Η πρώτη πεντάδα
1. Το μόνο παράπονο που μπορεί να έχει κανείς από τον Ντόντσιτς είναι ότι έχει πολύ συχνά ένα ύφος κλαψομουνίασης αλά Κριστιάνο Ρονάλντο, λες και τον έχει πολεμήσει η μοίρα. Δεδομένου πως η Ρεάλ έχει και τον μονίμως θλιμμένο Αντονι Ράντολφ, αντιλαμβάνεστε πως είναι κάπως too much τόση μελαγχολία. Ευτυχώς λείπει ο δεύτερος, οι οθόνες θα έλιωναν από την θλίψη. Ο Λούκα είχε 8 ριμπάουντ , 10 ασίστ και 20 πόντους. Τι να κάνουμε , είναι παιχταράς, και όπως όλοι οι παιχταράδες τραβάει και το ξύλο του.
2. Ο Σέρχι Ροντρίγκεθ δείχνει να ξεπερνά τον Γάλλο Ντε Κολό στην ιεραρχία της περιφέρειας της ΤΣΣΚΑ, καθώς η προσωπικότητα του φάνηκε στα κρίσιμα σημεία ενός ακόμη παιχνιδιού. Η Μπασκόνια δεν είχε ιδέα τι να κάνει με τα μακρινά τρίποντα και την δράση του μετά από ένα απλό πικ και έμεινε να τα τρώει όρθια - που λένε. Ο Σέρχι τελείωσε με ένα εντυπωσιακό stat line 25 - 6 - 8, στο πρωτο παιχνίδι μετά από καιρό που οι Ρώσοι έπαιξαν πλήρης. Το αποτέλεσμα ήταν 90 πόντοι σχεδόν άκοπα και 57,1% στα τρίποντα.
3. Η Μάλαγα έχει τέσσερις συνεχόμενες νίκες, στις οποίες έχει σκοράρει κατά μέσο όρο 86,5 πόντους με ποσοστό 43% στα τρίποντα. Αν αυτό το ποσοστό ήταν μόνιμο, θα ήταν το κορυφαίο στην διοργάνωση. Οι Ανδαλουσιάνοι δείχνουν επιτέλους ότι μπορούν να παίξουν και επίθεση, χωρίς να βασίζονται διαρκώς σε ρισκαδόρικες άμυνες και επιθετικά ριμπάουντ. Και επιτέλους, έχουν τον Νεμάνια Νέντοβιτς σε μεγάλη φόρμα, να παίζει σαν κανονικός ηγέτης. Δίπλα του , εξίσου αξιόπιστος, ο φόργουορντ Τζεφ Μπρουκς, που ανοίγει τις αποστάσεις από την θέση 4 στα πικ εν ρολ και προσφέρει πλέον σταθερό σκορ. Η Μάλαγα είναι ελκυστική αυτή την στιγμή, να δούμε πόσο θα κρατήσει αυτό.
4. Στην καλύτερη εμφάνιση της χρονιάς, ο Ντέρικ Μπράουν διέλυσε την Μπάμπεργκ του τσαντισμένου Αντρέα Τρινκιέρι, η οποία μπήκε στο τέταρτο δεκάλεπτο μπροστά στο σκορ και κατέληξε να χάσει με 11. Ο Μπράουν είχε 21 πόντους, 4 ριμπάουντ και 3 ασίστ σε 30 λεπτά. Δεν ήταν ο μόνος που αγωνίστηκε τόσο πολύ, καθώς ο Αταμάν θέλει να αλλάξει την μισή ομάδα , που λέει ο λόγος. Ο Λίντο πάει έφυγε, ο Ανταμς είναι φευγάτος, ο Τόνι Ντάγκλας έρχεται και ... ο Βλάντιμιρ Στίματς δείχνει να υποβαθμίζεται, χωρίς προφανή λόγο. Αυτή η τελευταία κίνηση θα δούμε πόσο θα κρατήσει και αν θα βγει, καθώς ο Στίματς έκανε μέχρι στιγμής εξαιρετική σεζόν.
5. Ο Μίλκο Μπιέλιτσα ήταν ο καλύτερος παίκτης της σημαντικής νίκης του Αστέρα μέσα στο Μιλάνο, δίνοντας ένα καλό μάθημα εμπειρίας στους ταλαντούχους ψηλούς της Αρμάνι. 18 πόντοι, 7 ριμπάουντ, 3 ασίστ ο απολογισμός του, μαζί με κρίσιμες εύστοχες βολές στο τέλος, σε έναν αγώνα που μάλλον ήταν και ο συναρπαστικότερος αυτής της αγωνιστικής. Για μία ακόμη φορά , ο Αστέρας όταν καταφέρνει να σκοράρει γίνεται ανταγωνιστικός, καθώς ο Αλιμπίγεβιτς είναι θιασώτης της κίνησης και της συνεργασίας. Το 6-9 κρίνεται φυσικά επιτυχία.
Η τακτική
Στο παρκέ του Σινάν Ερντέμ παρατάχθηκαν στο τέταρτο δεκάλεπτο δύο κόσμοι. Ο Ομπράντοβιτς παρέταξε πεντάδα με τρια τέρατα, κάτι που έχει ξανακάνει (Βέσελι, Τόμπσον, Μέλι). Στην αντίπερα όχθη μόνος σέντερ αγωνιζόταν ο πάουερ φόργουορντ Τρέι Τόμπκινς, ο οποίος ομολογουμένως πάει πολύ καλά τελευταία. Σε μία φάση μάλιστα, ο Βέσελι πήρε τον Ντόντσιτς από την μία base line στην άλλη, πιέζοντας το κατέβασμα της μπάλας και πετυχαίνοντας παρολίγον κλέψιμο. Στην επαναφορά, οι Μαδριλένοι κατάφεραν μέσω σκριν να τον ξεφορτωθούν και το σκηνικό της επίθεσης ήταν το παρακάτω. Με αστεράκι οι ψηλοί κάθε ομάδας.
Tι συνέβη εδώ άραγε; Τίποτα. Ο Ντόντσιτς πέρασε τον Νάναλι και του πήρε φάουλ, έβαλε και τις δύο βολές, πάπαλα. Η απλότητα σε όλο της το μεγαλείο. Τελικά, η Ρεάλ επικράτησε στο ντέρμπι καταφέρνοντας κυρίως να πάρει το drive και να βγάλει τα περισσότερα κέρδη της από εκεί. Αν μπορεί και κερδίζει αυτά τα παιχνίδια τώρα, καλύτερα να την αποφύγουμε όλοι αργότερα.
Ο Πα(να)θηναϊκος
Ο Νικ Καλάθης ήταν εκτός και η Βαλένθια έδειξε να έχει σχεδιο. Εβγαλε τον Πλάις στην περιφέρεια στα πικ εν ρολ , πολλές φορές σε διπλές καλύψεις και έκανε τον Λεακβίτσιους να υποφέρει, εμποδίζοντας παράλληλα τον Γκιστ να πάρει την μπαλα στο χαμηλό ποστ. Ρίσκαρε χώρους αλλού, αλλά ο Παναθηναϊκός απέτυχε να κυκλοφορήσει σωστά την μπάλα, καθώς μεταξύ άλλων ο Γερμανός σέντερ ήταν αληθινά καλός στον συγχρονισμό και στις τοποθετήσεις του. Ταυτόχρονα, ο Βιντορέτα τον εκμεταλλεύτηκε δεόντως στην επίθεση στο χαμηλό ποστ, στο μόνο πράγμα που ο Γκιστ δεν θα μπορούσε να κάνει μεγάλη ζημιά. Ενας τύπος 2.18 δεν μαρκάρεται έτσι εύκολα. Οι stretch κινήσεις του Ντούμπλιεβιτς ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Ο Αμερικάνος του ΠΑΟ έκανε κάμποσα φάουλ, έπαιξε μόλις 17 λεπτά και καθώς ο Λεκαβίτσιους δεν ήταν καλά (που θα έλεγε και ο Χατζηγεωργίου) , το τριφύλλι αναγκάστηκε να καταφύγει σε ... plan C. Το παιχνίδι θα έπρεπε να το οργανώσουν οι Παππάς και Ντένμον.
Δύσκολα πράγματα. Το οργανωτικό κομμάτι δεν είναι το φόρτε τους, είναι παίκτες που κανονικά παίζουν δίπλα στον πλέι μέικερ. Βρέθηκαν στο παρκέ κοντά 40 λεπτά και μοίρασαν μόλις 2 ασίστ. Όλος ο Παναθηναϊκός ένγαλε μόλις 10 , κάνοντας παράλληλα 15 λάθη, τα 6 από τον Σίγκλετον , που για μία ακόμη φορά είχε στιγμές σε yolo mode, παρά την all around παρουσία. Παρεμπιπτόντως, το φετινό του ποσοστό στα δίποντα είναι 29% (!). Πίσω στους γκαρντ, η αλήθεια είναι πως ο Ντένμον προσπάθησε φιλότιμα να πάρει επάνω του διάφορες φάσεις, οι οποίες στην συντριπτική τους πλειοψηφεία στο τέταρτο δεκάλεπτο κατέληξαν σε "τρίπλα, σκριν, σουτ". Για να πάρεις παιχνίδι έτσι, πρέπει ο παίκτης να βρίσκεται σε αληθινά μεγάλη μέρα και να πηγαίνουν όλα μέσα. Δεν συνέβη.
Οι πράσινοι έχουν φυσικά δικαιολογίες, αφήστε που δεν γίνεται να κερδίζει κανείς συνέχεια. Το 10-5 κρίνεται πολύ καλό ρεκόρ ενόψει δεύτερου γύρου και συνοδεύεται μάλιστα από μηδενικές απώλειες εντός έδρας και τρεις εκτός έδρας νίκες. Ο Παναθηναϊκός είναι σταθερός, σταθερότατος, απλώς έχει και σταθερά μειονεκτήματα. Είναι φανερό πως αν κάποια βαριά χαρτιά λείπουν ή δεν τραβήξουν, διάφοροι παίκτες του πάγκου έχουν εντελώς ασταθή παρουσία. Ο Κένι Γκάμπριελ π.χ. παίζει φέτος μόλις 10 λεπτά , σκοράρει 2,4 πόντους και έχει 28.8% στα τρίποντα. Η συνεισφορά του Όγκαστ είναι ακόμη μικρότερη, του Βουγιούκα περίπου η ίδια (αν και πήγε καλά χθες). Μας έπρηξες τον έρωτα πλέον θα μου πείτε, και θα έχετε δίκιο. Πάμε στον...
Olympiacos
Χωρίς δύο στελέχη της πεντάδας και τον Μάντζαρη, ο Ολυμπιακός πάλεψε μέχρι τέλους στην έδρα μίας εκ των καλύτερων ομάδων της διοργάνωσης και στο τέλος έχασε, μάλλον λογικά. To μαχητικό πνεύμα των ερυθρόλευκων τους κράτησε στο παιχνίδι, με την ήττα να μοιάζει τελικά με νίκη. Μισό λεπτό γιατί ως εδώ γράφω σαν ρεπόρτερ της Θρυλάρας, "είναι να γελάει κανείς". Πάμε ξανά.
Η Ζαλγκίρις είναι η πιο εύστοχη ομάδα της Ευρωλίγκα στα σουτ τριών πόντων. Στην τέταρτη περίοδο οι ερυθρόλευκοι δεν αμύνθηκαν καλά στο τρίποντο, κάνοντας βαθειές περιστροφές και δίνοντας ελεύθερα σουτ, αφήνοντας και κάποια mid range του Γιανκούνας. Χωρίς να παραβλέπουμε την ικανότητα της Ζαλγκίρις να βγάζει σωστά plays σε κρίσιμα σημεία, πάμε να δούμε κατά σειρά τις κακές άμυνες σε ένα βίντεο, που αφορά αποκλειστικά ελεύθερα σουτ στο τελευταίο δεκάλεπτο. Κατά σειρά.
- Μία επίθεση διαμάντι (diamond offence) που καταλήγει σε mid-range του Γιανκούνας.
- Ενα απομονωμένο πικ εν ρολ με ίδια κατάληξη. Και στις δυο αυτές φάσεις ο Μακλίν αντιδρά λάθος, αν κρίνουμε από την γενικότερη προσέγγιση του Ολυμπιακού στην άμυνα.
- Ελεύθερο τρίποντο του Πάνγκος μετά από αλλαγές σε spain pnr (έξτρα σκρινερ μετά το αρχικό πικ εν ρολ).
- Τρίποντο του Ουλάνοβας μετά από βαθειά βοήθεια του Παπανικολάου, με τον Μακλίν να αντιδρά διαφορετικά στο rescreen. Συμβαίνει συχνά αυτό σε ένα σωρό ομάδες ανάλογα την γωνία και την ποιότητα των δυο σκριν, ουδέν μεμπτόν.
- Eνα ακόμη τρίποντο από τον Μίτσιτς, τον οποίον ο Σπανούλης αφήνει. Θα επιστρέψουμε σε αυτή την φάση μετά την θέαση.
Τι έγινε λοιπόν με τον Σπαν, ο οποίος ήταν αδύναμος κρίκος στην άμυνα (σημαδεύτηκε κιόλας) στο τέλος, ενώ παράλληλα αστόχησε και σε ελεύθερα τρίποντα; Ηταν άραγε κουρασμένος μετά από 25 λεπτά συμμετοχής; Χμ... βασικά ναι. Ο Σπανούλης έχει γυρίσει από τραυματισμό και η κακή απόδοση του γκαρντ που κανονικά τον συνοδεύει τον φορτώνει με τις κλασικές ευθύνες από νωρίς και με συνεχόμενα λεπτά στο τέλος των αγώνων. Και αυτό να μην δεχτεί κάποιος ως σενάριο, πιστεύω θα δεχτεί πως δεν γίνεται συνέχεια η απόδοση ενός 36χρονου να είναι στο υψηλότερο επίπεδο και πως χρειάζεται ξεκούραση μέσα στο ίδιο το παιχνίδι. Ο Στρέλνιεκς περνάει ένα λογικό μίνι ντεφορμάρισμα, την ώρα που η παρατεταμένα μικρή συνεισφορά του Ρόμπερτς συνεχίζεται. Τι να πω, ίσως ο Τολιόπουλος θα ήταν μια κάποια λύση, αλλά αυτά τα προπονητηλίκια δεν τα πολυχωνεύω. Τέλος πάντων, ο Ολυμπιακός είναι στο 11-4, whatever.
Το avatar και το φαινόμενο Χίμκι
Ο πειρασμός να μπει εδώ ο απαράδεκτος Αντριου Γκάουντλοκ είναι μεγάλος , αλλά θα προτιμήσω τον Αλεξέι Σβεντ των 22 πόντων και των 4 ασίστ. Για πέμπτη φορά στα τελευταία επτά παιχνίδια ο Ρώσος σούταρε από 10 τρίποντα και πάνω (12), παίζοντας τελείως ασύδοτα μέσα στο γήπεδο και εναλλάσσοντας συστηματικά στιγμές ευφυϊας με facepalm moments. Σε αυτά τα επτά παιχνίδια παρεμπιπτόντως, επιχειρεί (καρατηθείτε) μέσο όρο 10,94 τρίποντα και έχει το ποσοστό του 35,6%. Όχι χάλια, αλλά ούτε και τέτοιο που να δικαιολογεί τον καταιγισμό. Είναι άραγε συνέπεια της απουσίας του Τόμας Ρόμπινσον, ενός σημείου αναφοράς στην ρακέτα; Πιθανή σίγουρα αυτή η εξήγηση, όμως ίσως όχι αρκετή. Η Χίμκι δυσκολεύεται παρα πολύ να κερδίσει πλέον, και παρά το γεγονός ότι σε πρόσφατες ήττες της (Μάλαγα, Μπαρτσελόνα) έχει μοιράσει ασίστ, είναι φανερό πως αυτές μετρώνται ως τέτοιες επειδή το τρίποντο είναι είδος σουτ που συχνά προέρχεται από ασίστ. To ατυπο moneyball του Μπαρτζώκα δεν αποδίδει, καθώς ο υπερβολικός συγκεντρωτισμός έχει υποωιάσει τους αντιπάλους. Συν τοις άλλοις, ο Μάρκοβιτς έχει πάει πίσω σε λεπτά και αρμοδιότητες.
Η ώρα της αλλαγής (;)
Μένοντας στο ίδιο παιχνίδι, είναι φανερό πως ο Σίτο Αλόνσο προσπαθεί να συμμαζέψει τα όσα ο ίδιος έκανε μαντάρα. Ο Βεζένκοφ είναι ξανά μέλος του rotation, ο Οριόλα στην άκρη (κάτι μάλλον άδικο βέβαια, η θέση του είναι σέντερ), ο Ρίμπας πήρε τα ηνία στην οργάνωση. Μόλις 16 λεπτά για τον Ερτέλ και ένα ωραιότατο DNP για τον Πρέσει συμπληρώνουν την μεταστροφή των μπλαουγκράνα , οι οποίοι παρουσιάστηκαν αμυντικά σκληροί, και είδαν το δίδυμο Τόμιτς - Βεζένκοφ να βρίσκει χημεία σχεδόν αμέσως. Να η συνταγή: ένας νορμάλ πλέι μέικερ με τα μυαλά στο κεφάλι, ένας ψηλός που πάντα ήξερε να πασάρει, ένα καθαρό stretch four, ίσως το καθαρότερο στην Ευρώπη, που λέει και ο Βασίλης Σίμτσακ.
Power Forward στην Ευρώπη σαν τον Βεζενκοβ μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού!Και είναι μόνο 22...Και το καλοκαίρι ελεύθερος...
— Vassilis Simtsak (@Sim_The_Dream) December 29, 2017
#ksipnateaggelopouloi
Aγαπητοί φανζ, καλή πρωτοχρονιά.
