Γειά σας και πάλι, έχοντας αφήσει πίσω μας άλλη μία αγωνιστική της Ευρωλίγκα, πάμε να δούμε τους "ήρωες" μιας εβδομάδας που θα μπορούσαμε να την χαρακτηρίσουμε ως "των ψηλών". Σε ένα διήμερο από το οποίο ξεχωρίζει το τρομερό διπλό του Ολυμπιακού στη Μαδρίτη στο οποίο πολλοί ήλπιζαν, αλλά ελάχιστοι πίστευαν, όλα τα υπόλοιπα αποτελέσματα ήταν λίγο - πολύ αναμενόμενα. Θα πει κανείς, έχασε η ΤΣΣΚΑ από τη Βαλένθια. Σωστό, αλλά αφενός οι Ρώσοι μπορούν να είναι λίγο πιο χαλαροί πλέον, καθώς έχουν ουσιαστικά εξασφαλίσει την πρωτιά, αφετέρου στερήθηκαν τους Χάινς και Χάντερ. Στα υπόλοιπα παιχνίδια η Μπαρτσελόνα έχασε και από τη Μακάμπι στο Τελ Αβίβ, ενώ ο Παναθηναϊκός πήγε να κάνει τα εύκολα δύσκολα με τη Μπασκόνια, αλλά ο Κένι Γκάμπριελ δεν το επέτρεψε, καθώς έχοντας μπερδέψει τις μέρες έκανε ματς πρωταπριλιάς, αντί για Ευρωλίγκα(ς). Η Μάλαγα κέρδισε την παντελώς και μονίμως αδιάφορη Εφες, η Φενέρ πήρε εύκολη νίκη απέναντι στη Μπάμπεργκ που συνεχίζει να έχει τον σταρ της τραυματία και ο Ερυθρός Αστέρας επέστρεψε στις κατοστάρες απέναντι στο Μιλάνο. Συγνώμη, στα σπεσιαλς οφείλει να μπει και το διπλό της Χίμκι στο Κάουνας, το οποίο πιθανότατα θα αποδεχθεί κομβικό για τη συνέχεια των Ρώσων, στην προσμονή των οποίων τρίβουν τα χέρια τους στον Πειραιά.

Προφανώς όλες αυτές τις μέρες κάτι έγινε εκεί πέρα, ειδικά μετά την ήττα από τον Αστέρα. Συζητήσανε διάφοροι με διάφορους, κάποιοι ξεσκίστηκαν στο βίντεο και την δουλειά, γενικώς υπήρξε επικοινωνία. Δεν έχω ιδέα, καθώς ρεπορτάζ στο Basketball Guru δεν κάνουμε, ενώ και να θέλαμε, δεν θα μπορούσαμε. Το σίγουρο είναι πως μία αγωνιστική μεταστροφή ανάλογη αυτής του Ολυμπιακού απέναντι στην Φενέρ δεν συμβαίνει τυχαία και πως είναι προϊόν εσωτερικών διεργασιών. Ο Ολυμπιακός δεν έγινε ξανά "μια γροθιά" , "μια οικογένεια", "'ένα θηρίο που ξύπνησε" και λοιπές αηδίες, αλλά έπαιξε μπάσκετ σωστά, όμορφα και με καθαρές στοχεύσεις.Το ζήτημα είναι φυσικά εάν η υπέροχη χθεσινή απόδοση των ερυθρόλευκων θα έχει συνέχεια και υποθέτω πως αυτό είναι που ταλανίζει πλέον το μυαλό των φιλάθλων. Πολύ λογικά, πολλοί στρέφουν το βλέμμα στο φύλλο της στατιστικής, εκεί όπου το 13/17 στα τρίποντα βγάζει μάτι, αναρωτώμενοι αν η εμφατική επικράτηση έναντι των Τούρκων είναι (ως ένα βαθμό) προϊόν συγκυρίας. Στην αρχή, όλα πήγαιναν μέσα.

Είναι ημέρα για να πάρει κανείς κεφάλια, να μιλήσει για ντροπές, ξεφτίλες και κωμωδίες. Ευτυχώς εμείς στο Basketball Guru δεν έχουμε μεγάλο κοινό και δεν μας διαβάζει σχεδόν κανείς, άρα μερικά έξτρα κλικ το πολύ πολύ να τα βάλουμε στον συντηρητή κρασιών να παλαιώσουν, μέχρι κάποια στιγμή το σάιτ να διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη. Είναι μια πολυτέλεια αυτή, καθώς μας δίνει την δυνατότητα να γράψουμε για την αλλαγή αγωνιστικής κουλτούρας σε μία ομάδα μπάσκετ, αντί π.χ. για το πόσο μαύρη σελίδα ήταν η χθεσινή στην ιστορία του μπασκετικού Ολυμπιακού. Προσωπικά από το ημίχρονο και ύστερα ήμουν για ποτάρες.

Ισως από τον τίτλο αντιλαμβάνεστε κάποια πράγματα, όπως για παράδειγμα ότι δυσκολεύομαι να αποφασίσω αν η μετάφραση του ονόματος του Καναδού φόργουορντ του Ολυμπιακού χρειάζεται να έχει αυτό το "γάμα" μπροστά. Θεωρητικά ναι, αλλά κάπως την βαραίνει την προφορά, την κάνει σαν γουίσκι. Δεν είναι μαλακία; Tέλος πάντων, βάζω και τις δύο εκδοχές για να ειναι ικανοποιημένοι οι πάντες και να πάμε σε ζητήματα που δεν επιδέχονται αμφισβήτηση, όπως για παράδειγμα ότι για την ήττα στην Πυλαία δεν ευθύνεται ο Κάιλ. Αντίθετα, είναι μάλλον ένας από τους υπεύθυνους για τις νίκες επί της ΤΣΣΚΑ και της Μιλάνο, όπως επίσης έχει προσφέρει ουσιαστικά λεπτά στην Βαμβέργη και στην Πόλη απέναντι στην Εφές. Ναι ξερω, στην ήττα απο την Μπάμπεργκ είχε ευθύνη, το ίδιο όμως κι εγω.

Ολα καλά για τις ελληνικές ομάδες στο τέλος του πρώτου γύρου. Τα ρεκόρ τους είναι σε τροχιά πλεονεκτήματος, παρά τις ήττες που γνώρισαν από Ζαλγκίρις και Βαλένθια. Το πρώτο μισό της κανονικής περιόδου έκλεισε στην Ευρωλίγκα με μία κατάταξη όχι ακριβώς προβλέψιμη, καθώς η θαυμάσια Ζαλγκίρις έχει μπει σφήνα στους "μεγάλους", ενώ η Ρεάλ με την Φενέρ δείχνουν τρωτές, η πρωτη λόγω τραυματισμών και η δεύτερη λόγω έλλειψης χημείας. Ο Ζοτς σίγουρα έχει το πλάνο να ξανακατακτήσει στον κόσμο, οι Μαδριλένοι όσο περνάει ο καιρός θα βρίσκουν παίκτες και πατήματα, συνεπώς ο δεύτερος γύρος αναμένεται δυσκολότερος. Σε ο,τι αφορά την 15η αγωνιστική αυτή καθεαυτη, την πιο σημαντική νίκη έκανε μάλλον η Μάλαγα, στην έδρα της Μακάμπι. Ας δούμε τις εορταστικές μας κατηγορίες, πριν επιστρέψουμε στις διακοπές και τα αγιρογούρουνα.

(To παρακάτω κείμενο δημοσιεύτηκε χθες στον ιστότοπο Red Point Guard, ενός καλού φίλου. Γίνεται ωραία δουλειά εκεί από τον Νίκο και το υπόλοιπο τιμ, χωρίς κορώνες και οπαδικές υπερβολές.)

O Σπανούλης γύρισε και όπως ήταν απόλυτα φυσιολογικό ο Ολυμπιακός δεν τον πολυχρειάστηκε για να κερδίσει την Ρεάλ, ειδικά στην παράταση. Η ομάδα ήταν τότε στο 8-2 χωρίς εκείνον, η Ρεάλ είναι μέτρια μέσα στην απύθμενη γκαντεμιά της, συνεπώς η παρολίγον αυτοκτονία λογικά αποφεύχθηκε και επίσης λογικά στην αποφυγή συνέβαλαν άλλοι. Λίγες μέρες αργότερα, ο Ολυμπιακός αποδεκατισμένος έχασε από την ΑΕΚ και επίσης φυσιολογικά ο Σπανούλης δεν μπόρεσε να κάνει κάτι για αυτό, ειδικά από την στιγμή που σε κάποιες φάσεις παραείχε την μπάλα στα χέρια. Στο τρίτο κατά σειρά δυνατό παιχνίδι, εκείνο στην Βαμβέργη, οι ερυθρόλευκοι σκάλωσαν στην επίμονη αναζήτηση των μις ματς στο χαμηλό ποστ και στο τέλος του ζήτησαν να βάλει σκοτωμένα τρίποντα. Δεν είναι εύκολο μετά από μακρά απουσία να πάρεις την ομάδα κατευθείαν στις πλάτες σου.

Για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο, η επίθεση του Ολυμπιακού κατέρρευσε ολοκληρωτικά στην Βαμβέργη στο τέταρτο δεκάλεπτο, ακριβώς στο σημείο όπου οι ερυθρόλευκοι έδειχναν ότι θα επικρατήσουν της σκληροτράχηλης (φέτος) Μπάμπεργκ. Σε αυτό το διάστημα οι παίκτες του Σφαιρόπουλου πέτυχαν μόλις 7 πόντους, με 3/15 σουτ εντός πεδιάς και 1/7 τρίποντα. Έφαγαν 17, ένα καθόλου παράλογο νούμερο, και τελικά έχασαν.

“If you’re a basketball player, you’ve got to shoot”. Μια φράση του θρυλικού Oscar Robertson. Σύντομη, λιτή και περιεκτική. Ο “Big O”, floor general των Milwaukee Bucks, πρωταθλητών του ΝΒΑ τη μακρινή σεζόν 1970-71, κατάφερε να συνοψίσει ολόκληρη την ουσία του αθλήματος μέσω της παραπάνω ρήσης που, όσα χρόνια κι αν περάσουν, δεν θα… παλιώσει ποτέ. Απάντηση όμως αναφορικά με το τι πρέπει να κάνει ένας αθλητής τις περιόδους που δε σουτάρει καλά, ή μάλλον όσο καλά μας έχει συνηθίσει, ρήση δεν έχουμε εύκαιρη, αλλά θα προσπαθήσουμε να την κατασκευάσουμε, με πρωταγωνιστή - ζωντανό παράδειγμα τον Βαγγέλη Μάντζαρη, ο οποίος βλέπει το ποσοστό των εύστοχων τριπόντων του στην EuroLeague να υποχωρεί αισθητά και να βρίσκεται πλέον στο 25%.

Ο Ολυμπιακός κέρδισε μέσα στην Βαλένθια πηγαίνοντας με την περιφέρεια του αποδεκατισμένη. Με μόλις δυο γκαρντ (συν τον Τολιόπουλο που έδωσε σημαντικές, αλλά πολύ μικρές χρονικά, ανάσες), ο Γιάννης Σφαιρόπουλος κατάφερε να κρατήσει με έναν μαγικό τρόπο φρέσκους τους Ρόμπερτς και Στρέλνιεκς (23 και 25 λεπτά στο παιχνίδι) , έτσι ώστε στην τελική ευθεία να αντέξουν στην πίεση της Βαλένθια. Η απόδοση του Λετονού στο τέταρτο δεκάλεπτο δικαίωσε απόλυτα την τακτική, καθώς τα πιο κρίσιμα σουτ ήρθαν από τα δικά του χέρια.

Ο αντικοινωνικός Golyadkin ο πρεσβύτερος (ήρωας της νουβέλας «Ο Σωσίας» του Fyodor Dostoyevsky), από την Αγία Πετρούπολη, συναντά σε κάποια δύσκολη στιγμή της ζωής του τον επονομαζόμενο Golyadkin τον νεότερο, έναν άνθρωπο που έχει την ίδια άκριβως εμφάνιση με εκείνον, αλλά τελείως διαφορετικά στοιχεία χαρακτήρα: είναι εξωστρεφής κι έχει αυτοπεποίθηση. Στα αμιγώς μπασκετικά, η μεταμόρφωση του βασικού playmaker του Ολυμπιακού, Brian Roberts, σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα και με τόσο μεγάλη διακύμανση, είναι από αυτές όπου η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά και θυμίζει έντονα την αντίθεση μεταξύ των δύο χαρακτήρων στο έργο του Ρώσου συγγραφέα. Ο Roberts των τελευταίων δέκα ημερών, της Κωνσταντινούπολης και του Μιλάνου, είναι ο ίδιος παίκτης με εκείνον που εμφανιζόταν μέχρι το πρώτο διάστημα του Νοεμβρίου ή πρόκειται για κάποιον άλλον που απλά… του μοιάζει φυσιογνωμικά;