Το μπάσκετ θριάμβευσε αληθινά σε άλλες αρένες. Το ισπανικό Copa Del Rey προσέφερε στιγμές απόλαυσης για κάθε φίλαθλο που δεν ψαρώνει με οπαδικές αντεγκλήσεις και με στημένα πανηγύρια. Οκτώ ομάδες αγωνίστηκαν στα ίσα, προσέφεραν ματσάρες, με επιστέγασμα έναν τελικό συναρπαστικό από την αρχή μέχρι το τέλος. Το δε τουρκικό κύπελλο , κατέληξε στα χέρια ενός μη φαβορί, το οποίο με το επιθετικό και ρηξικέλευθο σχέδιο του, έριξε την πολυδιαφημισμένη Εφές στα σκοινιά. Οι δύο αυτές διοργανώσεις έκλεψαν την παράσταση , αναδεικνύοντας παράλληλα και δύο πρωταγωνιστές από το μέλλον, τον Μπόγιαν Ντούμπλιεβιτς και τον Τζόρνταν Θίοντορ.

Μπόγιαν Ντούμπλιεβιτς (αρχική φωτό).

O Mαυροβούνιος φόργουρντ/σέντερ δεν είναι φυσικά άγνωστος. Αγωνίζεται στην Βαλένθια εδώ και πέντε χρόνια και αποτελεί σταθερά τον καλύτερο παίκτη της. Σε αυτό το διάστημα έχει βελτιώσει τα πόδια του, τόσο όσο χρειάζεται να προσφέρει παραπάνω πράγματα από όσα προσέφερε αρχικά στην άμυνα. Είναι μία κοινή δοξασία πως οι ψηλοί παλαιάς κοπής δεν έχουν θέση στο σύγχρονο μπάσκετ, και πως οι σέντερ θα πρέπει να μαρκάρουν κοντούς και να προστατεύουν συνεχώς τη στεφάνη. Ο Ντούμπλειβιτς αποδεικνύει πως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Όσοι εξάλλου έτυχε να διαβάσατε το εξαιρετικό κείμενο του Leon T. περί της εξέλιξης της θέσης 5, πιθανώς θα αντιληφθήκατε πως αυτή αφορά εξίσου και την επίθεση. Οι ψηλοί του σήμερα μπορούν να πάνε πολύ μακριά με παιχνίδι "παλαιού τύπου", εφ'οσον σε αυτό έχουν προσθέσει το σουτ από μέση και μακρινή απόσταση. Ο Ντούμπλιεβιτς έχει κάνει ακριβώς αυτό, το οποίο εφ'οσον συνδυάζεται με στοιχειώδη αμυντική συνέπεια, μπορεί από εδώ και στο εξής να του δώσει θέση στα καλύτερα ευρωπαϊκά ρόστερ, ου μην και κάμποσα λεπτά στο ΝΒΑ (αν και δύσκολα στην Μινεσότα, που έχει τα δικαιώματα του).

Ως stretch five ο Μαυροβούνιος θριαμβεύει στην ACB και στο Eurocup τα χρόνια που αγωνίζεται με την φανέλα της Βαλένθια, συνδυάζοντας εκτέλεση από όλα τα σημεία του γηπέδου, μαζί με θαυμάσιες κινήσεις σε post-up και σε τελειώματα σε πικ εν ρολ. Επιθετικά είναι πληρέστατος, και η πληρότητα του φάνηκε σε όλα της το μεγαλείο στο Copa Del Rey που μόλις ολοκληρώθηκε. Στα τρία παιχνίδι που εδωσε για τον θεσμό, ο Ντούμπλιεβιτς είχε μ.ο. 21 πόντους, 6,3 ριμπάουντ και περίπου 56% στα (πολλά) σουτ. Στον δε τελικό, πέτυχε 28 πόντους (11/16) και κόντεψε να κερδίζει μόνος του την Ρεάλ, εκθέτοντας ανεπανάληπτα όλες τι αδυναμίες του Αγιόν στην άμυνα. Ήταν απολαυστικό να τον βλέπει κανείς, και ας μην περνούσαν απαρατήρητα τα καλάθια που έτρωγε πίσω.

Το σχέδιο άλλωστε του κόουτς Μαρτίνεθ δίνει περισσότερη έμφαση στην σωστή επιθετική λειτουργία, γεγονός που αξίζει από μόνο του εκτενέστερης αναφοράς. Δεν είναι λίγες οι ομάδες της λεγόμενης "δευτερης ταχύτητας", οι οποίες παραδειγματιζόμενες από κάποιες εξαιρετικές περιπτώσεις undersized αθλητικών ψηλών της ευρωλίγκα, προσπαθούν επίμονα να εντάξουν αντίστοιχους παίκτες στο δυναμικό τους. Το αποτέλεσμα είναι να παίνρουν ξυλοκόπους (βλ. Αρης, ΑΕΚ). Στην Βαλένθια ο κόουτς έχει επιλέξει έναν άλλο δρόμο, με καλούς τεχνικά ψηλούς (Ντύμπλιεβιτς, Τόμας, Οριόλα, Σίκμα) και με κοντούς που μοιράζονται τις αρμοδιότητες στα πικ εν ρολ περίπου ισόποσα. Αποτέλεσμα είναι μία επίθεση με πολλούς χειριστές και σκρίνερς, που ακουμπάει σωστά την μπάλα στην ρακέτα, εκεί όπου δεσπόζει η παρουσία του 25χρονου βασικού σέντερ της. Πέραν εκείνου, κανένας από τους υπόλοιπους δεν χαρακτηρίζεται εύκολα one way player, με όλους να δίνουν το κατιτίς τους σε επίθεση και άμυνα. Χάρην του περιορισμού το χώρου θα σταματήσουμε εδώ, αλλά ψάξτε την λίγο την φιναλίστ του Κόπα. Γύρω από έναν κλασικό post center με επιπλέον χάρισμα του σουτ, έχει χτίσει κάτι θαυμάσιο.

Τζόρνταν Θίοντορ

Αν στην Βαλένθια το συμμετοχικό/πολυπρόσωπο παιχνίδι είναι η βασική αρχή, στην θριαμβεύτρια του τουρκικού κυπέλλου, Μπάνβιτ, δεν συμβαίνει το ίδιο. Ο Σλοβένος προπονητής Σάσο Φιλιπόφσκι έχει χτίσει μία πολύ λειτουργική επίθεση (δεύτερη πιο παραγωγική στην Τουρκία πίσω από την Εφές) , πηγαίνοντας σε μία "χαρντενικής" λογικής χρησιμοποίηση του βασικού του γκαρντ, Τζόρνταν Θίοντορ. Ο Θίοντορ είναι 27 χρονών, χωρίς κάποια τρομερά αξιοσημείωτα επιτεύγματα στο βιογραφικό του, πέραν κάποιων καλών σεζόν σε μικρότερα πρωταθλήματα, όπως αυτό της Γερμανίας. Το βασικό του πρόβλημα ήταν πάντα η σχετική αστάθεια στο μακρινό σουτ, κάτι που πλέον προβληματίζει οποιοδήποτε σύνολο εντάσσει ανάλογους παίκτες. Όχι όμως την Μπανβιτ.

Στην κυπελλούχο Τουρκίας ο Θίοντορ απολαμβάνει ελευθεριών που θα ζήλευαν και οι πιο γνωστοί σταρ της ευρωλίγκα. Στήνει τις περισσότερες επιθέσεις, βγάζει αιφνιδιασμούς και πηγαίνει άφοβα στο ριμπάουντ, όταν συνήθως στους κοντούς δίνεται η οδηγία να κρατάνε Θερμοπύλες. Ο Φιλιπόφσκι ανοίγει το γήπεδο άφοβα σε πλάτος για να του δημιουργεί χώρους, έτσι ώστε να εμεκταλλεύεται τον τρομερό χειρισμό του και την ασυγκράτητη ορμή του στο drive. Το όλο σχέδιο λειτουργεί στην εντέλεια, καθότι οι σουτέρ είναι (όχι σπουδαίοι, αλλά) αξιοπρεπείς, και επιπλέον ο Θίοντορ έχει επιδείξει κρυμμένες ικανότητες στην πάσα,  βγάζοντας κατά μέσο όρο 7,5 ασίστ, τόσο στο Champions League , όσο και στο τουρκικό πρωτάθλημα. Στο δεύτερο δε, σκοράρει και 20 πόντους ανά αγώνα, κάτι που αν συνδυαστεί με τις τελικές πάσες, τον καθιστά υπεύθυνο για τα περισσότερα καλά που συμβαίνουν στην επίθεση, η οποία είναι γεμάτη από spread και high pick n'roll plays.

Κύριοι αρωγοί του γκαρντ των Τούρκων είναι δύο: Πρώτα, ο Λιθουανός stretch forward Γκεντιμίνας Ορέλικ, ύψους 2,01, ο οποίος υποδεχεται πάσες στις γωνίες ή στο πλάι και πυροβολεί με ποσοστά κοντά στο 45% πίσω από τα 6,75. Και ύστερα, ο αναγεννημένος brick shooter Κάσπερ Βίντμαρ, ένας (τρόπον τινά) Κλιντ Κάπελα των φτωχών. Δουλειά του είναι σκρινάρει όσο καλύτερα γίνεται, και να μαζεύει όσες πάσες περάσει ο συμπαίκτης του στη ρακέτα. Το καλό με τον Βίντμαρ είναι ότι είναι γρήγορος στις κάθετες κινήσεις, και οτι όταν τα παιχνίδια τελειώνουν υπάρχει από πίσω του ο Ντέμιαν Κούλιγκ για να σουτάρει βολές. Σε κάθε περίπτωση, και από όπου και να το πιάσει κανείς, όλοι δουλεύουν για τον Θίοντορ, και εκείνος με την σειρά του δουλεύει για αυτούς, ώστε να τους κάνει καλύτερους. Απέναντι στην Εφές, είχε 19 πόντους, 4 ασίστ και 9 (!) ριμπάουντ, νούμερο αξιοσημείωτο για το ύψος του (1,85). Εξίσου αξιοσημείωτοι είναι διαχρονικά οι μέσοι όροι του στην κατηγορία. Φετος μαζεύει 3,59, ανα είναι δυνατόν.

Το βασικό ερώτημα με τον Θίοντορ είναι φυσικά το αν θα μπορέσει στο μέλλον να ενταχθεί σε πιο απαιτητικά ρόστερ ως γρανάζι τους. Δεν μοιάζει εύκολο. Από την άλλη όμως, το ενδεχόμενο να αγωνιστεί κάποια χρονιά στην ευρωλίγκα ως το πρώτο βιολί της Μπανβιτ , δείχνει σίγουρα ελκυστικό. Παρακάτω ακολουθούν τα highlights του από τον τελικό, έτσι για να κλείσουμε με μπασκετάκι.

Nα κλείσουμε είπα; Γράψτε λάθος. Είχα σκοπό να σας γράψω δυο λόγια για την οινογευσιγνωσία στο Ελατοχώρι Πιερίας, το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, έτσι για να γίνουμε όλοι καλύτεροι άνθρωποι. Είναι υπέροχα εκεί πάνω. Τελικά, το ρεπορτάζ αναβάλλεται και κλείνουμε με τον μαλάκα της ημέρας.

https://twitter.com/St_Theodorakis/status/833682155259691009