Δώδεκα ανταλλαγές, με δεκατέσσερις εμπλεκόμενες ομάδες (παρά μία η μισή Λίγκα δηλαδή) ήταν ο απολογισμός της φετινής trade deadline. Δεν ήταν όσο έντονη ήταν εκείνη του 2015, ούτε τεράστια σε όγκο ανταλλαγών και εμπλεκόμενων παιχτών όπως η περσινή, είχε ωστόσο το ενδιαφέρον της, μιας και σηματοδότησε αλλαγές σελίδας (Wolves, Pistons), αλλαγές αγωνιστικών πλάνων (Rockets) και διορθώσεις καλοκαιρινών λαθών (Hawks, Kings).

“Trades ρε παιδιά! Πότε θα γίνουν trades να κουνηθεί λίγο η Λίγκα;!”

Η παραπάνω φράση αποτελεί την μόνιμη επωδό αρθρογράφων και podcasters του NBA εδώ και έναν μήνα (από τις 15 Γενάρη συγκεκριμένα, όταν έγιναν διαθέσιμοι για trades όλοι όσοι υπέγραψαν ως free agents το καλοκαίρι του 2019). Σενάρια επί σεναρίων γράφονται και συζητιούνται καθημερινά για το ποιες ομάδες θα κινηθούν για ποιους παίχτες, πού χρειάζεται ενίσχυση η κάθε ομάδα και ποιοί παίχτες είναι οι πιο πιθανοί να μετακινηθούν.

Με την αλλαγή του χρόνου και όντας κοντά στου δρόμου τα μισά, είναι μια καλή ευκαιρία, μερικές βδομάδες πριν και την tradedeadline, να αποτιμήσουμε την ως τώρα πορεία και των 30 ομάδων του ΝΒΑ, σε ένα PowerRankings, που καταγράφει τα επιτεύγματα, τις αδυναμίες και τους τομείς βελτίωσης για την επίτευξη του αντίστοιχου στόχου κάθε ομάδας. Όλα τα παραπάνω παρουσιάζονται με τις 30 ομάδες χωρισμένες σε κατηγορίες, ανάλογα με τη δυναμικότητά και τη δυναμική τους.

Πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να συγκρατείται να μιλήσει ή να γράψει για τους Milwaukee Bucks και τον Giannis. Tον λόγο που αυτό συμβαίνει αυτόματα υποσυνείδητα τον ξέρω: είναι εκείνος που εύστοχα είχε στηλιτεύσει, τόσο πρόσφατα στο twitter, όσο και κατά τα περσινά Playoffs με εκτενές κείμενό του, ο - παραπάνω από φίλος μου- Gus του Ball Hog: δεν θέλω να συμμετάσχω σε αυτόν τον χορό καφρίλας και παπαρολογίας γύρω από τους Bucks και τον Giannis, που τα ελληνικά media κανιβαλιστικά επιδίδονται. Ωστόσο, η αγωνιστική τους απόδοση είναι τέτοια που δεν γίνεται να επιτρέπω άλλο στην εγχώρια αηδία να μου προκαλεί αντιπερισπασμούς.

Το NBA αποτελεί εδώ και χρόνια μία από τις πιο δυναμικά εξελισσόμενες και αναπτυσσόμενες αθλητικές λίγκες παγκοσμίως. Τα έσοδά του αυξάνονται διαρκώς από τη σεζόν 2012-13 ως και σήμερα, ενώ το ίδιο προβλέπεται να συμβαίνει ως και της σεζόν 2027-28. Μάλιστα, σε αυτό ακριβώς το διάστημα, από το 2012 ως το 2028, τα συνολικά έσοδα θα έχουν υπερτριπλασιαστεί¹. Παράλληλα, το engagement όσων παρακολουθούν το NBA διαρκώς αυξάνεται, όπως καταγράφεται στο σύνολο του έτους πλέον, μέσω της πλειοψηφίας των πλατφόρμων στις οποίες αποτυπώνεται αυτή η διαδραστική σχέση: twitter, Instagram, youtube channels, facebook, NBA league pass.

Η NBAική σεζόν έχει βρει για τα καλά πια ρυθμό, το ίδιο προσπαθούμε να κάνουμε κι εμείς στο Guru με την κάλυψή της. Έτσι, το We Got Game, η στήλη στην οποία καταγράφουμε stories και σκέψεις αναφορικά με τον μαγικό κόσμο σας είναι κοντά σας για δεύτερη συνεχόμενη Δευτέρα. Δεν θα είναι κάθε Δευτέρα μαζί σας, από εδώ και πέρα θα βγαίνει κάθε 15 μερες, προς ώρας όμως ας ξεκινήσουμε τη βόλτα μας.

Mε το NBA να έχει μπει έναν μήνα τώρα στη σεζόν 2019-20, τα νέα από «το μέτωπο της Κίνας» σαν δια μαγείας να είχαν από καιρό εξαφανιστεί. Από εκεί που μονοπωλούσαν την καθημερινότητα της Λίγκας για έναν και πλέον μήνα, ξαφνικά σαν να μην είχε τίποτα συμβεί. Και αφορμή για να θυμηθούμε πως μάλλον κάτι είχε συμβεί σχετικά πρόσφατα, μας δόθηκε στο παιχνίδι που έλαβε χώρα τα ξημερώματα της 10^ης Νοεμβρίου, μεταξύ των Lakers και των Heat. Συγκεκριμένα, η μετάδοση του εν λόγω αγώνα διακόπηκε από το κινέζικο δίκτυο Tencent που το μετέδιδε, επειδή στην πρώτη σειρά καθόταν θεατής ντυμένος με τη σημαία της Taiwan. Και αυτή η είδηση από μόνη της κίνησε το ενδιαφέρον μας για το ποια είναι τρέχουσα κατάσταση μεταξύ ΗΠΑ και NBA.

Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε βρεθήκαμε στη Θεσσαλονίκη για/με αφορμή το Φεστιβάλ Κινηματογράφου μία σειρά φίλοι από διάφορα μπασκετικά/NBAικά sites. H κουβέντα φυσικά δεν άργησε να πάει στο NBA και στα εκεί τεκτενόμενα. Και επειδή nerds είμαστε, το πρωινό του Σαββάτου των οργίων των LeBron και Doncic, εμείς συζητoούσαμε για το πόσο “blessing in disguise” ήταν ο τραυματισμός του Turner στους Pacers για την ομάδα τους και πως ευτυχώς για αυτούς δεν έδωσαν τον Sabonis και πως «μακάρι να μην τον δώσουν άμεσα». Σε αυτό ακριβώς το σημείο ήταν που παρενέβη να πω πως είναι δύσκολο πια να τον δώσουν μετά την ανανέωσή του και αυτό όχι μόνο επειδή κανένας παίχτης δεν μπορεί να ανταλλαχθεί για ένα εξάμηνο μετά την υπογραφή της επέκτασης του συμβολαίου του, αλλά μιας και πλέον έχει “poison pill contract”. Τον όρο μου  ζήτησαν να εξηγήσω οι συμμετέχοντες της συζήτησης στο παρόν άρθρο.

Την Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2019 το Board of Governors του NBA, δηλαδή το Συμβούλιο των Ιδιοκτητών των 30 ομάδων αποφάσισε σε -ανώνυμη- ψηφοφορία ομόφωνα  (απαιτούνταν αυξημένη πλειοψηφία 75%, ήτοι 23 στις 30 ομάδες) να αυστηροποιήσει τις ποινές εναντίων του tampering, της παράνομης προσέγγισης παιχτών με απλά λόγια, πριν την έναρξη της free agency, που ξεκινά -από το 2019- στις 30 Ιούνη κάθε έτους.

Το NBA είναι μια λίγκα στην οποία έχει καθιερωθεί η λογική πως «μία ομάδα είναι τόσο καλή, όσο ο καλύτερός της παίχτης». Συνεπώς, το να αποκτήσουν οι Rockets δίπλα στον παίχτη που έχει τερματίσει τέσσερις φορές τα τελευταία πέντε χρόνια μέσα στην πρώτη δυάδα της ψηφοφορίας για τον MVP του Πρωταθλήματος (έχοντας ανακηρυχτεί MVP τη μία από αυτές), τον παίχτη που έχει τρεις σερί triple-double σεζον σε μέσο όρο πόντων/assists/rebounds, όντας παράλληλα πρώτος σε assists σε όλο το Πρωτάθλημα τις δύο τελευταίες, δεν μπορεί παρά να είναι κάτι πολύ καλό για την προοπτική της ομάδας. Άλλωστε, κακά τα ψέματα, στο ερώτημα αν ο 31χρονος Russell Westbrook αποτελεί αναβάθμιση στο roster των Rockets σε σχέση με τον 34χρονο Chris Paul, η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι απόλυτα καταφατική.