Το μπλοκάρισμα προήλθε μάλλον από ένα κόλλημα του μυαλού, αν επιτρέπεται η έκφραση. Ο Ολυμπιακός (με κάποια side screen μακριά από την μπάλα ή μέσω του κλασικού πικ εν ρολ) έβγαζε εύκολα μις ματς μέσα στην ρακέτα, μόνο που απέτυχε να αναγνωρίσει ότι τα έβγαζε απέναντι στον λάθος παίκτη. Ο Ντάνιελ Χάκετ είναι μάλλον ο καλύτερος αμυντικός γκαρντ στο χαμηλό ποστ στην Ευρώπη και ήταν σίγουρα ο x factor της αναμέτρησης. Χάλασε 4-5 τέτοιες επιθέσεις του Ολυμπιακού , κερδίζοντας κατά κράτος τον Μακλίν και (όχι τόσο κατά κράτος) τον Πρίντεζη και μέχρι οι αντίπαλοι του να κατανοήσουν τι συμβαίνει , η Μπάμπεργκ είχε μετατρέψει τις χαμένες επιθέσεις σε πόντους.
Το γιατί οι Πειραιώτες επέμειναν τόσο πολύ στην συγκεκριμένη στόχευση, σχεδόν σταματώντας την κυκλοφορία της μπάλας μένει να εξηγηθεί. Ακόμη και όταν ο Μακλίν πέρασε δίκαια στον πάγκο και το σχήμα ευνοούσε θεωρητικά ένα άνοιγμα των αποστάσεων, οι εμπνεύσεις περιορίστηκαν στο ένας εναντίον ενός, είτε στη ρακέτα είτε στην περιφέρεια. Το αποτέλεσμα ήταν σκοτωμένα τρίποντα, μαρκαρισμένα post up και λέι απ επάνω σε απλωμένα χέρια. Οι Γερμανοί βλεπετε, είχαν ακόμη ένα κρυφό χαρτί, τον Όγκουστιν Ρούμπιτ, ή αλλιώς το κατά συνθήκην φετινό δεύτερο πεντάρι του Αντρέα Τρινκιέρι. Ο Ρούμπιτ αμύνθηκε πολύ σωστά στα switch και στην σκληράδα εκείνου και του Χάκετ πάτησε ο Τρινκιέρι, προκειμένου να φτάσει σε μία ακόμη ανατροπή.
Το καίριο ερώτημα φυσικά δεν είναι γιατί συνέβησαν όλα αυτά, αλλά εάν είναι ενδεικτικά μιας αδυναμίας να βγουν καλά σουτ απέναντι σε άμυνες που έχουν τα όπλα να παίξουν "small" και με αλλαγές. Θυμηθείτε πως πέρυσι ο ΠΑΟ και η Φενέρ , δηλαδή οι δύο ομάδες που μπλόκαραν τον Ολυμπιακό, άλλαζαν στα σκριν αστάματητα. Λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να απαντήσω, καθώς αυτό ήταν ουσιαστικά το πρώτο παιχνίδι στο οποίο η περιφέρεια του Ολυμπιακού έπαιξε πλήρης. Επίσης, έλειπε ο Μιλουτίνοφ, πιθανώς το σημαντικότερο όπλο απέναντι σε τέτοιου είδους αμυντικές αντιμετωπίσεις. Εντούτοις, δύσκολα παραβλέπει κανείς πως η στατικότητα και η έλλειψη άλλων εμπνεύσεων (rescreens, slip screens, transition επίθεσης, drive n kick) ήταν εμφανής.
Υποθέτω αυτή είναι η στιγμή της υπομονής. Καθώς ο Σπανούλης δείχνει να βρίσκει πατήματα, ο Γιάννης Σφαιρόπουλος αποκαλύπτει σιγά σιγά και τα σχέδια του για το rotation. Ο αρχηγός δείχνει να αποκτά φέτος διαφορετικό αρχικό παρτενέρ, καθώς ο προπονητής φαίνεται να θέλει να αναδείξει τις δυνατότητες του Στρέλνιεκς ως οργανωτή, κάτι που με τον Σπανούλη δίπλα δεν είναι εύκολο. Ο Ρόμπερτς είναι χαμηλών τόνων και εν πάσει περιπτώσει έχει δείξει ικανότητα κυρίως στο στατικό σουτ και όχι στην οργάνωση. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Σπανούλης με τον Στρέλνιεκς δεν θα βρεθούν μαζί σε διάφορες πεντάδες, αλλά ότι η εναλλαγή σχημάτων πιθανώς να ξεκινά από άλλες σταθερές. Θα τα δούμε αυτά όσο περνάνε τα παιχνίδια.
Επίσης θα δούμε ποιος από τους φόργουορντ θα πάει πίσω στο rotation, καθώς ίσος χρόνος δεν υπάρχει για άλλους. Ο Χόλις Τόμπσον π.χ. αγωνίστηκε ελάχιστα. Ήταν επειδή χρησιμοποιήθηκαν κάμποσο σχήματα με τρεις γκαρντ και από τις δύο ομάδες, ήταν επειδή η Μπάμπεργκ δεν είχε ύψος και χρησιμοποιούσε τον Ράιτ σε έναν περίεργο ρόλο (Χέκμαν στο 4) ή ήταν επειδή έτσι θα είναι από εδώ και πέρα; Και πάλι, δεν ξέρω να σας πω. Ο Ολυμπιακός έχει αγωνιστεί τόσο λίγο πλήρης, που τα κάποια βασικά συμπεράσματα βγαίνουν μόλις τώρα, ήδη 12 αγώνες μέσα στην σεζόν. Στα τελευταία παιχνίδια πάντως ο ρυθμός έχει εκ νέου πέσει. Δείτε λίγο κάτι, που δεν περιλαμβάνει το αποψινο (σ.σ. χθεσινό τέλος πάντων).
Pace (possessions per 40 minutes) and Ratings (points per 100poss) of @EuroLeague teams after 11 rounds. pic.twitter.com/pWoVIGxvgx
— Stats LI (@StatsLi) December 11, 2017
Το παραπάνω γράφημα λέει μέσες άκρες το εξής. Ο Ολυμπιακός , παρότι έχει την καλύτερη άμυνα, δεν αυξάνει τον ρυθμό και έχει την 13η πιο παραγωγική επίθεση σε σύνολο 16 ομάδων. Η πλάκα είναι πως μέχρι και το παιχνίδι με τον ΠΑΟ , παρά τα κακά ποσοστά, οι ερυθρόλευκοι έδειχναν να εκτελούν γρηγορότερα. Η οπισθοχώρηση στον τομέα δεν είναι και το καλύτερο νέο.
Από την άλλη, είπαμε, ορισμένα πράγματα μόλις τώρα αρχίζουν να σχηματοποιούνται. Σε κάθε περίπτωση, τα μάτια των περισσότερων θεατών θα είναι από εδώ και πέρα επάνω στην επιθετική φιλοσοφία, τα ποσοστά χρήσης και στην συνέπεια των καλοκαιρινών εξαγγελιών. Τα καλά νέα ; Ο Ολυμπιακός εξακολουθεί να παίζει αμυνάρα και έχει ρεκόρ 9-3.
Σκόρπιες μαλακιούλες.
1. Η Μπάμπεργκ παίζει χειρότερο μπασκετ από περυσι, αλλά πηγαίνει καλύτερα χάρη στην σκληράδα της και σε σχήματα "μη Τρινκιερικά". Υποθέτω πιστώνεται στον Αντρέα η επιτυχία.
2. Η παρουσία του Κάιλ Ουίλτζερ ήταν επιτέλους θετική, παρότι έδειξε σοβαρή αδυναμία στις αλλαγές στην άμυνα και στο να πάει έναν κοντύτερο αντιπαλο κάτω από το καλάθι.
3. Το καλύτερο διάστημα του Ολυμπιακού ήταν στο β δεκάλεπτο, όταν το μπάσκετ έγινε λίγο πιο "ελευθέρας βοσκής" και βγηκαν επιθέσεις στον αιφνιδιασμό.
4. Ο Μακλίν δεν μπόρεσε να σηκώσει πολύ την θέση 5. Οκ, ήταν φυσικά μόνος, όμως ο Ρούμπιτ κέρδισε κατά κράτος την μονομαχία.
