Γενική προσέγγιση

Θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ στην αγαπημένη μου σκακιέρα των πάγκων για αρχή. Σε αυτή τη μάχη λοιπόν νικητής ξεκάθαρα αναδείχθηκε ο κόουτς Σφαιρόπουλος , διαβάζοντας με κάθε λεπτομέρεια τα σημεία κλειδιά των πρασίνων. Ξεχωριστή μνεία πρέπει να γίνει στον τρόπο διαβάσματος των αντιπάλων με την επάνοδο του Τζέιμς. Η οδηγία στους παίχτες του Ολυμπιακού ήταν να αλλάζουν σε όλα (μα όλα) τα screen που γινόντουσαν, χρησιμοποιώντας διπλή αλλαγή στις περιστροφές. Τι εννοούμε; Ο περιφερειακός παίχτης που δεχόταν το screen, δεν πήγαινε στον παίχτη που έκανε το roll στο καλάθι αλλά στον παίχτη στην αδύνατη πλευρά που κατά βάση ήταν ψηλός και ο παίχτης από την αδύνατη έπαιρνε τον παίχτη που έκοβε στο καλάθι. Το είπα όσο πιο απλά θα μπορούσα να το πω.

Η τακτική αυτή θέλει πολύ καλό διάβασμα, γρήγορη κυκλοφορία και μετάβαση μπάλας σε αδύνατη πλευρά ή κάποιο σκαλοπάτι ενός παίχτη στο high post, φτιάχνοντας τη γωνία πάσας για συνεργασία high-low, αν η επίθεση θέλει να χτυπήσει κοντά στο καλάθι. Κανείς παίχτης πέρα από τον Καλάθη ή τον Λοτζέσκι δεν μπορεσε να διαβάσει γρήγορα αυτά τα μις ματς, με εξαίρεση φυσικά το δεύτερο κάρφωμα του Πέιν. Ωστόσο σε αυτή την άμυνα αν θέλεις να χτυπήσεις κοντά στο καλάθι μπορείς να επιτεθείς με απευθείας side pick, ώστε να αυξήσεις τις αποστάσεις που πρέπει να καλυφθούν και τα μις ματς να είναι φανερά από το πρώτο κιόλας screen. Ο γηπεδούχος επέλεξε και αυτός μια άμυνα με αλλαγές σε όλα τα screen, με εξαίρεση φυσικά τον MVP Ρόμπερτς, που αντιμετωπιζόταν 2 vs 2 με το Λεκαβίτσιους να (προσπαθεί να) σπάσει τα screen από πάνω, ποντάροντας στη διστακτικότητα στο σουτ που μας είχε συνηθίσει ο Αμερικανός, αλλά και  με προσαρμογές κοντά στο καλάθι.

Στην επίθεση είδαμε κάποια ενδιαφέροντα πράγματα και από τους δύο σπουδαίους τεχνικούς. Ο Σφαιρόπουλος στόχευσε στο transition παιχνίδι, πράγμα που επιδιώκει όλο και περισσότερο το τελευταίο διάστημα, χτυπώντας τις υψομετρικές διαφορές κοντά στο καλάθι και χτυπώντας με τους ψηλούς σε κάθε ευκαιρία. Ο Πασκουάλ από την άλλη, ήθελε να τρέξει η ομάδα του στον αιφνιδιασμό, να ανοίξει το τέμπο με το μακρινό σουτ βάζοντας τον κόσμο στην εξίσωση. Είναι γνωστό ότι οι πράσινοι στην έδρα τους δίνουν υψηλό ρυθμό στα παιχνίδια, μέσω της ενέργειας τους σε άμυνα, ριμπάουντ και τρίποντα. Αυτό δεν το είδαμε, καθώς η παρουσία των Τιγί-Παπαπέτρου ήταν κλειδί στα κάμποσα λεπτά που αγωνίστηκαν οι παίκτες, καθαρίζοντας τα ριμπάουντ. Επίσης, η περιεφεριακή άμυνα στο τρίποντο ήταν για τον Ολυμπιακό πολύ καλή, καθόλη την διάρκεια του παιχνιδιού.

 Α’ΜΕΡΟΣ

Στα πρώτα λεπτά του αγώνα παρακολουθήσαμε ένα κακό επιθετικά παιχνίδι και από τις δύο ομάδες που άρχισαν με 1/12 εντός πεδιάς . Κάπου εκεί βρήκαν ρυθμό. Οι πράσινοι αύξησαν την παραγωγικότητα τους χτυπώντας με τον Γκιστ (εννέα πόντους με άψογα στατιστικά, επιθετικά ριμπάουντ εξαιτίας των αλλαγών).  Οι φιλοξενούμενοι έβρισκαν σκορ από όλους τους παίχτες και το δεκάλεπτο έκλεισε με τη διαφορά στους δύο πόντους και τις second unit να κάνουν την εμφάνιση τους.

Στο δεύτερο δεκάλεπτο η κατάσταση άλλαξε, με τους ερυθρόλευκους  να παίζουν σπουδαίο μπάσκετ σε άμυνα και επίθεση, με εξαίρεση τα πρώτα δύο λεπτά και τα εύκολα καρφώματα του Πέιν. Όπως τονίσαμε παραπάνω, η επάνοδος του Τιγί έδωσε άλλον αέρα/ενέργεια. Με μπροστάρη τον επιθετικό Ρόμπερτς και τις βοήθειες του παίχτη-κλειδί Παπαπέτρου, το ημίχρονο κύλησε ιδανικά για τον Ολυμπιακό, με το σκορ 34-43 να κρίνεται απόλυτα δίκαιο. Οι πράσινοι αντίθετα με τους περιφερειακούς τους εκτός αγώνα, δυσκολευόντουσαν να μείνουν κοντά στο σκορ. Μπορεί η αναλογία ασίστ/λαθών να ήταν σχετικά χαμηλά για τους Πειραιώτες, εντούτοις η καλή προσωπική επίθεση των παιχτών και ο έλεγχος του αγώνα ήταν τα σημεία που έπρεπε να σταθεί ο κόουτς Σφαιρόπουλος.

 Β’ΜΕΡΟΣ

 Όλοι περιμέναμε μια αντίδραση. Στο δεύτερο σκέλος του αγώνα είδαμε μια διαφοροποίηση στην πεντάδα των γηπεδούχων με την είσοδο του Παππά. Ο Καταλανός τεχνικός έδωσε εντολή για post up παιχνίδι του Καλάθη, με τον Νικ να χρεώνει με τέσσερα προσωπικά φάουλ τον αρνητικό Μάντζαρη και τον φοβερό Ρόμπερτς. Εκεί επιστρατεύτηκε ο νεοαποκτηθείς Μπόμπι Μπράουν, ο οποίος απέδειξε (στα μάτια μου) από τι πάστα  είναι φτιαγμένος. Ένας παίχτης με ελάχιστες προπονήσεις στα πόδια του, χωρίς καλά καλά να ξέρει τα συστήματα της ομάδας και τον τρόπο λειτουργίας, απέδωσε πολύ καλά στο ρόλο του κουμανταδόρου, απορροφώντας πίεση από τον Σπανούλη. Highlight δίχως αμφιβολία η πάσα American football στον αιφνιδιασμό στον Πρίντεζη. Το δεκάλεπτο βρήκε τους φιλοξενούμενους σε θέση ισχύος, στο +12, με το buzzer beater του Παπαπέτρου έπειτα από μια ακόμη λανθασμένη βοήθεια από τη δυνατή πλευρά.

Φτάνοντας στην τελική ευθεία του συναρπαστικού αυτού αγώνα, με μπροστάρη τον κορυφαίο play maker στη φετινή διοργάνωση, Νικ Καλάθη, ο Παναθηναϊκός άρχισε την αντεπίθεση του ροκανίζοντας σταδιακά τη διαφορά. Ο συγκεκριμένος παίχτης μπορεί να έχει ακούσει πάρα πολλά για το παχυλό του συμβόλαιο, αλλά η απόδοση του φέτος με κάνει να αναρωτιέμαι πού θα βρουν καλύτερο αντικαταστάτη του, αν επιδιώξει την επιστροφή στο μαγικό κόσμο του ΝΒΑ.  Ήταν ξεκάθαρο ότι η πίεση στην άμυνα είχε αυξηθεί, η ένταση στις διεκδικήσεις του τριφυλλιού είχε ανέβει, με τους πράσινους να μειώνουν σε απόσταση τριών πόντων με τις δύο εύστοχες βολές του Γκιστ. Γενικά ο Παναθηναϊκός βρήκε καλάθι στο ανοιχτό γήπεδο που τόσο αναζητούσε βάζοντας τον κόσμο στην εξίσωση.

Τα τελευταία τρία λεπτά-Παράταση

Δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από τα τελευταία λεπτά ενός αγώνα μπάσκετ στον αθλητισμό. Η αποθέωση της τακτικής και από τις δύο ομάδες, που διάβασαν οτιδήποτε έκανε η άμυνα. Θεωρώ ότι το μεγάλο λάθος τακτικά του Σφαιρόπουλου, που πήγε να οδηγήσει στην απώλεια του ροζ φύλλου, ήταν η χρησιμοποίηση του, εκτός τόπου και χρόνου στην άμυνα, ΜακΛίν και δευτερευόντως του Μιλουτίνοφ. Μπορεί να έκαναν σπουδαία δουλεια στο υπόλοιπο διάστημα, ωστόσο ειδικά ο Αμερικανός ήταν χαμένος στο τέλος. Κακή προσωπική άμυνα, κακές περιστροφές ( σουτ Ρίβερς σε παράταση) , κακή συγκέντρωση ( κάρφωμα Γκιστ, έλλειψη βοήθεια σε post). Ίσως το small ball με τους δύο Παπ στην πεντάδα ή τον Τιγί (αν και δεν γνωρίζουμε φυσικά τις αντοχές του), να ήταν καταλληλότερες επιλογές για το closing.

Βέβαια η κίνηση ματ, που σε περίπτωση που τη βλέπαμε από τον Ίβκοβιτς-Ομπράντοβιτς θα ακούγαμε διθυραμβικά σχόλια για καιρό, ήταν η τοποθέτηση του Πρίντεζη πάνω στον Καλάθη, με σκοπό να τον απομακρύνει από το ζωγραφιστό. Η οδηγία ήταν να μαρκάρει από την αρχή την μπάλα, με το Σπανούλη (πάρα πολύ καλός αμυντικά στις αλλαγές από μπροστά- με θέματα στο άμεσο post του Νικ) να πηγαίνει στο αντίπαλο τεσσάρι, στην προκειμένη περίπτωση το Γκέιμπριελ ή το Θανάση, που δεν έχουν το post up παιχνίδι στο ρεπερτόριο τους.

Με το σκορ στο 82-81 και περίπου ένα λεπτό να απομένει, είδαμε κάτι που κανείς μα κανείς φίλαθλος του Ολυμπιακού δεν περίμενε. Η οδηγία είναι για ένα down screen από το κέντρο του Μιλουτίνοφ στον Σπανούλη, που επιδιώκει να ξεμαρκαριστεί από το ασφυκτικό μαρκάρισμα του Καλάθη, προσπαθώντας να πάρει ίσως και το 5^ο φάουλ του αρχηγού των πρασίνων. Η μπάλα πήγε στον Ρόμπερτς. Εκείνος δεν την έδωσε ξανά στον αρχηγό αλλά ανέλαβε την πρωτοβουλία να πάρει το pick, εκτελώντας από την περιφέρεια και πετυχαίνοντας τρίποντο μαχαιριά. Τι σου είναι η ψυχολογία... Ο Αμερικανός, που έχει ακούσει τα πάντα από όλους μας, βάζω και τον εαυτό μου μέσα, απέδειξε ότι έχει άντερα για αυτό το επίπεδο και οδήγησε τους κόκκινους στην τεράστια νίκη σε ένα πραγματικά καταπληκτικό παιχνίδι.

Χ-FACTOR

Νομίζω ότι θα επιλέξω τον Παπαπέτρου. Αφορμή στάθηκε η συμβολή του σε όλα τα κομμάτια του παιχνιδιού, με 11 πόντους και 5 ριμπάουντ. Επιπλέον δεν μπορεί να μην σταθούμε στην άμυνα πάνω στον (δήμιο του Ολυμπιακού) Ρίβερς,  που έκανε το χειρότερο παιχνίδι του στις αναμετρήσεις των δύο αιωνίων. Με τα μεγάλα άκρα και το δυνατό κορμί του, έβγαλε εκτός αγώνα τον καλύτερο σουτέρ των αντιπάλων.

ΑVATAR

Εδώ θα μπορούσαμε να βάλουμε τον Παππά, που ήταν φανερά εκτός ρυθμού, αλλά θα τοποθετήσω τον αρνητικότατο Τζέιμς. Μπορεί η επιστροφή του να έγινε με δάφνες και τιμές, με τον κόσμο ουσιαστικά να απαιτεί τον ερχομό του, ωστόσο τα πρώτα δεδομένα δείχνουν μια ομάδα μπερδεμένη με εκείνον στο παρκέ. Πολλά 1 vs 1 χωρίς πάσα, καμία κίνηση με τους υπόλοιπους τέσσερις να είναι στατικοί και τον ίδιο να κάνει κατάχρηση ντρίμπλας, αδυνατώντας να ταιριάξει στην ίδια πεντάδα με τον Καλάθη.