Μερικές από τις καλύτερες ημέρες του αργεντίνικου αθλητισμού γράφτηκαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Αρχικά στο ποδόσφαιρο και μερικές ώρες αργότερα στο μπάσκετ, η Αργεντινή έγινε η πρώτη χώρα που κατακτάει χρυσό μετάλλιο και στα δυο σπορ. Κι αν στο ποδόσφαιρο η εξέλιξη ήταν φυσιολογική, καθώς η ομάδα θεωρείτο το μεγάλο φαβορί, στο μπάσκετ ήταν γραμμένη σαν σενάριο χολιγουντιανής ταινίας.
Στο πρώτο ματς της διοργάνωσης, στο κατάμεστο γήπεδο του Ελληνικού, η Αργεντινή αντιμετωπίζει την Σερβία στην επανάληψη του δραματικού τελικού της Ιντιανάπολις. Παρά τη συμπάθεια στους Αργεντινούς, το πλήθος υποστηρίζει μάλλον την Σερβία. Το παιχνίδι είναι άκρως ανταγωνιστικό. Με μια βολή του Τομάσεβιτς το σκορ γίνεται 81-82 με 4 δευτερόλεπτα να απομένουν. Και τότε, γίνεται μια από εκείνες τις φάσεις που ο χρόνος μοιάζει εξελίσσεται πιο αργά. Με κάποιο τρόπο η μπάλα φτάνει στα χέρια του Μανού Τζινόμπιλι, ο οποίος εκτός ισορροπίας κι ενώ πέφτει την στέλνει πρώτα στο ταμπλό κι εν συνεχεία στο καλάθι. Το κλειστό εκρήγνυται από τις ιαχές, οι περισσότεροι δεν μπορούν να πιστέψουν αυτό που έχουν δει, ο Μανού πνίγεται στις αγκαλιές των συμπαικτών του, ο προπονητής της ομάδας, Ρούμπεν Μανιάνο κάνει γύρο του θριάμβου, ενώ οι Αργεντίνοι στις κερκίδες έχουν επέλθει σε κατάσταση έκστασης. H Palomita*, όπως ονομάστηκε το νικητήριο καλάθι του Τζινόμπιλι, θα κάνει τον γύρο του κόσμου, ενώ σε μια γωνία του γηπέδου ο συντάκτης του κειμένου, έχει μόλις δει τον πρώτο αγώνα μπάσκετ στη ζωή του.
Η ομάδα αργεί να συνέλθει από την νίκη αυτή, χάνει από Ισπανούς και Ιταλούς και καταλήγει τρίτη στον όμιλο. Ο Τζινόμπιλι είναι μάλλον κακός στα περισσότερα ματς και πλέον η Αργεντινή θα κληθεί να περάσει το εμπόδιο της διοργανώτριας κι εν συνεχεία των ΗΠΑ για να περάσει στον τελικό. Στην μάχη χαρακωμάτων με την Ελλάδα, ο Βάλτερ Χέρμαν έρχεται από τον πάγκο για να ξυπνήσει τους συμπαίκτες του και πετυχαίνει. Παρότι άστοχος σε όλο τον αγώνα, ο Μάνου σουτάρει 9/9 βολές, τις 6 στην τελευταία περίοδο, η Αργεντινή περνάει τον σκόπελο στο κατάμεστο ΟΑΚΑ και πλέον τόσο οι ίδιοι, όσο κυρίως ο Τζινόμπιλι έχουν μπει στο λεγόμενο comfort zone. Τους Αμερικανούς τους έχουν κερδίσει πρόσφατα, το 2002. Και θα το ξανακάνουν, στο καλύτερο ίσως ματς του Τζινόμπιλι με την εθνική ομάδα. Μια απίθανη παράσταση την οποία ολοκληρώνει με 29 πόντους, 9/13 σουτ, 3 ριμπάουντ και 4 ασίστ.
Μετά από αυτές τις νίκες το χρυσό δεν χάνεται. Η Ιταλία δεν αντέχει να κερδίσει την Αργεντινή, η οποία επικρατεί με άνεση 84-69 και παίρνει το δεύτερο χρυσό της χώρας από το 1952. Ο Τζινόμπιλι ανακηρύσσεται ως ο καλύτερος παίκτης του τουρνουά και στο βάθρο της απονομής βλέπει την Generación Dorada (χρυσή γενιά) του αργεντίνικου μπάσκετ, να έχει καταφέρει αυτό που λέει και το όνομα της.
12 χρόνια μετά, στους Ολυμπιακούς του Ρίο, η Αργεντινή αποκλείεται από τις ΗΠΑ στη φάση των 8 κι ο Τζινόμπιλι αποχωρεί από την εθνική. Έξω από το γήπεδο όμως δεν υπάρχει στεναχώρια. Οι Αργεντίνοι το ρίχνουν στο τραγούδι. "Muchas Gracias al Manu, Nos diste la medalla, Nos diste la alegria, Lo qu' hiciste en Atenas, No se olvida en la Vida"
Σε ευχαριστούμε Μανού, μας έδωσες το μετάλλιο, μας έδωσες χαρά. Αυτό που έκανες στην Αθήνα, δεν θα το ξεχάσουμε στη ζωή μας.
*Στην Αργεντινή, palomita ονομάζεται η εντυπωσιακή βουτιά, συνήθως των τερματοφυλάκων στο ποδόσφαιρο.
