Όχι ότι ενδιαφέρει, αλλά η δραστηριότητα που μου τρώει περισσότερο χρόνο, πέρα από τη δουλειά, είναι η .. σκηνοθεσία. Ακόμη και που το διαβάζω, έχει την πλάκα του, υπό την έννοια πως η δημιουργία του "No Heroes", του ντοκιμαντέρ για το μπάσκετ με αμαξίδιο, έγινε τυχαία, επειδή αρνήθηκαν να αναλάβουν το εγχείρημα δύο άλλοι σκηνοθέτες, στους οποίους το είχα προτείνει. Τι να κάνω λοιπόν, ξεκίνησα σεμινάρια με τον φίλο μου τον Petros Syd και ό,τι πληροφορία έπαιρνα την Παρασκευή, προσπαθούσα να την περάσω στο γύρισμα της Δευτέρας.

Aπό τις 13 εώς και τις 18 Ιουλίου, στο ΣΕΦ, διεξάγεται το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα Β’ κατηγορίας ανδρών μπάσκετ με αμαξίδιο. Το συναρπαστικό άθλημα, το οποίο διάγει πορεία αργής, αλλά σταθερής ανόδου στη χώρα μας, θα έρθει για πρώτη φορά τόσο κοντά στους φιλάθλους. Η αχανής σάλα του ΣΕΦ, σε συνδυασμό με την επιστροφή του κοινού στα γήπεδα, προσφέρουν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για γνωριμία με το σπορ, καθώς τα υγειονομικά πρωτόκολλα θα τηρηθούν στο έπακρο. Δεν είναι δα πως θα γεμίσει το γήπεδο, το αντίθετο. Άρα, γιατί να μην επιλέξουμε μία νέα εμπειρία θέασης, που εφόσον κατανοηθεί πολύπλευρα, μπορεί να προσφέρει τρομερές αθλητικές συγκινήσεις;

Ένα από τα πρώτα πρωταθλήματα που διακόπηκαν όταν εντοπίστηκαν κρούσματα κορονοϊού τον Μάρτιο, ήταν το πρωτάθλημα μπάσκετ με αμαξίδιο. Είχαν παιχτεί μόλις τρεις αγωνιστικές για τις δύο εθνικές κατηγορίες, προτού η ομοσπονδία (ΟΣΕΚΑ) ανακοινώσει τη διακοπή, η οποία αργότερα πολύ φυσιολογικά εξελίχθηκε σε ακύρωση. Τα λεφτά βλέπετε δεν είναι πολλά, όπως αλλού, ώστε να χρειάζεται οι υπεύθυνοι να μηχανορραφούν κάθε απιθανότητα, προκειμένου οι αθλητές και οι αθλήτριες να επιστρέψουν σώνει και καλά στα παρκέ, αποκλειστικά και μόνο ως διασκεδαστές ή ως νούμερα του τσίρκου.

Το μπάσκετ με αμαξίδιο στην Ελλάδα δεν είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο, πρόκειται παρόλα αυτά για ένα συναρπαστικό άθλημα, γεμάτο ταχυδύναμη. Στα πλαίσια των θεμάτων που κατά καιρούς έχουμε δημοσιεύσει σχετικά στον ιστότοπο, φιλοξενήσαμε στο Fragi Pen Studio για τα φετινά Xmas Specials μία αθλήτρια και δύο αθλητές του Παναθηναϊκού Α.Ο. ΑμεΑ.

Πριν λίγες μέρες, ο Παναγιώτης Τριανταφύλλου πήρε την πρώτη θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο ξιφασκίας με αμαξίδιο.

Πέραν της διάκρισης αυτής, ο Τριανταφύλλου είναι και ένας από τους πιο έμπειρους αθλητές μπάσκετ με αμαξίδιο στη χώρα, με συμμετοχές στην εθνική ομάδα.

Η Μαρία σηκώθηκε με πονοκέφαλο, διότι ένα καλό ξενύχτι πάντα προκαλεί πονοκέφαλο, ειδικά αν το πρωί απαιτείται ξυπνητήρι. Το δωμάτιο είχε τα χάλια του, διάφορα ρούχα ήταν πεταμένα δεξιά και αριστερά και ο υπολογιστής είχε ξεχαστεί ανοιχτός, με το ΥouTube σε λούπα στη σίγαση. Τίποτα το ιδιαίτερο, ακόμη και το φως έμπαινε συνηθισμένο για την εποχή. Έκανε στην άκρη νωχελικά το βαρύ πάπλωμα, έστειλε μια αγουροξυπνημένη σέλφι με το μάγουλο ζουληγμένο στο μαξιλάρι, για να ενημερώσει το δωμάτιο από κάτω πως ξύπνησε και φόρεσε κατ'ευθείαν τα ρούχα της προπόνησης, καθώς η ώρα είχε πάει περίπου 11.

Θα ήθελα σήμερα να σας μιλήσω για τον Ιμπραϊμ, που ελπίζω να γίνει φίλος μου, αν το θέλει κι ο ίδιος, θα δούμε. Προς το παρόν, μου έδωσε την άδεια να γράψω την ιστορία του.

Ο Ιμπραϊμ Αλ Χουσεΐν είναι από τη Συρία. Ζει στην Ελλάδα από το 2014 και αγωνίζεται στην ομάδα μπάσκετ με αμαξίδιο του Αμαρουσίου (ΑΣΚΑ Μαρούσι). Η θέση του είναι φόργουορντ ή αν μιλήσουμε με σύγχρονους όρους, wing, πλάγιος. Όταν η ομάδα πάρει το ριμπάουντ, έχει ως αγωνιστικό καθήκον να φύγει στον αιφνιδιασμό, συνήθως από το πλάι. Πρέπει να "ξεγλιστρήσει" ανάμεσα στους αντιπάλους και να φτάσει στο λέι απ, πριν οργανωθεί η άμυνα.

Όπως ίσως γνωρίζετε οι τακτικές και τακτικοί αναγνώστριες και αναγνώστες του Basketball Guru, εδώ και περίπου ένα χρόνο ο ιστότοπος έχει περιοδική επαφή με την ομάδα μπάσκετ με αμαξίδιο του Αμαρουσίου, με τον σκοπό της δημιουργίας μίας σειράς θεμάτων, τόσο γύρω από το άθλημα, όσο και γύρω από την κινητική (και μόνο) αναπηρία. Στο πλαίσιο της συνεργασίας μας με τους αθλητές, τις αθλήτριες και τον προπονητή Βάιο Γιώρα, έχουμε δημοσιεύσει εώς τώρα τέσσερα θεματα, τα οποία καταπιάνονται με την αγωνιστική και τεχνολογική έκφανση του σπορ, που παραμένει στην Ελλάδα μη δημοφιλές, παρά τις προσπάθειες ομάδων, ομοσπονδίας και αθλητών/αθλητριών. Πιθανότατα η αποκλειστική σύνδεση του με την αναπηρία να είναι ανασταλτική ως προς την προσέλκυση φίλαθλου κοινού, καθώς το αθλητικό κομμάτι υποχωρεί στο παρασκήνιο, χάρην της ανάδειξης της υπερβατικότητας αυτού που ονόμαζουμε "δύναμη του ανθρώπου".

Ξεκίνησε ήδη από χθες - σήμερα ολοκληρώνεται η πρώτη αγωνιστική - το πανελλήνιο πρωτάθλημα μπάσκετ με αμαξίδιο και για τις δύο εθνικές κατηγορίες, Α1 και Α2. Οι αγώνες της κανονικής περιόδου θα ολοκληρωθούν το Σαββατοκύριακο 18/19 Μαΐου, όταν και θα προκύψουν οι τέσσερις πρώτες ομάδες που θα λάβουν μέρος στο Final Four της Α1, όπως και εκείνες που θα αγωνιστούν στο μπαράζ ανόδου από την Α2 στη μεγάλη κατηγορία. Η τελικές αυτές φάσεις έχουν οριστεί για τις 15 και 16 Ιουνίου.

Όπως όμορφα εξήγησε ο καθηγητής Βασίλης Γαλής στο τέταρτο κυρίως μέρος του αφιερώματος Cyborg (σκελετός εδώ), το ανθρώπινο σώμα δεν ήταν ποτέ «καθαρό» από τεχνολογικές επιρροές, ούτε αγνό και ανεξάρτητο από τεχνολογικά βοηθήματα. Η διαπίστωση αυτή είναι που ανοίγει και τις ρηξικέλευθες προοπτικές του κυβοργικού υβριδίου στο εμβληματικό Cyborg Manifesto της Donna Haraway (1985), καθώς μας προτρέπει να θολώσουμε τα όρια των συμβατικών διαχωρισμών, όπως φυσικό/τεχνητό, άνθρωπος/ζώο, άνδρας/γυναίκα.

«Δεν πέθανε μόνο ο θεός, το ίδιο ισχύει και για τη θεά».