’Και αν ο Durant υπογράψει στο Brooklyn; Στην τελική Νέα Υόρκη είναι και εκεί’’  σκεφτόταν ο Jim πριν τρεις μήνες στο διάλογο με το φίλο του, Lou (διάλογος που υπήρξε μόνο μέσα στο κεφάλι μου). Ξημερώματα 1ης Ιουλίου και ο Kevin Durant είναι πλέον παίκτης των Nets, όπως και οι Kyrie Irving και DeAndre Jordan. Είναι πλέον προφανές, το Brooklyn νίκησε.

Σκεφτείτε τo draft του NBA σε μία μεγάλη αίθουσα χορού. Οι ομάδες παίρνουν από το χέρι τους παίκτες που θέλουν να μπουν στη λίγκα, χορεύουν μαζί τους, πολλές φορές μέσα στη βραδιά ανταλλάζουν παρτενέρ (18 trades τη βραδιά του draft, αν συνυπολογίσουμε και ανταλλαγές προηγούμενων ημερών, όπως αυτή στο AD trade, ο αριθμός ανεβαίνει) και στο τέλος η κάθε μία επιλέγει έναν, δύο (ή και περισσότερους) από αυτούς ώστε να συνεχίζουν να χορεύουν μαζί τα επόμενα χρόνια. Πάμε να κάνουμε μία βόλτα στη βραδιά του draft, ξεχωρίζοντας τρεις περιπτώσεις ομάδων που κινήθηκαν όμορφα, άλλες τρεις που έχασαν κάποια βήματα, καθώς και εκείνες που μας μπέρδεψαν λιγάκι με τις επιλογές τους.

Η σεζόν που τελείωσε πριν λίγες ημέρες μου δημιούργησε μία νέα συμπάθεια, τους Brooklyn Nets, αν και τυπικά δηλώνω υποστηρικτής της απέναντι πλευράς της Νέας Υόρκης. Μερικούς μήνες πριν συζητούσαμε, μέσω δύο φανταστικών πρωταγωνιστών, του Jim και του Lou, για το πολύ όμορφο μοντέλο των Nets, την κουλτούρα που φέρνουν στην μπασκετική κουβέντα, τους πρωταγωνιστές που έβγαλαν. Όλα αυτά συνεχίζουν να ισχύουν καθώς πλησιάζουμε τις ημέρες της free agency, όταν και το franchise του Brooklyn θα προσπαθήσει να εξαργυρώσει την επιτυχημένη του πορεία με την υπογραφή ενός (ή δύο) εκ των μεγαλύτερων ελεύθερων ονομάτων. Όλα ισχύουν ακόμη, εκτός από ένα. Oι Nets δείχνουν να ‘’γράφουν’’ κανονικότατα το κερασάκι της επιτυχίας τους, τον παίκτη που γύρισε την αφήγηση γύρω από το status του με την πρώτη του παρουσία σε all-star.

Ο Κlay Thompson επέστρεψε στην πεντάδα των Warriors για τον τέταρτο αγώνα και ήταν (αναμενόμενα) φανταστικός, ο ρυθμός ανέβηκε, η ένταση στις δύο άμυνες πήγε το ματς στο ‘’αίμα και άμμος’’. Και τελικά; Τελικά οι Raptors απέδειξαν ότι είναι πνευματικά πιο έτοιμοι, έχουν μεγαλύτερο βάθος και περισσότερες επιλογές, έχουν τον κορυφαίο παίκτη στο παρκέ και στο τέλος της ημέρας, με το 3-1 στα χέρια τους και το επόμενο ματς στο Toronto, μπορούν να βροντοφωνάξουν: Eίμαστε απλά καλύτεροι!

Ο τίτλος του κειμένου μπορεί να μοιάζει με φθηνό λογοπαίγνιο της αγαπημένης σειράς του HBO που τελείωσε φέτος, πιστέψτε με όμως, δεν είναι. Καλά, μπορεί και να είναι λίγο, η φράση αυτή ωστόσο χρησιμοποιείται πολύ στο ΝΒΑ για να περιγράψει εκείνα τα παιχνίδια που οι δύο ανταγωνίστριες ομάδες έχουν κάποια σερί λεπτά στα οποία κυριαρχούν στο παρκέ. Συχνό φαινόμενο στους τελικούς, μόνο που στο φετινό game 2 αυτά τα ‘’runs’’ μεταφράστηκαν οριακά σε ένα ημίχρονο για κάθε ομάδα, με λίγη απαραίτητη παλαβομάρα προς το φινάλε. Ας ρίξουμε μία πιο προσεκτική ματιά.

Πρωί Τρίτης και οι Warriors είναι στους τελικούς του ΝΒΑ για πέμπτη σερί χρονιά. Τραυματίστηκε ο Cousins, τραυματίστηκε ο KD, οι υπόλοιποι βρήκαν τον τρόπο. Επέστρεψαν στο μπάσκετ του ‘15 και του ‘16, ο Green βρέθηκε στην καλύτερη φόρμα του εδώ και μία διετία, πέρασαν αέρα από τους τελικούς περιφέρειας. Σκούπα.

Δεύτερος γύρος στα playoffs του NBA και τέσσερις σειρές με μεγάλη ένταση, κάθε μία με τους δικούς της πρωταγωνιστές και τις δικές της ιστορίες. Aνατροπές, τριαντάρες και σαραντάρες, διαιτησίες, Γιάννης και Durant, cyborgs, ένας center από την Σερβία, διασκεδαστικό μπάσκετ. Παρακάτω ακολουθεί η δική μας ματιά σε όλα αυτά, η δεύτερή μας βόλτα στην post season.

Πρωί Μεγάλης Τρίτης, πρώτο ‘’σκρολάρισμα’’ στο τουίτερ και βλέπεις κατευθείαν αυτό: ‘’Phoenix has fired coach Igor Kokoskov, league sources tell ESPN.’’ Το franchise-σύμβολο καινοτομίας στα 00’s με το 7-seconds-or-less παιχνίδι, την σταθερότητα γύρω από τον coach D’ Antoni και το δίδυμο Nash-Amar'e, με παρουσία σε αρκετούς τελικούς περιφέρειας, πάει να κλείσει μία δεκαετία πλήρους αποτυχίας, με την ταυτότητα του ‘’γρήγορου, Suns basketball’’ να έχει μείνει μόνο στα λόγια. Τι διάολο συμβαίνει στο Phoenix;

Πράξεις και κεφάλαια. Δεν είναι ούτε θεατρικό, ούτε βιβλίο, αλλά η δική μας εκδοχή της καταγραφής των σημαντικότερων γεγονότων των playoffs του ΝΒΑ ή και της καταγραφής των ... λιγότερο σημαντικών. Για παράδειγμα, τι ευχαρίστηση να βρει κανείς στην σειρά Bucks - Pistons, πέραν της δεδομένης προσοχής που δίνουμε όλοι λίγο ως πολύ στον Γιάννη Αντετοκούνμπο; Πέραν τέτοιων "αποτυχιών" όμως, η postseason του ΝΒΑ είναι γεμάτη φανταστικό μπάσκετ και συναρπαστικά παιχνίδια, στα οποία θα ρίχνουμε τακτικές ματιές, μαζί φυσικά και στους πρωταγωνιστές τους. Πάμε λοιπόν.

Κυριακή μεσημέρι στο (παραδόξως) ηλιόλουστο Manhattan και ο Jim, φίλαθλος των Knicks, επωφελείται τον καλό καιρό με έναν περίπατο στην αγαπημένη του πόλη. Φορά την φανέλα του Patrick Ewing (έχει και μία του Porzingis, πλέον καταχωνιασμένη σε κάποιο ντουλάπι) και ονειροπολεί για το μπασκετικό καλοκαίρι που έρχεται στην Νέα Υόρκη. Οι Knicks του έχουν χώρο για δυο maximum συμβόλαια και μερικοί από τους καλύτερους παίκτες της λίγκας θα είναι διαθέσιμοι.