Η πρώτη πεντάδα

1. Η "τρέλα" του Μπόμπι Ντίξον αποδείχθηκε άλυτος γρίφος για μια ομάδα που αποτελεί την επιτομή της μπασκετικής λογικής. Ο "ευχούλης" πήρε σβάρνα τους Γερμανούς με 26 πόντους σε 29 λεπτά και 3/4 διπ, 5/9 τρ, 6 ριμπ, 1 ασ, 5λ και 26 PIR, βάζοντας σουτ από αυτά που σύμφωνα με μια πρωτότυπη φράση δικής μου έμπνευσης, "σκοτώνουν τον αντίπαλο". O απρόβλεπτος pg της Φενέρ έχει τον τρόπο να βγαίνει μπροστά όταν κολλάνε επιθετικά ή απουσιάζουν οι πριμαντόνες της ομάδας και να χαρίζει νίκες στον Ομπράντοβιτς, μετριάζοντας τον αντίκτυπο άλλης μιας απουσίας του Κώστα Σλούκα.

2. Ο Γκρέιντζερ δεν είναι από τα τοπ guards της διοργάνωσης, αλλά απέναντι στην Μακάμπι έκανε ένα τοπ παιχνίδι. Ο συνήθως αθόρυβος και όλιγον άγευστος Ουρουγουανός πραγματοποίησε την καλύτερη του εμφάνιση φέτος στη διοργάνωση ( δίκιο δεν έχω; ), αποτελώντας την αιχμή του δόρατος της επιθετικής λειτουργίας της Εφές Αναντολού. Ο Ιάσωνας πήγε στα αποδυτήρια με 22 πόντους, τους οποίους πέτυχε με 6/9 διπ, 3/5τρ, 1/2 β, αλλά και 4ρ, 4 ασ, 2κλ και 2λ. Σημαντικότατη και επιβεβλημένη η νίκη της Εφές, που κράτησε απόσταση μιας νίκης από την παραμονεύουσα Νταρουσάφακα.

3. 16-27% / 27-42% Οι ασίστ και το ποσοστό ευστοχίας στα τρίποντα της Εφές Αναντολού και της Μακάμπι. Με 11 περισσότερες ασίστ αλλά 15% υψηλότερο ποσοστό στα τρίποντα από την Εφές, οι Ισραηλινοί έφυγαν από την Πόλη ηττημένοι, χωρίς μάλιστα να υστερήσουν ούτε στον τομέα-σπεσιαλιτέ των Τούρκων, τα ριμπαουντς (40-40), αλλά ούτε και στα κλεψίματα (7-7). Τι σου κάνουν 9 παραπάνω κατοχές...

4. Ο ηγέτης της Ζαλγκίρις κάνει μια καταπληκτική σεζόν, έχοντας ταιριάξει απόλυτα με τον ρόλο που καλείται να παίξει στο "σχολείο" του Σάρας. ΜVP της αγωνιστικής και θεμέλιος λίθος άλλης μιας υπέρβασης των Λιθουανών, ο Παούλιους αγωνίστηκε 26 λεπτά, έχοντας 21 πόντους (8/8 β., 5/9 διπ., 1/2 τρ.), 7 ριμπάουντ, 3 ασίστ, 8 κερδισμένα φάουλ, και δυόμιση ντουζίνες μονάδες στο σύστημα αξιολόγησης. Κατσ' καλά δηλαδή. Σε έναν δίκαιο κόσμο, η Ζαλγκίρις θα προσπεράσει την Εφες στην κούρσα για την οκτάδα και ο Γιανκούνας θα οδηγήσει τα πιτσιρίκια του στην εμπειρία των play offs.

5. Κρις Σίνγκλτον και όχι Σίγκλετον, εάν θέλουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Οι λάτρεις της σωστής προφοράς των αμέρικαν-ίνγκλις, ας μελετήσουν την ηχητική προσέγγιση του ονόματος του Κρις από τον Χατζηγεωργίου, μετά από καλάθι του "πράσινου" σέντερ (η προφορά αλλάζει αν το σουτ είναι άστοχο, το όνομα τότε προφέρεται κοφτά και το ανεπιθύμητο "ε" επανέρχεται). Εν πάση περιπτώσει, ο ever-present ψηλός του Παναθηναϊκού έκανε άλλη μία γεμάτη εμφάνιση, επιβεβαιώνοντας για ακόμη μια φορά όσους τον θεωρούν τη σταθερότερη μονάδα του φετινού "τριφυλλιού". O άνθρωπος κάνει τα πάντα, παίζει πολύ καλή άμυνα κι ας μην είναι ο rim protector που είναι ο Γκιστ, σκοράρει από κοντά και μακρυά και ας μην έχει το θεαματικό στυλ του Τζέημς, μαζεύει και ένα σωρό ριμπάουντ και ας μην έχει το θεόρατο κορμί του Μπουρούση. Είναι γενικώς ένας passe-partout υπερπολύτιμος για τον Πασκουάλ και την ομάδα του. Όσο για την πολυσυζητημένη χωρητικότητα των "μπαταριών" του, τέσσερις στροφές πριν από τα play offs, δείχνουν πιο φορτισμένες από ποτέ. Με τη Ρεάλ είχε 21 πόντους με 4/7 και 2/4 δίποντα και τρίποντα, 7/7β, 9ριμπ, 1 ασ, 1κλ και 1λ.

Το avatar

Βασίλης Σπανούλης. Ο αρχηγός του Ολυμπιακού δεν βρίσκεται στην κατάσταση που τον έχουμε συνηθίσει και η εμφάνισή του ήταν σχεδόν καταδικαστική για την ομάδα του Πειραιά στην τελευταία περίοδο του παιχνιδιού. Σε περίπου 23' είχε 2/4 διπ, 0/2 τρ, 3/5β, 1ριμπ, 3 ασ και 6 λάθη, 3-4 εκ των οποίων σε σύντομο διάστημα στην τελική ευθεία του αγώνα όταν ο Ολυμπιακός κυνηγούσε στο σκορ και τα οποία εκμεταλλεύτηκε η Γαλατά κυρίως με τον Μίτσοφ, φεύγοντας με το διπλό από το ΣΕΦ παρά τις αρκετές χαμένες βολές στα τελευταία λεπτά, κυρίως από τον Ντέι, ο οποίος μάλιστα είχε 100% μέχρι χθες στη διοργάνωση. Στη θέση του Σπαν θα μπορούσε να βρίσκεται ο Ράις, αλλά γι' αυτόν τέτοιου τύπου απόδοση είναι ο κανόνας φέτος, όχι η εξαίρεση. Μιας και το έφερε η κουβέντα, μία παρέμβαση

Η ερυθρόλευκη σαλάτα (από τον Giorgos P.)

Nα πω και εγώ την μαλακία μου αγαπητοί φανζ. Σαφώς και το πνευματικό κομμάτι έρχεται στην πρώτη γραμμή της αναπαντεχης ήττας του Ολυμπιακού από την Γαλατά. Οι ερυθρόλευκοι ήταν μπροστά με 16 και ύστερα υπέστησαν ολοκληρωτική καθίζηση από μία εκ των χειρότερων ομάδων της διοργάνωσης. Είναι λογικό να υποθέσει κανείς ότι κάτι στράβωσε στο κεφάλι τους, κάτι το οποίο έχει ξαναστραβώσει και αλλες φορές στην σεζόν, όταν καλούνται να αντιμετωπίσουν υποδεέστερες ομάδες. Η νοοτροπία απέναντι σε αυτά τα σύνολα δεν ήταν πιθανώς η ενδεδειγμένη. Οκ, όμως επειδή δεν είναι κανένας μας στο κεφάλι των παικτών, προτιμώ να προτάξω κάτι αμιγώς μπασκετικό ενόψει και της συνέχειας. Η παρακάτω σκέψη εκπορεύεται από το ποσοστό 10%, ήτοι τα 2/20 τρίποντα των Πειαριωτών.

Ο Ολυμπιακός φέτος είναι καλύτερος από πέρυσι , δεν χωράει αμφιβολία. Αυτό οφείλεται στην άμυνα , η οποία υποστηρίζεται ακριβώς από όση επίθεση χρειάζεται, και από εκτελεστικές συνταγές που έχουν να κάνουν περισσότερο με την μικρή, αλλά αισθητή, αύξηση του ρυθμού και με κάποιες έξτρα δυνατότητες που προσφέρει το φετινό πλούσιο ρόστερ. Κατά τα λοιπά, αξίζει να σημειωθεί το εξής: Πέρυσι στο τοπ -16, όταν δεν υπήρχαν Λοτζέσκι και Γκριν, και όταν έπαιζε ο μέτριος σουτέρ Χάκετ, το ποσοστό στα τρίποντα του Ολυμπιακού ήταν 34,5%. Φέτος, με δύο έξτρα σουτέρ και τον Ουότερς, το νούμερο αυτό ανέρχεται στο 34.4%. Οι ερυθρόλευκοι, παρά την θεωρητικά πιο "απειλητική" σύνθεση, δεν έχουν βελτιωθεί καθόλου. Δεδομένης και της σημασίας αυτών των σουτ στο σύγχρονο μπάσκετ, η περίπτωση τους χρήζει παραπάνω προσοχής. Δεν θα είναι εύκολο να κερδηθούν τα κρίσιμα παιχνίδια που ακολουθούν με αυτό τον τρόπο.

Ο Σφαιρόπουλος άρχισε την χρονιά πολύ διαφορετικά, εφαρμόζοντας νέες συνταγές. Υποθέτω λόγω των διάφορων τραυματισμών , το σύνολο έχει επιστρέψει κατά πολύ στην πεπατημένη των δύο τελευταών χρόνων. Είναι αυτό ανησυχητικό; Οχι ακόμα. Δεν είναι η ώρα που ξυρίζουν τον γαμπρό, και το λογικό είναι πως τα όσα έδειξε η ομάδα εν τη απουσία του αρχηγού της έχουν αξιολογηθεί σε βάθος. Προς το παρόν, δεν χρειάζεται κάτι άλλο, ο Πέτρος ξαναπαίρνει την σκυτάλη.

Το ματς της αγωνιστικής

Το βραβείο μοιράζονται από κοινού τα παιχνίδια του ΟΑΚΑ και της Φερνάντο Μπουέσα Αρένα. Ο Παναθηναϊκός έκανε την καλύτερη του ίσως εμφάνιση στο επιθετικό κομμάτι, απέναντι στην ειδική του είδους, Ρεάλ Μαδρίτης. Κλειστό παιχνίδι, καυτή ατμόσφαιρα, ψηλό σκορ (54 πόντοι στην τελευταία περίοδο). I rest my case. Στο ματς της Βασκονίας δεν είδαμε τίποτα λιγότερο από αυτά που περιμέναμε. Απέναντι στην ΤΣΣΚΑ η Μπασκόνια αποτέλεσε για ακόμα μια φορά την πιο fun to watch ομάδα της αγωνιστικής, με τον Σέιν Λάρκιν να μην μπαίνει στην πεντάδα μας απλώς για να αναφερθεί εδώ. Διεκδικεί με αξιώσεις τον τίτλο της καλύτερης μεταγραφής για φέτος, μην πω έχει πάρει το βραβείο σπίτι του.  "Κάθε παιχνίδι στην έδρα μας είναι σαν γιορτή", έλεγε μετά το ματς ο παικταράς Τορνίκε Σενγκέλια, με το ύφος του να προδίδει του λόγου το αληθές. Πραγματική alegria! Αν υπήρχε ένας "δείκτης ευτυχίας παικτών", νομίζω ότι οι παίκτες των Βάσκων θα έπαιρναν την πρωτιά, ως αυτοί που απολαμβάνουν το παιχνίδι περισσότερο.

To τιμώμενο πρόσωπο

Κάπου κουράζει αυτή η ιστορία, καθώς η Ούνιξ πραγματικά δε βλέπεται, αλλά τι να κάνουμε που ο άτιμος έκανε δικό του άλλο ένα ρεκόρ. Ο Κιθ "δε γκάνερ" Λάνγκφορντ δανείζεται τιμητικά για ένα Σαββατοκύριακο το "Ιωάννειο" nickname του Έρικ Γκριν, καθώς είναι και επισήμως πλέον ο παίκτης με τους περισσότερους πόντους σε μια σεζόν στη διοργάνωση, φτάνοντας τους 539 με τους 27 που σκόραρε απέναντι στη Ζαλγκίρις, καταρρίπτοντας το ρεκόρ των 525 πόντων που είχε από πέρσι ο Νάντο Ντε Κολό.

Ο έκτος παίκτης

Ο Όγκνιεν Κούζμιτς έχει καταφέρει να αποτελεί φέτος σημείο αναφοράς ομάδας της πρώτης οκτάδας. Ο Σέρβος έκανε άλλο ένα πολύ καλό παιχνίδι, αυτή τη φορά απέναντι στον τύπο του οποίου πέρσι αποτελούσε τη φθηνή ρεζέρβα. Και τον κατάπιε ζωντανό όσο τον είχε απέναντί του. Πέτυχε 15 πόντους με 5/6 διπ και 5/7β, ενώ είχε και 2κλ, και 2 λάθη. Α, και 3 μπλοκ. Ασταμάτητο limit up για τον Όγκνιεν, ο οποίος δείχνει φέτος τι πραγματικά μπορεί (και τι δε μπορεί) να κάνει.