Από εκεί και πέρα, ξεχωρίζει το σερί της Μακάμπι και η συνεχής άνοδος της Ζαλγκίρις, που επί Τρινκέρι έφτασε να διεκδικεί θέση στο play in, ενώ πιο πριν ήταν για να την κλαινε οι ρέγγες. Εντύπωση προκαλεί επίσης πως το καράβι της Μπασκόνια βυθίζεται αύτανδρο. Η Φενέρ συνεχίζει ακάθεκτη, η Μπαρτσελόνα συνήλθε και το φινάλε της κανονικής περιόδου προμηνύεται συναρπαστικό. Πάμε στην περιληψούλα μας για σήμερα, χωρίς σχόλια για τον περίπατο των Καταλανών στο Μόναχο (too easy) και χωρίς αναφορά στο πιο βαρετό ματς όλης της σεζόν, μεταξύ Ρεάλ και Αστέρα - κι ας έβαλε ο Μούσα 30.

Η πρώτη πεντάδα

1. Αφού ο Ναν αναγνώρισε τη συνεισφορά του Σλούκα στην αναχαίτιση της αντεπίθεση της Μπολόνια, ποιος είμαι εγώ να διαφωνήσω; 20 πόντοι με 3/6 τρίποντα και μερικά πολύ δύσκολα σουτ είχε το ρεπερτόριο, το οποίο ο Σλούκας ξεδίπλωσε κυρίως στα "μονά" δεκάλεπτα, δίνοντας κάθε φορά ώθηση στην επίθεση του Παναθηναϊκού. Αρχικά τον βοήθησε να πάρει τη διαφορά και στη συνέχεια να μην πιει τον Βόσπορο ή τουλάχιστον να τον πιει αργότερα από ό,τι θα μπορούσε να τον είχε πιει (τον Βόσπορο). Οι ασίστ του κατέληξαν μόλις δύο, αποκλειστικά διότι ο Λεσόρ βρέθηκε σε κακή μέρα. Σκοράρει πολύ σε τρίτο συνεχόμενο παιχνίδι και βρίσκεται στο peak της απόδοσης του την καλύτερη περίοδο.

2. Σούπερ σταρ από τους λίγους, ο Σέιν Λάρκιν έκανε ακόμη ένα μεγάλο παιχνίδι, με 28 πόντους και 5/9 τρίποντα στη Βιτόρια. Όχι ότι η Μπασκόνια πρόβαλε μεγάλη αντίσταση βέβαια, 20 πόντους έφαγε. Το είχαν διαλύσει από το 25' οι Βάσκοι, όταν εκτόξευαν το ένα τούβλο μετά το άλλο, χωρίς την παραμικρή συνοχή και με τον Μίλερ-Μακιντάιρ κομπάρσο στην οργάνωση. Σε κάθε περίπτωση όμως, ο Λάρκιν μπήκε στο γήπεδο απολύτως με το μαχαίρι στα δόντια και τώρα η Εφές περιμένει το ματς της χρονιάς, απέναντι στη Φενέρ εκτός έδρας. Κάτι μου λέει ότι θα δούμε πράγματα και θαύματα εκεί πέρα, κρατηθείτε.

3. Μόνος σοβαρός της Μονακό από την αρχή μέχρι το τέλος, ο Άλφα Ντιαλό φρόντισε την τρομερά άστοχη ομάδα του (16% στα τρίποντα), με hustle, ασίστ (3), κλεψίματα (3) και πόντους (15), όταν η Βιλερμπάν έδειχνε να ελέγχει το παιχνίδι. Η Μονακό κέρδισε μόνο και μόνο επειδή έχει καλύτερο ρόστερ και λόγω ενός αντιαθλητικού φάουλ του Ντε Κολό, περίπου ένα τρίλεπτο πριν το τέλος. Αν δεν ήταν ο Ντιαλό, η έκπληξη θα είχε γίνει και το πλεονέκτημα έδρας θα κινδύνευε. Τώρα, ελπίζουμε στη Ζαλγκίρις, που δεν αποκλείεται να βάλει δύσκολα στους Μονεγάσκους στο πριγκηπάτο.

4. Αδιάφορο ματς ξεαδιάφορο, συντριβή ξεσυντριβή, οι 50 (ναι, πενήντα) πόντοι Νάιτζελ Χέιζ Ντέιβις αποτελούν μία τρομερά σπάνια επίδοση για τα δεδομένα του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Πρόκειται φυσικά για ρεκόρ στην ιστορία της Ευρωλίγκα, αν και το προηγούμενο δεν είναι τόσο μακριά - 49 πόντοι από τον Λάρκιν το 2019. Ο Χέιζ Ντέιβις, για να φτάσει στην επίδοση, πέτυχε 9/16 τρίποντα, ευστόχησε σε μόλις πέντε βολές και αγωνίστηκε λιγότερο από 30 λεπτά - οκ, λίγο λιγότερο. Επίσης, είχε απέναντι του μία ομάδα, που κανονικά δεν πρέπει να αγωνίζεται στην Ευρωλίγκα. Αν είχε πετύχει 50 πόντους απέναντι σε οποιαδήποτε άλλη, Βιλερμπάν συμπεριλαμβανομένης, θα μιλούσαμε για εποποιϊα.

5. 15 πόντοι και 9 ριμπάουντ για τον Τζος Νίμπο, δηλαδή τον μοναδικό ψηλό με ουσιαστική επίδραση στον κρίσιμο αγώνα Μακάμπι-Βαλένθια. Στην αναμέτρηση δύο τελείως διαφορετικών ομάδων (επιθετική και up tempo η μία, αμυντική και σφιχτή η άλλη), η τύποις γηπεδούχος κατάφερε να επιβάλει το δικό της στυλ παιχνιδιού και καθοριστική ως προς αυτό στάθηκε η ικανότητα του Νίμπο να τρέχει το γήπεδο και να επιτίθεται γρήγορα. Με σωρεία αστραπιαίων φάσεων, ο σέντερ της Μακάμπι δεν δυσκολεύτηκε καθόλου να σκοράρει (7/9) και μάζεψε επιπλέον 9 ριμπάουντ. Είχε βέβαια και βοήθεια από τον X factor των ημερών, για τον οποίον θα μιλήσουμε ευθύς αμέσως.

X factor

Ας επεκταθούμε κάπως στη Μακάμπι, συνεπώς. Έκτη συνεχόμενη νίκη για την θρασύτατη ομάδα του Κάτας, που καθαρίζει σαν αβγά (ή αυγά) όλες τις αντιπάλους της που βρίσκονται πιο κάτω στη βαθμολογία από εκείνη. Στα τελευταία δέκα ματς μάλιστα, όπου έχουν ρεκόρ 7-3, οι Ισραηλινοί σκοράρουν με το διαστημικό 126π./100 κατοχές. Για να το επιτύχουν αυτό, δεν χρειάζονται μόνο την επίθεση και τον υψηλό ρυθμό, αλλά και έστω μία νορμάλ άμυνα, πράγμα που έχουν - ως εκεί βέβαια.

Σήμερα λοιπόν, θα σταθούμε σε έναν παίκτη που παίρνει λεπτά "Σλούκα-της-πρώιμης-περιόδου": Τον Αντόνιους Κλίβελαντ. Είναι αυτός που με την άμυνα και την ενέργεια του δίνει στοιχεία συμπληρωματικά, αλλά άκρως απαραίτητα στο παρορμητικό παιχνίδι της ομάδας του. Π.χ. απέναντι στη Βαλένθια άλλαξε τις ισορροπίες, με κλεψίματα, ριμπάουντ, κοψίματα και τρέξιμο και ήταν ο κύριος υπαίτιος που στη δεύτερη περίοδο η Μακάμπι πήρε διαφορά δέκα πόντων. Εχω ξεχωρίσει δύο φάσεις. Στην πρώτη κατευθύνει αστραπιαία το switch και την ανάθεση του Ντι Μπαρτολομέου, μαζεύει το ριμπάουντ και φεύγει σφαίρα στο transition. Στη δεύτερη, ισπεδώνει τον Ογελέγιε στο ένας με έναν και στην εξέλιξη η Μακάμπι σκοράρει εύκολα με τον ... τρεχάλα Νίμπο. Είναι μάλιστα υποδειγματικό το τρέξιμο του Κλίβελαντ, καθώς πηγαίνει κατευθείαν στη γωνία και ανοίγει τον χώρο.

Γαρνιτούρα για τον φόργουορντ της Μακάμπι οι 10 πόντοι. Eχει φυσικά και το καλύτερο ονοματεπώνυμο της Ευρωλίγκα, κάνοντας το "Κλίβελαντ" να μοιάζει όμορφο. Στην πραγματικότητα, το Κλίβελαντ είναι χάλια, έχω πάει και ξέρω. Δεν έχει τίποτα να κάνεις, τίποτα απολύτως.

Ο απροσδόκητος ήρωας

Η Ζαλγκίρις, σε μία ακόμη βραδιά όμορφου και επιθετικού μπάσκετ, ξεπέρασε την ασφυκτική πίεση της Μιλάνο χωρίς καλά καλά να πατήσει ρακέτα, βασιζόμενη όμως στο παιχνίδι από μέσα προς τα έξω και στην πολύ καλή μέρα τεσσάρων γκαρντ της. Τους τρεις τους ξέρουμε καλά. Ο Έβανς θα διεκδικούσε θέση στην all Euroleague team, αν δεν έπαιζε στη Λιθουανία. Ο Λέκα, κλασικά, υπάρχουν ματς στα οποία κάθε περίεργο floater και κάθε τρίποντο στην κίνηση πάνε μέσα. Ο δε Μπουτκεβίτσιους είναι από τους πιο άνιωθους παίκτες της Ευρωλίγκα, όταν πρόκειται για τρίποντα ή καλάθια στη λήξη του χρόνου επίθεσης - έχει αυτό το τρομερό χαρακτηριστικό, που σπάνια συναντάς σε μονάδες δεύτερης ταχύτητας.

Ο Σάμνερ, όμως; Από πού ήρθε ο Σάμνερ; 13 λεπτά παίζει φέτος κατά μέσο όρο o πρώην ΝΒΑερ, προσπάθειες παίρνει λίγες. Κι όμως, τον τελευταίο καιρό τα σημάδια ήταν εκεί, για όποιους είχαν κοιτάξει καλύτερα (όχι για εμάς δηλαδή). Ο αναπληρωματικός γκαρντ της Ζαλγκίρις, εκεί που το ματς ήταν ντέρμπι, ξαφνικά εξεράγη από το πουθενά, πετυχαίνοντας πέντε σουτ στο β μερος, τα τρία στα μέσα της τέταρτης περιόδου, για 17 πόντους σε μόλις 15 λεπτά. Και δεν μιλάμε για απλά σουτ. Μιλάμε για "μανταρίνια" τύπου Γιουλ, προσπάθειες με μεγάλη καμπύλη και ακόμη μεγαλύτερη δυσκολία. Ο Μεσίνα δεν ήξερε τι τον χτύπησε, νόμιζε ότι με τον Τόνουτ θα τη βγάλει καθαρή για φέτος. Φευ...

Πάμε να δούμε τα στιγμιότυπα του Σάμνερ, που πρακτικά καθάρισαν εν ριπή οφθαλμού το παιχνίδι.

Το avatar

Ελα, τι κάνει ο Κρις Κιόζα στην Ευρωλίγκα; Δεν θυμάμαι πιο εκτυφλωτικό διακοσμητικό στοιχείο σε οποιοδήποτε ρόστερ ανά τα χρόνια. Μιλάμε για κανονικό κομοδίνο. Πώς έπαιζε στους Γουόριορς αυτός ο παίκτης (οκ, δεν πολυέπαιζε, αλλά και πάλι); Τι κατάσταση είναι αυτή; 13 λεπτά πάλι, απόλυτο μηδέν σε όλα. Παίρνει λίγο πάνω από ένα σουτ ανά παιχνίδι και δεν κάνει τίποτα άλλο από το να περνάει τη σέντρα και να δίνει μία πάσα. Μετά, τέλος. Απορώ με τον Ιβάνοβιτς, αλήθεια. Η Μπασκόνια τα έχει φτύσει και μπορεί μέχρι και να αποκλειστεί τελείως.

H τακτική

Μεγάλο μέρος της φετινής τακτικής του Ολυμπιακού δεν αφορά τα συστήματα ή τις στρατηγικές επιλογές σε άμυνα και επίθεση, αλλά τα πρόσωπα. Οι ερυθρόλευκοι, έχοντας χάσει το καλοκαίρι τους δύο πιο επιφανείς πρωταγωνιστές τους, φέτος αγωνίζονται με μοντέλο δέκα (ή και 12) ισάξιων. Οκ, κάποιοι είναι πιο μπροστά από τους άλλους, δεν αντιλέγω, εντούτοις σε πολλά παιχνίδια ο προπονητής επιλέγει το τελικό του σχήμα, ανάλογα με την πορεία των παιχνιδιών. Κανείς δεν έχει εγγυημένη θέση, όπως ο Σλούκας ή ο Βεζένκοφ, σε ένα κλειστό παιχνίδι και πολύ συχνά η προπονητική παρέμβαση έγγειται πρωτίστως στο ποιοι θα σηκώσουν το βάρος στην τέταρτη περίοδο.

Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παιχνίδια αυτής της συνθήκης διαδραματίστηκε στο Βελιγράδι. Οι δύο πιο απειλητικοί σκόρερ της ομάδας, Πίτερς και Κάνααν, ήταν φανερά εκτός ρυθμού, τόσο στην άμυνα, όσο και στην επίθεση. Επίσης, ο συνήθης ύποπτος της αλλαγής του ρυθμού, Σακίλ Μακίσικ, δυσκολευόταν πολύ από την σωστά προσαρμοσμένη άμυνα της Παρτίζαν, ενώ ο Μόουζες Ράιτ βρισκόταν επιδιδόταν στην μία επιπολαιότητα μετά την άλλη (σημ. είναι επιπόλαιος σε διάφορα σημεία των παιχνιδιών, θελει προσοχή). Δια της ατόπου λοιπόν, ο Μπαρτζώκας έβαλε ένα σχήμα με τον Παπ στο 4, τον Λάρι στο 3 και τους Γουόκαπ και Γκος μαζί για πρώτη φορά μετά από καιρό.

Ειδικότερα, από τους δύο point guard του, ο κόουτς του Ολυμπιακού εισέπραξε το μέγιστο και στις δύο άκρες του παρκέ. Οι περιστροφές τους και η κατεύθυνση που έδιναν σε όλη την άμυνα ήταν όλα υποδειγματικά. Πάμε να τους δούμε να κλέβουν μπάλες στην τέταρτη περίοδο.

Δεν ήταν απλά κλεψίματα. Κάθε ένα από αυτά κατέληξε άμεσα σε καλάθι στον αιφνιδιασμό. Δύο (ή τρεις) πόντους στερείς, δύο παίρνεις. Ο Ολυμπιακός εξακολουθεί να διαπρέπει στον τομέα εδώ και δέκα παιχνίδια, διάστημα στο οποίο κατατάσσεται πρώτος με 8,3 κατά μέσο όρο. Για ένα σύνολο που συχνά ψάχνει σκόρερ στο σετ παιχνίδι, η συγκεκριμένη επίδοση είναι πολύτιμη. Πέντε έκανε ο Γκος, δύο ο Γουόκαπ, 17 πόντους ο ένας, 11 ο άλλος (όλους στο β'), από τρεις ασίστ έκαστος. Πόσο καιρό είχε ο Μπαρτζώκας να πάρει μία καλή εμφάνιση και από τους δύο στο ίδιο ματς; Ίσως να ήταν και η πρώτη φορά.

Μιας και η ενότητα "τακτική" συνέπεσε με την ανάλυση του Ολυμπιακού, πάντως, ας σταθούμε και στην σταθερή επιλογή (θυμηθείτε και την Εφές) να δίνεται το σουτ στους αντιπάλους stretch ψηλούς, προκειμένου να προστατευτεί η ρακέτα. Θυμίζει λίγο Μπαντενχόλζερ στους Μπακς, αν με πιάνετε τα geeks. Η λογική λέει: "Δεν μπορώ να αποφύγω κάποια ελεύθερα τρίποντα από αξιοπρεπείς σουτέρ, αλλά το συνολικό όφελος για την άμυνα θα είναι μεγαλύτερο, αν όσα δεν μπορώ να αποφύγω τα δώσω στοχευμένα."

Ο Παναθηναϊκός

Το τσαγανό του Μάριους Γκριγκόνις, που δεν μάσησε από το άστοχο τρίποντο στο τελευταίο λεπτό και το ακολούθησε με φόλοου γκολ-φάουλ στην αμέσως επόμενη επίθεση, όπως και το ένστικτο του Κέντρικ Ναν, έβγαλαν τον Παναθηναϊκό νικητή από μία αναμέτρηση δύσκολη, που πήγε στη δύναμη και έφτασε μέχρι την πιο μικρή λεπτομέρεια. Αυτή τη φορά, το σενάριο "Μπαρτσελόνα" παίχτηκε από την ανάποδη. Εξαιρετικό πρώτο ημίχρονο, με υποδειγματική λειτουργία στην επίθεση, ελεύθερα και εύστοχα σουτ, άτσαλο δεύτερο μέρος, με overdriblling και κούραση. Ειδικά ο Λεσόρ, μετά από σερί ηρωικών εμφανίσεων, δεν μπορούσε καλά καλά να υποδεχτεί τη μπάλα. Τέλος πάντων, η δουλειά έγινε και οι πράσινοι σε μία εβδομάδα θα γνωρίζουν εάν θα είναι όντως σε τροχιά φάιναλ φορ. Εφόσον βάλουν εκείνοι τα δυνατά τους και επικρατήσουν της Μπάγερν, τότε ναι, φυσικά και θα είναι.

Παρόλα αυτά, η συνεχιζόμενη, μινιμάλ προσφορά των παικτών του πάγκου, προβληματίζει ενόψει των πλέι οφ. Ο Χουάντσο αποσύρθηκε άρον άρον στην τέταρτη περίοδο, όταν μία εξαιρετική πάσα την μετέτρεψε σε ... αιρμπολ τρίποντο. Ο Κώστας έκανε φάουλ πιο γρήγορα και από τον Λούκι Λουκ, για να παραφράσω Βαγγέλη Ιωάννου. Ο Παπαπέτρου δε, στα επτά λεπτά που αγωνίστηκε, έγραψε μηδέν σε κάθε πιθανή και απίθανη στατιστική κατηγορία. Για Μπαλτσερόφσκι, Βιλντόζα, Καλαϊτζάκη ούτε λόγος φυσικά. Σκοπεύει αλήθεια ο Αταμάν να το πάει έτσι ως το τέλος; Μέχρι και οι άμυνες του Γκραντ στην τεταρτη περίοδο ήταν σχεδόν αναιμικές, δίνοντας στον Λούντμπεργκ όλο τον χώρο του κόσμου.

Από την άλλη, το ότι ο Παναθηναϊκός είναι έτοιμος για το υψηλότερο επίπεδο από φέτος, με τόσο συρρικωμένο ρόστερ, σίγουρα πιστώνεται στον προπονητή του. Επίσης, τελευταία πιστώνεται και στον Κώστα Σλούκα, που παίζει σαν point guard μεγάλης κλάσης και χωρίς εγωισμούς, αφήνοντας τη μπάλα στον Ναν στα κρίσιμα σημεία, αν βλέπει πως ο συμπαίκτης του "το έχει". Θα προτιμούσα να έβλεπα τους δύο τους να συνεργάζονται περισσότερο στην αναδίπλωση των plays, όμως ίσως είναι κάτι που καλώς φυλάσσεται για αργότερα. Αν π.χ. ο ένας έχει επάνω του χειρότερο αμυντικό από τον άλλον, γιατί να μην εμπλέκονται σε high post actions, spain pick en rolls πωσταλένε ή σε απλά σκριν;

Μια σκέψη κάνω, τίποτα παραπάνω και μάλιστα θα την κόψω εδώ, διότι το σημερινό ριμπάουντ ήταν ξενύχτικο και τώρα βγαίνει ο ήλιος, μεγαλοπρεπής και χρυσαφένιος. Έχω την τύχη να μένω σε μέρος που βλέπω την ανατολή, φίλες και φίλοι. Ε λοιπόν, δεν υπάρχει τίποτε ωραιότερο από αυτό το καθημερινό, επαναλαμβανόμενο, νέο ξεκίνημα. Να έχετε ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο της άνοιξης, ορίστε και ο Ναν.

KENDRICK NUNN WINS IT FOR @paobcgr in BOLOGNA ?#MotorolaMagicMoment I @motorola pic.twitter.com/6Rjxd5csgQ

— Turkish Airlines EuroLeague (@EuroLeague) March 29, 2024