Τρίτη, 08 Σεπτεμβρίου 2020 09:50

We got Playoffs - 2: Αμφιβολίες

Από :
We got Playoffs - 2: Αμφιβολίες

Τα playoffs πέρασαν ήδη το πρώτο μισό τους, συνεπώς πάμε να κάνουμε το δεύτερο "μάζεμα" μέχρι εδώ, ξεκινώντας την περίληψη μας από δύο προπονητές, που αντιμετωπίζουν την αμφιβολία. Ο πρώτος επειδή δεν τα πάει και τόσο καλά και ο δεύτερος επειδή ... μόλις προσλήφθηκε.

Budenholzer: Άλλο Στρατηγική, άλλο Τακτική

Μπορεί ένας προπονητής που έχει κερδίσει δύο φορές το βραβείο του “Προπονητή της Χρονιάς” στο NBA να είναι κακός προπονητής; Ειδικά όταν έχει οδηγήσει μια ομάδα χωρίς superstar, όπως τους Hawks της σεζόν 2014-15 σε 60 νίκες και τους Bucks αμά τη αναλήψει τους +16 νίκες στην πρώτη του χρονιά και σε pace για (σχεδόν) 70 στην κουτσουρεμένη φετινή;

Όχι, δεν είναι. Με την ευρύτερη έννοια του όρου “κακό προπονητή” θα ήταν ύβρη να τον χαρακτηρίσεις. Ωστόσο έχει συγκεκριμένους περιορισμούς. Ο σημαντικότερος από αυτούς είναι η προσαρμοστικότητά του. Εξηγούμαστε. Ο coach Bud είναι εξαιρετικός στο να δει τι υλικό έχει στα χέρια του και να μεγιστοποιήσει την αποτελεσματικότητά του υλικού αυτού, στον μαραθώνιο των 82 αγώνων που είναι η regular season του NBA. Είναι εξαιρετικός, με άλλα λόγια, στη χάραξη της γενικής στρατηγικής της ομάδας του. Ωστόσο, αν αυτή η στρατηγική είναι απόλυτα αποτελεσματική στους 82 αγώνες και ενδεχομένως απέναντι στους 26 από τους 29 αντιπάλους της ομάδας του στη Λίγκα, ο Bud δείχνει να έχει σημαντική αδυναμία να το προσαρμόσει για τις μάχες κόντρα στους υπόλοιπους τρεις, πόσο δε αν ένας εκ των τριών είναι για μια σειρά εφτά αγώνων απέναντί του. Και ένας εξ αυτών είχε φανεί από τα μέσα της σεζόν πως φέτος ήταν οι Miami Heat του εξαιρετικού coach Spoelstra (αφιέρωμα σε αυτόν σε παλαιότερο κείμενο του Gus εδώ). Όπως και πέρσι με τους Raptors, του επίσης εξαιρετικού σκακιστή coach Nurse, έτσι και φέτος, κόντρα στους Heat, ο Bud δείχνει τεράστια ανελαστικότητα να προσαρμόσει την στρατηγική του, να κάνει όλες εκείνες τις απαραίτητες τακτικές αλλαγές που οι συγκεκριμένες μάχες/αναμετρήσεις απαιτούν. 

“Μα αυτό από μόνο του δεν τον κάνει ‘κακό προπονητή;’ “

Όχι, αυτό είναι που τον αποκλείει κατ’ εμέ από το group των κορυφαίων, το group που ανήκουν οι Stevens, Spoelstra, Nurse, ο μέντοράς του Popovich. Αλλά τόσο κακό, όσο το ελληνικό twitter και τα αθλητικογραφικά sites τον παρουσιάζουν, δεν τον κάνει.

Giannis

Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα των ανελαστικοτήτων του coach Bud είναι η χρήση του Giannis, όταν η αντίπαλη ομάδα στήνει απέναντί του αμυντικό τοίχο, στα πρότυπα των Raptors πέρσι και των Heat φέτος. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την ηλίθια κουβέντα που άνοιξε ο Richard Jefferson, αναφορικά με το αν ο Antetokounmpo είναι “Pippen” ή “Jordan”, έχουν καταφέρει να στρεβλώσουν αρκετά την πραγματικότητα.

Ξεκινώντας από τα βασικά, να πω πως προσωπικά συντάσσομαι ως προς το τι είναι ο Giannis με την άποψη του Bill Simmons: o Giannis είναι ο σύγχρονος Shaq. Ούτε Pippen, oύτε Jordan. Είναι η εξέλιξη του dominant ψηλού που δεν έχει αντίπαλο στο ζωγραφιστό. Το οποίο συνεπάγεται πως ο Giannis δεν είναι ούτε LeBron, ούτε Kawhi, ούτε κανένα άλλο σύγχρονο forward. Ο coach Bud κατάφερε να εκμεταλλευτεί τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του Giannis πολύ καλύτερα από κάθε προηγούμενο προπονητή του, προσαρμοσμένα στην σύγχρονη εποχή του μπάσκετ, με το να του δημιουργεί χώρους, πλαισιώνοντάς του από σουτέρ, με τον Giannis να εφορμά ακολούθως προς το αντίπαλο καλάθι.

Όταν όμως ο «τοίχος» στήνεται, ο Giannis δεν έχει τα ένστικτα ενός top guard, όπως για παράδειγμα ο Doncic. Δεν έχει αυτό το αργό μακρόσυρτο eurostep με το κεφάλι ψηλά που σκανάρει ταυτόχρονα όλο το γήπεδο και έχει εύκαιρη την πάσα ανά πάσα στιγμή. Ο Giannis είναι και χειρότερος πασέρ από την Αγνή Σλοβένικη Καύλα, αλλά και όταν ξεκινά eurostep είναι φάση «παίρνω αμπάριζα και βγαίνω». Αποτέλεσμα: πρώτος σε επιθετικά fouls στη Λίγκα.

Σαν λύση προτείνεται εδώ και δύο χρόνια το να βελτιώσει το τρίποντό του ή έστω το mid range του. Να σουτάρει πάνω από κάθε κεφάλι και χέρι αντιπάλου του. Μονότονα, σε λούπα, αυτό, τίποτα άλλο. Και το προπονητικό team των Bucks φαίνεται πως καβάλησε το συγκεκριμένο αφήγημα και το ενστερνίστηκε. O Giannis έφτασε να σουτάρει πέντε τρίποντα ανά αγώνα. 

Η κόντρα ερώτηση που το παρόν κείμενο προσφέρει είναι ωστόσο η ακόλουθη: μήπως θα έπρεπε αντ’ αυτού ο Giannis να κατέβει απλά στο post, να περάσει απευθείας δηλαδή «στην άλλη πλευρά του τοίχου», να αναγκάσει τον ίδιο τον “τοίχο” να μετακινηθεί βαθύτερα, να κλείσει γύρω του, και έτσι να ανοίξουν επιπλέον χώροι για τους σουτέρ που τον περιστοιχίζουν; Μήπως, αντίστοιχα, για να βελτιώσει την αποτελεσματικότητά του, τα στοιχεία που πρέπει να δουλέψει είναι η πάσα του (ιδίως η πάσα σε κίνηση) και οι βολές του, και όχι το τρίποντό του;

Τα ανωτέρω αποτελούν ένα (μόνο) παράδειγμα της αδυναμίας των τακτικών προσαρμογών του coach Bud, που κάνουν, τόσο τον Giannis στον αμυντικό τοίχο των αντιπάλων του σε κάθε postseason, όσο και τον ίδιο τον Bud στον τοίχο των εμμονών του, να θυμίζουν εκείνα τα ρομποτάκια των ‘80s που δεν έστριβαν με τίποτα, αλλά κουτούλαγαν αέναα στον τοίχο μέχρι να τελειώσει η μπαταρία τους.

Και δυστυχώς για αμφότερους των Bud και Giannis, η δική τους μπαταρία φαίνεται για δεύτερη σερί postseason να τελειώνει πολύ πρόωρα.

Περί της πρόσληψης του Steve Nash στους Nets

Την Πέμπτη 03 Σεπτέμβρη οι Nets ανακοίνωσαν την πρόσληψη του Steve Nash για τη θέση του head coach της ομάδας από την επόμενη σεζόν. Η συγκεκριμένη κίνηση σήκωσε αρκετές συζητήσεις, τόσο μπασκετικές, όσο και μη καθαρά τέτοιες.

Σε μπασκετικό επίπεδο, η απορία που δημιουργήθηκε ήταν αναφορικά με το κατά πόσο μπορεί ένας εντελώς άπειρος από προπονητική, να ηγηθεί μιας ομάδας που στόχο έχει το πρωτάθλημα: ο Nash μετά το κρέμασμα των παπουτσιών του, έχει διατελέσει ειδικός σύμβουλος στους Warriors και σχολιαστής ποδοσφαίρου για την τηλεόραση. Δεν έχει κάτσει σε πάγκο, ούτε καν σαν assistant. Το αντεπιχείρημα είναι πως το μπασκετικό IQ του είναι τέτοιο που αποτελεί εγγύηση για την προπονητική διαδρομή του. Μάλιστα πολλοί/ες ανέφεραν ως σχετικό παράδειγμα τον Steve Kerr και τους Warriors. Ο Kerr ωστόσο είχε διατελέσει GM των Suns (επί ημερών του Nash μάλιστα), και είχε μια εικόνα της άλλης πλευράς ενός οργανισμού ΝΒΑ.

Την ίδια διαδρομή είχαν ακολουθήσει στο παρελθόν και άλλα κορυφαία PGs, που είχαν λάβει χρίσμα head coach χωρίς να έχουν διατελέσει assistant για κάποιο διάστημα προηγουμένως: ο Magic, ο Isiah Thomas, o Doc Rivers, o Danny Ainge, o Doug Collins, ο Mark Jackson, ακόμα και ο “logo” Jerry West. Πιο πρόσφατο παράδειγμα, ο έτερος κορυφαίος pg της επoχής Νash, o Jason Kidd. Και ενδεχομένως σε αυτό το παράδειγμα, ως πιο πρόσφατο, αξίζει να σταθούμε: ο Kidd χρειάστηκε να χαρακτηριστεί ως ο χειρότερος προπονητής της Λίγκας τη δεδομένη στιγμή, να απολυθεί και να ξαναπιάσει δουλειά ως assistant, δηλώνοντας πως έπρεπε αυτή να είναι η διαδρομή του εξ αρχής, πριν αναζητήσει θέση head coach. Να δούμε λοιπόν αν ο Nash θα μπορέσει να κάνει ομαλότερα και με μεγαλύτερη επιτυχία το σχετικό πέρασμα.

Βέβαια η συζήτηση δεν έμεινε στο αγωνιστικό κομμάτι. Με την ανακοίνωση της πρόσληψης μία νέα συζήτηση αναφορικά με θέματα φυλής και ισότητας ευκαιριών ξεκίνησε. «Πάλι ένας λευκός αντιμετωπίζεται προνομιακά» ήταν η εύλογη ένσταση. Χωρίς μία μέρα δουλειάς ως προπονητής παίρνει τη θέση, την ώρα που οι μαύροι Gentry και McMillan είναι οι μόνοι απολυμένοι από το Bubble. «Μα οι δύο μαύροι superstars των Nets τον επέλεξαν», ήταν ο αντίλογος. «Είναι και αυτοί ρατσιστές;!»

Το τελευταίο δείχνει μάλλον και την αλήθεια στην συγκεκριμένη περίπτωση. Η κοινή παρουσία του Durant και Nash στις Warriors days του πρώτου, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην συγκεκριμένη επιλογή. Οι KD και Irving φαίνεται να υπέδειξαν τον Nash, με τη διοίκηση και τον πάλαι ποτέ συμπαίκτη του στους Suns και νυν GM των Nets, Marks, να τους ακούει.

Ωστόσο, αυτή είναι η μικρή εικόνα της όλης κατάστασης. Κάνοντας δύο βήματα πίσω θα δει κανείς πως σε μία Λίγκα που το 75% των παικτών είναι μαύροι, μόλις πέντε είναι οι μαύροι προπονητές (ο Lloyd Pierce στους Hawks, o Dwane Casey στους Pistons, o J.B. Bickerstaff στους Cavaliers, o Monty Williams στους Suns και ο Doc Rivers στους Clippers), ενώ μόλις ένας ο owner/governor (ο Jordan στους Hornets – ενώ μη λευκοί, αλλά όχι μαύροι, είναι και ο Tsai των Nets και ο Radanive των Kings). Αυτή η παγιωμένη πυραμίδα, που η βάση της παραμένει μαύρη και η διαδρομή της προς την ιεραρχική κορυφή ασπρίζει (μέχρι που γίνεται κατάλευκη) είναι που εξακολουθεί να ενοχλεί και να προκαλεί τις σχετικές αντιδράσεις. Και δικαίως.

Οι φάσεις που μας έβγαλαν τα μάτια.

Από εντυπωσιασμό

Θεωρούσαμε δεδομένο πως σε αυτό το section της στήλης θα βάζαμε μία assist αυτή τη βδομάδα. Και τούτο γιατί είχαμε πολλές εκπληκτικές να διαλέξουμε σχετικά: Από εκείνη του Kemba στο τέλος του Game-3 κόντρα στους Raptors, στην ακόμα καλύτερη στο ακόμα πιο τέλος του Lowry, ως τα μαγικά του Jokic, είτε από το πρώτο παιχνίδι κόντρα στους Clippers, είτε από το δεύτερο.

Ωστόσο η τάπα (με) το κωλοδάχτυλο (!!) του Kawhi στον Μurray κέρδισε μεγαλύτερο μέρος του εντυπωσιασμού μας!  

Και από τα γέλια

Νέους τρόπους να μαρκάρεις το δύο με έναν αναδεικνύει ο Πασχαλάκης ο Siakam...

Η γωνιά του Geek

➢ 8-1 ήταν το ρεκόρ των Heat σε παιχνίδια που είχαν πάει σε παράταση στη φετινή regular. Η ήττα τους στον έξτρα χρόνο του Game-4 από τους χωρίς Giannis Bucks αποτέλεσε συνεπώς μια εύλογη σχετική έκπληξη. 

➢ Από την άλλη, στην ίδια σειρά, η διαφορά των 27 πόντων του τέταρτου 12λέπτου στο Game-3  της ομάδας του Miami κόντρα στα “Ελάφια” είναι η μεγαλύτερη για τέταρτη περίοδο στην ιστορία των Playoffs.

 ➢ Rockets being Rockets…

Tο ότι ο Westbrook στο δεύτερο παιχνίδι κόντρα στους Lakers σούταρε εφτά (ευστοχώντας σε μόλις ένα), για πρώτη φορά πάνω από πέντε μετά τις 9 Γενάρη, είναι και ένας από τους λόγους της ήττας τους φαντάζομαι.

➢  Rockets being not so Rockets…Δεύτερο καλύτερο defensive rating στα φετινά Playoffs η ομάδα του Houston, με 103,6, πίσω μόνο από Celtics (101,8).. Mάλιστα... 

➢ Σε άλλα νέα Rockets, ο GM της ομάδας Daryl Morey δήλωσε πως η ομάδα σκοπεύει να συνεχίσει και του χρόνου με τον Mike D’Antony στον πάγκο της. Και τούτο παρότι οι περσινές διαπραγματεύσεις για την επέκταση του συμβολαίου του τελευταίου είχαν ναυαγήσει τρεις φορές, με αποτέλεσμα στο τέλος των Playoffs να μένει ελεύθερος. Ωστόσο, η κίνηση της επέκτασής του είναι η πλέον λογική, μιας και ο κορμός του τρέχοντος roster είναι δεμένος με μακροχρόνια συμβόλαια (Harden, Westbrook, Gordon, Tucker, Covington, House) και ιδανικότερος προπονητής για να αποδώσει το Morey basketball δεν πρέπει να υπάρχει εκεί έξω.  

➢ Ακολουθεί LeBronιάδα: με τη νίκη κόντρα στους Rockets που μόλις αναφέραμε, ο LeBron έπιασε τον Derek Fisher στην πρώτη θέση της λίστας με τις περισσότερες νίκες στα Playoffs (με 161, αλλά και με 14 παιχνίδια λιγότερα), πέρασε τον Ray Allen στη δεύτερη θέση της λίστας με τα περισσότερα εύστοχα τρίποντα σε post season, ενώ ακόμα είναι:

  • 1ος σε συνολικά αγωνιστικά λεπτά
  • 1ος σε σύνολο πόντων
  • 6ος σε σύνολο rebounds
  • 3ος σε σύνολο assists
  • 1ος σε σύνολο κλεψιμάτων
  • 13ος σε σύνολο blocks

(πηγή: StatMuse)

 Όχι άσχημα μάλλον θαρρώ.

➢ Μια αναφορά και στον έτερο superstar των Lakers (και σε εκείνον που μάλλον θα πρέπει να είναι MVP της ομάδας για να μπορέσουν να πάνε all the way), τον Davis, ο οποίος στην όγδοη χρονιά του στη Λίγκα, αντιμετωπίζει σε postseason μόλις την τρίτη διαφορετική ομάδα, μιας και στις ως τώρα τρεις παρουσίες του σε playoffs είχε αποκλείσει δύο φορές τους Blazers και είχε αποκλειστεί δύο φορές από τους Warriors. 

 ➢ Μένοντας λίγο ακόμα στη σειρά Lakers - Rockets, περνάμε στο section “Centers, salary και μέλλον”:

 ➢  Στο +12% στις ηλικίες 18-49 η τηλεθέαση του πρώτου γύρου των NBA Playoffs σε σχέση με τον αντίστοιχο περσινό. Μάλιστα το έβδομο παιχνίδι της σειράς των Thunder με τους Rockets είχε την υψηλότερη τηλεθέαση για παιχνίδι πρώτου γύρου την τελευταία τριετία.

 ➢ Πέμπτη φορά τα τελευταία επτά χρόνια που παίκτης των Clippers κερδίζει το βραβείο του Έκτου Παίκτη, και τρίτη μάλιστα συνεχόμενη. Μετά λοιπόν τα σχετικά βραβεία του Jamal Crawford τις σεζόν 2013-14 και 2015-16 και του Lou Williams τις σεζόν 2017-18 και 2018-19, φέτος ήταν η σειρά του Montrezl Harrell να πάρει το σχετικό βραβείο. 

➢ Στη σειρά των Raptors με τους Celtics και τα πέντε παιχνίδια ως τώρα τα έχει κερδίσει η εκάστοτε (προφανώς “τύποις”) φιλοξενούμενη ομάδα. 

➢ Θυμάστε τις εποχές που το 1st round pick των Heat του 2021 που έχει στην κατοχή της η Oklahoma (εντελώς unprotected από τους Heat - το είχαν δώσει το 2015 στο Pheonix στο trade για τον Dragic και έκτοτε έχει ανταλλαχθει κάμποσες φορές) ήταν ένα από τα πολυτιμότερα assets της Λίγκας; Those were the days… Φαντάζομαι καταλαβαίνουμε όλοι/ες μας την πτώση της αξίας του τις τελευταίες εβδομάδες έτσι;

Ups and Downs

⬆ Θα πρέπει να περιμένει ακόμα για να βάλει αλκοόλ στο στόμα του και μάλλον ακόμα και μετά τα 21 γενέθλια του οι ψιλικατζήδες της Φλόριντα θα του ζητάνε ταυτότητα, αλλά αυτός ο αναθεματισμένος ο Tyler Herro είναι καλός. Είναι πάρα πολύ καλός. Στο δεύτερο παιχνίδι απέναντι στους Bucks ο rookie guard των Heat πήρε το κοστούμι του σταρ που αθόρυβα άφησε ο Butler και έπαιξε 32’ με 17/5/4 και κανένα λάθος. Πιο σημαντικό όμως είναι το είδος των σουτ που πήρε. Στο πρώτο come back των Bucks, με το σκορ στο 80-78 και 17’’ στο 24άρι είδε φως μετά το σκριν του Adebayo στην κορυφή, με τον Αντετοκούνμπο να μένει ένα βήμα πίσω για να καλύψει το ρολάρισμα και σηκώθηκε με αυτοπεποίθηση βετεράνου για να δώσει αέρα πέντε πόντων στους Heat. Λίγο αργότερα, στο 97-93, με τους Bucks πάλι να προσπαθούν να γυρίσουν το momentum βρήκε τον Marvin Williams στην αλλαγή και εκτέλεσε αμέσως από την κορυφή για το 100-93. Αντίστοιχα φωτιά ήταν και στο τέλος του τέταρτου παιχνιδιού της σειράς:

Υπάρχουν παίκτες που θέλουν την μπάλα στα χέρια τους όταν αυτή καίει, ο Herro είναι ένας από αυτούς, και είναι μεγάλη υπόθεση για τον Spoelstra να μπορεί να τον φέρνει από τον πάγκο. Για τους λάτρεις της στατιστικής, το +/- του στις δύο πρώτες νίκες των Heat ταυτίζεται με τις διαφορές των νικών. 

 ⬆ Ο χώρος που έχουν οι παίκτες περιμετρικά του γηπέδου χωρίς την παρουσία των φιλάθλων. Από την αρχή του bubble έχει σημειωθεί πόσο αυτό τους δίνει τη δυνατότητα να πηγαίνουν πολύ πιο δυνατά στα drives, έχοντας περισσότερο χώρο προσγείωσης κάτω από το καλάθι, ωστόσο, αν κάπου μπορούμε να δούμε χαρακτηριστικότερα τη σημαντικότητα αυτού του επιπλέον χώρου, είναι στην πάσα του Lowry στο buzzer beater του Anunoby: 

 ⬆  Ο Jae Crowder στα χέρια εξαιρετικών προπονητών, όπως ο Stevens και o Spoelstra, μετατρέπεται σε έναν ελβετικό σουγιά, που συνεισφέρει τα μέγιστα και στις δύο πλευρές του παρκέ. Αντίθετα, στα χέρια μετριομέτριων προπονητών, όπως ο Ty Lue επί των κοινών ημερών τους στους Cavaliers, ο παίκτης είναι αόρατος.

⬆ Για την αγωνιστική σημαντικότητα του αμετακίνητου ακόμα και από μπουλντόζα P.J. Tucker είχε γράψει εδώ στο Guru ο Pete λίγο πριν τη διακοπή του Μάρτη.  Ωστόσο, δεν μπορεί να μην γίνει εκ νέου αναφορά στην εξαιρετική παρουσία του στο Game-1 της σειράς με τους Lakers, όπου μάρκαρε με τεράστια αποτελεσματικότητα τους Davis, LeBron και Howard, που τον περνάνε κοντά ένα κεφάλι ο καθένας τους. To εντυπωσιακότερο δε, πως αν και ξέραμε πως ο Tucker αποτέλεσε και μες στη σεζόν τον καλύτερο Davis-stopper, το γεγονός πως σε 26 κατοχές των Lakers που ο ίδιος μάρκαρε τον ΑD, ο τελευταίος έμεινε άποντος ήταν κάτι που μας ξεπέρασε κατά πολύ! Γενικά, η ιδέα ενός P.J. Tucker award που κάθε χρόνο θα το παίρνει ο P.J. Tucker “just for being P.J. Tucker”, όπως πρότεινε ο WorldWideWob, μας βρίσκει απόλυτα σύμφωνους.

⬆ Εδώ ωστόσο πρέπει να βάλουμε και την άμυνα του Antony Davis στο δεύτερο παιχνίδι με τους Rockets. Ο “Φρύδιας” ήταν παντού και έκλεινε τα πάντα. 

⬇ Αντίθετη ακριβώς είναι η παρουσία ενός έτερου defensive big. Και τούτο καθώς κατά τη διάρκεια της καραντίνας είχαμε δει εικόνες με έναν αδυνατισμένο και σε φόρμα Marc Gasol, δυστυχώς η εικόνα του στα παρκέ του Bubble κάθε άλλο παρά επιβεβαιώνει τις προσδοκίες πως ο πρωταθλητής ΝΒΑ και κόσμου θα επανερχόταν αναζωογονημένος από τη μακρά διακοπή. Αντίθετα, ως τώρα εμφανίζεται αργός και βαρύς, δυσκολευόμενος αφάνταστα να ακολουθήσει το γρήγορο αμυντικό rotation των Raptors, δημιουργώντας περισσότερα προβλήματα στην άμυνά τους παρά θετική συνεισφορά. Το ακριβώς αντίθετο δηλαδή, από ό,τι χαρακτήριζε την ως τώρα παρουσία του στην ομάδα του Καναδά. 

⬇ Το Bubble και η απουσία κοινού έχει κάνει τους διαιτητές να σφυρίζουν μάλλον περισσότερο και μάλλον ευκολότερα. Το πρόβλημα είναι πως μάλλον σφυρίζουν και πολύ χειρότερα. Μία σειρά από παιχνίδια, ιδίως το Thunder – Rockets και το Game-2 των Heat με τους Bucks, κρίθηκαν από τα σφυρίγματά τους. Ωστόσο η όλη κατάσταση έχει αρχίσει να ξεφεύγει. Όχι μόνο από τα πολλά σφυρίγματά τους, αλλά και από τα διαρκή και χρονοβόρα reviews. Έχουμε φτάσει στο σημείο τα τελευταία δύο λεπτά των αγώνων να κρατάνε ως και 16’! Ε, αυτό είναι κουραστικό ακόμα και για εμάς τους nerds του αθλήματος. Πόσο δε για κάθε random fan που κάθεται να δει ένα αθλητικό γεγονός και αντ’ αυτού βλέπει ως πρωταγωνιστές τους διαιτητές, αντί για δράση, να βλέπει reviews επιπέδου CSI για κάθε άγγιγμα και έχει και στα αυτιά του τον Steve Javie, ως ειδικό αναλυτή-πρώην διαιτητή, να παίζει με τη νοημοσύνη μας, προκειμένου να δικαιολογήσει κάθε λάθος σφύριγμα ή προβληματικό κανονισμό. 

Και αν όλα τα παραπάνω δεν είναι από μόνα τους αρκετά εκνευριστικά, έρχονται και οι προκλητικά αστείοι κανόνες του τι γίνεται review και τι όχι, για να τερματίζουν την όλη φαιδρότητα. Χαρακτηριστικότατο σχετικό παράδειγμα, το foul του Bledsoe στον Butler, στο Game-4 των Heat με τους Bucks και στο 01:44 πριν τη λήξη, με το σκορ στο 106-104 υπέρ των Bucks. Ο Bledsoe λοιπόν, χτυπάει εμφανέστατα το χέρι του Butler, η μπάλα βγαίνει εκτός, οι διαιτητές τη δίνουν στους Heat, οι Bucks ζητάνε review, το οποίο δείχνει πως την μπάλα την έχει βγάλει ο Butler, αφού ο Bledsoe δεν την ακούμπησε, απλά του κοπάνησε το χέρι με δύναμη. Όμως οι κανονισμοί δεν τους επιτρέπουν να δώσουν το foul! Έτσι, αντί για βολές στον Butler, έχουμε Bucks ball, παράταση και νίκη, και Game-5 αντί για σκούπα. Ε, σοβαρευτείτε και μην υποτιμάτε ούτε τη νοημοσύνη μας, ούτε το προϊόν το ίδιο. 

⬇ Τα όρια φαίνεται να ξεπέρασε και ο Russell Westbrook, όταν στο Game-1 κόντρα στους Lakers, αφού ευστόχησε για το 97-82 που κλείδωσε το παιχνίδι για τους Rockets, άρχισε τα ακατάληπτα προς την κατεύθυνση που κάθονταν οι οικογένειες των παικτών!

Σαν ένα όμορφο σχετικό «έλα μαλάκα, μαζέψου» ήρθε η τάπα σε αυτόν από τον LeBron στο Game-2:.

Θα ήταν άδικο ωστόσο να μην δώσουμε μια δικαιολογία για την αγωνιστική πολύ κακή παρουσία του RW ως τώρα στα playoffs. Όντας ο καλύτερος παίκτης της ομάδας του από τον Γενάρη ως και τη διακοπή του Μάρτη, το γεγονός ότι νόσησε από τον κορονοϊό και στη συνέχεια είχε πρόβλημα με τον τετρακέφαλό του που τον άφησε και άλλο εκτός, φαίνεται πως τον έχουν επηρεάσει σε βαθμό που να είναι οριακά unplayable. Οι Lakers τον στοχεύουν εμμονικά σε άμυνα και επίθεση. Και ως τώρα η στρατηγική αυτή τους βγαίνει. Χωρίς καλύτερο Westbrook οι Rockets δύσκολα θα καταφέρουν να περάσουν την ομάδα του LA.

⬇ O Patrick Beverly στο τέλος του τρίτου παιχνιδιού κόντρα στους Nuggets “επιτέθηκε” στο πώς ο Jokic προσπαθεί να εκβιάσει σφυρίγματα από τους διαιτητές κάνοντας (μέσες άκρες) καραγκιοζιλίκια, ακριβώς ό,τι κάνει και ο Doncic. Τα είπε αυτά μετά από ένα παιχνίδι που ο Harrell κέρδισε 10 βολές και ο Jokic τέσσερις, φορώντας δε εμφάνιση της ποδοσφαιρικής Real, του μπασκετικού τμήματος της οποίας “legent” είναι ο Luka…

Θέλει μεγάλη προσπάθεια για να καταφέρουν κάποιοι να κάνουν αντιπαθητική μία ομάδα που έχει τον λατρεμένο Kawhi στη σύνθεσή της, ωστόσο το σύνολο των συμπαικτών του έχουν καταφέρει να κάνουν τους φετινούς Clippers κάτι μεταξύ του φετινού Νο #1 “villain”, ως και σοβαρά αντιπαθητικούς. Το γεγονός πως δεν έχουν στο ελάχιστον να αποδώσουν βάσει των (θεωρητικών) δυνατοτήτων τους, επιτείνουν τον όλον εκνευρισμό προς αυτούς και παρόλα αυτά, παραμένουν το πρώτο φαβορί για να το πάρουν. 

Θεωρία Συνομωσίας        

Στα κεντρικά της Λίγκας έχουν βγάλει ξανά τα κομπιουτεράκια, για να υπολογίσουν τη νέα χασούρα στα έσοδα, αυτή τη φορά από τη μη μετάδοση της σειράς Lakers - Rockets στην Κίνα, εξαιτίας του ακόμα σε ισχύ ban απέναντι στην ομάδα του Houston, λόγω των δηλώσεων συμπαράστασης του Hong-Kong από τον GM Daryl Morey τον περασμένο Οκτώβρη. Η αποφυγή αυτής της κατάστασης είχε οδηγήσει στην κυκλοφορία αρκετών θεωριών συνωμοσίας, πως η προσπάθεια του διαιτητή Foster στο τέλος του Game-7 να σπρώξει όσο μπορεί την Oklahoma, να μην ήταν τόσο αθώα τελικά. 

Ας είναι καλά ο προπονητής των Thunder Donovan που κατάφερε να μην τις δικαιώσει! 

Διαβάσαμε, μας άρεσαν και σας προτείνουμε

Πέρα από τα κείμενα του sites μας, με ενδιαφέρον διαβάσαμε και τα ακόλουθα και σας τα προτείνουμε:

Κατηγορία NBA και άλλα
Ετικέτες

Σχετικά Άρθρα

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « H επιβίωση του ισχυρότερου Συμπεράσματα από ένα sweep που δεν έγινε »
επιστροφή στην κορυφή

 

 

 PODCASTS

Basketballguru.gr 2018 All righs reserved.      Designed and Developed by Web Rely