Η πρώτη πεντάδα.
1. O Nτε Κολό λείπει και η ΤΣΣΚΑ σκοράρει 112 πόντους σε 40 λεπτά, με ένα ... κλασικό 48% στα τρίποντα και 26 ασίστ, απλά για να καταλάβουμε όλοι ότι αυτή είναι η ομάδα στην οποία ηγείται ο Μίλος Τεόντοσιτς. Η παράσταση καριέρας του Σερβου καλλιτέχνη ξεκίνησε μόλις στο δεύτερο δεκάλεπτο, έβγαλε τους Ρώσους από μία δύσκολη θέση εκκίνησης και συνεχίστηκε μέχρι το τέλος. 34 πόντοι , 10 ασίστ , 0 λάθη! Ο καλύτερος παίκτης της ηπείρου δεν κατοικεί πια στην Ελλάδα, αλλά στη Μόσχα. Απλώς δεν ξέρουμε ποιος είναι. Ο Μίλος πάντως μοιράζει ΚΣΥΔΑΚΙ!!!11!! σε όσους τόσα χρόνια υποστήριζαν πως είναι λούζερ.
2. Για δεύτερη συνεχόμενη εβδομάδα στην πεντάδα μας, ο Κώστας Σλούκας ήταν πρωταγωνιστής στην δεύτερη συνεχόμενη επιτυχία της Φενέρ, στον διπλό ρόλο του εκτελεστή-οργανωτή. Αν δείτε τα αποτελέσματα, θα διαπιστώσετε πως η απόδοση του είναι ευθέως ανάλογη εκείνης της ομάδας του. Κάνει τρομερή χρονιά μέχρι στιγμής, παίζοντας μάλιστα διαφορετικά από πέρυσι. Προσέξτε: όλη την περυσινή σεζόν ο Σλούκας σούταρε μόλις 29 τρίποντα. Φέτος έχει ήδη σουτάρει 28 και τα ποσοστά του είναι στον ουρανό, 53,8%! Εχει γίνει ένας πληρέστατος επιθετικά παίκτης, για τον οποίο οι άμυνες πρέπει να καταστρώνουν ειδικά σχέδια, ενώ διατηρεί την ικανότητα του να αλλάζει την ροή ενός παιχνιδιού, άσχετα αν ξεκινά ή όχι. Στον Ολυμπιακό δεν ήθελαν να αναβαθμίσουν τον ρόλο του. Αγωνίζεται 28 λεπτά ανά παιχνίδι.
3. Ο κόουτς από το πουθενά πιστώνεται σχεδόν εξ ολοκλήρου την αντεπίθεση της Μακάμπι τις τρεις τελευταίες αγωνιστικές. Η εξωγήινη φυσιογνωμία του έχει μάλλον βάλει τα άγρια ένστικτα των παικτών του σε νιρβάνα. Ο Χαντέρ πιστώνεται μια επίθεση που - χωρίς να κάνει κάτι τρομερό - ψάχνει χωρίς βιασύνη το σωστό μις ματς, και φυσικά μία πολύ καλύτερη άμυνα, στην οποία απέναντι στον Ολυμπιακό δέσποσε ο ... Ουίμς. Εχει αναδείξει τον Σίλει, ψάχνει τους ψηλούς εξίσου με τους περιφερειακούς και εκμεταλλεύεται τα χαρίσματα των παικτών στο ανοιχτό γήπεδο. Μην περιμένετε από τη Μακάμπι να παίζει με έξτρα πάσες , να κοντρολάρει το τέμπο ή να βγάζει λύσεις από την άκρη του πάγκου και λαγούς από το καπέλο. Είναι όμως - επιτέλους - ξανά επικίνδυνη.
4. Τα 19 επιθετικά ριμπάουντ της Ζαλγκίρις οδήγησαν τελικά σε 15 παραπάνω κατοχές (βάσει και των λαθών) και βοήθησαν την Μπάμπεργκ να γνωρίσει την πρώτη άνετη ήττα της μέσα στη σεζόν. Ο Τρινκιέρι αυτή τη φορά δεν χρειάστηκε να ιδρώσει για να χάσει, καθώς οι παίκτες του εκτέθηκαν ανεπανόρθωτα από τους ψηλούς - και όχι μόνο - των Λιθουανών. Ο Σαρας κερδίζει το στοίχημα. Η Ζαλγκίρις δεν πάει για πολλά, αλλά είναι καλύτερη του αναμενομένου και έτοιμη να κάνει ζημιές σε όποιον την αψηφίσει. Επίσης, το μπάσκετ που παίζει είναι πλέον λιγότερο απεχθές. Ο συγκινητικός Γιανκούνας εξακολουθεί να την οδηγεί εντός του παρκέ. Καλά θα κάνουν οι δικοί μας να την προσέξουν, γιατί αλλιώς δεν τους βλέπω καλά.
5. Ώρα δεν ήταν; Μία κίνηση του ... Ντέβιντ Μπλατ έφερε τον Γιάννη Μπουρούση πρόωρα στο παρκέ στο δευτερο ημίχρονο στο ΟΑΚΑ, και έδωσε στον Πασκουάλ τον x factor που αναζητούσε προκειμένου να απαντήσει στα αστμάτητα drive του Κλάιμπερν και τον οίστρο των Ουαναμέικερ και Αντερσον. Ο Σεμίχ Ερντέν έδειχνε πως θα κερδίσει την μονομαχία με τον Σίγκλετον και κάποιος έπρεπε να αποτελέσει το αντίβαρο. Ο Μπουρούσης ήταν πολύ μέτριος στο α' μέρος, αλλά στο β' τα έκανε Γης Μαδιάμ κυρίως κερδίζοντας φάουλ (13!) και ευστοχώντας σε βολές (14). Δεν μπορούσε να τον μαρκάρει κανείς, και το επιστέγασμα ήταν το καθοριστικό φόλοου που έκρινε τον αγώνα. Στην άμυνα ο ΠΑΟ αντιμετώπισε προβλήματα με την παρουσία του, αλλά όταν η συνεισφορά είναι τόσο μεγάλη στην επίθεση, οι απώλειες εξισορροπούνται και με το παραπάνω.
Το ματς της αγωνιστικής.
52 δίποντα και μόλις 11 τρίποντα επιχείρησε η Νταρουσάφακα στην προσπάθεια της να φύγει από το Μαρούσι με μία υπεροπολύτιμη νίκη. Ο Μπραντ Ουαναμέικερ έκοβε και ο Ουίλ Κλάιμπερν έραβε, με την άμυνα του Παναθηναϊκού να μην μπορεί να λύσει τον γρίφο των κοψίματων προς το καλάθι της, των διεισδύσεων και των mid range σουτ μετά από τα πικ. Ήταν πιθανώς η πιο μονοδιάσταη προσέγγιση που μπορεί να δει κανείς σε ένα παιχνίδι, αλλά η ανασταλτική λειτουργία των πρασίνων στον αέρα ήταν πολύ μέτρια απόντος του Γκιστ. Ο Σίγκλετον ήταν φιλότιμος όπως πάντα, όμως δεν έφτανε, ενώ ο Γκάμπριελ θα χρειαστεί φανερά χρόνο για να γίνει ουσιαστικά ωφέλιμος. Με τα βασικά του τεσσάρια (Μόερμαν, Χαραγκόντι) εκτός μάχης, ο Μπλατ κατέφυγε συνεχώς σε πολύ χαμηλότερα σχήματα και επεδίωξε να πάρει από αυτά οτιδήποτε άλλο πλην του σουτ μπορούσαν να προσφέρουν. Ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο τα κατάφερε, με τον Κλάιμπερν να αγωνίζεται ως power forward, να στήνει σκριν και να υποδέχεται τη μπάλα για αποτελεσματικότατες ποικιλίες.
Με συνεχή εφραμογή σχεδίου ανάγκης όμως, δύσκολα κερδίζει κανείς, όσο καλά και αν το εκτελέσει . Ο Παναθηναϊκός βρήκε τις λύσεις στο πρόσωπο του Γιάννη Μπουρούση, με τον Τσάβι Πασκουάλ να πηγαίνει σωστά το παιχνίδι εκεί όπου οι Τούρκοι πονούσαν, και θα πονάνε καθ'ολη τη διάρκεια της σεζόν: στη θέση 5. Δεν ήταν όμως αυτή καθ'αυτή η παρουσία του Ελληνα σέντερ που έγειρε την πλάστιγγα. Η τοποθέτηση του πολύτιμου Σίγκλετον δίπλα του άνοιξε τους χώρους κοντά στη ρακέτα και το πεδίο του ψηλού αίφνης έγινε καθαρότερο.
Τα 17 λεπτά του Μάικ Τζέιμς, όπως και η απόφαση του Πασκουάλ να τελειώσει το παιχνίδι, έδωσαν επίσης μία εικόνα από το μέλλον. Ο Τζέιμς με τον Καλάθη θα εναλλάσονται στη θέση του πόιντ γκαρντ και το τέλος των αγώνων θα τους βρίσκει με κάποιο τρόπο μαζί στο γήπεδο, με τον πολύ ουσιαστικό Ρίβερς να τους συνοδεύει στην θέση 3. Όσο περνάει ο καιρός αυτό το σχήμα θα γίνεται πια και "το βασικό" του ΠΑΟ, με τον Νίκολς να διαδραματίζει ρόλο - κλειδί μεταξύ δύο θέσεων. Κάπου φαίνεται πως θα χρειαστεί μία προσθήκη πάντως, και κάτι μου λέει πως το σενάριο περί ενός ακόμη γκαρντ δεν είναι σώνει και καλά αυτό που θα πάρει έγκριση για παραγωγή. Τέλος πάντων, ο ΠΑΟ απέφυγε μία ήττα που θα τον έφερνε πίσω, σε ένα βράδυ που όσο να ναι είχε απουσίες, παρά την φαινομενική πληρότητα. Η προσαρμογή του Γκάμπριελ και η τρέλα του Τζέιμς υπόσχονται καλύτερες μέρες, γιατί όχι και από την επόμενη εβδομάδα στην Βαρκελώνη.
Ο απροσδόκητος ήρωας
Ένα ωραιότατο DNP δίπλα στο όνομα του Τζάστιν Ντέντμον, και η Γαλατασαράι έκανε την νίκη της αγωνιστικής, η οποία την βάζει ξανά στον χάρτη. Για την τουρκική ομάδα τα έχουμε πει κάμποσες φορές εώς τώρα. Εχει υλικό που μπορεί να την πάει ψηλά, και ψάχνει κάποιον να το καθοδηγήσει καλύτερα μέσα από το γήπεδο. Τελικά, ίσως δεν ήταν τόσο απροσδόκητη η απόδοση του Σινάν Γκιουλέρ. Μετά από το παιχνίδι απέναντι στον Ολυμπιακό , ο παίκτης - σημαία έκανε την διαφορά στην οργάνωση και απέναντι στην σαστισμένη Μπαρτσελόνα. Εβαλε 18 πόντους και μοίρασε 7 ασίστ, όντας στα κρίσιμα σημείο καθοριστικότερος του κορυφαίου Μπλέικ Σιλμπ.
Και κάτι ακόμα ...
Κανονικά, μία ομάδα του Περάσοβιτς θα έπρεπε να παίζει συχνότερα όπως βλέπετε ακριβώς παρακάτω. Αθλητικοί παίκτες, μια άμυνα που συγκλίνει στο κέντρο με την αυτοπεποίθηση πως θα κόψει το drive ή την kick -out πάσα, απόκτηση της κατοχής, τρέξιμο στον αιφνιδιασμό. Ένα μικρό κομψοτέχνημα, που η ομάδα του Κροάτη παρουσιάζει στο κοινό της όποτε το θυμάται.
