Μπορεί στον Παναθηναϊκό ο Τζόρτζεβιτς να απέτυχε και να αποχώρησε ενάμιση μήνα προτού ολοκληρωθεί η περσινή χρονιά ως ένας ακόμη προπονητής που δεν μπόρεσε να στεριώσει στο κλαμπ στην πολυσυζητημένη "μετά-Ομπράντοβιτς" εποχή, όμως η εμπειρία του στην Ελλάδα ενδεχομένως να τον βοήθησε, κάνοντας τον σοφότερο αναφορικά με το που βαδίζει ως head coach. Ο - εδώ και μια τετραετία - καθοδηγητής της Εθνικής Σερβίας είναι τόσο ηλικιακά (49 ετών), όσο και βάσει των παραστάσεων του μια φρέσκια φιγούρα όσον αφορά το συλλογικό επίπεδο της Ευρώπης και λογικό είναι ως ένα σημείο να "ψάχνεται" και να επιδιώκει να δοκιμάζει καταστάσεις.
Η Μπάγερν φαίνεται εκ πρώτης όψεως να του ταιριάζει σε τουλάχιστον ικανοποιητικό βαθμό ως οργανισμός. Στο Μόναχο διαθέτει αρκετά χρήσιμα εργαλεία με τα οποία μπορεί να παίξει ένα στυλ μπάσκετ αλληλένδετο με τη φιλοσοφία του. Χωρίς να έχει να διαχειριστεί λαμπερούς παίκτες με βαριά βιογραφικά, παρουσιάζει ένα δεμένο σύνολο, μια "κανονική" ομάδα. Υπάρχει διαφορετική αντίληψη για το άθλημα, καμία σχέση με την ελληνική νοοτροπία, η οποία του επιτρέπει να δουλεύει διαρκώς και - το κυριότερο - τον στηρίζει με σαφώς μεγαλύτερη υπομονή. Κάπου εδώ να διαχωρίσουμε το αυτονόητο, δηλαδή πως το μέγεθος που ονομάζεται Παναθηναϊκός είναι δυσκολότερα διαχειρίσιμο από μια μικρομεσαία ευρωπαϊκή ομάδα. Απαιτεί καλό και "μαθημένο" κουμανταδόρο. Στην Μπάγερν τα πράγματα είναι σε γενικές γραμμές λίγο πιο... χαλαρά, η πίεση δεν είναι η ίδια, οι συνθήκες είναι πιο ευνοϊκές για τον ίδιο.
6-0 και Μάλαγα
Ο Σάλε και οι παίκτες του αντιμετώπισαν με σοβαρότητα άξια θαυμασμού το Top16 στο EuroCup, πανηγυρίζοντας εν τέλει μια σπουδαία πρόκριση στα προημιτελικά - εκεί όπου θα διασταυρωθούν με την Ουνικάχα Μάλαγα, διατηρώντας το πλεονέκτημα έδρας - δίχως ήττα. Η Μπάγερν τερμάτισε πρώτη, αφήνοντας στην δεύτερη θέση την πανάκριβη Χίμκι του κόουτς Ντούσκο Ιβάνοβιτς και του Άλεξ Σβεντ, την οποία κέρδισε με εντυπωσιακό τρόπο τόσο στο Audi Dome πριν από ένα μήνα με 90-74 όσο και στη Μόσχα με 74-96 στην παράταση (δεν διαβάσατε λάθος, η Μπάγερν πήρε το έξτρα πεντάλεπτο με επιμέρους σκορ 2-24, με τους γηπεδούχους να σκοράρουν μόνο με βολές).
Παράλληλα, δε δυσκολεύτηκε απέναντι στη συμπατριώτισα Ουλμ (που είναι και η αήττητη πρωτοπόρος της Bundesliga) και στην πρωτάρα αλλά μαχητική και τίμια Λιετκαμπέλις από την Λιθουανία. Κάπως έτσι, οι Βαυαροί έδωσαν συνέχεια στην καλή φετινή τους ευρωπαϊκή παρουσία, έστω κι αν δεν βρίσκονται στην EuroLeague όπου αγωνίστηκαν πέρσι. Στον παρακάτω πίνακα βλέπουμε συγκεντρωτικά όλα τα αποτελέσματα της Μπάγερν που έχει να ηττηθεί από τις 16 Νοεμβρίου.
Η Μπάγερν μετρά μόλις δύο ήττες σε 14 παιχνίδια του θεσμού - αμφότερες προήλθαν από την Ζενίτ στην πρώτη φάση και τελικά δεν "κόστισαν" - στοιχείο που είναι ενδεικτικό του πόσο "ζεστά" αντιμετωπίζουν την διοργάνωση. Η πρόσφατη προσθήκη του Μάικ Τσίρμπες από την Μακάμπι Τελ Αβίβ ισχυροποιεί ακόμη περισσότερο την δυναμική της ομάδας, αφού ενισχύθηκε με έναν παίκτη επιπέδου EuroLeague κι αποκτά μεγαλύτερη πληρότητα στις θέσεις των ψηλών.
Άλλωστε, το γεγονός πως κατά την διάρκεια της regular η Μπάγερν κέρδισε μέσα-έξω την προσεχή αντίπαλο της, την όχι ιδιαίτερα σταθερή Μάλαγα του Πλάθα που ομολογουμένως διανύει μεταβατική σεζόν, αναγκάζει τον Τζόρτζεβιτς να κοιτά, θέλοντας και μη, λίγο πιο πέρα, δηλαδή προς τα ημιτελικά. Υπάρχει δρόμος μέχρι την έναρξη των προημιτελικών - το πρώτο παιχνίδι γίνεται στις 28 Φεβρουαρίου - αλλά γενικά στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα αποπνέεται η αίσθηση πως η Μπάγερν "την έχει" σε σειρά αγώνων, παρότι "χάνει" σε εμπειρία/τεχνογνωσία.
Οι παίκτες - βαρόμετρα
Ο Ντέβιν Μπούκερ ήταν συνολικά ο πιο αξιόπιστος παίκτης της Μπάγερν στη φάση του Top16 και δικαιωματικά θα του άξιζε ο τίτλος του MVP της ομάδας. Ο 25χρονος Αμερικανός σέντερ είναι μια από τις κορυφαίες σταθερές στο πλάνο του Τζόρτζεβιτς καθ' όλη την διάρκεια της φετινής σεζόν, καταφέρνοντας στις έξι αυτές αναμετρήσεις να γράψει σπουδαία νούμερα, ήτοι 14.2 πόντους με 61% στα δίποντα και 86% από τη γραμμή των βολών, 8 ριμπάουντ και 2 ασίστ κατά μέσο όρο σε περίπου 26 λεπτά συμμετοχής. Ο Μπούκερ έπαιξε πέρσι στη γαλλική λίγκα με τη Σαλόν και φέτος δείχνει να πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα στην καριέρα του, παρουσιάζοντας σημαντική βελτίωση στο παιχνίδι του, με την μια καλή εμφάνιση να διαδέχεται την άλλη. Είναι δεδομένο πως πλέον βρίσκεται σε αρκετά καλό επίπεδο ως μονάδα κι η αγορά δεν θα κλείσει τα μάτια στην περίπτωση του τους μήνες που ακολουθούν.
Από 'κει και πέρα, ο Ρέτζι Ρέντινγκ παρουσίασε μια σαφώς καλύτερη βερσιόν του εαυτού του, με την οποία θύμισε τον προ διετίας ποιοτικό και σταθερό παίκτη που βλέπαμε στην EuroLeague με την Άλμπα Βερολίνου. Στην regular season σούταρε με το απογοητευτικό 32% εντός πεδίας, ποσοστό που στο Top16 ανέβηκε σημαντικά και "κλείδωσε" στο 45%. Ο 29χρονος swingman προσπαθεί όσο περνάει ο καιρός να ξαναβρεί τα πατήματα του, αφού τους τελευταίους μήνες είχε εμφανώς χάσει τη φόρμα του. Ήταν κομβικός για να φτάσει η Μπάγερν στο άνετο 6-0 στον όμιλο της, προσφέροντας 9.7 πόντους, 4.7 τελικές πάσες, 3.7 ριμπάουντ και 1.8 κλεψίματα για κάθε 27 λεπτά που περνούσε στο παρκέ. Το βασικότερο κέρδος όμως ήταν πως η αγωνιστική του άνοδος έκανε να φαίνεται ακόμη πιο αποδοτική ολόκληρη η περιφερειακή γραμμή των Βαυαρών, η οποία στηρίζεται κατά βάση σε παίκτες εργάτες, όπως είναι οι βετεράνοι πλέον Γκάβελ και Τέιλορ, οι οποίοι στελεχώνουν εδώ και χρόνια το γερμανικό κλαμπ και το κατά πόσο αποδίδουν κυμαίνεται ανάλογα με την συνολική λειτουργία της ομάδας.
Ένα credit αξίζει να δοθεί και στον Νικ Τζόνσον, ένα σύγχρονο κόμπο γκαρντ, με θητεία στους Houston Rockets τη σεζόν 2014/15, που μπορεί μεν να καλύπτει λιγότερα λεπτά στο ροτέισον (21') σε σύγκριση με τους δύο προαναφερθέντες, όμως προσφέρει το... απρόβλεπτο και με εναλλακτικές πινελιές δίνει συστηματικά θετικά πράγματα σε σκορ (10.5 πόντους) και δημιουργία (3.8 ασίστ). Εξίσου σημαντικός είναι κι ο Μάξι Κλέμπερ, ένα τεσσάρι που δεν θα αργήσει να κληθεί εκ νέου στην Εθνική Γερμανίας, ο οποίος εκτελεί κυριολεκτικά σαν "κοντός" από την περιφέρεια - 43% στη φετινή διοργάνωση με 10.1 πόντους Μ.Ο. - και βοηθά σημαντικά στην οικονομία των ριμπάουντ (6.8 με 2.4 επιθετικά ανά παιχνίδι), όντας ο αμέσως πιο αξιόπιστος της ομάδας, μετά τον Μπούκερ.
Απαιτείται strong finish
Η σεζόν έχει αρκετό δρόμο μέχρι το Ιούνιο κι είναι περιττό να επισημάνουμε πως ακόμη η Μπάγερν δεν έχει πετύχει ουσιαστικά τίποτα. Ο Τζόρτζεβιτς κάνει limit up και παίρνει καλό βαθμό έως τώρα, ενώ οφείλει να συνεχίσει να οδηγεί την ομάδα με "χαμηλά το κεφάλι" και με την αντίστοιχη σοβαρότητα, καθώς η κρισιμότερη καμπή της χρονιάς δεν έχει φτάσει. Ένα καλό ερώτημα που προκύπτει από τα όσα έχουμε δει μέχρι στιγμής είναι το αν και πότε θα εμφανιστεί ξανά ο (καλός) Νιχάντ Τζέντοβιτς, ο οποίος τα προηγούμενα χρόνια αποτελούσε ηγετική φυσιογνωμία, αλλά φέτος είναι πεσμένος και περνά τα περισσότερα λεπτά του εκάστοτε παιχνιδιού στον πάγκο, έχοντας πια περιορισμένες αρμοδιότητες.
Έχω ξαναγράψει παλαιότερα πως για ομάδες αυτού του βεληνεκούς, η πιθανή κατάκτηση του EuroCup θα αποτελέσει ένα πολύ ευτυχές γεγονός, όχι απλά διότι προσθέτουν έναν ευρωπαϊκό τίτλο στην τροπαιοθήκη τους, αλλά και επειδή "σφραγίζουν" τη συμμετοχή τους στην EuroLeague της επόμενης περιόδου. Η Μπάγερν θα ήθελε πολύ να επιστρέψει του χρόνου στην κορυφαία διοργάνωση της Ευρώπης, καθώς διαθέτει γενικώς όραμα ως σύλλογος (στα άμεσα σχέδια τους είναι μάλιστα κι η ανέγερση ενός νέου γηπέδου), κι έχει το αβαντάζ πως μπορεί να το κηνυγήσει με δύο τρόπους - ο άλλος είναι η κατάκτηση του γερμανικού πρωταθλήματος. Με τον έκτο μήνα της σεζόν να "τρέχει", η Μπάγερν μου δίνει την εντύπωση πως καλώς στοχεύει σε αυτά τα δύο τρόπαια, μιας και παρουσιάζει μια αξιοπρεπή δυναμική.
Δεν μπορώ να πω πως είναι καλύτερη από την Μπάμπεργκ του Τρινκιέρι (μάλλον όχι), αλλά στην τελική και το 50% των στόχων της εάν πιάσει (δηλαδή, ή EuroCup ή Bundesliga), θα είναι απολύτως επιτυχημένη. Το ζήτημα είναι πως από εδώ και στο εξής, όπου τα γάλατα θα αρχίσουν να... σφίγγουν, η Μπάγερν θα κληθεί να κάνει ένα καλό φίνις στη σεζόν. Είναι ένα τεστ ικανοτήτων για όλους, πόσο μάλλον για τον προπονητή της.
