Γενικότερα, από την αρχή της περιόδου το μεγάλο ερώτημα ήταν κατά πόσο η συνύπαρξη των Doncic, Irving μπορεί να αποδώσει σε βάθος χρόνου και η διαχείριση που θα επιδείξει το προπονητικό επιτελείο. Γιατί επί της ουσίας την περασμένη αγωνιστική περίοδο, από τη στιγμή που έγινε κάτοικος Dallas o Irving, ο χρόνος συμμετοχής των δύο superstars στο παρκέ μαζί ήταν πάρα πολύ μικρός. Στις 20 φορές που ίδρωσε τα φανέλα των Μavericks βρέθηκε στο πλευρό του Doncic για μόλις 444 λεπτά, σύμφωνα με το pbpstats. Eπομένως το βασικό ζήτημα ήταν πώς θα γίνουν λειτουργικές οι πεντάδες που έχουν και τους δύο μέσα, με τη γνώση ότι ο Irving έχει περάσει τα πιο δημιουργικά και άκρως λειτουργικά χρόνια της καριέρας του ως ο δεύτερος πόλος μιας ομάδας, όταν βρισκόταν στο πλευρό του Lebron James στο Cleveland. Το πέρασμα από το Brooklyn δεν θα το σχολιάσω, κυρίως λόγω των πολλών εξωγηπεδικών θεμάτων.
Η απόφαση που πήρε το front office των Τεξανών τον Φλεβάρη του 2023 με την απόκτηση του, ήταν και παραμένει κομβική για το μέλλον του οργανισμού. Γιατί, με τον Doncic να έχει player option στο συμβόλαιό του τη σεζόν 2026/27, εάν οι Mavs δεν προοδεύουν αγωνιστικά, ουδείς μπορεί να είναι σίγουρος πως ο Σλοβένος θα θελήσει να συνεχίσει σε ένα περιβάλλον που δεν τον βοηθάει να διεκδικήσει ένα δαχτυλίδι. Προς αυτή λοιπόν την κατεύθυνση κινήθηκε ξανά ο general manager την φετινή 8η Φεβρουαρίου, για να διορθώσει λάθη που έγιναν εκ νέου το καλοκαίρι. Μετά το περσινό trade για τον Kyrie, φέτος αποκτήθηκαν δύο αθλητές, οι οποίοι όχι μόνο ανεβάζουν τους Mavs αγωνιστικά, αλλά έχουν και πολύ καλά συμβόλαια για το προσεχές μέλλον. Το δείγμα των αγώνων δεν είναι επαρκές, αλλά μπορούμε πλέον να δούμε μια κατεύθυνση στην οποία αναμένεται να πορευτούν οι Mavericks, πάντα πάνω στις υπάρχουσες βάσεις και στον τρόπο που αγωνίζονται μέσα στη σεζόν.
Το κυρίαρχο πρόβλημα που ταλάνιζε στο πρώτο μισό της μπασκετικής χρονιάς τους Τεξανούς ήταν η αμυντική συμπεριφορά. Αυτό προσπαθεί να λύσει το προπονητικό επιτελείο στην έως τώρα πορεία μέσω των forwards και centers της ομάδας, μιας και στην περιφερειακή γραμμή λείπει κάποιο πρόσωπο που θα φέρει εις πέρας τη χαμαλοδουλειά, αφού οι Doncic, Irving δεν φημίζονται για αυτό. Οι Green, Jones Jr, Exum, μαζί με τους «ψηλούς», είναι αυτοί που πρέπει να ανταποκριθούν σε τέτοιους ρόλους. Πριν την τελευταία ημέρα των ανταλλαγών λοιπόν, οι Mavericks είχαν την όγδοη καλύτερη επίθεση με 119,3 offensive rating και την 17η άμυνα με defensive rating 117,1 πόντους ανά εκατό κατοχές.
Η επίθεσή τους, όπως είναι αναμενόμενο, δεν έχει αλλάξει τον προσωποκεντρικό, σλοβενικό της χαρακτήρα, μιας και φέτος ο Doncic πραγματοποιεί μια χρονιά που τον τοποθετεί στους τρεις υποψήφιους για το βραβείο του πολυτιμότερου παίχτη της λίγκας. Μια τέτοια επίθεση, παρ’ όλες τις αντιρρήσεις ή τα προσωπικά γούστα καθενός, έχει δείξει πως μπορεί να λειτουργήσει το ίδιο καλά και στα playoffs, όπως έχει φανεί στην πρόσφατη ιστορία του οργανισμού και την προπέρσινη χρονιά, που έφτασαν μέχρι τους τελικούς της δυτικής περιφέρειας.
Ποιο είναι το plot twist που έχει επιφυλάξει ο Kidd και το επιτελείο του; Ότι πια, οι Mavs δεν παίζουν σε χαμηλό τέμπο. Δεν κινούνται αργά, αλλά τρέχουν. Τρέχουν και ανεβάζουν τον ρυθμό στους αγώνες, με αποτέλεσμα από εκεί που ήταν στην τριάδα των πιο αργών ομάδων πέρυσι, φέτος να είναι σε αυτές με το υψηλότερο pace. Nαι μεν βασίζονται αρκετά σε iso καταστάσεις, απλά γίνονται όλα πιο γρήγορα, επιδιώκουν σε κάθε κατοχή να πιάσουν τους αντιπάλους σε ανισορροπία και να σκοράρουν στον αιφνιδιασμό. Όπως προανέφερα, επιθετικά βρίσκονται στις δέκα καλύτερες ομάδες της λίγκας, ο ρυθμός με τον οποίο παράγουν ελεύθερα σουτ παραμένει o υψηλότερος μεταξύ των τριάντα ομάδων, ενώ επίσης είναι το σύνολο με τα περισσότερα open shots (όπως ορίζει το site του NBA αυτά είναι περίπου 1,2 με 1,8 μέτρα από τον πλησιέστερο αμυνόμενο). Τέλος, είναι πρώτοι και σε εκτελεσμένα corner threes, τα οποία θεωρούνται από τα “καλά τρίποντα” σε αξία. Διόλου άσχημη η φετινή «φορεσιά» των Τεξανών.
Οι προσθήκες γεμίζουν το κενό
Τι χρειαζόταν λοιπόν η ομάδα; Σίγουρα μια ένεση αθλητικότητας, ποιότητας στη frontline και παιχτών που μπορούσαν να παίξουν καλύτερη άμυνα. Η προσθήκη λοιπόν των Gafford, Washington ήρθε προς αυτή την κατεύθυνση. Δύο έξτρα παραλήπτες της δημιουργίας του Doncic. Με όποιον τρόπο και αν έρχεται αυτή η δημιουργία, είτε μέσω pick ‘n roll καταστάσεων, είτε μέσω cuts στη ρακέτα, είτε μέσω close out επιθέσεων (κάτι που μπορεί να κάνει εξαιρετικά ο Washington, σαφής επιθετική αναβάθμιση από τον “άοσμο” Grant Williams), είναι σίγουρο πως το οπλοστάσιο των Τεξανών είναι γεμάτο. Ο Gafford από την άλλη, δεν ήρθε για να πάρει τη θέση του rookie Lively, ο οποίος είναι παίχτης με μεγάλες δυνατότητες και τον κρατάνε starter, αλλά για να προσδώσει βάθος στη θέση, καθώς πριν από αυτόν είχαν τον Holmes που δεν έπαιζε και τον Powell των μετρίων δυνατοτήτων. Δύο εξαιρετικοί rim runners που κάνουν τη ζωή του Doncic ευκολότερη, αλλά και τη δικιά τους, ακολουθώντας απλά τον τρόπο παιχνιδιού του superstar της ομάδας.
Θα καλοπεράσουν οι νέοι ψηλοί των Mavericks. pic.twitter.com/slNJqEs7Jd
— Panos Seizis (@Pete_SayEasy) February 10, 2024
Γενικότερα, με τη μπάλα να βρίσκεται πρακτικά στα χέρια του Doncic σχεδόν στο μισό παιχνίδι, η επίθεση στηρίζεται αρκετά σε κεντρικά ή πλάγια ball screen, που θα δώσουν τη δυνατότητα στον χειριστή να επιλέξει πώς θα τιμωρήσει την άμυνα. Δεν θα δούμε πολλές πάσες, μετακίνηση της μπάλας σε πολλά χέρια, τουναντίον. Είναι η δεύτερη ομάδα με τις λιγότερες πάσες ανά παιχνίδι, πίσω από τους Clippers και ο Jason Kidd με το επιτελείο του προσπαθούν να εκμεταλλευτούν πρωτίστως τη βαρυτική επίδραση του Σλοβένου και του Irving δευτερευόντως. Είναι συνήθεις οι δράσεις μέσω screens στα guard ή spain pick ‘n rolls, που φέρνουν σε ανισορροπία την αντίπαλη άμυνα. Ειδικά όταν ο back screener είναι ο Irving ή ο Hardaway, η άμυνα δεν ξέρει πώς θα αντιδράσει. Μία τέτοια φάση επί παραδείγματι εκμεταλλεύεται ο αμαρκάριστος Lively παρακάτω...
Στην άμυνα, η βελτίωση που προανέφερα αντικατοπτρίζεται στη μείωση των πόντων που δέχονται ανά 100 κατοχές, με το defensive rating σε αυτό το διάστημα να είναι στο 110,8. Το νούμερο τους κατατάσσει σε τοπ10 άμυνα στη λίγκα. Βέβαια, κρατάω μια επιφύλαξη για αυτό το στατιστικό, καθώς στο χρονικό διάστημα που πέρασε από την τελευταία ημέρα των ανταλλαγών, έως τη στιγμή που γράφτηκε το κείμενο, αντιμετώπισαν και ορισμένες από τις χειρότερες ομάδες στη λίγκα όπως οι Wizards, οι Spurs, αλλά και οι Raptors του 37% ποσοστό νικών.
Ο Green είναι ο παίχτης που αναλαμβάνει σε μεγάλα διαστήματα των αγώνων να αντιμετωπίσει τον αντίπαλο χειριστή/σκόρερ, με τους ψηλούς να καλούνται να μασκαρέψουν αρκετές από τις αδυναμίες που έχει το ρόστερ. Ο Lively παραμένει το project του οργανισμού στη γραμμή των σέντερ, κάτι που φαίνεται και από τον τρόπο που τον διαχειρίζεται το προπονητικό επιτελείο με την απόκτηση του Gafford. Δεν πήγε στην άκρη ο νεαρός για χάρη του νεοφερμένου, πρώην παίχτη των Wizards, αλλά μοιράζονται αρκετό από τον χρόνο στη συγκεκριμένη θέση, με τον Kleber να είναι ο τρίτος στην ιεραρχία. Έτσι επί της ουσίας θέλουν να διατηρήσουν την ίδια ένταση και τον ίδιο τρόπο αντιμετώπισης σε κεντρικά screens ή καταστάσεις pick ‘n roll. Έναν “δεύτερο Lively”, πιο παιγμένο και πιο έμπειρο βλέπουν στο πρόσωπο του Gafford. Βέβαια εδώ, σημαντικό ρόλο παίζουν και οι παίχτες που βρίσκονται στην πίσω ζώνη άμυνας, οι οποίοι θα πρέπει να είναι πιο ενεργοί όταν κλείνουν στη ρακέτα και να μην παίζουν με κάτω τα χέρια, όπως συμβαίνει σε αυτό το στιγμιότυπο.
Μέχρι στιγμής πάντως, ο παίχτης που δείχνει να έχει βοηθήσει τα μέγιστα στην αμυντική βελτίωση είναι ο Washington. Στο μικρό δείγμα των αγώνων η πεντάδα με τους Doncic, Irving, Green και δίδυμο στη frontcourt τους Washington, Lively, σε μόλις 104 κατοχές έχει net rating στο +40,3, το οποίο είναι το τρίτο καλύτερο νούμερο στη λίγκα για πεντάδες με μίνιμουμ 100 κατοχές. Λίγες σαφώς, αλλά δείχνει το μοτίβο που θα πρέπει να ακολουθήσει ο Jason Kidd και οι βοηθοί του.
Γενικότερα πάντως, είναι ομάδα που προσπαθεί να δείξει πράγματα αμυντικά, να καλύψει τις όποιες αμυντικές αδυναμίες έχει το ρόστερ και να βελτιστοποιήσει τις επιθετικές. Δεν θα πάνε σε εύκολες αλλαγές αμυντικά, για να μην εκθέσουν τους superstars τους, αλλά θα προτιμήσουν να δουλέψουν περιστροφές, να πάνε σε παγίδες σε αντίπαλο χειριστή ή να επιλέξουν άμυνα τύπου nexting, κάτι που είχαν κάνει απόλυτα επιτυχημένα στο παρελθόν και στη σειρά με τους Suns πριν δύο έτη στα playoffs της Δύσης. Μπορεί να έχει αμφισβητηθεί κατά καιρούς ο προπονητής των Τεξανών και πιθανολογώ δικαίως, όμως έχει δείξει πως μπορεί να παρουσιάσει καλές δουλειές και να αλλάξει καταστάσεις όταν πραγματικά μετράει.
Μπορεί λοιπόν οι Mavs να χαρακτηριστούν ως το «μαύρο άλογο» της δυτικής περιφέρειας, η οποία πραγματικά είναι «αίμα και άμμος» τη φετινή αγωνιστική περίοδο; Το “all in” που έκαναν την 8η Φεβρουαρίου έδειξε την κατεύθυνση και τον σκοπό που έχει ο οργανισμός. Να αποφύγει πρωτίστως τον σκόπελο του play-in τουρνουά και να διεκδικήσει ό,τι καλύτερο μπορεί στη συνέχεια. Η ηλιοκεντρική προσέγγιση στο Dallas έχει δείξει πως μπορεί να φτάσει μέχρι τους τελικούς της Δύσης, αυτή τη φορά στο πλάι του ο Doncic έχει έναν πρωταθλητή ΝΒΑ και γνώστη τέτοιων καταστάσεων -αρκεί να είναι υγιής φυσικά- και το βάρος πέφτει στο προπονητικό επιτελείο για να βρει τον τρόπο να φτάσουν ένα βήμα παραπέρα.
Σημειώσεις: τα στατιστικά είναι από το site του ΝΒΑ, το Cleaning The Glass, έως την 29η Φεβρουαρίου.
