Αμέσως μετά το τέλος του παιχνιδιού ΠΑΟ - Ρεάλ ο Λεό μου έστειλε four factor analysis, να ναι καλά το παλικάρι, είναι τίμιος. Υπήρχε μια υποψία πως ο Παναθηναϊκός κέρδισε την αντίπαλο του με τον πιο δύσκολο τρόπο, φέρνοντας δηλαδή τον ρυθμό στα μέτρα του. Η πιο πρόσφατη ήττα των Μαδριλένων είχε έρθει σε φρενήρεις ρυθμούς, όταν η Γαλατά σκόραρε ακριβώς επάνω στο μειονέκτημα της, δηλαδή τον αρχικό χρόνο στησίματος της άμυνας. Το τριφύλλι έκανε κάτι άλλο. Ευστόχησε.

Ο αποψινός αγώνας μεταξύ του ΠΑΟ και της Ρεάλ στο ΟΑΚΑ σηματοδοτεί και την επιστροφή του Τζέιμς Γκιστ στην σύνθεση του Παναθηναϊκού . Από την μέρα που εκείνος τραυματίστηκε οι πράσινοι παρουσιάστηκαν στην ευρωλίγκα στάσιμοι, και σταδιακά αλλά σταθερά πήγαν πίσω τόσο σε επιθετική, όσο και αμυντική αποτελεσματικότητα. Σύμφωνα με τα προηγμένα στατιστικά του Αντρέα Χριστοφόρου για το Badbasket, από το τέλος Δεκεμβρίου μέχρι και σήμερα, το offensive rating του Παναθηναϊκού έπεσε από τους 109 πόντους/100 κατοχές στους 108 και το defensive ανέβηκε από το 103 στο 106. Οι διαφορές υπάρχουν χωρίς να είναι μεγάλες, και περισσότερο από το να ψάχνει κανείς την "ενοχή" στην απουσία του Γκιστ, είναι μάλλον ασφαλέστερο να συμπεράνει το εξής: Τους τελευταίους μήνες, όταν παρεμπιπτόνως ο Αμερικάνος έλειπε, η ομάδα σίγουρα δεν βελτιώθηκε.

Τα χασμουρητά από αδιάφορα (είτε σε εξέλιξη, είτε αγωνιστικά) παιχνίδια διέκοψαν αυτή την εβδομάδα δύο αναπάντεχες νίκες. Η Μπασκόνια κέρδισε την Φενέρ εκτός έδρας και η Μπάμπεργκ πάτησε την διπολική Αναντολού Εφές. Σε Βαρκελώνη και Τελ Αβίβ, δύο εδρες στις οποίες άλλοτε αγωνίζονταν κυρίαρχες ομάδες, επικρατούσε θλίψη. Ακριβώς αντίθετα συναισθήματα στο Κάουνας, όπου ο Σαρας πέτυχε ένα ακόμη θαύμα, ίσως το μεγαλύτερο ως τώρα: Nα κερδίσει αντιπαλο που τον κράτησε για τρια δεκάλεπτα στους 34 πόντους. Ποιανού είναι το κατόρθωμα παίζεται....

Προσωπικά δεν έχω καμία συμπάθεια στην Μπαρτσελόνα. Ούτε και στην Ρεάλ για να μην παρεξηγηθούμε. Όμως τη φετινή χρονιά, έχω πιάσει πάρα πολλές φορές τον εαυτό μου να νοιώθει οίκτο για την αγωνιστική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το καμάρι της Καταλονίας.

Λίγο εώς πολύ αναμενόμενα τα αποτελέσματα της 24ης αγωνιστικής της ευρωλίγκα, με την Ρεάλ να κάνει την κλασική ανώδυνη ήττα εκτός προγράμματος, την οποία λίγο εώς πολύ κάνουν όλοι. Το πιο σημαντικό  είναι μάλλον η ολική καταρρυεση της Μπαρτσελόνα, η οποία έχανε στο δεκάλεπτο με 4 - 29! Οι μπλαουγκράνα αποχαιρέτησαν οριστικά την συνέχεια της ευρωλίγκα, και πλέον κοιτάνε το ισπανικό πρωτάθλημα, τον μόνο στόχο που τους έχει απομείνει. Από βαθμολογικής άποψης, η Νταρουσάφακα έμεινε στο κυνήγι των Εφές, Μπασκόνια και Αστέρα, αν και η πρώτη δεν χάνει την οκτάδα με τίποτα. Είναι αυτή την στιγμή η πέμπτη καλύτερη ομάδα, άσχετα αν στον βαθμολογικά πίνακα εκείνη εμφανίζεται να φοράει πράσινα. Ας δούμε τις κατηγορίες μας.

Δύο μεγάλες νίκες των παραδοσιακών δυνάμεων της Κωνσταντινούπολης σημάδεψαν την 23η αγωνιστική της ευρωλίγκα. Η Φενέρμπαχτσε λύγισε τον πολύ σκληρό Ολυμπιακό και διατηρήθηκε σε απόσταση ασφαλείας από τον Παναθηναϊκό, και η Εφές Αναντολού στρογγυλοκάθισε στην οκτάδα, για την οποία είναι εδώ και κάποιο καιρό φαβορί. Το πιθανότερο είναι πως η ομάδα του Περάσοβιτς θα ανέβει ακόμη παραπάνω, καθώς έχει καλό πρόγραμμα και, το κυριότερο, παίζει επιτέλους αυτό που μπορεί. Μάλλον στην πρώτη εξάδα θα καταλήξει, καθώς η Μπασκόνια δείχνει να λιώνει στην πίεση και ο Αστέρας (που είναι ακριβώς από πάνω της) χάνει την μεταξύ τους ισοβαθμία. Αν συμβεί αυτό, η τρίτη θέση της καταταξης δεν θα εγγυάται σχεδόν τίποτα. Προς σημείωση αυτό. Κατά τα λοιπά, Ζαλγκίρις και Μπαρτσελόνα παλεύουν, όμως δύσκολα θα προλάβουν το τρένο. Πάμε στις κατηγορίες της τρομερής στήλης "μακρινό ριμπάουντ".

14 επιθετικά ριμπάουντ κατέληξαν χθες βράδυ στα χέρια των παικτών της Φενέρμπαχτσε, έναντι μόλις 6 εκείνων του Ολυμπιακού. Οι Τούρκοι έκαναν επιπλέον τρία λιγότερα λάθη, τα οποία αν μπουν και αυτά στο μίξερ βγάζουν στο σύνολο 11 παραπάνω κατοχες για την ομάδα του Ομπράντοβιτς. Είναι πολύ δύσκολο να κερδίσει κάποιος εκεί υπό αυτές τις στατιστικές συνθήκες, αν και όχι απίθανο. Για να το πετύχει, θα πρέπει να σουτάρει πολύ καλύτερα από τον αντίπαλο. Ο Ολυμπιακός το κατέφερε , για αυτό και έμεινε ανταγωνιστικός μέχρι το τέλος, όταν και υπέκυψε πλέον στην τρομερή πίεση της Φενέρ , σε ένα σημείο που η απουσία του Σπανούλη φάνηκε περισσότερο από κάθε άλλη στιγμή στην σεζόν. Αν οι ερυθρόλευκοι είχαν στο παρκέ τον αρχηγό τους μόνο για τα τελευταία λεπτά, τότε θα είχαν φύγει νικητές και με το πλεονέκτημα έδρας στο τσεπάκι. Δεν τον είχαν.

Οκτώ αγωνιστικές πριν το τέλος, νομίζω ότι δεν θα περιμέναμε ότι τα πράγματα θα έδειχναν τόσο ξεκάθαρα.Για κάθε σχεδόν θέση, υπάρχουν ξεκάθαρα φαβορί και αουτσάιντερ, με το μεγαλύτερο ενδιαφέρον να βρίσκεται πια στα εισιτήρια των χαμηλών θέσεων της οκτάδας. Οι τρεις πρώτοι της κατάταξης (Ρεάλ, ΟΣΦΠ, ΤΣΣΚΑ) συνέχισαν με νίκες έχοντας βατό πρόγραμμα με Ούνιξ εκτός, Ερ. Αστέρα και Ζαλγκίρις εντός. Ο Παναθηναϊκός, που κέρδισε τη Μπάμπεργκ, αρχίζει να κοιτάει προς τα πάνω, θέλοντας να δυσκολέψει για την τέταρτη θέση την Φενέρμπαχτσε, η οποία δεν δείχνει σταθερή και έκανε μια... δυσκολοχώνευτη ήττα από την Νταρουσάφακα, που δείχνει διατεθειμένη να παλέψει μέχρις εσχάτων για μια θεση στην επόμενη φάση. Μπλέξιμο!

Το πρώτο πράγμα που θυμάται κανείς από την Ζαλγκίρις των δύο τελευταίων χρόνων είναι πως ήταν ένα αίσχος. Το μπάσκετ που έπαιζε δεν έμοιαζε σχεδόν σε τίποτα με εκείνο το σπιρτόζικο της Λιθουανικής σχολής. Μονομαχίες κάτω από το καλάθι, ξύλο, πλάτη στην πλάτη και καταστροφή. Η ομάδα - σημαία της χώρας στο περυσινό τοπ - 16 είχε την δεύτερη χειρότερη επίθεση , σκοράροντας λιγότερο από ένα πόντο ανά κατοχή. Με τέτοια αποτελεσματικότητα μόνο την Μάλαγα μπορείς να ξεπεράσεις. Επίσης η άμυνα της δεν ήταν τίποτα το σπουδαίο και οι ήττες με μεγάλη διαφορά διαδέχονταν η μία την άλλη.

Η Μπαρτσελόνα οδεύει με μαθηματική ακρίβεια προς ένα εκκωφαντικό φιάσκο τη φετινή σεζόν και κανείς εντός της ομάδας δεν βρίσκεται πλέον στο απυρόβλητο. Δηλαδή σχεδόν κανείς, για όσο στο ρόστερ υπάρχει ακόμα ο Χουάν Κάρλος Ναβάρο. Ή μήπως όχι; Λαμβάνοντας ως δεδομένο ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που μας διαβάζει και δεν γνωρίζει έναν απο τους εμβληματικότερους και αντιπαθέστερους παίκτες που σουλατσάρανε στα ευρωπαϊκά παρκέ την τελευταία 20ετία, ξεκαθαρίζουμε ότι το κείμενο αυτό δε θα αναφερθεί στα κατορθώματα του "La Bomba" στα 19 χρόνια που έχει φορέσει τη φανέλα της Μπαρτσελόνα και της εθνικής Ισπανίας, δε θα σταθεί στις κορυφαίες του στιγμές και στις διακρίσεις, ούτε στα highights σιχαμάρας που έχουμε βιώσει όλοι οι μπασκετόφιλοι. Mε λίγα λόγια, δεν πρόκειται για ένα δίκαιο κείμενο.