Τετάρτη, 16 Ιουνίου 2021 15:50

We Got Playoffs - 7: Survivor 2021

Από :
We Got Playoffs - 7: Survivor 2021

Με μια σειρά να έχει ολοκληρωθεί και τις υπόλοιπες να παίζονται στην κάθε φάση, και μια καταγραφή των φάσεων, των στατιστικών και των λοιπών άξιων αναφοράς των ημερών που πέρασαν, στο σημερινό We Got Playoffs από τον Νίκο Ραδικόπουλο.

Fast Break:

Nuggets - Suns Game-4

Ας πιάσουμε τα πράγματα από εκεί που τα αφήσαμε την Κυριακή. Οι Nuggets του MVP Jokic σκουπίστηκαν (“σκορπίστηκαν” θέλει να το κάνω ο κορέκτορας και λέω να το κρατήσω και αυτό) από τους -σε δαιμονιώδη κατάσταση- Suns, με τον Σέρβο να γίνεται ο τέταρτος MVP που αποχωρεί με σκούπα στα Playoffs, μετά τους Kareem (1977), Moses (1979) και Magic (1989).

Βέβαια, ο ίδιος φρόντισε η έξοδός του να είναι αρκετά πιο επεισοδιακή από μια απλή “σκούπα”, καθώς αποβλήθηκε για το χτύπημά του στον Cam Payne:

Μεταξύ μας βέβαια, κανένας από τους προηγούμενους MVPs δεν θα είχε αποβληθεί για αντίστοιχο χτύπημα. Το πόσο το τράβηξε ο ίδιος ο Payne από τη μία, αλλά -και κυρίως- και ο pure βαλκάνιος τσαμπουκάς Jokic στον Booker, με γουρλωμένα μάτια και επαναλαμβανόμενα “What's you gonna do?” με το στήθος πεταμένο έξω, ίσως συνετέλεσαν σημαντικά για την αποβολή του.

Οι απαιτήσεις για αυτούς τους Nuggets και τον Σέρβο Αρτίστα δεν θα μπορούσαν να ήταν για παραπάνω ωστόσο, με τον Murray από καιρό (και για καιρό…) τραυματία, τον Porter τραυματισμένο (στην πολύπαθη πλάτη του), τον Barton να επιστρέφει με τη σειρά του από τραυματισμό και την άμυνά τους να έχει καταρρεύσει στη σειρά κόντρα στους Suns. Για το τελευταίο ευθύνονται βέβαια και οι ίδιοι οι Suns, που με απόλυτο κυνισμό και στις δύο σειρές που έχουν παίξει ως τώρα, χτύπησαν τους αντιπάλους εκεί ακριβώς που πονούσαν: στην απουσία του Davis τους μεν Lakers, στο εφεδρικό backcourt τους δε Nuggets, με τον Paul να καθοδηγεί τους νεαρούς Suns σε μια καταπληκτική πορεία ως τώρα, στο masterpiece της postseason διαδρομής του (και στην πρώτη σκούπα της postseason καριέρας του).

Η σχέση του με τον coach Williams είναι εξαιρετική (τον είχε στηρίξει στην πιο δύσκολη στιγμή της ζωής του, τον θάνατο της γυναίκας του από τροχαίο το 2017 και τώρα είναι ξανά μαζί στην πιο χαρούμενη στιγμή του, όπως δήλωσε ο ίδιος ο coach), ενώ ο Booker δείχνει έτοιμος να διεκδικήσει τον τίτλο του καλύτερου SG της επόμενης γενιάς (πιθανότατα σε μια μάχη με τον Mitchell). Δεν υπάρχει λόγος να λέμε σε κάθε έκδοση της στήλης τα ίδια, οπότε περιορίζουμε στην παρούσα τους παιάνες για Paul, Ayton, Booker, Monty Williams και το εξαιρετικό 3&D cast των Suns και τους περιμένουμε πια στους τελικούς της Δύσης. Το γεγονός πως θα έχουν άπλετο χρόνο μέχρι να λήξει η μάχη στο άλλο ζευγάρι των ημιτελικών της περιφέρειας, δίνει όλο τον απαραίτητο χρόνο για την πλήρη αποκατάσταση του τραυματισμένου ώμου του Paul. Και βασικά δίνει τον απαραίτητο και για άλλα πράγματα, όπως να επανέλθει κάποιος από πρωτόκολλα covid. Αν είναι δυνατόν...

Τώρα τι κάνουμε; Θα δούμε, πάντως σύμφωνα με την ίδια πηγή, η καραντίνα του Paul ίσως δεν κρατήσει τόσο πολύ, γιατί υπάρχουν διαφορετικές οδηγίες για εμβολιασμένους.

Clippers - Jazz Game-4

Περνώντας κάπως έτσι στο απέναντι match-up, οι Clippers, σε μια σειρά καθρέφτη ως τώρα του πρώτου γύρου, με την έννοια πως πάλι από 0-2 ισοφάρισαν σε 2-2, κερδίζοντας κάθε ομάδα στη δική της έδρα αυτή τη φορά, δείχνουν να έχουν βρει εκείνες τις προσαρμογές που απαιτούνται για να μπερδέψουν τους Jazz, των οποίων -του Gobert βασικά...- ο κρυπτονίτης φαίνεται πως είναι τα κοντά σχήματα. Κοντά βέβαια για τους Clippers είναι εκείνα με τους Batum και Morris, που μαζί με τους Kawhi και George δεν χάνουν καθόλου βέβαια σε μήκος. Zubac και Kennard παίζουν μόνο όταν ο Mitchell κάθεται στον πάγκο, οι Mann, Jackson είναι εύστοχοι και δίνουν σημαντικές βοήθειες, ο εντελώς απρόβλεπτος Morris ξυπνάει με το καλό πλευρό του τελευταία, ενώ -το βασικότερο- ο Kawhi έχει μπει σε απόλυτο “beast mode” και στις δύο πλευρές του παρκέ, με τον George να είναι άξιος συμπαραστάτης στο πλευρό του. Με τους δύο τους να έχουν σκοράρει μόλις τρεις φορές πάνω από 30 πόντους στο ίδιο παιχνίδι μέχρι πριν πέντε μέρες, το γεγονός πως αυτό το πέτυχαν για δύο σερί παιχνίδια δείχνει πως και η συνεργασία τους βρίσκεται σε καλό φεγγάρι.

Δεν γίνεται ωστόσο να μην κάνουμε αναφορά στους τραυματισμούς και αυτού του ζευγαριού, όπου ο Conley παραμένει σταθερά έξω στην πιο κρίσιμη φάση της σεζόν για τη Utah, με τον Mitchell, παρά τις 30άρες, να δείχνει και αυτός πως δεν πατάει καλά μετά τον τραυματισμό του στον αστράγαλο. Από την άλλη οι Clipps δεν έχουν -και δεν θα έχουν για το υπόλοιπο της σεζόν- τον Ibaka, με το πιο επίφοβο όμως πλέον να είναι το κατά πόσο σοβαρά χτύπησε το γόνατό του ο Kawhi, που εμφανώς πόναγε αρκετά, με τον Lue να τον κρατάει εκτός για τα χασομέρια του παιχνιδιού.

Νets - Bucks, games 4-5

Μιλώντας βέβαια για απουσίες και τραυματισμούς, δεν γίνεται να μην πάμε και στο Brooklyn. Εκεί λοιπόν, last man standing έχει μείνει ο πιο επίφοβος στην αρχή της χρονιάς για τραυματισμό, ο Kevin o Durant. O Harden στη σειρά δεν έχει παίξει δευτερόλεπτο υγιής, ο Kyrie πάτησε πάνω στον Giannis και γύρισε 90 μοίρες τον αστράγαλό του, αποχωρώντας από το γήπεδο με πατερίτσες, ενώ σταθερά και δεδομένα έξω παραμένει ο Dinwiddie. Kαι κάπως έτσι, εκεί που οι Nets είχαν τους τρεις από τους τέσσερις καλύτερους παίκτες της αναμέτρησης, έχουν βρεθεί με έναν στους τέσσερις. Νομοτελειακή συνέπεια αυτού, το εξαιρετικό βάθος της ομάδας να καλείται να παίξει πρώτους ρόλους ξαφνικά, κάτι που και δεν έχει μάθει να κάνει και -όπως αποδεικνυεται, εύλογα- δεν μπορεί. Κάπως έτσι οι Bucks που θα μπορούσαν να είναι ήδη αποκλεισμένοι αν οριακά πιο εύστοχοι ήταν οι Nets στο Game-3, παρότι δεν παίζουν τίποτα το σπουδαίο, τουναντίον, ένα μετριότατο πράγμα, κάτι ανάμεσα σε κλωτσοσκούφι και “παίρνω αμπάριζα και ορμάω”, κέρδισαν το Game-4 και πήγαν τη σειρά στο 2-2, με αποτελεσματικότερο όπλο τους το άγιο ξυλίκι πάνω στον έρημο, σαν την καλαμιά στον κάμπο της επίθεσης των Nets, KD. Πρώτα και κύρια από τον PJ Tucker, που στο συγκεκριμένο παιχνίδι κράτησε τον KD όσο τον μάρκαρε στους εννέα πόντους με 3/12 σουτ. 

Βέβαια, ο τελευταίος δεν άργησε να πάρει την εκδίκησή του, σε μία από τις τελειότερες παραστάσεις που έχουμε δει σε παρκέ NBA. Στο Game-5 λοιπόν, και με το φάντασμα του Harden να επιστρέφει (και να παίζει 45 λεπτά κοντά), ο KD δεν πήρε ανάσα δευτερόλεπτο (έπαιξε και τα 48 λεπτά, αν είναι δυνατόν), τελειώνοντας με τα εξωφρενικά νούμερα των 49 πόντων, 17 rebounds και 10 assists (στο πρώτο triple double 45/15/10 της Ιστορίας), παίρνοντας δε όλα κι όλα 23 σουτ (12/14 δίποντα, 4/9 τρίποντα, 13/16 βολές)! Παράλληλα, ήταν και ο καλύτερος αμυντικός της ομάδας του, πολύ καλύτερος από ό,τι τα τρία κλεψίματα και δύο blocks αφήνουν να εννοηθεί. Όλα αυτά ακριβώς δύο χρόνια μετά το χειρουργείο αποκατάστασης του σκισμένου αχιλλείου του. Το γεγονός πως έπαιξε 48 λεπτά μας φοβίζει για τη συνέχεια, αλλά σήμερα είναι μια μέρα θαυμασμού και εξύμνησης του μεγαλείου του.

Άξιος αναφοράς για τους Nets και συγκινητικός Jeff Green, με τους 27 πόντους με οχτώ τρίποντα. Από την άλλη, οι Bucks που προηγήθηκαν με διψήφια διαφορά από νωρίς και ήταν 16 πόντους μπροστά στο ημίχρονο δεν έχουν να κατηγορήσουν κανέναν πέρα του εαυτού τους για αυτή την ήττα. Δεν γίνεται να μην επιδεικνύουν τον κυνισμό των Suns και να μην στοχεύουν τον εμφανώς σε κακή κατάσταση Harden, ή όταν -περιστασιακά ως κατά τύχη- το έκαναν και δη με τον Giannis, αυτός αντί να τον βάζει μες στο καλάθι, να κάνει fadeaways της πλάκας. Βέβαια, το μεγαλύτερο πρόβλημα με τον Giannis είναι πως δεν απαίτησε να μαρκάρει τον Durant δευτερόλεπτο! Δηλαδή μεγάλε, βγαίνεις μετά το ματς και δηλώνεις πως ο KD είναι ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο σήμερα. Ωραία, και εσύ είναι ο περσινός καλύτερος αμυντικός του NBA και φέτος ξανά μέλος της καλύτερης αμυντική πεντάδας. Και τι έκανες; Κοίταγες τις γωνίες αν είχαν αραχνούλες;

Κακά τα ψέματα, η τρέχουσα έκδοση των Bucks και κούρασε και απογοήτευσε. Με το καλό με αλλαγές από του χρόνου, ανεξαρτήτως που θα φτάσει φέτος. 

Hawks - Sixers Game-4

Μιλώντας για ματς με ανατροπές, να περάσουμε και στο Game-4 των Sixers με τους Hawks, σε μια ακόμα αναμέτρηση που κρίνεται στις λεπτές ισορροπίες και συγκεκριμένα σε αυτές του μηνίσκου του Embiid. Ο παίκτης του οποίου η παρουσία καθορίζει την αναμέτρηση με τους Hawks στο Game-4 μπορεί να είχε μόλις 4/20 σουτ, με ένα σερί μάλιστα 0/12 στο δεύτερο ημίχρονο, ωστόσο στο πρώτο τρομακρατούσε και μόνο με την παρουσία του τους Collins και Capela. Και όπως στα δύο χωρίζεται η παρουσία του Embiid, πριν αρχίσει και αυτός να πονάει και μετά, έτσι χωρίζεται και το συγκεκριμένο παιχνίδι. Στο πρώτο μέρος οι Sixers κυριάρχησαν στα πάντα, είτε οι Hawks επέλεγαν set παιχνίδι, είτε να ανοίξουν τον ρυθμό.  Ωστόσο, όταν ο Embiid άρχισε να χωλαίνει, οι υπόλοιποι Sixers δεν έδωσαν αυτά που έπρεπε για να καθορίσουν το παιχνίδι (και κατ’ επέκταση και τη σειρά αν αυτή πήγαινε στο 3-1, πριν επιστρέψει στη Philadelphia).

O Simmons αδυνατoύσε να ανταπεξέλθει στον ρόλο του δεύτερου βιολιού, αποφεύγοντας επαφές που θα τον στείλουν στις βολές (όπου και πάλι είχε μόλις 1/5) , και ο τραυματισμός του Danny Green δείχνει να στερεί έναν βασικό ισορροπιστή από την ομάδα, με τον Harris να επιβεβαιώνει τακτικά πως είναι ό,τι ακριβώς έχει χαρακτηριστεί: ένας εξαιρετικός, υπερβολικά πληρωμένος, τίμιος ρολίστας. Tα παραπάνω βέβαια καθόλου δεν ενόχλησαν τους Hawks, που αργά, αλλά μεθοδικά γύρισαν για πρώτη φορά τα τελευταία 25 χρόνια από διαφορά 18 πόντων πίσω (ήταν στο 0-41 ως προχτές) και κέρδισαν το παιχνίδι, συνεχίζοντας με αυτόν τον τρόπο να ψηλώνουν συνολικά ως αυτό το νέο σύνολο που στα χέρια του McMillan διαρκώς επεκτείνει το ταβάνι του. Καθοδηγούμενοι προφανώς από έναν εξαιρετικό Trae Young που στο Game-4 έγινε ο νεότερος παίκτης που πετυχαίνει 25+ πόντους και 15+ assists σε παιχνίδι playoffs.

Survivor

Συνοψίζοντας ωστόσο δεν μπορεί κανείς μας να παραβλέψει το γεγονός πως η μόνη σειρά που έχει κλείσει είναι εκείνη που η μία ομάδα δεν έχει τραυματισμούς. Σε όποια αναλογία “τύχης” και “καλής προετοιμασίας”, οι Suns είναι μακράν η υγιέστερη ομάδα της φετινής σεζόν στο ΝΒΑ και αυτό ακριβώς καρπώνεται τώρα. Γιατί η φετινή κουρσα για το Larry O’Brien Trophy πλέον κρίνεται όχι μόνο “κύρια”, μα αποκλειστικά από τους τραυματισμούς. Με τους Embiid και Kawhi να μπαίνουν αμφότεροι κάτω από τη λίστα των “μη υγιών”, η μόνη ομάδα με υγιή των superstar της είναι πλέον οι Bucks, μιας και τον προερχόμενο από αχίλλειο Durant, δεν μπορούμε να τον βάλουμε στη λίστα. Κάπως έτσι αυτή η σειρά από ενδιαφέρουσες ως εντυπωσιακές μάχες της φετινής postseason δεν φαίνεται να γίνονται για να κριθεί ο καλύτερος πια, αλλά αντίθετα, μοιάζουν με έναν καθημερινό διαγωνισμό να φανεί ποιος θα είναι τελικά ο “last man standing”, σε μια κούρσα που θυμίζει περισσότερο από ποτέ Survivor.

Και ενώ η παραπάνω πρόταση θα ήταν ιδανική για κλείσιμο της ενότητας “Fast Break” του σημερινού We Got Playoffs, δεν γίνεται να μην την πάμε ένα βήμα παρακάτω και να καλέσουμε την ίδια τη Λίγκα να αναρωτηθεί από που τελικά βγάζει τα λεφτά της: από την ποσότητα των αγώνων ή την ποιότητα αυτών; Τα όσα παραπάνω παιχνίδια, ανεξαρτήτως αν οι superstars είναι πεθαμένοι και εξαντλημένοι ή από λιγότερα, ποιοτικότερα, με τους αστέρες υγιείς και συμμετέχοντες; Από τους 27 παίχτες που χρίστηκαν φέτος All Stars ο μέσος όρος χαμένων παιχνιδιών ανήλθε στα 13,7 για τον καθένα, ήτοι το 19% της σεζόν ή αλλιώς ένα στα πέντε παιχνίδια. Θα ήθελα να πιστεύω λοιπόν πως το φετινό, απάνθρωπο για τους αθλητές και εξαντλητικό για τους θεατές, θέαμα να έχει δώσει την απάντηση στη Λίγκα στο ερώτημα «ποσότητα ή ποιότητα».

‘Ολα τα παραπάνω βέβαια, τα είχα γράψει αρκετά αναλυτικότερα εδώ στο Guru και δύο χρόνια πριν στο κείμενο “Load Management και θεσμικές προκλήσεις για το ΝΒΑ”.

Οι φάσεις που μας έβγαλαν τα μάτια

Από εντυπωσιασμό...

Εν χορώ σηκωθήκαμε και αρχίσαμε να τραγουδάμε “αι γενεαι πασαι” για τον Derrick Favors μετά από αυτό το κάρφωμα του Kawhi:

... και από τα γέλια

Αδέρφια Jokic. Δεν παίζεις!

Η γωνιά του Geek

⬆Τον λατρεμένο Dejan Milojevic προσέθεσαν οι Warriors στο προπονητικό team του Kerr, με στόχο σαφώς την βελτίωση του Wizeman. O Milojevic ήταν προπονητής του Jokic στην Mega Basket την περίοδο 2012-15 και πιστώνεται σημαντικά credits στην εξέλιξη αυτού, κάτι που σαφώς και θα ήθελαν οι Warriors να καταφέρει να κάνει και με τον δικό τους νεαρό center. Για αυτόν και τη συμβολή του στην εξέλιξη του Σέρβου Αρτίστα είχε γράψει πέρσι η Jackie MacMullan στο ESPN: “From afar, watching Lakers-Nuggets with the 'Serbian Barkley'”.

⬇ Πέντε μήνες εκτός θα μείνει ο Pascal (o) Siakam, ύστερα από εγχείρηση αποκατάστασης του ώμου του, πράγμα που σημαίνει πως θα χάσει την έναρξη της επόμενης σεζόν.

⬇ Με έναν μαγικό τρόπο -μιας και τον τεχνοκρατικό/επιστημονικό το NBA τον αγνόησε χυδαία…- να μην έχουμε άλλους τραυματισμούς παρακαλώ πολύ...

 Διαβάσαμε, μας άρεσαν και σας προτείνουμε

Κατηγορία We got game
Ετικέτες

Σχετικά Άρθρα

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « We Got Game #1 - Καλωσόρισμα We Got Playoffs - 6: Όλα γυρίζουν γύρω από τους Ήλιους »
επιστροφή στην κορυφή

 

 

 PODCASTS

Basketballguru.gr 2018 All righs reserved.      Designed and Developed by Web Rely