Στην 17^η αγωνιστική, δύο ερυθρόλευκες ομάδες έκαναν τις μεγαλύτερες νίκες, οι οποίες θα αποδειχτούν σημαντικότατες στη συνέχεια της διοργάνωσης. Ο Ερυθρός Αστέρας κατόρθωσε να φτάσει τις τέσσερις σερί νίκες νικώντας και την Φενέρ μέσα στην έδρα του (τρεις εκ των τεσσάρων νικών ήρθαν απέναντι σε ΤΣΣΚΑ, Μαδρίτη και Φενέρ) και ο (χωρίς Σπανούλη και Χάκετ) Ολυμπιακός κέρδισε μέσα στην Βαρκελώνη, βυθίζοντας σε απόγνωση τους οπαδούς της Μπαρτσελόνα. Κοινός παρανομαστής των δύο νικών ήταν η πολύ καλή άμυνα των δύο ομάδων και η απόδοση δύο σέντερ που πέρισυ αγωνίζονταν στα μέρη μας και είχαν γίνει στόχος χλευασμού και ειρωνείας. Τουλάχιστον ο Μιλουτίνοφ παρέμεινε, και δικαιώνει αυτούς που τον εμπιστεύτηκαν εξαρχής, γιατί ο Κούζμιτς έφυγε όπως όπως από τον Παναθηναϊκό και για καλή του τύχη ξαναφτιάχνει το "όνομά" του παίζοντας στον Ερυθρό Αστέρα.

... the tough get going.

Μου έχουν συμβεί και καλύτερα πράγματα στη ζωή μου από το να πρέπει να γράψω για μια αγωνιστική στην οποία ο Παναθηναϊκός έχασε από τον Ολυμπιακό, αλλά το καλό για τον ηττημένο στη φετινή Euroleague, είναι ότι δεν προλαβαίνεις ούτε να κλάψεις τον «πεθαμένο», καθώς αυτός σε 2-3 μέρες θα «αναστηθεί» και θα κληθεί να ξαναπεσει στη «μάχη» για ένα καλύτερο… μπασκετικό αύριο. Για το ντέρμπι θα διαβάσετε αναλυτικά από τον Giorgos P. Στα υπόλοιπα η ΤΣΣΚΑ έκανε ακόμα μία ήττα, σε μια έδρα που δε (θα έπρεπε να) φέρνει και την καταστροφή. Οι Ρώσοι θα μπορούσαν να πουν την ήττα από τη Ρεάλ ανώδυνη, αν δεν ήταν η τρίτη στη σειρά, δεν έστελνε σε απόσταση μιας νίκης από αυτους πια τρεις ομάδες και δεν έπληττε για τα καλά πλεον την εικόνα της «άτρωτης», που αναδείκνυε για καιρό η «ομάδα του Στρατού».

Είναι μία από τις πιο κλασικές εκφράσεις στο ελληνικό μπασκετικό λεξιλόγιο. Η "άμυνα - τανάλια" σφίγγει το αντικείμενο μέσα στα κοφτερά δοντάκια της , μέχρι να το συνθλίψει και να το αποκόψει από το υπόλοιπο σώμα , όπου σώμα βάλτε την επιθετική λειτουργία και αντικείμενο τους παίκτες. Η "αμυνα - τανάλια" , στις ελάχιστες περιπτώσεις που πραγματικά εμφανίζεται, είναι το μόνο είδος άμυνας που δεν χρειάζεται και τόσο πολύ την επίθεση , προκειμένου να οδηγήσει μία ομάδα στην νίκη. Δεν είναι από μόνη της συνατγή επιτυχίας, αλλά είναι η βάση πάνω στην οποία χτίζεται ο θρίαμβος ενός underdog απέναντι στο τέρας. Ο Ολυμπιακός δεν ήταν ο αδύναμος απέναντι στην Φενέρ, αλλά πριν το παιχνίδι είχε να αντιμετωπίσει μία πρωτοφανή λειψανδρία στην θέση 4 (δυο παίκτες έξω) και μία περιφέρεια στελεχωμένη ουσιαστικά από μόνο τρεις παίκτες. Ο Ερυθρός Αστέρας από την αλλη, ήταν ο αδύναμος. Εβγαλαν και οι δύο την "άμυνα-τανάλια" και έκαναν τις δύο κατά τεκμήριο πιο αποτελεσματικές ομάδες να χάσουν τον μπούσουλα. Ντε Κολό, Τεόντοσιτς και Ούντο αποκόπηκαν από το παιχνίδι των ΤΣΣΚΑ και Φενέρ , και τα υπόλοιπα πήραν τον δρόμο τους. Ιδού οι κατηγορίες μας για την εβδομάδα.

Η πιο "διχασμένη" διαβολοβδομάδα της ευρωλίγκα , έβγαλε ως μεγάλη κερδισμένη την ... Ουνιξ Καζάν, που έκανε ένα πολύτιμο δύο στα δύο, και φυσικά τον Παναθηναϊκό. Οι υπόλοιποι πέρασαν από το στάδιο της μεταμόρφωσης. Ο Οολυμπιακός ήταν αγνώριστος στην Γερμανία, απέναντι στην Μπάμπεργκ που έχασε προχθές αέρα από τη Ρεάλ, η οποία έγινε έυκολο θύμα του Αστέρα, που δεν βλεπόταν στο Φάληρο. Η Φενέρ, μετά από εντός έδρας ήττα από την Νταρουσάφακα, πήγε και κέρδισε μέσα στην Μόσχα, την ώρα που η Ζαλγκίρις κεφαλοποίησε την νίκη της στην Πόλη με ... ήττα και εξαφανιση από το γήπεδο. Ας δούμε τις κατηγορίες μας.

Δίχως αμφιβολία, κερδισμένοι της 13ης αγωνιστικης είναι οι δύο ελληνικοί εκπρόσωποι στην κορυφαία διοργάνωση. Όχι τόσο λόγω των νικών τους, όσο των νικών τους σε συνδυασμό με τις ήττες όλων των υπολοίπων «μεγαλοκαρχαριών», πλην της ΤΣΣΚΑ και της Ρεάλ. Η Εφές έχασε κι άλλο έδαφος από την «ρομαντική»Ζαλγκίρις, η Μπασκόνια, που προσωπικά δε με πολυπείθει ακόμα (Σόρι Πάνο), βύθισε ακόμα περισσότερο τη Μπαρτσελόνα η οποία απομακρύνεται επικίνδυνα, το ίδιο και η Μακάμπι που έχασε σ’ ένα οριακό ματς από την ΤΣΣΚΑ ενώ η Φενέρ έκανε δεύτερη ήττα στη σειρά και σε αντίθεση με την προηγούμενη, αυτή από τη μαχητική Νταρουσάφακα ήταν παντελώς εκτός προγράμματος. Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός συνέχισαν το καλό τους μομέντουμ, ο μεν αναγκάζοντας τη χειρότερη κατά τη γνώμη μου ως τώρα ομάδα της διοργάνωσης στην 6η συνεχόμενη ήττα της και ο δε, κερδίζοντας ένα παιχνίδι που θύμιζε αυτά τα ποδοσφαιρικά που «με ισοπαλία προκρίνονται και οι 2». Όπως και να ΄χει τα πράγματα δείχνουν όχι να ξεκαθαρίζουν, αλλά έστω να… σχηματοποιούνται σε πρώτο βαθμό σχετικά με το ποιοι μπορούν να τα καταφέρουν στην πρώτη οκτάδα. Παιχνίδι Ούνιξ – Γαλατασαράι δεν υπάρχει, καθώς χωρίς καν Λάνγκφορντ και με mvp τον Βορόνοφ, δεν είναι άξιο του χρόνου ενός τόσο έγκριτου αναλυτή.

Μία πολύ ενδιαφέρουσα αγωνιστική από πολλές απόψεις η 12η. Πολλές ομάδες είναι χτυπημένες από τραυματίζουν και μερικά αποτελέσματα είναι απόρροια των απουσιών, όπως εκείνο ανάμεσα στην Νταρουσάφακα και την Ρεάλ. Η ΤΣΣΚΑ και ο Ολυμπιακός δείχνουν να ανταπεξέρχονται καλύτερα στα δικά τους προβληματα. Η νίκη της αγωνιστικής ανήκει στον μαχητικότατο αμυντικά Παναθηναϊκό.

Καιρό είχαμε να περάσουμε ένα τόσο άνετο βράδυ στην Ευρωλίγκα. Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός έπαιξαν πολύ καλές άμυνες και δεν άφησαν περιθώρια σε χειρότερους αντιπαλους να ελπίζουν. Δεν είναι πολύ, δεν είναι όμως και λίγο. Ίσως η χειρότερη αγωνιστική μέχρι στιγμής πάντως, με παιχνίδια που τελείωσαν από πολύ νωρίς στην διάρκεια τους, και με διάφορες ομάδες να σουτάρουν τούβλα. Μεσα στο πρόγραμμα είναι και αυτό, ας δούμε τις κατηγορίες μας για την εβδομάδα.

Τίποτα το τρομερό αυτή την αγωνιστική, λίγο πολύ όλα τα αποτελέσματα ήρθαν όπως αναμένονταν και σιγά σιγά ξεχωρίζει η ήρα από το σιτάρι, με τους δυνατούς να δυναμώνουν και βαθμολογικά και τους αδύναμους να κατεβαίνουν πατώματα. Σημαντικά διπλά για τον συγκεντρωμένο Ολυμπιακό και την πονηρή Ζαλγκίρις, την «κηδεία» της αγωνιστικής γλύτωσε στο τσακ η πρωτοπόρος ΤΣΣΚΑ.

Η Μακάμπι Τελ Αβίβ ήταν χωρίς αμφιβολία η μεγάλη κερδισμένη της ένατης αγωνιστικής της ευρωλίγκα, αφήνοντας ξερό τον Ολυμπιακό μέσα στο Φάληρο. Οι Ισραηλινοί δεν έπαιξαν "άναρχα" , ούτε σαν τσίρκο, αλλά είχαν πολύ συγκεριμένες στοχεύσεις σε άμυνα και επίθεση, κάτι που σίγουρα πιστώνεται στον προπονητή τους. Στο Φάληρο σφυρίζουν αδιάφορα μπροστά στο υπαρκτό πρόβλημα της στελέχωσης κάτω από το καλάθι, τουλάχιστον μέχρι τα γεγονότα να αποδείξουν το αντίθετο. Μέχρι να αποδειχθεί κάτι διαφορετικό εξάλλου, ο Μίλος Τεόντοσιτς θα εξακολουθεί να είναι ο αρτίστας αυτής της διοργάνωσης. Ας δούμε τις κατηγορίες μας.

Το ελληνικό ντέρμπι επισκίασε κάθε άλλη αναμέτρηση της 8ης αγωνιστικής της ευρωλίγκα. Γεμάτο γήπεδο, ανταγωνισμός μέχρις εσχάτων και ένα παιχνίδι που ανέδειξε ως κεντρικά πρόσωπα τους αθλητές και κρίθηκε γύρω από οσα έκαναν εκείνοι στο παρκέ, με τους δυο προπονητές να περιορίζονται κυρίως στη διαχείριση του υλικού που είχαν στα χέρια τους. Σε δεύτερη μοίρα περνά μοιραία η απίστευτης έκτασης νίκης της Ρεάλ στο κλάσικο, εκεί όπου ο Αντονι Ράντολφ προσέφερε τις πιο εντυπωσιακές φάσεις της διοργάνωσης μέχρι στιγμής. Ας δούμε τις κατηγορίες του "μακρινού ριμπάουντ", που είναι γεμάτες πράσινο και κόκκινο. Δυστυχώς δεν υπήρχε χρόνος για μεμονωμένη ανάλυση του παιχνιδιού.