Γνώριμο σκηνικό
Στις πλάτες του ο Σπανούλης δεν πήρε τον Ολυμπιακό ούτε πέρυσι , εξάλλου, μέχρι ένα σημείο. Στα παιχνίδια που έλειπε οι ερυθρόλευκοι κέρδισαν, με μοναδική ήττα μία από την Φενέρ εκτός έδρας. Επίσης, με την παρουσία του στο παρκέ τα ποσοστά της ομάδας δεν βελτιώνονταν και ιδιαίτερα, ούτε η συνολική της αποτελεσματικότητα. Ήδη από πέρυσι, ο Σπανούλης δεν ήταν το Α και το Ω. Με έναν βασικό αστερίσκο: στην σειρά πλέι οφ απέναντι στην Εφές και στον ημιτελικό απέναντι στην ΤΣΣΚΑ ήταν ο πιο καθοριστικός παίκτης. Από ένα σημείο και ύστερα τα γάμησε όλα, μέχρι να αναχαιτιστεί από τον ΠΑΟ του Πασκουάλ και το καράβι να βυθιστεί αύτανδρο. Λεπτομέρεια; Ούτε ο Πρίντεζης έπαιξε καλά τότε.
Τα παραπάνω , μαζί με το 9-3 στην Ευρωλίγκα, είναι εξαιρετικά νέα, τουλάχιστον από άποψη προοπτικής. Από πέρυσι υπάρχει ήδη απτό παράδειγμα πως ο Ολυμπιακός μπορεί να περάσει 30 αγώνες κανονικής περιόδου κάνοντας ακριβώς τις νίκες που χρειάζεται, προκειμένου να εξασφαλίσει το πλεονέκτημα έδρας. Σε εκείνο ακριβώς το σημείο είναι που οι πάντες θα χρειαστεί να είναι ετοιμοπόλεμοι και οι αυτοματισμοί στο καλύτερο δυνατό επίπεδο. Επίσης, σε εκείνο ακριβώς το σημείο είναι που ο Ολυμπιακός θα κληθεί να παρουσιάσει κάτι αληθινά διαφορετικό σε σχέση με τα όσα παρουσίασε πέρυσι. Αυτό το διαφορετικό είναι η ώρα του να αρχίσει να το προσπαθεί, καθώς μέχρι και σήμερα η ομάδα δείχνει να παίζει στον αυτόματο πιλότο, παρά τις κάμποσες αλλαγές του καλοκαιριού. Η άμυνα τσακίζει κόκκαλα, η επίθεση βρίσκεται σε μέτρια επίπεδα με τα γνωστά ποσοστά στα τρίποντα (τα οποία τελευταία έχουν βελτιωθεί κάπως είναι η αλήθεια).
Εν ολίγοις , με Σπαν ή χωρίς , το σκηνικό είναι γνώριμο, με μόνη διαφοροποίηση μια κάποια αύξηση του ρυθμού, ο οποίος πλέον και αυτός έχει οπισθοχωρήσει κάτω από τον μέσο όρο της διοργάνωσης. Α, υπάρχει και μία ακόμη διαφορά. Το κάμποσο διαφορετικό ρόστερ, του οποίου οι δυνατότητες μοιάζουν να μην έχουν ξεκλειδωθεί. Ο Σπανούλης φέτος θα πρέπει να είναι εδώ για αυτό τον σκοπό, να κάνει δηλαδή τους συμπαίκτες του καλύτερους και βασικά αποτελεσματικότερους στην επίθεση. Το πώς θα συμβεί αυτό, είναι και το μεγαλύτερο ερώτημα.
Το ξεκλείδωμα των επιθετικών δυνατοτήτων
Η προφανής απάντηση είναι πως οι ικανότητες του μπορούν να βοηθήσουν τους πλάγιους σουτέρ (και τον off guard) να βελτιωθούν. Τόμπσον, Παπαπέτρου, Ουίλτζερ και Μάντζαρης σουτάρουν με τραγικά ποσοστά στα τρίποντα, το ίδιο και ο Πρίντεζης, που δεν παίρνει και λίγες προσπάθειες έξω από το τόξο. Πέντε παίκτες να πετάνε τούβλα είναι κάμποσοι και παρότι η ευθύνη δεν βαραίνει μόνο την ομαδική λειτουργία, είναι λογικό να υποθέσει κανείς πως η προσοχή που μοιραία τραβάει ο Σπανούλης θα τους βοηθήσει. Ή αν θέλετε, θα βοηθήσει τα ποσοστά γενικώς. To all time classic παράδειγμα είναι αυτό που ακολουθεί. Ο αμυντικός του Παπανικολάου (Ράιτ) προκειμένου να καλύψει το βάθος στο πικ εν ρολ, αφήνει το προσωπικό μαρκάρισμα και ο Σπανούλης κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα.
Από την άλλη, με βάση τοσο το περσινό δείγμα όσο και την μειωμένη πλέον ικανότητα του V Span να περνάει όλο τον κόσμο και να μπαίνει στη ρακέτα, η παραπάνω πράξη συχνά μπορεί να μείνει θεωρία. Πιο χαρακτηριστική φάση από την τελευταία επίθεση στην Βαμβέργη δεν υπάρχει, κανονικά ο Σπανούλης τον Ράιτ θα τον είχε για πρωινό. Υπάρχουν όμως ένα σωρό καλοί αμυντικοί γκαρντ στην διοργάνωση και από την στιγμή που μέχρι και η Μπάμπεργκ έχει έναν ψηλό να αμύνεται καλά στα switch (Ρούμπιτ), ο Ολυμπιακός είναι πιθανό να βρεθεί εγκλωβισμένος στις προσδοκίες του από τον μεγάλο παιχταρά. Αντίθετα, εάν όλοι (μαζί με εκείνον) συνειδητοποιήσουν την μεγάλη ευκαρία που τους παρουσιάζεται, τότε θα βγουν κερδισμένοι. Ο Σπανούλης δεν επέστρεψε για να βελτιώσει μόνος του την επίθεση μέσω της δημιουργίας (σκορ+βολές+πάσα), αλλά για να κάνει επιτέλους το σύνολο να βρει αυτοματισμούς και λειτουργικά σχήματα στο rotation της περιφέρειας.
Με όποιον και να τον βάλει να παίξει ο Σφαιρόπουλος θα υπάρχουν συν και πλην. Ο Ρόμπερτς δίπλα του δείχνει να δημιουργεί μια τεράστια αμυντική τρύπα, αλλά αν η ομάδα βρίσκει τον τρόπο να αμύνεται, ίσως είναι μια χαρά. Ο Μάντζαρης πάλι νιώθει αυτοπεποίθηση , είναι φανερό χρόνια. Τέλος, ο Στρέλνιεκς είναι μάλλον το ιδανικό fit, καθώς είναι συνεπής στην άμυνα και έχει ικανότητες δημιουργίας, όμως η συνύπαρξη τους ίσως ευνουχίσει το παιχνίδι του Λετονού. Σωστά ο Σφαιρόπουλος επιχειρεί να βάλει τον τελευταίο δίπλα στον Μάντζαρη, προκειμένου η μπάλα να περνάει από τα χέρια του περισσότερο. Τον Στρέλνιεκς ο Ολυμπιακός τον χρειάζεται να παίζει έχοντας ρυθμό, όχι για να καλύπτει τρύπες. Η λογική λέει πως τo rotation θα πηγαίνει κάπως έτσι και πως στην crunch time τα δύο πιο βαριά χαρτιά θα συνυπάρχουν, καθώς έχει διαπιστωθεί πως ο Γιάνις στο κλείσιμο των παιχνιδιών είναι μανούλα. Αν βάλει κανείς τις δεδομένες ικανότητες του Πρίντεζη και του Σπανούλη στα κρίσιμα, τότε αντιλαμβάνεται πως τα επιθετικά όπλα σε εκείνο το σημείο είναι φέτος περισσότερα.
Αρκεί φυσικά μέχρι εκεί τα σχήματα να ωφελούν την ομάδα. Ο Σπανούλης οφείλει να είναι μέρος τους και να βοηθά με την εξυπνάδα του στην αποτελεσματικότητα τους. Να μοιράζει γρήγορα την μπάλα, να δίνει εκείνος το σκριν όπου χρειάζεται, να συμμετέχει στην weave επίθεση (πάσες χέρι με χέρι στην περιφέρεια) ως ο δεύτερος τροχός της. Η εξυπνάδα του, σε συνδυασμό με την δεδομένη προσοχή κάθε άμυνας πάνω του, μπορεί να ξεκλειδώσει δυνατότητες που ως τώρα δεν είναι φανερές. Ιδού ένα παράδειγμα.
Μόλις παρατηρήσατε ένα αντεστραμμένο πικ εν ποπ, με τον Σπανούλη να δίνει το αρχικό σκριν για τον Μακλίν. Το πιο αξιοσημείωτο όμως, είναι το πόσο γρήγορα ο V Span πασάρει ξανά την μπάλα και κυρίως πως Παπανικολάου και Πρίντεζης είναι στο τέλος της φάσης ελεύθεροι. Εδώ, η δυνατότητα που ξεκλειδώνεται είναι εκείνη του Μακλίν ως χειριστή απέναντι σε ψηλούς τύπου Ραντόσεβιτς. Για να γίνει όμως το «ξεκλείδωμα» χρειάζεται θέληση, αφοσίωση στην κυκλοφορία της μπάλας και κυρίως τόλμη. Πόσο θα επιχειρήσει ο Ολυμπιακός ένα τέτοιο play σε κρισιμότερα σημεία;
Πάμε να δούμε ένα ακόμη παράδειγμα, το τελευταίο, από την crunch time του αγώνα με την Ρεάλ, όπου αναμενόμενα Σπανούλης και Στρέλνιεκς συνυπήρξαν ως το δίδυμο επιλογής. Ο αρχηγός έχει επάνω του τον θεωρητικά καλύτερο αμυντικό των Μαδριλένων, τον Τέιλορ.
Εδώ ξεκλειδώνεται τόσο η ικανότητα του Στρέλνιεκς ως χειριστή, όσο και οι ευκαιρίες που προκύπτουν από τις προβλέψιμες προπονητικές εντολές. Ο Λάσο φανερά έχει δώσει οδηγία στον παίκτη του να μην χάσει τον Σπανούλη από τα μάτια του και ξαφνικά η ρακέτα μοιάζει με αεροδιάδρομο. Ο Ολυμπιακός, αν συμπεριφερθεί έξυπνα σε διαφορες τέτοιες καταστάσεις, μπορεί να εκπλήξει πολλούς, καθώς ο Στρέλνιεκς δεν είναι Γκριν. Την προσοχή που τραβάει ο Σπανούλης μπορεί να την κάνει καλάθι με διάφορους άλλους τρόπους, πλην ενός μακρινού σουτ πάνω από χέρια. Όμως όπως και στο προηγούμενο παράδειγμα, το βασικό ερώτημα που προκύπτει είναι φιλοσοφικό. Πόσο είναι έτοιμος ο Ολυμπιακός να συνειδητοποιήσει αυτές τις δυνατότητες;
Πολλοί φίλοι της ομάδας είναι ήδη στα καγκέλα , ζητώντας για μία ακόμη φορά ένα τεσσάρι και εστιάζοντας την προσοχή τους σε δευτερεύοντα ζητήματα. Η ομάδα , αντίθετα, πρέπει στα επόμενα παιχνίδια να έχει άλλους στόχους . Να μην φοβηθεί να δουλέψει νέους αυτοματισμούς και να προσπαθήσει θαρραλέα να εντάξει τον Σπανούλη σε ένα απλωμένο rotation και σε μία επίθεση με περισσότερη κίνηση, εκμετάλλευση των άμεσων ευκαιριών και αναγνώριση των νέων μπασκετικών δρόμων που ανοίγει το ρόστερ. Η αμυντική δύναμη του Χάκετ δυστυχώς λείπει, ας μην την αναζητούμε επί ματαίω.
Ας δούμε , άλλωστε, τα δεδομένα . Με τραυματία τον Τιλί, ο Ολυμπιακός έχει την καλύτερη άμυνα της διοργάνωσης (πόντοι/100 κατοχές) , το τρίτο χειρότερο ποσοστό στα τρίποντα και την τέταρτη χειρότερη επίδοση στις ασίστ. Η βελτίωση του σε αυτούς τους τομείς δεν εξαρτάται από τα μπες βγες του ρόστερ, αλλά από την δημιουργία αυτοματισμών και το καταστάλαγμα στα σχέδια. Δεν είναι κάτι εύκολο , ειδικά όταν μπροστά μας υπάρχει διπλή αγωνιστική και κάποιες ήττες καραδοκούν. Όμως τα μάτια πρέπει να είναι στο «τρόπαιο», που λένε. Μέχρι ο Τιλί να επιστρέψει και μέχρι η ομάδα να αγωνιστεί πλήρης, στόχος είναι η επιμονή στην δημιουργία του κατάλληλου υποστρώματος. Θαρρώ πως η όποια (εμπεριστατωμένη) κριτική μας , θα είναι περισσότερη ωφέλιμη σε σχέση με αυτή την κατεύθυνση.
Σημείωση: Καθώς είπα αυτή την φορά να μην φορτώσω το κείμενο με νούμερα, να σημειώσω πως στην καταγραφή των δεδομένων συμβουλεύτηκα τον ιστότοπο overbasket.com, το ισπανικό και αξιόπιστο Stats Li, καθώς και το επίσημο σάιτ της Ευρωλίγκα.
