Ο Ντόντσιτς άρχισε να αφήνει έντονα το στίγμα του για το τι θα ακολουθήσει από τα πρώτα παιχνίδια της περσινής αγωνιστικής σεζόν. Σε μία ομάδα στην οποία υπήρχε ήδη στη θέση του πόιντ γκαρντ ο Ντένις Σμιθ Τζούνιορ, ο οποίος είχε επιλεγεί στο νούμερο εννέα του ντραφτ του 2017, ο νεαρός Σλοβένος γρήγορα έγινε το σημείο αναφοράς στην επίθεση των Μάβερικς. Πέρα από τους 21.2 πόντους, τα 7.8 ριμπάουντ και τις 6 ασίστ είχε και τον υψηλότερο δείκτη όσον αφορά το usage percentage με 29.6% (το ποσοστό των κατοχών που τελειώνει ένας παίχτης όσο αγωνίζεται, με σουτ, βολή/ές ή λάθος) ανάμεσα στους rookies, κάτι μη αναμενόμενο για έναν νέο παίχτη, «ξένο» όσον αφορά το αμερικάνικο μπάσκετ. Βέβαια, σκαλίζοντας το basketball-reference βρήκα πως στον συγκεκριμένο δείκτη είναι νούμερο 1 ανάμεσα στους rookies κάθε χρονιάς στην ιστορία του πρωταθλήματος (30.5% usg% δείχνει το συγκεκριμένο σάιτ).
Από τη στιγμή που το «πάντρεμα» με τον έτερο νεαρό γκαρντ της ομάδας, Σμιθ Τζούνιορ, δεν είχε επιτυχία, οι διοικούντες του οργανισμού έπρεπε να πάρουν κάποιες σημαντικές αποφάσεις για το μέλλον. Όπερ και εγέννετο. Ανταλλαγή ο Σμιθ στους Νικς μαζί με τους Μάθιους, Τζόρνταν και δύο μελλοντικά πικς πρώτου γύρου και στην αντίθετη οι Πορζίνγκις, Τιμ Χαρνταγουέι, Μπερκ και Κόρντεϊ Λι. Έτσι οι Μαβς θέλησαν να δημιουργήσουν το δικό τους νεανικό δίδυμο, με τα κλειδιά της ομάδας να παραδίδονται στον νεαρό Σλοβένο και μένει να δούμε στο παρκέ πώς θα λειτουργήσει το συγκεκριμένο ντουέτο. Τι είδαμε λοιπόν από τον Λούκα τη χρονιά που πέρασε;
Ο βασικότερος προβληματισμός αφορούσε την έλλειψη εκρηκτικότητας και αθλητικότητας σε σχέση με την πλειονότητα των παιχτών στο ΝΒΑ. Πώς θα αντιμετώπιζε αθλητές πιο γρήγορους από αυτόν, αν θα δυσκολευόταν να παίζει ένας εναντίον ενός, τόσο στο επιθετικό όσο και στο αμυντικό κομμάτι. Και αν για το κομμάτι της άμυνας, δεν έχουν ξεπεραστεί κάποιες αμφιβολίες, καθώς παραμένει το αδύνατο στοιχείο στο παιχνίδι του στο ΝΒΑ, στην επίθεση έχει βρει τον τρόπο να το ξεπεράσει. Όντας ο κύριος δημιουργός και εκφραστής των επιθέσεων, τον είδαμε να παίρνει κάποιες μπάλες χαμηλά στο ποστ (όγδοος ανάμεσα στους γκαρντ που ποστάρουν στο ΝΒΑ), όταν αντιμετώπιζε κοντύτερους και πιο αδύναμους παίχτες -μην ξεχνάμε πως είναι ένας play maker σε σώμα φόργουορντ- είτε να προσπαθεί να πάρει θέσεις κοντά στη ρακέτα και να τελειώσει τις φάσεις, εκμεταλλευόμενος και τον δυνατό κορμό του, βάζοντας τον αμυνόμενο στην πλάτη του, συνήθως μετά από καταστάσεις πικ εν ρολ.
Κάτι που είχαμε διαπιστώσει στην Ευρώπη στο λίγο χρονικό διάστημα που τον απολαύσαμε, το συνειδητοποιούν και οι Αμερικάνοι. Το πόσο εξαιρετικός παίχτης είναι στο πικ εν ρολ. Ένατος όσον αφορά τους πόντους που σκοράρει μέσα από αυτό (7.8 πόντοι), ενώ λόγω μεγέθους μπορεί εύκολα να «σπάει» τη μπάλα προς τα έξω. Σημαντική παράμετρος είναι η ικανότητα να πηγαίνει στη γραμμή των ελευθέρων βολών -δέκατος σε όλο το ΝΒΑ- έχοντας εξαιρετική ισορροπία στον τρόπο που βάζει το σώμα του στις επαφές. Το 41% άλλωστε των προσπαθειών του είναι μέσα στο ζωγραφιστό.
Όπως είχαμε αναφέρει και στο δεύτερο κείμενο για τον παίχτη, η ικανότητά του στις πάσες στην αδύνατη πλευρά είναι εξαιρετική κάτι που είχε φανεί και στη Ρεάλ Μαδρίτης. Έτσι και εδώ. Προσέξτε επίσης στα παρακάτω στιγμιότυπα τον μικρό δισταγμό μετά το πικ, ώστε να μπορέσει να διαβάσει τη φάση, τη θέση του αμυνόμενου και των συμπαιχτών του και να βρει τον ελάχιστο χώρο εκείνο, ώστε να μπορέσει να αποκωδικοποιήσει ποια επιλογή θα είναι η καλύτερη.
Στις φάσεις στις οποίες θα αποφασίσει ο ίδιος να εκτελεσει, πολλές φορές θα προτιμήσει ένα σουτάκι από κοντινή απόσταση. Σε περιπτώσεις στις οποίες ο σκρίνερ πάει να δώσει πικ στο δεξί του χέρι, θα προσπαθήσει καθώς κινηθεί προς το καλάθι να πάει από την αριστερή πλευρά, ώστε να σταματήσει για ένα pull up.
Η ομοιότητα με τον Χάρντεν
Φυσικά, δεν μπορούμε να παραλείψουμε τη ‘’signature move’’ που χρησιμοποιεί κατά κόρον σε πολλούς αγώνες, το step back σουτ. Αν και ο καλύτερος «διδάξας» παραμένει ο Τζέιμς Χάρντεν1 , ο Σλοβένος χρησιμοποιεί αυτή την κίνηση ώστε να μπορεί να αποκτά μία απόσταση «ασφαλείας» από τον αμυνόμενο και να σουτάρει σχετικά ανενόχλητος - δεύτερος σε τέτοια σουτ στη λίγκα μετά τον «Μούσια».
Θα μπορούσαμε να πούμε πως σε μερικά στοιχεία του παιχνιδιού του «Χαρντενίζει». Εκτός από το step back, αναφέρομαι επιπλέον στον τρόπο που βάζει το κορμί του μετά τα πικ με τον αμυντικό να μένει στην πλάτη του, τα φλόουτερς καθώς πλησιάζει στο καλάθι, ακόμα και στο πώς χρησιμοποιεί τα χέρια του, κερδίζοντας έτσι εύκολα τη δυνατότητα να επισκεφτεί τη γραμμή των ελευθέρων βολών. Ένα άλλο κοινό σημείο των δύο είναι το transition. Επειδή είναι καλοί ριμπάουντερ για τη θέση τους, πολλές φορές με το που πάρουν τη μπάλα θα τρέξουν οι ίδιοι στον αιφνιδιασμό και θα τελειώσουν την επίθεση. Περίπου το 13.5% των επιθέσεων τους καταλήγουν έτσι, όταν είναι το ίδιο αποτελεσματικοί και οι δύο με 1.09 πόντους/κατοχή.
Ο Ντόντσιτς είναι clutch
Το είχαμε διαπιστώσει και στους αγώνες της Ρεάλ, το διαπίστωσαν και οι αντίπαλοι των Μάβερικς. Η άγνοια κινδύνου που παρουσίασε ο νεαρός σταρ ήταν παρομοιώδης και αυτό το στοιχείο του χαρακτήρα του καλλιεργήθηκε από μικρή ηλικία τόσο στη Ρεάλ, χάρη στην απόφαση του Πάμπλο Λάσο να πορευτεί με αυτόν στο τιμόνι της «Βασίλισσας», όσο και στην εθνική ομάδα της χώρας του, με την οποία κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο πρόσφατο Ευρωπαικό πρωτάθλημα.
Ο χαρακτήρας ενός παίχτη που θέλει να αποτελέσει τον ηγέτη μίας ομάδας κρίνεται και από τις αποφάσεις που θα πάρει στη λεγόμενη crunch time. Ε, σε αυτόν τον τομέα ο Ντόντσιτς πήρε άριστα. Ήταν ο δέκατος παίχτης με τους περισσότερους πόντους όταν ο αγώνας έμπαινε στο τελευταίο πεντάλεπτο με τη διαφορά να κυμαίνεται έως τους πέντε πόντους, με 120, έχοντας ταυτόχρονα υψηλά ποσοστά ευστοχίας με 44.6% (οι Ίρβινγκ, Λέοναρντ, Ράσελ είχαν μόνο υψηλότερα). Το ματς εναντίον των Ρόκετς ήταν η εποποιία του.
Η επόμενη μέρα στο Ντάλας
Ο Ντόντσιτς πρωτίστως και ο Πορζίνγκις δευτερευοντως αποτελούν το μέλλον του οργανισμού των Μάβερικς. Με τον δεύτερο να έρχεται από μακρά απουσία λόγω σοβαρού τραυματισμού, με τα ερωτηματικά να πλανώνται για το πώς θα παρουσιαστεί στο παρκέ και κατά πόσο θα είναι έτοιμος να προσφέρει, το «βάρος» για την επόμενη μέρα πέφτει στον Σλοβένο. Ποιες πινελιές θα χρειαστεί το ρόστερ των Μάβερικς, ώστε να μεγιστοποιήσουν το ταλέντο του Ντόντσιτς; Σίγουρα καλούς σουτέρ από το τρίποντο. Η απόκτηση του Σεθ Κάρι είναι προς αυτή την κατεύθυνση, καθως πρόκειται για έναν σουτέρ του 45% την περσινή χρονιά. Το Ντάλας είχε έλλειψη παιχτών με σταθερά καλό τρίποντο κάτι που φαίνεται και από το ότι σούταραν στον γάμο του Καραγκιόζη πέρυσι, έχοντας το τέταρτο χειρότερο ποσοστό με 34%, αλλά και από το γεγονός πως μόνο ο Μπρόκχοφ σούταρε με 40% (οι Μπαρνς, Μάθιους δεν ολοκλήρωσαν τη χρονιά στους Μαβς, επομένως δεν τους υπολογίζουμε).
Ακόμα, ίσως χρειαστεί να αποκτηθεί ένας ακόμα παίχτης που να μπορεί να λειτουργήσει ως δίδυμο χειριστών με τον Ντόντσιτς και θα μπορεί να παίζει έναν 3&D ρόλο, ώστε να μην χρειάζεται να εμπλέκεται σε πολλές on-ball αμυντικές καταστάσεις ο Σλοβένος, αφού σίγουρα δεν μπορεί να μαρκάρει πολλούς point guards στο ΝΒΑ. Εξάλλου ο Ρικ Καρλάιλ αρέσκεται σε σχήματα με δύο χειριστές.
Όσον αφορά το «πάντρεμα» των δύο unicorns των Μαβς, αυτό αναμένεται με μεγάλη ανυπομονησία. Τα παιχνίδια συνεργασιών των δύο μοιάζουν ασταμάτητα. Είτε πικ εν ρολ με τον Πορζίνγκις να ρολάρει στο καλάθι, είτε πικ εν ποπ καταστάσεις με τον Λετονό να περιμένει στην περίμετρο για να ανοίγει τη ρακέτα, είτε για να περιμένει τη μπάλα να σουτάρει, κάτι που δυστυχώς δεν είδαμε αρκετά με τον Ντιρκ Νοβίτσκι. Το ενδιαφέρον στην όλη υπόθεση είναι το κατά πόσο θα μπορέσουν δύο να ταιριάξουν και δη ο νεοφερμένος πρώην σταρ των Νικς (ακόμα μου μοιάζει αστείο που τον αντάλλαξαν για να καταλήξουν τελικά στο …τίποτα ), όταν δεν θα έχει τόσο πολύ τη μπάλα στα χέρια του. Βέβαια ποτέ στη μέχρι τώρα καριέρα του δεν είχε έναν δημιουργό όπως τον Σλοβένο.
Επίλογος
Ο Λούκα Ντόντσιτς μπήκε στο ΝΒΑ με θάρρος, με θράσος και έκανε από την πρώτη στιγμή μεγάλη φασαρία. Κατέκτησε δια περιπάτου το βραβείο του κορυφαίου rookie της χρονιάς και αποτελεί πια τον ακρογωνιαίο λίθο του οργανισμού. Η χρονιά που έκανε, τα ρεκόρ του -όπως αυτό του νεότερου παίχτη που έκανε τριπλ νταμπλ με 30+ πόντους2, θα μνημονεύονται χρόνια. Εδώ έγκειται και το οξύμωρο της υπόθεσης. Ενώ κατέκτησε το συγκεκριμένο βραβείο, στην πραγματικότητα μόνο rookie δεν είναι στο επαγγελματικό μπάσκετ. Έχοντας αγωνιστεί στο υψηλότερο επίπεδο στην Ευρώπη, με αντιπάλους παίχτες πιο έμπειρους, μπήκε πολύ πιο έτοιμος στο ΝΒΑ, εν αντιθέσει με αρκετούς συμπαίχτες του. Κάνοντας το βήμα από νεαρή ηλικία θα έχει τη δυνατότητα να δουλέψει πράγματα τόσο στο μπασκετικό κομμάτι, όσο και στο αθλητικό, με αποτέλεσμα να γίνει ακόμα καλύτερος στο μέλλον. Ο Λούκα Ντόντσιτς είναι πραγματικά ο εγγονός του διαβόλου.
Σημειώσεις: Tα στατιστικά είναι από το σάιτ του ΝΒΑ.
1 https://www.espn.com/nba/story/_/id/26118445/these-step-back-3s-sent-another-planet
2 https://www.espn.com/nba/story/_/id/25866566/luka-doncic-scores-35-first-teen-30-point-triple-double
