Η πρώτη πεντάδα

1. Ισως καταντάει λίγο βαρετό, αλλά τι να κάνουμε που ο Λούκα Ντόντσιτς μπορεί στα 17 του χρόνια να καθοδηγήσει μια επίθεση με στόφα έμπειρου πλέι μέικερ. Οι αποφάσεις του στο τέλος του αγώνα με την Εφές ήταν μία και μία, με αποκορύφωμα την ασίστ στον Αγιόν για το νικητήριο καλάθι. Ο Σλοβένος πιτσιρικάς έκανε τον Ερτέλ να βλέπει εφιάλτες και έδωσε λογική σε ένα παράλογο παιχνίδι, όπου για 35 λεπτά ο καθένας έκανε ο,τι ήθελε. Εκτός από εκείνον. 17 πόντοι , 5 ριμπάουντ και 9 ασίστ ο τελικός του απολογισμός. Το ποσοστό του στα τρίποντα για την σεζόν είναι 42% , την στιγμή που το μακρινό σουτ θεωρείται η αχίλλειος πτέρνα του. "Είναι να γελάει κανείς..."

2. 5/14 σουτ, αναλογία ασίστ - λαθών στο 4/8, καμμία (!) εκτελεσμένη βολή. Κανείς δεν κατάφερε να περιορίσει τόσο πολύ το δίδυμο Ντε Κολό - Τεόντοσιτς τα τελευταία δύο χρόνια όσο ο Αστέρας. Υπαίτιοι για αυτό οι Λάζιτς, Τζένκινς, Γιόβιτς και η "υβριδική" τακτική του κόουτς Ράντονιτς, που αμυνόταν αλλιώς στον άξονα και αλλιώς στο πλάι, στήνοντας σωστές παγίδες κοντά στις γραμμές και αναγνωρίζοντας τους σκρίνερ. Επίσης, ένα χειροκρότημα αξίζει ο Όγκνιεν Κούζμιτς με τα πολύ βελτιωμένα πόδια στην πικ εν ρολ άμυνα. Στον Αστέρα εμπιστεύονται τους υποτιμημένους ψηλούς που φέρνουν και δουλεύουν μαζί τους αδιάκοπα. Όταν αυτοί φεύγουν, γίνονται οι χειρότερες μεταγραφές των ομάδων που τους αποκτούν (λέγε με Μακάμπι).

3. O τακτικότερος θαμώνας των πεντάδων μας είναι πάλι εδώ. Στο ΝΒΑ οι σχολιαστές δίνουν μεγάλη έμφαση στο αν ο καλύτερος σκόρερ μιας ομάδας θα μπορέσει να φτάσει στην γραμμή των βολών, ιδιαίτερα δε σε ένα παιχνίδι στο οποίο είναι κρύος. Οι βολές είναι ο τρόπος να ζεσταθεί και να βρει ρυθμό, και μέσω αυτών ο Λάνγκφορντ πήρε τελικά φωτιά. Κέρδισε επαφές και κέρδισε φάουλ, κάτι που δεν οφείλεται στο φύσημα του ανέμου, όπως μας πληροφόρησε το γνωστό βύσμα που περιγράφει τα παιχνίδια του Παναθηναϊκού. 27 πόντοι και 11 κερδισμένα φάουλ για τον σταρ της Ούνιξ.

4. Ο Βούλγαρος power forward συνέχισε την σταθερότατη φετινή του πορεία, αλλάζοντας σημαντικά τα δεδομένα του Μπαρτσελόνα - Νταρσουσάφακα. Εβαλε 13 πόντους σε σημεία - κλειδιά του παιχνιδιού, άνοιξε το γήπεδο, και έκανε την περίεργη Καταλανική επίθεση να μοιάζει με λογική. Ο Βεζένκοφ ήταν σιωπηλά ο καλύτερος παίκτης του Μπαρτζώκα, στην πιο σημαντική νίκη των μπλαουγκράνα εώς τώρα στην διοργάνωση. Εβαλε και ένα από τα λεγόμενα "μεγάλα σουτ", και τελείωσε με 12 πόντους και 4 ριμπάουντ σε 17 λεπτά. X Factor.

5. Ο Κεμ Μπιρτς έκανε το καλύτερο παιχνίδι του στον Ολυμπιακό, διαλύοντας το inside game της Φενέρ, βγάζοντας τον Ούντο εκτός παιχνιδιού, και ανανεώνοντας 7 ολόκληρες επιθέσεις. Ο Καναδός ήταν πρώτος σε κάθε διεκδίκηση στον αέρα, έλεγξε απόλυτα τις αποστάσεις του στην πικ εν ρολ άμυνα, και τελείωσε φάσεις στην επίθεση με τρόπο που θα ζήλευαν οι καλύτεροι "τεχνίτες". Φέτος έχει καταφέρει να κρατήσει σχεδόν μόνος του τους ερυθρόλευκους κάτω από το καλάθι και έχει δώσει στον Γιάννη Σφαιρόπουλο την πολυτέλεια τόσο να περιμένει τον Γιανγκ, όσο και να παίρνει τα "σωστά" λεπτά του Μιλουτίνοφ. Ο μόνος undersized ψηλός που αξίζει να μνημονεύεται πλέον στο λιμάνι είναι ο Χάινς, ο Μπιρτς από τους άλλους είναι καλύτερος. Για αυτόν έχει γράψει άλλωστε και κάτι πρωτότυπο ο Τόλης Λεούσης, κάτι που φιλοξενούμε και στο guesthouse σημερα.

Επίσης, εχω ξεραθεί στο γέλιο με την προφορά "Μπερτς" , η οποία παρουσιάζεται ως η σωστή, επειδή δήθεν έτσι προφέρει το όνομά του ο παίκτης. Ρε βλάχοι, δεν γίνεται να αποδοθεί ούτε με το "ι" , ούτε με το "ε" η σωστή προφορά. Το σωστό είναι κάπου στη μέση.

Ολυμπιακός - Φενέρμπαχτσε

Αφού είχε βγει η άμυνα - τανάλια και η Φενέρ είχε πιαστεί σε αυτή, ο Ολυμπιακός έπρεπε να κάνει και κάτι μπροστά. Διάφοροι αντίπαλοι τον είχαν παίξει με διπλές καλύψεις στην περίμετρο στο παρελθόν, άλλοι καλύτερα, και άλλοι χειροτερα. Η διαφορά της φετινής ομάδας είναι πως έχει δύο πολύ αξιόπιστους σουτέρ (πέρυσι μέχρι και ο Λοτζέσκι ήταν απών) και πως έχει εμπιστευθεί σχήματα που να ανοίγουν το γήπεδο. Επίσης, έχει πάντα τον Σπανούλη, ο οποίος όταν παίζει ως πλέι μέικερ είναι απολαυστικός. Σε συνέχεια του βίντεο απο χθες το πρωί, το παρακάτω έχει εμπλουτιστεί και με τις φάσεις στις οποίες ο αρχηγός έβγαλε ασίστ για κάποιον στο τρίποντο. Οι πιο ενδιαφέρουσες πάντως παραμένουν εκείνες στις οποίες η τελική πάσα δεν έφυγε από τα χέρια του, αλλά από κάποιου άλλου.  Σε όλες, οι δικές του αποφάσεις άναψαν την σπίθα, και ομολογουμένως η ομάδα του λειτούργησε με πολύ καθαρό μυαλό στην κυκλοφορία της μπάλας.

Oι φίλοι του Ολυμπιακού συχνά παραπονιούνται για την σχετική στατικότητα που έχει η ομάδα τους στην επίθεση. Όσο κι αν αυτό είναι εν μέρει αλήθεια, θα έπρεπε ίσως να δούμε λίγο πιο βαθειά στο μυαλό του προπονητή. Δεν είναι εύκολο. Παρόλα αυτά, το σχέδιο του Σφαιρόπουλου δεν δείχνει να είναι να γεμίσει το μισό γήπεδο με πολλά σκριν, και αδιάκοπη κίνηση, ούτε να να βρίσκει ελεύθερους σουτέρ δεξιά και αριστερά. Αντίθετα, υπολογίζει στη λήψη σωστών θέσεων στην περίμετρο , και στην προσοχή που δίνουν οι άμυνες στον Γκριν, τον Λοτζέσκι και τον Σπανούλη, προκειμένου να τρέξει απλά plays που να εκμεταλλεύονται τους χώρους, ακριβώς όπως συμβαίνει στο παραπάνω βίντεο με τα σουτ των Λοτζέσκι και Γκριν από τις γωνίες.

Από τους Πειραιώτες δεν πρέπει να περιμένουμε μια motion offense, πρέπει να περιμένουμε γρήγορα πικ με τον Σπανούλη, post-up του Πρίντεζη και οτιδήποτε προκύπτει από αυτές τις ενέργειες για τους πλάγιους. Επίσης, δεν πρέπει να προσδοκάμε σε ελεύθερα σουτ των Λοτζέσκι και Γκριν από την αδύνατη πλευρά, αλλά σε κάποια σετάκια που τους δίνουν την μπάλα πίσω από σκριν , και που τους ζητούν όχι απαραίτητα να σουτάρουν, αλλά και να χειριστούν την μπάλα με στόχο το drive. H Φενέρ όλα αυτά άργησε πολύ να τα αντιμετωπίσει, διότι οι αντίπαλοι της εκτέλεσαν για 25 λεπτά σχεδόν τέλεια.

Στην άλλη άκρη του παρκέ, υπήρχε η άμυνα τανάλια, μαζί με μπόλικο τσαμπουκά στις διεκδικούμενες μπάλες. Φυσικά, μαζί και με τις απαραίτητες θυσίες, που ήρθαν ως αποτέλεσμα της έλλειψης ύψους και της λειψανδρίας. Ας σκοράρει στο πικ εν ρολ ο Βέσελι, δεν πειράζει. Αλλά θα βγούμε μπροστά από τις πάσες στο low post , και αν περάσουν αυτές θα βοηθήσουμε μέσα όλοι. Επίσης, δεν θα αφήσουμε τα δυο μεγαλύτερα επιθετικά όπλα να βρουν ρυθμό (Ούντο, Σλούκα). Ανάλυση για αυτά θα έρθει μέσα στην εβδομάδα, λίγη υπομονή.

Oύνιξ - Παναθηναϊκός

Θα μου επιτρέψετε να ερμηνεύσω την ήττα του ΠΑΟ στου Καζάν ως μία που οφείλεται πρώτιστα σε πνευματικά αίτια, και λιγότερο σε αποφάσεις του προπονητή ή στην κούραση κάποιων παικτών. Από το 40 - 54 και έπειτα , οι παίκτες του τριφυλλιού έπαιξαν σαν να είχαν το παιχνίδι στο τσεπάκι, ρίχνοντας πρώτα απ'ολα στροφές στην άμυνα. Είναι ένα νέο σύνολο το φετινό, που δεν έχει χτίσει ακόμη τους μηχανισμούς εγρήγορσης και αυτοσυντήσης.

Από εκεί και πέρα, η αμυντική τακτική is a bitch που λένε. Μπορεί κάποια που δεν δοκιμάζεται συχνά ή δεν έχει δοκιμαστεί μέσα στο παιχνίδι να είναι τελικά και η καλύτερη. Τα hedge out τα ακούμε και τρέχουμε, αλλά γεγονός είναι πως με κάποιο τρόπο έπρεπε η μπάλα να είχε φύγει από τα χέρια του Λάνγκφορντ, και ας είχε παει όπου σκατά ήθελε. Δεν συνέβη, και ο καλύτερος σκόρερ της ευρωλίγκα αλώνισε στην προσωπική φάση και στην γραμμή των βολών. Επίσης, και ως συνηθίζεται, παρατηρήθηκαν οι γνωστές αμυντικές τρύπες στο πικ εν ρολ όταν στο γήπεδο είναι ο Μπουρούσης, οι οποίες όμως δεν μέτρησαν στην οικονομία του παιχνιδιού όσο άλλα πράγματα.

Σε πιο μακροπρόθεσμους προβληματισμούς τώρα, δεν ήμουν ποτέ φαν της άποψης "θα κλατάρει ο Καλάθης, πάρτε γκαρντ". Επαιζε στο ΝΒΑ ο παίκτης for fuck's sake. Αυτό στο οποίο δεν υπολόγιζα είναι ένα ενδεχόμενα παρκάρισμα ενός εκ των περιφερειακών στον πάγκο. Το τι συμβαίνει και δεν παίζει ο Παππάς δεν το γνωρίζουμε, αλλά το σίγουρο είναι πως με 3 man rotation στην περιφέρεια τα πράγματα γίνονται πολύ δύσκολα. Κάτι άλλο πρέπει να γίνει, και θα γίνει. Ίσως ο Ρίβερς με την έλευση του Τζεντίλε περάσει στα γκαρντ. Ο Ιταλός πάντως θα βοηθήσει πάρα πολύ σε ματς σαν τα χθεσινά, εκεί που η επίθεση κολλάει.

https://twitter.com/YPsar/status/814888276972761092

Αντιλαμβάνεστε ότι σε τέτοιου είδους χοντρά μπλοκαρίσματα ο Ιταλός θα είναι όπλο, όχι αστεία. Χθες ο ΠΑΟ αφέθηκε στα χέρια του Τζέιμς, ο οποίος δεν πήγε καλά. Παρόλα αυτά, είναι παίκτης που παίζει την θέση του πόιντ γκαρντ, μην ακούτε τα περί "δεν είναι οργανωτής". Σε μια φάση θα μας το εξηγήσουν αυτό ο Πάνος με τον Κωνσταντίνο.

Η απάτη (και κάτι ακόμη...)

Ο Τόμας Ερτέλ έχει περίπου 13 πόντους και 6 ασίστ ανά παιχνίδι, νούμερα που συνήθως αντιστοιχούν στους πολύ καλούς (αν όχι κορυφαίους) πόιντ γκαρντ της διοργάνωσης. Είναι όμως ένας από τους χειρότερους, τουλάχιστον μέχρι στιγμής. Ο Γάλλος αδυνατεί να κατανοήσει την έννοια του "ρυθμού". Αλλες φορές ξεκινά και μπουκάρει μόνος του μέσα σε κόσμο ή σουτάρει αμέσως μετά το πρώτο σκριν, και άλλες μπορεί να σταματήσει την τρίπλα χωρίς λόγο, περιμένοντας τους σαστισμένους συμπαίκτες του να κάνουν κάποια κίνηση. Είναι μία απο τις πολύ σπάνιες περιπτώσεις ο Ερτέλ. Οι αποφάσεις του στο "τρέξιμο" μιας επίθεσης είναι πραγματικά αλλοπρόσαλες , κάτι που δύσκολα καταγράφεται στατιστικά.

Aυτό ήταν το τελευταίο μακρινό ριμπάουντ του 2016, που πήρε μαζί του όλους τους διάσημους και σκόρπισε με αυτό τον τρόπο το πένθος στο τουίτερ και στο φέισμπουκ.  Καλη χρονιά, το 2017 να είναι για τον καθένα ο,τι θέλει να είναι. Μακάρι.

Mισό λεπτό δεν φεύγουμε, προτάσεις για τα κρασιά της Πρωτοχρονιάς ακολουθούν.

Δεν θα μπορουσαμε να κλείσουμε την χρονιά χωρίς τρεις χάι προτάσεις για κρασάρες. Η πρώτη είναι για όσους επιθυμούν να αυξήσουν λίγο το μπάτζετ. Το δοκίμασα πρόσφατα στην Χριστουγεννιάτικη υπέρβαση, θα ταιριάξει απίθανα με μοσχάρια χωρίς σάλτσες.

Lagarde, Malbec, Primeras Vinas 2012

Σε πιο προσιτές και πολύ καλές επιλογές, το Κτημα ΑΛΦΑ Ξινόμαυρο Reserve 2007 (φετος εχω του '09, δεν το ηπια) είναι ό,τι πρέπει για κοκκινιστό αγριογούρουνο. Τέλος, το Kumeo Village Chardonnay αποτελεί την επιλογή μας για λευκό, μαζί με το Μοσχοφίλερο Κτήμα Εύχαρις. Το τελευταίο σε εξαιρετική τιμή. Συνήθως τα παίρνω από την ΟΑΚ στα σίδερα Χαλανδρίου όλα αυτα.

Και το 2017 δεν θα είμαστε βλάχοι, θα έχουμε επίπεδο.