Έχω την αίσθηση πως είναι από τα παιχνίδια εκείνα όπου το τελικό σκορ (94-72) τα λέει όλα. Πριν τον αγώνα, θεωρούσα αρκετά πιθανή μια ήττα του Δικεφάλου στην έδρα της Μπενφίκα. Η frontline θα ήταν προβληματική κι όχι στο 100% της ετοιμότητας της, αφού Μακνίς και Τσαϊρέλης προέρχονταν από τραυματισμό, ενώ έλειπε κι ένας παίκτης από τα βάθη του πάγκου, ο Αρσενόπουλος. Ο Σωτηρίου απλώς συμπληρώνει την δωδεκάδα κι ο... Φλάτεν είναι ακόμη στο ρόστερ. Οπότε, ο ΠΑΟΚ θα ήθελε πολύ να δει και πάλι υπερβατική εμφάνιση, ανάλογη με το τριπλ-νταμπλ του Φρίντρικσον στην Πόλη, από τους ξένους του. Πράγμα που δε συνέβη.
Ο ΠΑΟΚ μπήκε σαν αγουροξυπνημένος στο γήπεδο κι έχανε με 9-1 χωρίς εντός πεδιάς καλάθι στο πεντάλεπτο, για να κλείσει τελικά προηγούμενος το ημίχρονο με το μίνιμουμ της διαφοράς μεν (40-41), αλλά με εικόνα που προϊδέαζε για διπλό δε. Μόνο που στην επανάληψη οι παίκτες του Φώτη Τακιανού έβαλαν σε... κασέτα την εκκίνηση τους στο ματς. Αλλά και "ασθένειες" που παρουσίασαν πρόσφατα και στο Λαύριο. Η Μπενφίκα έφυγε τσακ μπαμ στο +10 και ο ΠΑΟΚ ξανά έπρεπε να ανατρέψει καταστάσεις, είτε μιλάμε για το σκορ, είτε για την εικόνα του.
Το σουλούπωμα του α' μέρους μετά το κρύο πρώτο πεντάλεπτο, όμως, δεν το είδαμε στο β'. Η Μπενφίκα κυριάρχησε επιθετικά με τον Αλμέιδα (28π., 4 τριπ., 12/12 βολ.) να εκθέτει την περιφερειακή άμυνα των Ασπρόμαυρων και τον Κάρτερ να κάνει ο,τι θέλει στην ρακέτα, απέναντι στον προερχόμενο από τραυματισμό Μακνίς (κι όχι μόνο). Ο γεροδεμένος ψηλός των Πορτογάλων σε ένα από τα καλύτερα ματς της καριέρας του τελείωσε με 26 πόντους, 12/17 δίποντα, 4 ριμπάουντ και 2 ασίστ. Αλμέιδα και Κάρτερ έβαλαν μαζί 54 πόντους στον ΠΑΟΚ με τον τον Τόνι Ντάγκλας να μένει στους 14π., τους περισσότερους εκ των οποίων έβαλε στην αρχή του αγώνα. Η φάση με το καυτό δίδυμο της Μπενφίκα ήταν "μα καλά, εντάξει να τους τρως συνέχεια από έναν, αλλά από δύο;".
Στην αντίπερα όχθη του παρκέ, ο ΠΑΟΚ δεν είχε ποιότητα στις επιθέσεις του και συχνά υπήρχε επιπολαιότητα. Ο Χάρισον τα έσπασε (2/6 σουτ, 2λ.), ομοίως κι ο Γκίλμορ (1/5 σουτ), δύο παίκτες που στην Πόλη είχαν γεννήσει προσδοκίες με την απόδοση τους. Ο Φλάτεν μπορεί να σκόραρε στο 9ο παιχνίδι του -επιτέλους- τους πρώτους του πόντους (6π., 3/10 σουτ) μετά από κάτι σαν... 0/32 σουτ στα προηγούμενα ματς, αλλά φυσικά δεν ήταν καλός, με την ψυχολογία του να είναι στα τάρταρα και τις ικανότητες του σε διαρκή αμφισβήτηση. Ένας "dead man walking" στο ρόστερ του ΠΑΟΚ στην παρούσα φάση που μοιάζει απίθανο να γυρίσει το χαρτί. Αλλά μην τρελαθούμε, το πρόβλημα του ΠΑΟΚ δεν είναι μόνο ο Φλάτεν. Ο Μακνίς, αν κι ο Κάρτερ τον... έβαλε στα καλάθια, προσπάθησε να διασωθεί (6π., 6ριμπ.), με τον Φρίντρικσον (16π., 5/12 σουτ, 6ασ., 5ριμπ.) και τον Μαργαρίτη (11π.) επίσης να το παλεύουν. Αλλά με μόλις τρεις παίκτες (που κι αυτοί δε διακρίθηκαν, απλώς διασώθηκαν) ο ΠΑΟΚ δεν θα μπορούσε να έχει καμία τύχη στο Παβιλιάο Ντα Λουζ.
Οι Πορτογάλοι διασκέδασαν το ματς ως το τέλος, απολαμβάνοντας την υπεροχή τους αλλά και την διαιτησία έδρας, με τους ρεφς να τους επιτρέπουν το μπασκετικό "ξύλο" στα μετόπισθεν. Το τελευταίο δεν αποτελεί δικαιολογία για τον Δικέφαλο, ήταν απλά ένα κερασάκι σε μια τούρτα που είχε ο ίδιος φτιάξει από μόνος του στο ματς. Με την άμυνα του να είναι πολλές φορές στα... χαμένα και την επίθεση κολλημένη και δυσλειτουργική. Βάλτε σε αυτό το μιξ και την όχι ενδεδειγμένη νοοτροπία πολλών παικτών του, καθώς οκ το να χάνεις, αλλά είναι εντελώς άλλό πράγμα το να διαλύεσαι. Και να ξεχνάς ότι η Μπενφίκα είναι ο άμεσος ανταγωνιστής σου για την 3η θέση του ομίλου, όπερ σημαίνει πως η διαφορά θα παίξει τον ρόλο της σε περίπτωση ισοβαθμίας.
Το -22 αποτελεί... πισωγύρισμα για τους Θεσσαλονικείς. Όχι γιατί τους έφαγαν από τη Μπενφίκα. Αλλά διότι το βαθμολογικό της κόστος δεν αποκλείεται να το βρει μπροστά του ο ΠΑΟΚ και να... κοπανάει το κεφάλι του, όταν θα την περιμένει στο PAOK Sports Arena στον δεύτερο γύρο του ομίλου. Αφού μη γελιόμαστε, δύσκολα καλύπτεται αυτή η διαφορά και πλέον ο ΠΑΟΚ θέλοντας και μη θα μπει σε μια λογική σκέψης του ότι οι Χαποέλ και Γαλατά πρέπει να μην αφήσουν περιθώρια στους Πορτογάλους. Στις 8/11 οι Ισραηλίτες έχουν το αναβληθέν ματς με τους Μπενφικίστας και πλέον στον ΠΑΟΚ σίγουρα θα έχουν κατιτίς παραπάνω το νου τους, μη τυχόν και πάνε στο 2-0 οι Πορτογάλοι (δύσκολο) και μετά... τρέχα γύρευε.
Τέλος πάντων, νομίζω έγινε κατανοητό πως ο ΠΑΟΚ μόνος του πυροβόλησε τα πόδια του με την αδυναμία του να παραμείνει κοντά στο σκορ ως το τέλος. Πρέπει, πάντως, να αναρωτηθούμε κι αν μπορούσε η ελληνική ομάδα να κάνει κάτι παραπάνω, τουλάχιστον με βάση τα όσα είδαμε. Γιατί η αλήθεια είναι πως είδαμε έναν ΠΑΟΚ με την ενέργεια του να περιορίζεται αισθητά όσο το ματς πλησίαζε προς το 40άρι, χωρίς φρεσκάδα και ταχύτητα σε πόδια και μυαλό. Με αργές επιθέσεις κι αποφάσεις στη σούμα του παιχνιδιού και ενίοτε αρκετές ντρίμπλες κι άσκοπη κατανάλωση πολλών δευτερολέπτων.
Δεν ξέρω που θα φτάσει ο ΠΑΟΚ φέτος στην Ευρώπη και τι μπορεί τέλος πάντων να διεκδικήσει, αλλά η... προσγείωση στην Λισαβόνα ήταν απότομη, με την ομάδα να δείχνει πως οι προδιαγραφές τις δεν είναι για μεγάλα πράγματα.
Εκτός κι αν στις 15 Νοεμβρίου με τη Χάποελ και στ ις 29 του ίδιου μήνα με τη Μπενφίκα (αμφότερα τα ματς στο Παλατάκι) ο ΠΑΟΚ έχει αντίθετη γνώμη και αλλάξει και πάλι την ατζέντα της συζήτησης γύρω από το ευρωπαϊκό του μέλλον. Και δύο καλά: Η νίκη στην Πόλη στην πρεμιέρα δε διαγράφεται και στην οικονομία του ομίλου μπορεί να αποδειχθεί χρυσάφι, ενώ θεωρώ εξαιρετικά δύσκολο να ξαναδούμε έναν τόσο κακό ΠΑΟΚ όσο στο β' ημίχρονο με τη Μπενφίκα. Σκεφτείτε ότι δε γίνεται κι αλλιώς... Αν ο ΠΑΟΚ δεν αλλάξει πρόσωπο, κινδυνεύει και με άλλες βαριές ήττες. Πέρα από τα δύο ματς της Ευρώπης, ο Νοέμβριος περιλαμβάνει Ολυμπιακό (5/11, εντός), Άρη (18/11, εντός) και ΑΕΚ (25/11, εκτός). Το παυσίπονο για τους φίλους του κλαμπ είναι πως με Γαλατά και Περιστέρι, όπου νίκησε, προφανώς δεν το έκανε τυχαία. Κάτι υπάρχει...
