Η πρώτη πεντάδα

1. Στην πιο εντυπωσιακή επιθετική παράσταση της σεζόν, η Ρεάλ σημείωσε 63 πόντους στο πρώτο ημίχρονο απέναντι στον ψόφιο - αυτή την φορά - Ερυθρό Αστέρα. Ίσως οι Σέρβοι δεν ήθελαν να πολυδιεκδικήσουν ένα παιχνίδι που ήταν έτσι κι αλλιώς στα λεγόμενα "χαμένα". Και πάλι όμως, στο α' δεκάλεπτο είχαν δεχθεί 38 πόντους.Οι Μαδριλενοι κατέβασαν στροφές στην συνέχεια, και τεσι τελείωσαν μόλις με 80% (!) στα δίποντα. Πλάκα κάνουμε; Η πιο επικίνδυνη ομάδα αυτή την στιγμλη στο τουρνουα. Σε παιχνίδι μιας ανάσας, θα διαλέγαμε ίσως την ΤΣΣΚΑ, προσωπικό γούστο.

2. Mέχρι ένα σημείο στο Κάουνας, τα τούβλα έπεφταν βροχή. Η Ζαλγκίρις είχε βάλει σε 30 λεπτά 34 πόντους. Θα υπέθετε κανείς πως αντίπαλος της θα την είχε διαλύσει, δεν είναι πράγματα αυτά. Κι όμως, ο Παναθηναϊκός κατάφερε να χάσει, και έτσι η στατιστική του Λέο Βέστερμαν ξεχώρισε σαν την μύγα μεσα στο γάλα. Εχετε δει ποτέ μύγα μέσα στο γάλα; Ε, είναι ίδια η στατιστική του Βέστερμαν. 14 πόντοι, 6/10 σουτ, 6 ριμπάουντ, 6 ασίστ. Ο Γάλλος έκανε κάτι που δεν έκανε κανένας γκαρντ των πράσινων, πλην Παππά. Επιτιθόταν άφοβα και σούταρε. Ο Μάικ Τζέιμς επιχείρησε όλα κι όλα τρία σουτ.

3. Το ποσοστό 16,7% αντιστοιχεί στην τρίποντη ευστοχία (ή καλύτερα αστοχία) του ΠΑΟ . Οι πράσινοι πήραν αυτή την φορά πολύ λιγότερες προσπάθειες (μόλις 18), αλλά τα αποτελέσματα ήταν ακόμη χειρότερα. Ίσως χρειάζεται να το επαναλάβουμε. Το παιχνίδι τους δεν θα γίνει αποτελεσματικότερο αν μειώσουν τα τρίποντα, αλλά αν βρουν τον τρόπο να βγάζουν ΄καλά σουτ. Δεν τον έχουν βρει και υπάρχει λόγος για αυτό. Θα τον αναλύσουμε αναλυτικά μεσοβδόμαδα. Ευτυχώς, το επιχείρημα ότι για όλα έφταιγε ο Τζεντίλε κλειδώθηκε μάνι μάνι στο ντουλάπι. Η επιστροφή του Γκιστ θα δώσει σίγουρα λύσεις, ομως δεν πρέπει να περιμένουμε θαύματα.

4. Δίπλα στο όνομα του Τόρνικε Σενγκέλια δεν θα βρει κανείς εντυπωσιακά στατιστικά. Είναι όμως ο παίκτης που κάνει την διαφορά στην φετινή Μπασκόνια, έτσι όπως είναι δομημένη. Της προσδίδει έξτρα σκληράδα που έχει τόσο ανάγκη, μαζί με προσωπική φάση κοντά στο καλάθι, κάτι που προσφέρει στην ομάδα μόνο εκείνος. Ηδη από την προηγούμενη εβδομάδα και το πρηγούμενο "ριμπάουντ" είχαμε τονίσει πως με εκείνον η βελτίωση έρχεται, και να που πλέον οι Βάσκοι είναι το απόλυτο φαβορί για την πέμπτη θέση της κανονικής περιόδου. Αν δείτε προσεκτικότερα το πρόγραμμα, τότε θα παρατηρήσετε πως με ανάλογη αποδοση θα είναι δύσκολο να μην τα καταφέρουν. Η δε Φενέρ είναι τυχερή, καθώς βρίσκεται δυο νίκες μακριά, πράγμα που την εξασφαλίζει. Αλλιώς η Μπασκόνια, που έχει την μεταξύ τους ισοβαθμία, θα μπορούσε να πάει ακόμη πιο πάνω.

5. O Λέον Ραντόσεβιτς ήταν κάποτε ένα απο τα πιο προβεβλημένα ταλέντα του Κροατικού μπάσκετ, όμως έπεσε πάω στην κακή συγκυρία της αλλαγής του ρόλου των ψηλών. Σιγά σιγά, και με την βοήθεια του Αντρέα Τρινκιέρι, προσαρμόστηκε. Είναι ακόμη 26 χρονών, έχει βελτιώσει πολύ την κίνηση στα πόδια του, έχει όγκο, και σίγουρα δεν ξέχασε το μπάσκετ. Στην επίθεση μπορεί ακόμη να σκοράρει πολύ, όπως απέδειξε και μέσα στο Αμπντί Ιπεκτσί. 16 πόντοι σε μόλις 15 λεπτά συμμετοχής, 8/9 σουτ και καθοριστική συμμετοχή στο ξεπέταγμα της Μπάμπεργκ για την πιο αναπάντεχη νίκη της ΄βραδιάς. Αναπάντεχη; Με πρίπου 70% (!) στα τρίποντα δεν χάνει κανείς. Οι Γερμανοί έπαιξαν σχεδόν τέλεια στο μισό γήπεδο.

Ολυμπιακός - Νταρσουσάφακα (από τον Βαγγέλη Στελλάκη)

Κάθε παιχνίδι στη φετινή Ευρωλίγκα σου μαθαίνει και κάτι καινούργιο, αλλά η ψυχρή αλήθεια είναι πως το βράδυ της Παρασκευής στο Ειρήνης και Φιλίας δε γίναμε σοφότεροι. Ο Μπλατ επιχείρησε να εγκλωβίσει τον Ολυμπιακό στην τέταρτη περίοδο, στην ύστατη προσπάθεια του ώστε να επιστρέψει η ομάδα του στο ματς, χρησιμοποιώντας χαμηλό σχήμα χωρίς σέντερ (ο Σφαιρόπουλος έξυπνα τον... ακολούθησε, τοποθετώντας στη θέση "5" τον Πρίντεζη). Εν μέρει τα κατάφερε, πλησίασε αρκετά στο σκορ, όμως για άλλη μια φορά οι ερυθρόλευκοι επιβεβαίωσαν την σκληράδα που τους διακατέχει στο πνευματικό επίπεδο κι ότι δεν είναι εύκολο να τους φέρεις στα μέτρα σου, και παρά το γεγονός πως επιθετικά ήταν στατικοί, χωρίς τον Σπανούλη στο παρκέ ουσιαστικά δεν υπήρξε καθόλου δημιουργία και οι επιλογές των σουτ ήταν πράγματι κακές, τα κατάφεραν και πήραν αυτό που ζητούσαν, δηλαδή άλλη μια νίκη στο σακούλι που "βαραίνει" βδομάδα με τη βδομάδα και χωρά πλέον 18 νίκες.

Στο μεγαλύτερο κομμάτι του ματς, η Νταρουσάφακα είχε αργή κυκλοφορία μπάλας κι αυτό την καθιστούσε προβλέψιμη κι εύκολα αντιμετωπίσιμη, πόσο δε μάλλον από μια σε γενικές γραμμές καλή άμυνα, όπως είναι αυτή του Ολυμπιακού σταθερά στη σεζόν. Οι Τούρκοι, αφού δεν τους έμπαιναν τα μακρινά σουτ, συν το γεγονός πως οι παίκτες του Σφαιρόπουλου τους έκοψαν με το καλημέρα τις συνεργασίες στο πικ εν ρολ, προτίμησαν το τρίτο τρόπο, στον οποίο βασίζεται το επιθετικό τους πλάνο, την απομόνωση. Ωστόσο, ήταν για αρκετά λεπτά αναποτελεσματικοί, σπαταλώντας κατοχές, και σε συνδυασμό με το ότι ο Σπανούλης εκμεταλλευόταν οποιονδήποτε από τους συμπαίκτες του μέσα στην ρακέτα (Μπιρτς, Μιλουτίνοφ και Γιανγκ τελείωσαν το παιχνίδι με 9/9 δίποντα), η κατάσταση απλοποιήθηκε αισθητά, επιτρέποντας στον Ολυμπιακό να "χτίσει" διαφορά που, για να τα λέμε όλα, θα ήταν απίθανο να απωλέσει με βάση και την εμπειρία τους ως σύνολο. Στη σούμα της αναμέτρησης, πολύ σημαντική συνεισφορά παρείχε το δίδυμο Γκριν/Λοτζέσκι που έδινε σταθερά παλμό στην επίθεση, περισσότερο σκοράροντας από μέσα παρά από την περίμετρο, όπως συνηθίζει.

Ο Σπανούλης επέστρεψε στην δράση κι όταν ρόλαρε (του πήρε μερικά λεπτά να βρει τα πατήματα του), ο Ολυμπιακός λειτούργησε υποδειγματικά, διαβάζοντας σαν ορθάνοιχτο βιβλίο την τουρκική άμυνα. Χάιλαιτ της βραδιάς δεν είναι κάποια από τις οκτώ ασίστ του, αλλά οι "βουτιές" στο τέλος για να σώσει κρίσιμες μπάλες, οι οποίες είναι ενέργειες που περισσότερο παραπέμπουν σε νεαρό, διψασμένο παίκτη που έχει να αποδείξει πράγματα στον προπονητή του και τον κόσμο της ομάδας, κι όχι σε φτασμένο σταρ ευγνωσμένης αξίας που έχει κερδίσει τα πάντα στην καριέρα του. Με άλλα λόγια, η αυταπάρνηση του αρχηγού είναι καθρέφτης του φετινού, σταθερού Ολυμπιακού. Όταν πιέστηκε από την επικινδύνη Ντάρου, έδειξε τον απαιτούμενο χαρακτήρα. Ώριμη εμφάνιση κι από τον "low profile" Ουότερς, που εξακολουθεί να δίνει ορισμένα καλά πραγματάκια, κάμπτοντας βήμα-βήμα ολοκληρωτικά τις αμφιβολίες των πρώτων εβδομάδων αναφορικά με το κατά πόσο μπορεί να αντεπεξέλθει.

Το ματς της αγωνιστικής

Το φόβητρο του Εκπε Ούντο έλειπε, και έτσι ο Σέιν Λάρκιν οργίασε πίσω από τα σκριν , βρίσκοντας διαδρόμους ή σκοράροντας από απόσταση. Στις πλάτες εκείνου στηρίχθηκε η νίκη της Μπασκόνια μέσα στην Πόλη, άσχετα αν ο Σενγκέλια αποτελεί γενικά τον Χ Factor. Η Φενέρμπαχτσε επιχείρησε να κάνει κάτι που τις έχει γίνει συνήθεια, να γυρίσει δηλαδή ένα παιχνίδι που για το μεγαλύτερο μέρος το έλεγχε ο αντίπαλος. Το έχει κάνει τουλάχιστον άλλες τρεις φορές φέτος, με τον Ολυμπιακό να είναι ένα από τα θύματα. Ο Ζοτς τους βάζει γκάζια, αλλάζουν σε όλα τα σκριν και πεφτουν με μανία πάνω στην μπάλα, έχοντας παρέα και το ενθουσιώδες κοινό. Την φορά αυτή η ανατροπή σκόνταψε τόσο στον Λάρκιν, όσο και σε ένα κοντό σχήμα που εμφανίστηκε στο τελευταίο δίλεπτο. Το παιχνίδι ήταν συναρπαστικό, με γερές μονομαχίες και έναν Μπογκντάνοβιτς χάρμα. Ο Μπόμπι Ντίξον, ελλείψει Σλούκα, υποτίθεται ότι θα προσέφερε κάτι παραπάνω από μία μόνο ασίστ και 1/6 σουτ. Δεν παίρνει όμως τον τίτλο του "άβαταρ", αυτός πάει από κοινού σε δύο συμπαίκτες.

Τα άβαταρ

Τζέισον Γκρέιντζερ και Τόμας Ερτέλ έκαναν πιθανώς την χειρότερη συνδυασμένη εμφάνιση δίδυμου γκαρντ στην σεζόν, και συνέβαλαν περισσότερο από όλους στην παρανοϊκή εικόνα της Εφές. Επιχείρησαν μαζί 21 σουτ και έβαλαν μόλις τα 4 (τέσσερα). Μονοπώλησαν τις επιθέσεις χωρίς όφελος και οι 8 ασίστ που μέτρησαν δεν είναι ικανές να αποζημιώσουν για τα 17 ολόκληρα χαμένα σουτ. Ο Ερτέλ αναδείχθηκε πρόσφατα παίκτης του μήνα, αλλά ο Περάσοβιτς δεν παύει να διαθέτει μία σχετικά αναξιόπιστη περιφερειακή γραμμή, η οποία υπονομεύει συχνά την λειτουργία του συνόλου. Η Εφές έδειχνε φαβορί ακόμη και για την πέμπτη θέση, πλέον είναι επίσημο πως με εκείνην δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για τίποτα.