Η πρώτη πεντάδα
1. Και μόνο για την άμυνα που έβγαλε στο τέλος, ο Νικ αξίζει την θέση. Απολαμβάνω τον Καλάθη, παίζει καταπληκτικά. Απέναντι στην Μπασκόνια επηρέασε αυτή την φορά το παιχνίδι μέσα από την ανασταλτική του δράση. Όχι ότι δεν πήγε καλά στην επίθεση, απλώς αυτά τα τέσσερα (4) κλεψίματα, μέτρησαν στην οικονομία του συγκεκριμένου αγώνα πολύ περισσότερο. Στην τέταρτη περίοδο δε, ο Καλάθης ήταν συνολικά απολαυστικός, αφού έκανε τα πάντα. Δίπλα του ο συνεχόμενα καλός και αναγκαία απρόβλεπτος Μάικ Τζέιμς.
2. Ο Μπράνκο Λάζιτς κατέθεσε στο παρκέ την καλύτερη αμυντική επίδοση της φετινής ευρωλίγκα, κυνηγώντας για 30 λεπτά λυσσασμένα τον Σέρχιο Γιουλ, και αποδιοργανώνοντας πλήρως την επιθετική λειτουργία της Ρεάλ. Ο Λάζιτς έβγαινε και έμπαινε μαζί, με ακρίβεια δευτερολέπτου. Επαιξε περισσότερο από κάθε άλλη φορά φέτος (μ.ο. 21 λεπτά) και ανάγκασε τον αντίπαλο του σε 0/6 τρίποντα. Συχνά έπεφτε επάνω του αμέσως μετά την επαναφορά. Ηταν εντυπωσιακός ο τρόπος με τον οποίο κόλλησε στο κορμί του αντιπάλου, όπως και το πώς επανερχόταν αμέσως πάνω από το σκριν. Πέραν του Λάζιτς, ο Αστέρας ήταν πολύ καλός και επιθετικά, με καλή κυκλοφορία και εκμετάλλευση της κλασικής πλέον στόχευσης του Γκουστάβο Αγιόν.
3. Άιναρ Μπαγκάτσκις. Ο πρώην κόουτς της Νίζνι και βοηθός του Μπλατ είναι η τελευταία ελπίδα της Μακάμπι για ανάκαμψη. Κάτι μου λέει πως θα ήθελε να είχε στο Τελ Αβίβ και τον Τέιλορ Ρότσεστι, αλλά τώρα θα πρέπει να βολευτεί με αυτούς που έχει, και δη με τους Σίλει και Γκάουντλοκ, δυο παίκτες ανίκανους (ως τώρα) να διαχειριστούν οποιασδήποτε μορφής εξέλιξη παίρνει ένα παιχνίδι. Ο Μπαγκάτσκις δεν είναι τυπικός "κόουτς Μακάμπι" , καθώς η δομή είναι επιθυμητή στον τρόπο που κοουτσάρει. Τα 27 λεπτά του Οχαγιόν ίσως επαναληφθούν ξανά στο μέλλον. Ο Μπλατ δεν πιστεύει στην τύχη του πάντως.
4. Νίκολο Μέλι. Πάρτι έκανε ο Ιταλός απέναντι σε Αγραβάνη (κυρίως) και Παπαπέτρου, κερδίζοντας κάθε πιθανή μονομαχία , εκτός μάλιστα του σκοραρίσματος. Ο Μέλι έπιαξε για κάποια λεπτά μέχρι και σέντερ, έχοντας δύο κοψίματα , δύο κλεψίματα και τέσσερις ασίστ. Η προσφορά του ήταν πολύπλευρη. Το εντυπωσιακό με τον πάουερ φόργουορντ της Μπάμπεργκ είναι πως ΄πριν την γερμανική θητεία του, ήταν κάθε άλλο παρά ανθεκτικός στις επαφές. Πλέον σπρώχνει, διεκδικεί και κερδίζει στα ίσια αντιπάλους που θεωρητικά θα έπρεπε να τον εκτοπίζουν. Μία "διαφορετική" εμφάνιση αυτή τη φορά, χωρίς πολύ σουτ, αλλά με μπόλικη δουλειά σε όλους τους τομείς. Ναι, έλειψε ο Πρίντεζης.
5. "Πουφ" έκανε η Ζαλγκίρις και σαν νίντζα εξαφανίστηκε από το γήπεδο στο τελευταίο δεκάλεπτο του αγώνα με την Ούνιξ. 69-57 προηγήθηκαν οι Λιθουανοί στο τέλος της τρίτης περιόδου, και ύστερα κατάφεραν μέσα στην έδρα τους να δεχτούν 30 πόντους στην τέταρτη, πετυχαίνοντας οι ίδιοι μόλις 11. Σε αυτό το διάστημα ο Κίνο Κόλομ ενορχήστρωσε με τρομερή ακρίβεια τις κατά κύματα επιθέσεις των Ρώσων, οι οποίες κατέληγαν σε πολύ καλά σουτ των Καϊμακόγλου, Λάνγκφορντ και Παραχούσκι. Ο Σάρας χτυπιόταν στον πάγκο από τα λάθη που έβλεπε, τα οποία ήταν προϊόντα απειρίας και ενθουσιασμού. Ήταν ένα κάποιο κρίμα, καθώς το υπέροχο γήπεδο ήταν για μια ακόμη φορά κατάμεστο, ενώ εκείνο της Ούνιξ στον επόμενο αγώνα θα είναι και πάλι εκκλησία.
To ματς της αγωνιστικής
Εμ, τι δουλειά είχε ο Τζέιμς Όγκουστιν στο παρκέ στα τελευταία 15 δευτερόλεπτα , με την ΤΣΣΚΑ να προηγείται με τρεις (3) και την Φενέρ να έχει την μπαλα; Οχι μόνο αυτό, αλλά γιατί άραγε δεν έκανε φάουλ όταν βρέθηκε ένας με έναν απέναντι στον Ντίξον; Βασικά το έκανε, αλλά επάνω στο λέι απ, και έτσι η Φενέρ ισοφάρισε ανέλπιστα. Κάτι τέτοιες γκάφες βλέπουν οι συνωμοσιολόγοι και αρχίζουν τα περί Χριστουγεννιάτικου δώρου από κουμπάρο σε κουμπάρο. Σου λέει, δεν γίνεται έτσι ξαφνικά ο Χάινς να γίνεται νίντζα.
Αφού οι Τούρκοι πήγαν το παιχνίδι στην παράταση, μετά κέρδισαν εύκολα. Πιο πριν όμως, ο Ομπράντοβιτς έκανε ένα από τα πολύ ωραία τα κόλπα της χρονιάς, για αυτό και οι Ρώσοι σούταραν για πρώτη φορά τόσο άσχημα (31%) πίσω από την γραμμή του τριπόντου. Εδωσε εντολή να βγαίνουν οι πάντες να μαρκάρουν στην περιφέρεια, αφήνοντας προκλητικά άδεια την ρακέτα και στέλνοντας μήνυμα στους Ρώσους πως για να κερδίσουν, θα πρέπει να σκοράρουν από κοντά. Για πετύχει το σχέδιο μάλιστα , δεν δίστασε να παρατάξει πεντάδες που είχαν μαζί τους Βέσελι - Αντιτς και Ούντο! Ο Ζοτς αμύνθηκε στην περίμετρο με τεράστιο μέγεθος, καλύπτοντας τον ορίζοντα των πασών προς τα μέσα, αλλάζοντας κάθε σκριν και προσέχοντας περισσότερο από όλους τον Μίλος. Για να μην του δίνουμε όλο το credit, η αλήθεια είναι πως και οι ψηλοί του αμύνθηκαν άριστα σε κοντύτερους αντιπάλους.
Η ΤΣΣΚΑ βραχυκύκλωσε, και μην μπορώντας να κάνει αλλιώς πήγε πάρα πολύ στην προσωπική φάση, αποφευγοντας πολλές φορές να στήσει και το πιο απλό πικ, υπό τον φόβο του αντίπαλου switch. Oμως αυτό το στυλ δεν της ταιριάζει. Μπίνγκο!
Η Πανάθα
Πάμε μωρή Πανάθα. Χρειάστηκε η τρομερή άμυνα του Καλάθη για να βγει ο ΠΑΟ στον αφρό, αλλά δεν σας κρύβω ότι μου άρεσε. Αυτό που του λείπει είναι ο Τζεντίλε, για να μην κολλάει η επίθεση, μην λέμε τα ίδια. Καλάθης και Τζέιμς είναι πολύ καλοί στην κατά μέτωπο επίθεση, και ο Μπουρούσης ένα κάποιο σημείο αναφοράς στο ποστ. Χρειάζεται κάτι ακόμη στο πλάι, ειδικά σε βραδιές που τα post-up δεν καταλήγουν σε τίποτα ωφέλιμο. Χθες στο ΟΑΚΑ οι πράσινοι ήταν στατικοί και χωρίς πολλές εμπνεύεσεις. Το καλό είναι ότι απέναντι τους η Μπασκόνια έπαιζε στο ίδιο μοτίβο, εξ'ού και οι μόλις 23 ασίστ που μοιράστηκαν συνολικά.
Το πλάνο του Αλόνσο ήταν βασικά να χτυπήσει σε ο,τι μις ματς έβρισκε, και να μεταφέρει τα πλεονεκτήματα που προέκυπταν μέσα στη ρακέτα. Ο Γκάμπριελ στην αρχή αποφάσισε να τον βοηθήσει, και έκτοτε δεν ξαναπάτησε γήπεδο. Μήπως κάτι να κάνουμε και εκεί ή σαν πολλές μαζεύονται οι προσθήκες; Oχι, τίποτε δεν θα κάνουμε εκεί, καθώς οι ομαδικές αμυντικές λειτουργίες του ΠΑΟ γίνονται ολοένα και καλύτερες. Δείτε πως σταματήθηκε χθες ο Λάρκιν και θα το διαπιστώσετε. Ήταν φυσικά πολύ καλός ο Τζέιμς, αλλά συνολικά οι πάντες ήταν σε αυτό το κομμάτι έτοιμοι και συντονισμένοι. Αφού βγήκε ο Γκάμπριελ φυσικά.
Και κάτι ακόμη.
Ιδού ο λάθος τρόπος να παίξετε ζώνη 3-2. Ο Αγιόν καλύπτει την γωνία; Εχει που έχει αμυντικά προβλήματα ο Μεξικάνος, το να έχει να διανύσει τέτοια απόσταση σε άμυνα χώρου, είναι κάπως ακατανόητο.
