H αφορμή για να γραφτεί αυτό το κείμενο είναι ότι βρίσκομαι σε βαθύτατη μελαγχολία, καθώς φέτος δεν θα μπορέσω να δώσω το παρόν σε μία διοργάνωση που έχω επισκεφτεί τρεις φορές στο παρελθόν. Μια διοργάνωση που το 2009 έβαλα σαν στόχο να την παρακολουθήσω από κοντά, έγινε απωθημένο, και μετά από τις τρεις συνεχόμενες παρουσίες μου, έγινε ένα είδος μπασκετικής ανάγκης, την οποία θέλω να βιώνω για να μπορώ να νοιώθω ολοκληρωμένος ρέκτης του αθλήματος.
Μιλάμε για μία πραγματική γιορτή σε όλο της το μεγαλείο, συνδυασμένη με πάρα πολλά δρώμενα, που λαμβάνουν χώρα στη διοργανώτρια πόλη παράλληλα με τη διοργάνωση. Τα τρία Κύπελλα στα οποία έδωσα το παρόν, για να σας λυθεί και η όποια απορία, ήταν το 2010 στο Μπιλμπάο, το 2011 στην Μαδρίτη και το 2012 στην Βαρκελώνη. Έφτασα πολύ κοντά και στο να είμαι στη Μάλαγα για το Κύπελλο του 2014, αλλά κάποιοι αστάθμητοι παράγοντες με ανάγκασαν να ακυρώσω το ταξίδι, λίγες μέρες πριν την αναχώρηση.
Η δομή
Καταρχάς είναι σημαντικό να καταλάβουμε με ποιον τρόπο βγαίνει η οχτάδα που θα λάβει μέρος στη τελική φάση του Κόπα Ντελ Ρέι. Η πόλη που θα γίνει η διοργάνωση είναι γνωστή στο κοινό πριν ξεκινήσουν οι αγωνιστικές υποχρεώσεις των ομάδων. Ήδη για το 2018 έχει ανακοινωθεί ότι το Κύπελλο θα διεξαχθεί στα Κανάρια Νησιά (φοβερή εκδρομή Τζορτζ, ψήσου να πάμε, μέχρι και μπάνιο στη θάλασσα κάνουν εκεί τον Φεβρουάριο).
Αφού ζητήσω συγνώμη για την παράκληση στον editor, συνεχίζω. Όταν λοιπόν γίνει γνωστή η έδρα, αυτομάτως κλείνει και το ένα εισιτήριο, το οποίο αυτόματα παίρνει η ομάδα που εδρεύει στην πόλη που θα γίνει η τελική φάση. Όταν η πόλη δεν έχει κάποια ομάδα (όπως έγινε πέρυσι που το Κύπελλο διεξήχθη στην Λα Κορούνια), το εισιτήριο αυτό πάει στην ομάδα που εδρεύει πιο κοντά στην διοργανώτρια πόλη (πέρυσι το είχε πάρει η γειτονική Ομπραντόιρο, που εδρεύει στην Σαντιαγκο Ντε Κομποστέλα).
Από εκεί και πέρα ο πρώτος γύρος του πρωταθλήματος αποκτά από αυτό και μόνο νόημα. Οι υπόλοιπες επτά ομάδες θα βγουν από την κατάταξη στο της ACB, μέχρι την 17η αγωνιστική. Οπότε όλες έχουν ένα έξτρα κίνητρο να ξεκινήσουν από την αρχή καλά και προσπαθούν να χτυπήσουν όλα τα παιχνίδια. Μετά από 17 αγωνιστικές οι πρώτες επτά και η διοργανώτρια (όταν αυτή είναι μέσα στην επτάδα, όπως η Μπασκόνια φέτος, προκρίνεται και ο όγδοος), τσεκάρουν τα εισιτήρια τους και ετοιμάζονται για μία γιορτή που είναι μεγαλύτερη και από τους τελικούς του Πρωταθλήματος.
Οι αγώνες καθορίζονται με κλήρωση, στην οποία οι τέσσερις πρώτες συναντιούνται με τις τέσσερις που κατέχουν τις θέσεις 5-8. Η διοργάνωση γίνεται πάντα Πέμπτη με Κυριακή και το πρόγραμμα περιλαμβάνει δύο προημιτελικούς την Πέμπτη, ισάριθμους την Παρασκευή, το Σάββατο γίνονται οι ημιτελικοί και τη Κυριακή ο τελικός.
Στην επιλογή του γηπέδου απαιτείται η χωρητικότητα να είναι μίνιμουμ 11.000 και τα εισιτήρια βγαίνουν σε δύο δόσεις. Η πρώτη είναι τα εισιτήρια που διατίθενται για όλο τον κόσμο, με τη δυνατότητα να επιλέξεις την ομάδα που υποστηρίζεις, έτσι ώστε όταν γίνει το ξεσκαρτάρισμα να μπορείς να κάτσεις κοντά στους οπαδούς της ομάδας αυτής. Αυτό το κομμάτι της πώλησης είναι ελεύθερο για όλους τους φιλάθλους και για το λόγο αυτό πολλές φορές έρχονται στο γήπεδο και οπαδοί των ομάδων που εν τέλει δεν κατάφεραν να προκριθούν. Έρχονται για να ζήσουν τη γιορτή και να περάσουν καλά ακόμα και αν η ομάδα τους είναι απούσα.
Εκεί πωλείται γύρω στο 60% των εισιτηρίων, ενώ το υπόλοιπο 40% πηγαίνει στις ομάδες που θα λάβουν μέρος. Συνήθως το νούμερο αυτό δεν ξεπερνάει τα 600 κομμάτια ανά ομάδα. Παρόλα αυτά, από τη γενική πώληση μπορεί μία ομάδα να κερδίσει τη μερίδια του λέοντος. Εχω δει και Κόπα που η Μπασκόνια είχε περίπου 5000 οπαδούς, τόσο στο Μπιλμπάο, όσο και στην Μαδρίτη.
Η ατραξιόν
Μιας και αναφερθήκαμε στην Μπασκόνια, αξίζει να τονίσουμε την εκπληκτική παρουσία των οπαδών της στο γήπεδο. Όχι μόνο αριθμητικά, αλλά σαν παλμό και μπασκετική νοοτροπία. Όταν λέμε οπαδοί, μην πάει το μυαλό σας σε οργανωμένους και τέτοια πράγματα. Και εκεί υπάρχουν πιτσιρικάδες (Indar Baskonia Hintxa Taldea), αλλά ο τρόπος που συμπεριφέρονται στο γήπεδο δεν έχει καμία σχέση με όσα γνωρίζουμε από τα δικά μας βιώματα στην Ελλάδα. Δημιουργούν μια εκπληκτική διάθεση σε όποιον είναι στο γήπεδο και αντιλαμβάνονται τα πάντα σαν φιέστα. Με την μπάντα τους χορεύει όλο το γήπεδο, ενώ και οι οπαδοί όλων των άλλων ομάδων, πλην της Ρεάλ και της Μπαρτσελόνα, τους λατρεύουν.
Επίσης είναι εκπληκτικό ότι ακόμα και αν αποκλειστεί η ομάδα του στον προημιτελικό, αυτοί μένουν στο γήπεδο και τις υπόλοιπες μέρες, ενώ την ημέρα του αποκλεισμού (όταν έρθει), δημιουργούν μία απίστευτη φιέστα, αποχαιρετισμό στους παίκτες και το τεχνικό τιμ.
Οι δράσεις
Παράλληλα με το Κόπα Ντελ Ρέι, διοργανώνεται και το Minicopa, στο οποίο ουσιαστικά παίρνουν μέρος οι ομάδες νέων των συλλόγων. Σε αυτόν τον θεσμό έχουν πάρει βραβεία και τρόπαια ο Ρούντι και ο Ρούμπιο με την Μπανταλόνα, ο Ναβάρο με την Μπαρτσελόνα και ο Ντόνσιτς με την Ρεάλ. Η είσοδος στους αγώνες του Minicopa επιτρέπεται σε όλους και έτσι ο καθένας μπορεί να παρακολουθήσει τα ταλέντα του μέλλοντος. Η απονομή γίνεται στο ημίχρονο του τελικού, με τα πιτσιρίκια να απολαμβάνουν την αποθέωση από χιλιάδες ανθρώπους.
Επίσης υπάρχει η fanzone, στην οποία μπορείς να παίξεις μπάσκετ με την παρέα σου απέναντι σε άλλες παρέες σε αυτοσχέδια «μονάκια», να πάρεις μέρος σε διαγωνισμούς, να γνωρίσεις παλαίμαχους άσους του Ισπανικού (και όχι μόνο) μπάσκετ, και γενικά να κάνεις διάφορα πράγματα για να περάσεις καλά.
Εκτός αυτού υπάρχουν και διάφορων ειδών καλλιτεχνικά δρώμενα που λαμβάνουν χώρα σε κάποια καφέ και μπαρ και εκεί djs παίζουν μουσική για τους φιλάθλους.Το εντυπωσιακό είναι ότι όλη μέρα σε όλη την πόλη βλέπεις παντού φιλάθλους των ομάδων να βολτάρουν, να διασκεδάζουν, να περνάνε καλά, και αυτά πάντα χωρίς να δημιουργηθεί το παραμικρό παρατράγουδο. Στο γήπεδο δε, πρέπει να αναφέρουμε πως δεν υπάρχει καν αστυνομία αλλά κάποιοι ελάχιστοι ιδιωτικοί υπάλληλοι εταιρείας σεκιούριτι.
Η αλήθεια είναι πως με όλα αυτά το αγωνιστικό κομμάτι περνάει ελαφρώς σε δεύτερη μοίρα και δεν είναι λίγες οι φορές που έχω πιάσει τον εαυτό μου να ασχολείται με το απίθανο μωσαϊκό χρωμάτων στις κερκίδες, περισσότερο από αυτά που συμβαίνουν μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Και αν αυτό για μένα δεν είναι λογικό, μπορώ να κατανοήσω γιατί συμβαίνει. Πολύ απλά είναι αδύνατο να συνειδητοποιήσεις πόσο ωραία περνάς εκείνες τις στιγμές, απολαμβάνοντας σε τέλειες συνθήκες το άθλημα που τόσο λατρεύεις. Δεν θέλεις πραγματικά να τελειώσει όλο αυτό που βιώνεις.
Η αντίθεση.
Και κάπου εκεί την ημέρα του τελικού, συνήθως γίνεται και ο τελικός για τον αντίστοιχο θεσμό στην Ελλάδα. Και επειδή κάποια από τα παιδιά που έχω ταξιδέψει μαζί τους είναι οπαδοί είτε του Ολυμπιακού είτε του Παναθηναϊκού, και μόνο που μάθαινες τι γίνεται στην Ελλάδα σε έπιανε η ψυχή σου. Τελικός σε γήπεδο που αποφασίζεται τελευταία στιγμή και διοργανώνεται κυριολεκτικά στο πόδι, φίλαθλοι που σε αναλογία με τη χωρητικότητα του γηπέδου είναι το 10% και επεισόδια. Ο απόλυτος ευτελισμός ενός θεσμού, που σε όλες τις άλλες χώρες είναι γιορτή. Ακόμα και η Τουρκία έχει Final 8 στο Κύπελλο. Σίγουρα μεγάλο μερίδιο ευθύνης φέρνει η ομοσπονδία που έχει απαξιώσει τον θεσμό, αλλά επίσης και οι ομάδες, που δεν κάνουν κάτι ριζικό για να τον αναβαθμίσουν.
Το φετινό Κόπα!
Φέτος, όπως προείπαμε, η διοργάνωση γίνεται στην Βιτόρια και τα ζευγάρια των προημιτελικών είναι ήδη γνωστά. Η γηπεδούχος Μπασκόνια θα αντιμετωπίσει την έκπληξη του πρωταθλήματος, Τενερίφη, του δικού μας Γιώργου Μπόγρη, η Ρεαλ θα αντιμετωπίσει την Ανδόρα του Θανάση Αντετοκούνμπο, η Βαλένθια θα δώσει μάχη με την Γκραν Κανάρια και η Μπαρτσελόνα του Γιώργου Μπαρτζώκα θα βρει απέναντί της την Μάλαγα.
Προβλέψεις είναι δύσκολο να γίνουν, καθώς η Ρεάλ είναι μεν μεγάλο φαβορί, αλλά έχει κούραση από τα πολλά παιχνίδια στην Ευρωλίγκα, η Μπασκόνια παίζει εντός έδρας, αλλά δείχνει να περνάει κακό φεγγάρι, ενώ και η Μπαρτσελόνα μαστίζεται από τραυματισμούς. Θα έλεγα λοιπόν πως είναι ένα πολύ απρόβλεπτο Κόπα και θα τολμούσα να πάρω ένα ρίσκο να προβλέψω ότι η κατάκτηση μπορεί να έρθει από μία ομάδα όπως η Γκραν Κανάρια ή η Βαλένθια.
Όσοι το σκέφτεστε και αναρωτιέστε αν αξίζει να είστε εκεί, η απάντηση είναι μόνο μία! ΝΑ ΠΑΤΕ, ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΜΕΤΑΝΙΏΣΕΤΕ ΠΟΤΕ!
