ρήξη των δύο πλευρών, το ερώτημα που τίθεται είναι σαφές: “Και τώρα τι;”

Δεν θυμάμαι στην πρόσφατη ιστορία του NBA, στο ξεκίνημα μιας σεζόν, να διαδραματίζεται τέτοιο σήριαλ ανάλογης αγωνίας και εναλλαγής διαθέσεων, όπως αυτό μεταξύ του Ben Simmons και των Philadelphia 76ers. Αν με κάποιο μαγικό τρόπο έχετε χάσει επεισόδια και δεν γνωρίζετε τι συμβαίνει μεταξύ των δύο πλευρών, σας υπενθυμίζω πως τον περασμένο Ιούνιο ο παίκτης συναντήθηκε με τον ιδιοκτήτη της ομάδας Josh Harris, τον General Manager Daryl Morey και τον προπονητή του Doc Rivers, ενημερώνοντάς τους πως θέλει να αποχωρήσει από τους Sixers. Αιτία; Επίσημα, η απογοήτευσή του για το πώς εξελίχθηκαν τα περσινά playoffs για τον ίδιο και για την ομάδα του. Δεν είναι μόνο πως οι Sixers αποκλείστηκαν από τους Atlanta Hawks στα ημιτελικά της Δύσης, αλλά και το γεγονός της κακής αγωνιστικής παρουσίας του παίκτη σε όλη τη διάρκεια της σειράς εκείνης, με αποκορύφωμα αυτήν εδώ τη στιγμή στο game 7:

Αμέσως μετά το παιχνίδι, ο προπονητής του, Doc Rivers, σε ερώτηση δημοσιογράφου για το αν θεωρεί τον Simmons παίκτη αρκετά καλό για να είναι το βασικό point guard σε ομάδα πρωταθλητισμού απάντησε ένα ξερό “I don’t know”, ενώ ο Embiid τον υπέδειξε ως τον κύριο υπεύθυνο του αποκλεισμού λέγοντας πως “το παιχνίδι χάθηκε όταν αντί για ένα εύκολο κάρφωμα δωρίσαμε ½ βολές”. Αν το γυαλί είχε ραγίσει με την προσπάθεια της ομάδας να τον ανταλλάξει για τον Harden, μετά τις παραπάνω δηλώσεις ήταν σαφές πως είχε σπάσει.

Όταν λοιπόν καθίσταται σαφές πως ο προπονητής της ομάδας δεν εμπιστεύεται τον Simmons, αλλά και ο superstar της ρίχνει εξ ολοκλήρου την ευθύνη τoυ αποκλεισμού πάνω του, μάλλον είναι λογικό ο νεαρός guard να ψάχνει εναλλακτικούς προορισμούς για την καριέρα του. Ας μην ξεχνάμε πως ο Simmons διανύει μόλις το 25ο έτος ηλικίας και δεν έχει συνηθίσει στις “καυτές” στιγμές της post-season. Το επιχείρημα “ναι, αλλά άλλοι παίκτες σε εκείνη την ηλικία έδειξαν το τάδε, το δείνα κ.λπ. κ.λπ.” δεν το ακούω. Κάθε παίκτης και άνθρωπος λειτουργεί διαφορετικά και θα πρέπει να περάσουν κάποια στάδια μέχρις ότου να βάλει στο μυαλό του κάποια πράγματα. Στο τέλος της μέρας, αυτή είναι η ανθρώπινη υπόσταση και βάσει αυτής προοδεύουμε ανάλογα. Επιπλέον, μπορώ να καταλάβω ως έναν βαθμό την επιθυμία του παίκτη να αποχωρήσει από την Philadelphia. Νιώθει πως δεν έχει την συμπαράσταση του προπονητή του; Των συμπαικτών του; Απλά δεν θέλει να βρίσκεται άλλο εκεί; Όλα αυτά είναι κατανοητά. Αυτό που δεν είναι κατανοητό είναι η εντελώς παιδική συμπεριφορά του Αυστραλού, από την οποία δεν χάνει μόνο ο ίδιος, αλλά και η ομάδα, καθώς όταν είδε πως πέρασε όλο το καλοκαίρι και δεν είχε ανταλλαχθεί, ανακοίνωσε στον οργανισμό πως δεν είχε σκοπό να παρουσιαστεί στο training camp. 

Ξέχωρα της συμπεριφοράς, είναι αδιαμφισβήτητο πως ο Simmons είναι ένας εξαιρετικός παίκτης. Η σωματοδομή του, το court vision που διαθέτει, ο τρόπος που παίζει άμυνα, μεταξύ άλλων είναι στοιχεία που συνθέτουν μία από τις καλύτερες περιπτώσεις παικτών στο σύγχρονο NBA και μπορούν να αποτελέσουν βασικά συστατικά μιας ομάδας που θέλει να κυνηγήσει ένα πρωτάθλημα. Μπορεί να παίξει σε όλες τις θέσεις με ευκολία και μπορεί να μαρκάρει τους πάντες. Το βασικό του μειονέκτημα, το οποίο στη σημερινή εποχή λειτουργεί σαφώς ως τροχοπέδη για τον οποιονδήποτε, είναι το σουτ. Μπορεί τα δίποντά του να ανέρχονται σε ποσοστά άνω του 55% κάθε χρόνο, ωστόσο όταν μιλάμε για μακρινό σουτ τα πράγματα είναι από άσχημα, ως, βασικά, ανύπαρκτα μιας και από τη σεζόν 2017-18 οπότε και ο Simmons έκανε το ντεμπούτο του στο NBA, έχει σουτάρει 34 φορές από το τρίποντο, έχοντας βρει στόχο στις… πέντε. Γενικά, για ένα -θεωρητικά- point guard, ο Simmons επιθετικά αρέσκεται να σουτάρει ως παλιό, βαρύ, center, αποκλειστικά σχεδόν στο ζωγραφιστό.

 Το Shot chart καριέρας του Simmons στο NBA από το StatMuse

Mε το πρόβλημα του σουτ να μην σταματάει μόνο στις θέσεις επιλογής του στο παρκέ, μα να μεταφέρεται και στη γραμμή των βολών, όπου έχει κάτω από 60% ποσοστό καριέρας, χωρίς να έχει σουτάρει καμία σεζόν πάνω από 62% από τη γραμμή της φιλανθρωπίας. Aκριβώς για να μην χρειαστεί να σουτάρει βολές έδωσε την πάσα στο τελευταίο παιχνίδι της σειράς κόντρα στους Hawks, προσπερνώντας ένα εύκολο κάρφωμα όπως φαινόταν, από τον φόβο μην του κάνουν φάουλ. 

Παρόλα αυτά, ακόμα και με τα συγκεκριμένα δεδομένα, ο Simmons εξακολουθεί και είναι πολύτιμος για τους Sixers -ή όπου τον δούμε να αγωνίζεται. Οι Sixers πέρσι τελείωσαν με το καλύτερο ρεκόρ της Ανατολής. Στην απουσία δε του -στη συζήτηση για το MVP της περσινής σεζόν- Embiid, ο Simmons έκανε γιο-γιο τον καλύτερο αμυντικό της Λίγκας, Gobert, σκοράροντας 42 πόντους απέναντί του.

Τα δύο ερωτήματα που αναδεικνύονται εύλογα είναι αν το πρόβλημά του είναι αυτό ακριβώς τελικά, δηλαδή πως δεν θέλει να παίζει με τον Embiid ή αν η όλη συμπεριφορά του είναι δομική, χαρακτηριστική.

Την απάντηση στο πρώτο, κυνικά σχεδόν, την έδωσε ο Embiid στη media day των Sixers, όπου είπε ευθέως πως “δεν καταλαβαίνω γιατί διαμαρτύρεται, τόσα χρόνια η ομάδα χτίζεται πάνω στα δικά του αγωνιστικά χαρακτηριστικά (σ.σ.: “αδυναμίες” εννοούσε!)”. Κάτι που είναι σαφώς αλήθεια. 

Ως προς το δεύτερο ερώτημα δε, μάλλον το ξέραμε πριν καν πατήσει στα παρκέ του ΝΒΑ, αφού ο Givony είχε σκιαγραφήσει -με τεράστια ευστοχία όπως φάνηκε στη συνέχεια- το προφίλ του:

Τι γίνεται όμως όταν ένας παίκτης αποφασίζει, όχι απλά να ανακοινώσει πως επιθυμεί να αποχωρήσει, αλλά στην πρώτη του παρουσία σε προπόνηση της ομάδας κάνει τα πάντα για να τον διώξουν; Τα όποια ελαφρυντικά μπορεί και να είχε, τα χάνει μονομιάς. 

Όπως επίσης χάνει ο ίδιος σε αξία. Όχι αγωνιστική, αλλά εκείνη της συμπεριφοράς, του χαρακτήρα και του πως ανταποκρίνεται όταν τα πράγματα και οι καταστάσεις δεν τον ευνοούν. Όσο η επιθυμία του να αποχωρήσει από τους Sixers κρατιόταν μυστική, η ομάδα είχε το “δικαίωμα” να ζητήσει από τους δυνητικούς μνηστήρες αρκετά ανταλλάγματα. Από την στιγμή που ο ίδιος γνωστοποίησε τις προθέσεις του, έβαλε το franchise σε σαφή μειονεκτική θέση, καθώς καμία ομάδα δεν επρόκειτο να δώσει παίκτες από το πάνω ράφι (ή assets) για έναν παίκτη που θέλει να αποχωρήσει. Το πρώτο φάουλ του Simmons, λοιπόν, ήταν αυτό, με δεδομένο πως είναι μόλις στον δεύτερο χρόνο του πενταετούς, max, συμβολαίου του. Με την έννοια, πως έχει αποδεχτεί ο ίδιος υπογράφοντας το συγκεκριμένο συμβόλαιο πως δεσμεύεται να τηρεί από την πλευρά του τους όρους αυτού για φέτος και άλλα τρία χρόνια. Η αντίδρασή του “ανταλλάξτε με αλλιώς” θυμίζει από ένα σημείο Asterix στην Κορσική και “θα κρατήσω την ανάσα μου μέχρι να σκάσω”, την στιγμή που όλοι αντιλαμβάνονται πια πως “no, you can’t”. 

Bλέποντας μάλιστα στη συνέχεια η ομάδα πως ο παίκτης έκανε ήδη ένα (σημαντικό) βήμα υποχώρησης ως προς τις αρχικές του θέσεις, και πήγε στην πόλη και στις προπονήσεις με το που δεν του καταβλήθηκε η δεύτερη δόση του συμβολαίου του (αξίας άνω των $8 εκατ.), έχει ήδη χάσει σημαντικά στις διαπραγματεύσεις. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την τετραετή δέσμευσή του με τους Sixers, τον φέρνουν σε πολύ δυσχερή θέση. Φαίνεται λοιπόν πως ο Simmons πλέον ποντάρει στο να εξοργίσει όλον τον οργανισμό, και ιδίως τον ήδη φανερά εκνευρισμένο μαζί του Embiid, ώστε απλά να τον στείλουν όπου για όποιο αντάλλαγμα. Οι δηλώσεις του Embiid σχετικά “δεν είμαστε εδώ να κάνουμε τις νταντάδες” αμέσως μετά την πρώτη -κάτι σαν…- προπόνηση του Simmons ξανά με την ομάδα είναι η πλέον ενδεικτική.

Όμως όλη αυτή η συμπεριφορά πλέον δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως απλώς ένας χυδαίος εκβιασμός, αλλά μπορεί να ερμηνευτεί από πολλούς παράγοντες ως βασικά στοιχεία ενός προβληματικού χαρακτήρα. Για ποιο λόγο δηλαδή η οποιαδήποτε ομάδα στο NBA να μπει σε μια διαδικασία ανταλλαγής με τους Sixers για έναν παίκτη που είναι πιθανό να της δημιουργήσει (τα ίδια) προβλήματα; Γιατί όσο και να θεωρεί κανείς πως αν ο Simmons αγωνιστεί κάπου αλλού θα είναι ευτυχισμένος και αλλαγμένος, η αλήθεια είναι πως δεν έχει κανένα βάσιμο και χειροπιαστό επιχείρημα να υποστηρίξει τη θεωρία αυτή. Το να θέλει να φύγει κάποιος παίκτης από μια ομάδα είναι κατανοητό. Το να είναι πλήρως αδιάφορος, τόσο προς τον προπονητή του, όσο και στους συμπαίκτες του, είναι παράλογο, αντιεπαγγελματικό και ασεβές. Αν μη τι άλλο θα έπρεπε να διδαχθεί κάπως από τον παράδειγμα του James Harden στους Houston Rockets. "Ο Μούσιας" ηθελε να αποχωρήσει μεν, αλλά συμπεριφέρθηκε όσο πιο στο όριο επαγγελματικά γινόταν. Έδωσε το παρόν στο training camp, στις προπονήσεις, στα παιχνίδια, δίνοντας ακριβώς εκείνο το ελάχιστο ποσοστό συμμετοχής του που δεν τον έφερνε κόντρα σε κανέναν και τελικά οι Rockets τον έστειλαν στην ανατολική ακτή και στους Nets. Ούτε γάτα, ούτε ζημια. 

Η όλη στάση του Simmons προς τον οργανισμό ίσως να είχε να κάνει στο μυαλό του με το γεγονός πως θα πιεστεί ο Morey και θα αναγκαστεί να βγει στην αγορά πιο γρήγορα για να βρει ανταλλάγματα. Ωστόσο, όπως φάνηκε από τις δηλώσεις που έκανε ο ίδιος ο Morey σε ραδιοφωνικό σταθμό της Philly, η συμπεριφορά του Simmons γύρισε μπούμερανγκ στον ίδιο. 

Σχολιάζοντας την στάση του Morey, μόνο σύμφωνο με βρίσκει. Ναι μεν οι Sixers χάνουν τις υπηρεσίες του δεύτερου τη τάξει παίκτη τους, αλλά στο κάτω-κάτω δεν είναι ο παίκτης που “δεν μπορούν χωρίς αυτόν”. Αυτός είναι ο Joel Embiid και αυτό το γνωρίζουν όλοι στην Philly, συμπεριλαμβανομένου και του Simmons. O 25χρονος Αυστραλός δεν έχει φτάσει εκείνη την αξία -ίσως ακόμα- που να του δίνει το “δικαίωμα” να εκβιάζει την ομάδα του. Ο Morey έχει δείξει ως τώρα πως δεν πρόκειται να μπει σε μια διαδικασία ανταλλαγής, μόνο και μόνο για να ξεφορτωθεί τον παίκτη. Ναι μεν θέλει να παραχωρήσει τον Simmons έναντι κάποιου ή κάποιων ανταλλαγμάτων που θα βελτιώσουν ουσιαστικά τους Sixers, με την προτεραιότητά του να δίνεται σε κάποιον ball handler, που οριακά να μπορεί να σουτάρει και πέρα των τεσσάρων μέτρων. Ο Simmons έχασε όποια πλεονεκτική θέση είχε, όταν ανακοίνωσε δημόσια πως δεν πρόκειται να συμμετάσχει στο training camp της ομάδας. Το μοναδικό χαρτί του πλέον είναι να εκνευρίσει τον Embiid, ώστε αυτός να απαιτήσει από τον Morey να αλλάξει στάση. Η μέχρι στιγμής στάση των Sixers και του Morey μάλλον δείχνει πως δεν θα έχει ούτε αυτό το “χαρτί” του Simmons τύχη. Καλώς ή κακώς, οι Sixers είναι ένας οργανισμός που αυτή την στιγμή είναι στελεχωμένους από πολύ κωλοπετσωμένους ανθρώπους. Ο Doc Rivers έχει πάνω από 30 χρόνια στη Λίγκα ως παίκτης και προπονητής και έχει διαχειριστεί πολύ δυσκολότερους χαρακτήρες (KG, CP3), ενώ ο Morey μόλις πρόπερσι τα έβαλε με όλη την Κίνα, στοίχισε στο NBA δισεκατομμύρια και δεν έκανε πίσω και δεν παραιτήθηκε. Μάλλον δεν θα φοβηθεί κάτι από τους κωλοπαιδαρισμούς του Simmons. Σε κάποιον άλλον οργανισμό, με άλλα στελέχη, ίσως ο Simmons να είχε τύχη. Σε αυτούς τους Sixers έχει φανεί πως δεν θα έχει. 

Επιπρόσθετα, πίσω από τους Sixers έχουν σταθεί όλες οι διοικήσεις των υπόλοιπων ομάδων του NBA. Καμία ομάδα δεν θέλει να βρεθεί στη θέση τους, όπου ένας max παίκτης τους θα τους εκβιάζει με τέτοιο τρόπο ενώ έχει ακόμα τέσσερα χρόνια συμβόλαιο. Η Klutch (εταιρεία που εκπροσωπεί τον Simmons) και ο Simmons θέλησαν εκβιαστικά να διευρύνουν παραπάνω τα όρια του player empowerment που έχει κατακτηθεί την τελευταία δεκαετία, αλλά εμφανώς το έκαναν τόσο άκομψα και τόσο προκλητικά, που δεν έχουν τρόπο να κερδίσουν πια τη μάχη που επέλεξαν να δώσουν. Από το επιχείρημα “εσείς θέλατε να με ανταλλάξετε, τώρα εγώ θέλω να φύγω”, που είναι μια λογική θέση και στάση, στο "πάω στην προπόνηση και το κινητό στο χέρι και δεν εκτελώ τις οδηγίες του προπονητή μου", η απόσταση είναι τεράστια. Όση περίπου χωρίζει το “έχεις δίκιο” από το “κάνεις σαν κακομαθημένο κωλόπαιδο”. 

Τέλος, πρέπει να αναφερθεί το επιχείρημα πως ο Simmons μπορεί όντως να αντιμετωπίζει κάποιο θέμα ψυχικής υγείας. Αυτό ωστόσο είναι ένα ιδιαίτερα λεπτό ζήτημα, που δεν θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί τακτικά από την πλευρά του παίκτη. Γίνεται μία τεράστια προσπάθεια, τόσο στη Λίγκα, όσο και σε όλον τον δυτικό -αποκλειστικά προς ώρας- κόσμο, για την ανάδειξη και υποστήριξη θεμάτων ψυχικής υγείας. Αν στην περίπτωση του Simmons ισχύουν, καλό θα ήταν ο παίκτης να αντιμετωπιστεί ανάλογα και λάβει την σχετική υποστήριξη. Αν όχι, ελπίίζω να μην χρησιμοποιηθούν χυδαία ως ένα επιχείρημα για να μην χάσει τα λεφτά του.

Κλείνοντας, θα πω το προφανές. Οι Sixers για χρόνια προσπάθησαν να “μασκαρέψουν” τις εμφανείς αγωνιστικές αδυναμίες του Simmons, στελεχώνοντας την ομαδα αντίστοιχα, αντί να προσπαθούν να μεγιστοποιήσουν την αγωνιστική αξία του αντικειμενικά καλύτερού τους παίκτη, του Embiid. Ωστόσο, πέρσι έριξαν εμφανώς τον Simmons “under the bus” και δη δύο φορές. Τόσο στην προσπάθεια ανταλλαγής του με τον Harden, όσο και μετά την πολύ κακή αγωνιστική του παρουσία στα playoffs. Σε εκείνο το σημείο ήταν εύλογη η αντίδραση του παίκτη, και το αίτημά του για trade. Οι γέφυρες είχαν ανατιναχτεί όχι από τη δική του κακή αγωνιστική παρουσία, αλλά από τον οργανισμό. Από εκείνο το σημείο και μετά όμως, ο Simmons παρουσιάζεται σαν ένα αδύναμο πλάσμα, ψυχικά ασθενές, και ακραία προβληματικό, που είναι υποχείριο του ατζέντη του και της προσπάθειας της Klutch να αλλάξει την καθεστηκυία τάξη στη Λίγκα. Οι διαρκείς διαρροές στον Τύπο και από τις δύο πλευρές δεν δίνουν την πραγματική εικόνα, μιας και ο παίκτης δεν έχει δωσει καμία συνέντευξη που να λέει ο ίδιος τη θέση του. Δεδομένα λοιπόν η ως τώρα στάση του δεν βοηθάει τον ίδιο και τις όποιες επιδιώξεις του. Και όταν λέω στάση του, εννοώ τόσο την μη αγωνιστική βελτίωση των χτυπητών αδυναμιών του, όσο και τις συμπεριφορές κωλοπαιδαρισμού των τελευταίων ημερών. Καθώς όμως μιλάμε για τους Sixers, τον οργανισμό που πρόσφατα μόλις απαξίωσε έναν έτερο παίκτη/asset του, με εμφανή θέματα ψυχολογίας που επηρέαζαν την απόδοσή του και το σουτ του, (και προφανώς αναφερόμαι στον Markell Fultz εδώ), η όλη αντιμετώπιση του Simmons θυμίζει ακριβώς την ίδια κατάσταση. Κάπως έτσι, γινόμαστε μάρτυρες μιας μη αγωνιστικής σαπουνόπερας, με πρωταγωνιστή έναν νέο ταλαντούχο, εμφανώς μπερδεμένο, πολυεκατομμυριούχο, με πολύ κακή συμπεριφορά, και ενός οργανισμού που θέλει να επιβάλει την θεσμική τάξη με επίδειξη δύναμης, έναντι του φόβου όποιων ενδεχόμενων αλλαγών στο status quo της Λίγκας. Οπότε μάλλον καταλήγω προσωπικά στο συμπέρασμα πως δεν με συγκινεί ιδιαίτερα η θέση και η στάση καμίας εκ των δύο πλευρών. 

Basketballguru.gr 2018 All righs reserved.      Designed and Developed by Web Rely