Στη Regular Season

04.12.2019: Lakers 105 @ 96 Nuggets
23.04.2020: Nuggets 128 @ Lakers 104
12.02.2020: Lakers 120 @ 116 Nuggets
11.08.2020: Nuggets 121 @ 124 Lakers

Οι Nuggets κέρδισαν μια φορά τους Lakers στη regular season, σε ένα μη αντιπροσωπευτικό παιχνίδι, καθώς απουσίαζε ο LeBron James. Τα δύο παιχνίδια πριν τη διακοπή της σεζόν ήταν κοντινά, το ίδιο και αυτό στο bubble, που όμως έφερνε αντιμέτωπες δύο ομάδες που δεν είχαν μεγάλο ενδιαφέρον για την έκβασή του.

Το Rivalry

Έξι φορές έχουν βρεθεί οι δύο ομάδες στα playoffs, με τους Lakers να κερδίζουν και τις έξι. Τελευταία τους συνάντηση το 2012 στον πρώτο γύρο, όπου οι Nuggets στην πρώτη γεμάτη σεζόν τους χωρίς τον Carmelo έφτασαν τη σειρά στα εφτά παιχνίδια. Από εκείνη τη σειρά ο μόνος παίκτης που θα εμφανιστεί και στις αναμετρήσεις του bubble είναι ο JaVale McGee, από την απέναντι αυτή τη φορά πλευρά. Δεν υπάρχει κάποια τρομερή αντιπαλότητα ανάμεσα στις δύο ομάδες, ωστόσο οι Nuggets έχουν φτάσει άλλες τρεις φορές ένα βήμα από τους τελικούς του NBA (1978, 1985, 2009). Τις δύο τελευταίες τράκαραν στους μετέπειτα πρωταθλητές Lakers.

Αναλύοντας τους Lakers

Οι φετινοί Lakers είναι από τις περιπτώσεις ομάδων που δεν χρειάζεται να ανακαλύψει κανείς την Αμερική στην αποκρυπτογράφησή τoυς. Σε τελική ανάλυση, ένα pick and roll ανάμεσα στον LeBron James και τον Anthony Davis είναι πιθανότατα η καλύτερη εγγύηση σκοραρίσματος σε βάθος προσπαθειών στο άθλημα της καλαθοσφαίρισης.

Μια πτυχή που έχει ακουστεί αρκετά είναι το 39% του Davis από το τρίποντο στα playoffs, βελτιωμένο κατά 7% δηλαδή σε σχέση με τον μέσο όρο καριέρας του και πως ο συνδυασμός της απειλής από το pick and roll και το να τραβάει έξω τον Jokic δεν αφήνει καμία ελπίδα στους Nuggets. Εδώ διαφωνώ. Το ποσοστό αυτό είναι στην ουσία δύο καλά παιχνίδια (3/4 και 4/6 απέναντι στους Blazers), ενώ σε έξι από τα δέκα παιχνίδια δεν έβαλε κανένα. Το να βγει και να περιμένει την μπάλα για spot up τρίποντα ο Davis θα είναι μια ανέλπιστη νίκη των Nuggets, αυτό που θα πρέπει να βρουν λύση για να περιορίσουν πάση θυσία είναι τον Davis κοντά στο καλάθι - αντίστροφα, είναι μια παγίδα που ο Vogel θα πρέπει να αποφύγει. Άλλωστε Davis κοντά στο καλάθι σημαίνει και μεγαλύτερη πιθανότητα να φορτωθεί με φάουλ ο Jokic, πράγμα που στη σκακιστική ορολογία λέγεται “την κάτσαμε”.

Στην άλλη πλευρά του παρκέ πάντως, ο Vogel έχει ίσως την καλύτερη επιλογή στο NBA απέναντι στον Jokic. Ο Σέρβος έχει ένα αναιμικό 14/8/4 σε 13 αναμετρήσεις απέναντι στον Davis, με τον τελευταίο να γράφει 29/8/2. Παραδόξως, συμπαθητικά απέναντί του τα πάει και ο McGee, ενώ κι ο Howard θα βγει από τη ναφθαλίνη της σειράς με το Houston για να ταλαιπωρήσει τον Jokic. Επιστρέφοντας όμως στον Davis, ο center των Lakers δίνει τη δυνατότητα -μέχρι αποδείξεως του εναντίου τουλάχιστον- στον Vogel να μην στείλει δεύτερο παίκτη στον Jokic. O τελευταίος είναι όπως έχουμε πει ο καλύτερος ψηλός δημιουργός στην ιστορία του NBA, αλλά αυτό που πραγματικά κάνει την επίθεση των Nuggets ασταμάτητη είναι ο τρόπος που εκμεταλλεύεται τις βοήθειες για να σπείρει τον πανικό στις αντίπαλες άμυνες. Εάν οι Lakers τον περιορίσουν με έναν παίκτη, η σειρά είναι λίγο πολύ δική τους.

O LeBron James κάνει από τα πιο ήσυχα playoffs της καριέρας του, κι έχει περίπου 27/10/9 παίζοντας μακράν τα λιγότερα λεπτά σε κάθε παιχνίδι (34’ φέτος, το αμέσως επόμενο 38’ το ‘14 με το Miami, ενώ σε 11 από τις 13 σεζόν που έχει βρεθεί στα playoffs μέχρι φέτος έπαιζε πάνω από 40’). Αν συνυπολογίσουμε πως κι ο Davis παίζει κάτι λιγότερο από 35’, είναι φανερό πως ο Vogel έχει το περιθώριο να κουμπώσει την επόμενη ταχύτητα στους Lakers.

Αναλύοντας τους Nuggets

Omfg pic.twitter.com/wGeLcX1gxK

— John Hollinger (@johnhollinger) July 22, 2020

Η ομάδα που αποτέλεσε το μεγαλύτερο ερωτηματικό της βιωσιμότητας της επανεκκίνησης του NBA, φτάνοντας στο Orlando με τους μισούς παίκτες της εκτός λόγω τραυματισμών η κορωνοϊού (από τον οποίο προσβλήθηκε και ο Mike Malone), ανήμπορη να παίξει πέντε εναντίον πέντε στην προπόνηση, όχι μόνο παραμένει ζωντανή δύο μήνες μετά, αλλά βρίσκεται στους τελικούς περιφέρειας για πρώτη φορά μετά το 2009.
Για να συμβεί αυτό χρειάστηκε να κολλήσει ο Mitchell 8” πίσω από το κέντρο στο πρώτο παιχνίδι της σειράς με τη Utah, να γίνει η απεργία και να προλάβει να μπει στη σειρά ο Garry Harris που έπαιξε καθοριστικές άμυνες στην επιστροφή από το πρώτο 1-3 και να φτύσει η μπάλα τον Conley στο buzzer του Game-7.

Στη συνέχεια οι Nuggets επιβίωσαν απέναντι στην “άλλη ομάδα του Los Angeles”, αρκετά ώστε να την αποτελειώσουν στο Game 7, όχι μόνο χάρη στην επιθετική ιδιοφυία του Jokic και το βρωμόχερο του Murray, αλλά και επειδή βελτιώθηκαν αμυντικά τόσο όσο χρειαζόταν, με τον Jokic, όσο περνούσαν τα παιχνίδια, να προσφέρει όλο και περισσότερη βοήθεια κοντά στο καλάθι. Ίσως, επειδή βασίζεται περισσότερο (ή και αποκλειστικά) στο διάβασμα της φάσης και στην πονηριά, να χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να βρει λύσεις. Σε συνδυασμό με την αποχαλίνωση του Grant, κράτησαν τον Kawhi σε γήινα επίπεδα. Άλλος ένας λόγος όμως που επιβίωσαν, είναι πως Kawhi και George δεν είναι οι δημιουργικότεροι πασέρ εκεί έξω. Όσο προχωρούσε η σειρά, οι Nuggets έφεραν την άμυνά τους πιο μέσα και λίγο οι παρωπίδες και μέτριες πάσες των δύο προαναφερθέντων ανά διαστήματα, λίγο η αστοχία των υπολοίπων, οι Nuggets τη γλίτωσαν.

Απέναντι στους Lakers όμως αυτή η επιλογή δεν υπάρχει. Ο LeBron έχει βγάλει μερικές χιλιάδες assists εκμεταλλευόμενος άμυνες που κλείνουν στα drive του. Και άντε, εδώ υπάρχει η ελπίδα ότι οι Lakers θα βαράνε στον γάμο του καραγκιόζη -αν και δεν βασίζεται κάπου αυτό, τα ποσοστά των Lakers από μακριά είναι μια χαρά, περισσότερο ο όγκος προσπαθειών λείπει από τους μεμονωμένους παίκτες. Τι γίνεται όμως όταν ο Jokic πρέπει να εμπλακεί σε ένα pick and roll απέναντι στον παίκτη που πιθανότατα θα είναι #2 σε playoff assists σε μερικές μέρες και τον Anthony Davis με την αμέτρητη ακτίνα γραπώματος; Θα μπορέσει ο Jerami Grant να κάνει αντίστοιχα με τον Kawhi καλή δουλειά πάνω στον LeBron, αν όντως πάει πάνω του; Ο James είναι ένα level πάνω σε ύψος και όγκο σε σχέση με τον Kawhi και -κυρίως- μπορεί να γυρνάει από σκόρερ σε δημιουργός κατά βούληση.

Το καλό πάντως για τους Nuggets είναι πως υπάρχουν διαθέσιμα κορμιά να ρίξουν στον LeBron. Grant, Millsap, Craig, Porter Jr. είναι όλοι τους λύσεις με ψεγάδια έως πρόβατα επί σφαγή στην περίπτωση του τελευταίου, ωστόσο η μόνη περίπτωση να περιοριστεί είναι με αρκετές διαφορετικές προσεγγίσεις πάνω του, ας πούμε. Στη χειρότερη, όλοι αυτοί μαζί είναι 24 διαθέσιμα φάουλ.

Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα πάντως των Nuggets είναι μάλλον στη σφαίρα του μεταφυσικού και αποδείχθηκε στη σειρά με τους Clippers. Και δεν είναι άλλο από την ομοιογένεια και το χιλιοτραγουδισμένο “μέταλλο”. Μετά από αρκετές απογοητεύσεις στις οποίες επέλεξαν να στηρίξουν παίκτες και προπονητή, οι Nuggets έχουν καταφέρει να βρουν μια ταυτότητα και μια ομαδική αυτοπεποίθηση στα αποθέματα των οποίων μπορούν να προστρέξουν όταν τα πράγματα ζορίζουν. Το είδαμε και στις δύο σειρές, όπως είδαμε την πλήρη απουσία της αγωνιστικής αυτής ταυτότητας από τους Clippers. Ο Malone θα ποντάρει και στη φρεσκάδα και την ταχύτητα των παικτών που δεν λέγονται Jokic και Millsap. Έχει στη διάθεσή του μερικούς από τους ταχύτερους παίκτες στις θέσεις τους και έχει κεφαλαιοποιήσει αυτό το χαρακτηριστικό. Ο Jokic μπορεί να είναι ίσως ο πιο αργοκίνητος παίκτης στο NBA, αλλά είναι το γρηγορότερο μυαλό, και αυτή η ταχύτητα στην σκέψη είναι που δημιουργεί μια μοναδική συνέργεια με την σωματική ταχύτητα των συμπαικτών του.

Είναι επίσης ενδιαφέρον να δούμε πώς θα χωρέσει ο Millsap σε αυτή τη σειρά. Μια διετία πριν φάνταζε ο ιδανικός παίκτης για να πέσει στον LeBron, ωστόσο σήμερα μοιάζει να είναι ένα mismatch ταχύτητας απέναντι στον King και ύψους απέναντι στον Davis. O Μalone σίγουρα τον θέλει στο παρκέ, τόσο για το γενικότερα απέριττο παιχνίδι του, αλλά και για τo grit και το “μέταλλο” που βγάζει στο γήπεδο. Αν καταφέρει να βρει κάποιο απόθεμα δυνάμεων θα είναι πολύ σημαντικό χαρτί για να ξεκλειδώσει πεντάδες ο Malone.

Oι X-factors

Το κοινό στοιχείο των δύο ομάδων είναι το πόσο στηρίζονται στους δύο stars τους για την παραγωγή σκορ. Για τους Lakers η εικόνα ήταν η ίδια και στην κανονική περίοδο. Αντίθετα οι Nuggets είδαν τους Nikola Jokic και Jamal Murray να καταθέτουν με εντυπωσιακό τρόπο τα διαπιστευτήρια τους στα παρκέ της Disney World. Παρουσιάζεται λοιπόν μια εκπληκτική ισορροπία στα στατιστικά των δύο ομάδων. James και Davis προσφέρουν μαζί 54,2 πόντους και 12,9 assists ανά αγώνα, ενώ οι δύο stars των Nuggets 52,5 και 12,4 αντίστοιχα. Η ενότητα “για τους λάτρεις της στατιστικής” συνεχίζεται και πιο κάτω στην λίστα των σκόρερ των δύο ομάδων: Kyle Kuzma και Michael Porter Jr. στους 11 και 11,1 αντίστοιχα, Rondo και Grant στους 10,6 και 10,1, KCP και Gary Harris αμφότεροι στους 9,2 και Green-Morris στους 8,5.

Φαντάζει εύκολο να σκεφτεί κανείς πως η ομάδα με τους καλύτερους stars θα κερδίσει, και αυτή είναι χωρίς αμφιβολία οι Lakers, όμως ίσως να αποδειχθεί κλειδί για τη σειρά το να μπορέσει ένας από τους δύο προπονητές να βρει έναν τρίτο πόλο. Το βλέμμα πέφτει κατευθείαν στους Kuzma και Michael Porter Jr. με ένα κοινό ερώτημα, πόσα περισσότερα λεπτά, από τα περίπου 25’ που παίζουν ως τώρα, θα μπορέσουν να διεκδικήσουν, κυρίως κερδίζοντας τα και από την άμυνά τους. Είναι αμφότεροι προικισμένοι σκόρερ, αλλά και δεδομένα παίκτες που θα προσπαθήσουν να χτυπήσουν οι αντίπαλοι προπονητές. Ιδίως ο Michael Porter Jr. έχει καταφέρει ανέλπιστα, δεδομένης της απειρίας του και της τραγικής εικόνας που έδειξε αμυντικά στην πρώτη ντουζίνα παιχνιδιών του bubble, να είναι ο τρίτος σκόρερ των Nuggets και να έχει τον καλύτερο συντελεστή +/- της ομάδας, εκμεταλλευόμενος στο έπακρο τα λεπτά που παίζει απέναντι σε backups. Σε αυτή τη σειρά αντιπροσωπεύει την ελπίδα του Malone να αναγκάσει τον Vogel να χρησιμοποιήσει τις ψηλές πεντάδες του. Από εκεί και έπειτα οι Lakers θα στραφούν στον Rondo, ελπίζοντας ότι το jumpshot του θα συνεχίσει να λειτουργεί και να του ανοίγει διαδρόμους, αλλά και να του δίνει ενέργεια στην άμυνα. Το μεγαλύτερο όμως πιθανό κλειδί στη σειρά είναι ο Gary Harris.

O guard από την Indiana έχει ταλαιπωρηθεί πολύ από τραυματισμούς την τελευταία διετία, και ακόμα βρίσκει τα πατήματά του, έχοντας επιστρέψει εσπευσμενα στο έκτο παιχνίδι της σειράς με τους Jazz. Δύσκολα θα ξαναγίνει εν μια νυκτί η εκδοχή του εαυτού του που σκόραρε 17,5 πόντους ανά παιχνίδι τη σεζόν 2017-18, ωστόσο αν σουτάρει καλά και ξαναβρεί κάποια από την έκρηξη που τον έκανε τον ιδανικό γκαρντ για να κινείται σε τροχιά γύρω από τον Jokic (όχι, δεν είναι αστειάκι για τη μάζα του τελευταίου, ξεκολλήστε) δίνει στους Nuggets περιθώριο να ελπίζουν. Γιατί συγκεκριμένα ο Harris; Επειδή σε αυτή τη σειρά δεν έχει κάποια εξαιρετικά δύσκολη αμυντική αποστολή στην οποία θα πρέπει να αφιερώσει όλη του την ενέργεια, αλλά και επειδή οι Lakers δεν έχουν κάποια φοβερή επιλογή για το κυνήγι του, τα πόδια του Green και του Rondo δεν έχουν τη σβελτάδα που είχαν παλιότερα, o KCP δεν είναι ο πιο προσηλωμένος αμυντικός μακριά από την μπάλα και μένει ο Caruso. Ο καλύτερος από τους τέσσερις θα πρέπει να πέσει πάνω στον Murray, οπότε ο Harris έχει περιθώριο για μεζεδάκια με τα κοψίματά του μακριά από την μπάλα.

Τι θέλουμε να γίνει

Δεν αξίζει να λέγεται μπασκετόφιλος όποιος δεν έχει προσδεθεί στο άρμα του αφράτου μεγαλείου του Nikola Jokic, του ανθρώπου που έχει κάνει το body shaming επικίνδυνα cool. Οι Lakers ξεκουράζονται αρκετές μέρες τώρα και η εκτίμησή μου είναι ότι στο περιβάλλον του Bubble, χωρίς τον παράγοντα των ταξιδιών, αλλά και χωρίς τις “περισπάσεις” της κανονικής ζωής, τα συνεχόμενα παιχνίδια συνεπάγονται ρυθμό, όχι ξεκούραση. Η σειρά θα γίνει πραγματικά ενδιαφέρουσα αν οι Nuggets εκμεταλλευτούν το ενδεχόμενο μούδιασμα των Lakers που τους περιμένουν από τις 12 του μήνα.

Έτσι εγώ θέλω να δω τους Nuggets να επιβεβαιώνουν τον χαρακτηρισμό “contender” και να οδηγούν τουλάχιστον σε ένα έβδομο παιχνίδι τη σειρά, αναδεικνύοντας παράλληλα και τον τρίτο άξονα του μέλλοντός τους, είτε αυτός είναι ο MPJ, είτε ο Harris. Μακάρι Denver in 7.

Τι θα γίνει

Αν οι Nuggets πάρουν το πρώτο παιχνίδι, δεν θέλω να το γρουσουζέψω, αλλά πιστεύω ότι θα πάνε μακριά τη σειρά, και σε ένα Game-7 δεν χωράνε προβλέψεις, ελλείψει πλεονεκτήματος έδρας -και πόσο δε με αυτούς τους Nuggets. Πιο ρεαλιστικά, το δίδυμο LeBron James - Anthony Davis μάλλον θα αποδειχτεί αξεπέραστο εμπόδιο για τους Nuggets, και θα ανεβάσουν στροφές για να στραγγαλίσουν οποιαδήποτε αμφισβήτηση της ομάδας του Denver. Ωστόσο μόνο ένας τρελός θα ξέγραφε τους Nuggets σε αυτή την postseason, καθώς το “inat” (γινάτι) με το οποίο αυτοχαρακτηρίζεται ο Jokic και έχει εμφυσήσει στην ομάδα, και το κατά διαστήματα άσβεστο χέρι του Jamal Murray φαντάζουν ικανά να γυρίσουν κάθε παιχνίδι. Με μεγαλύτερη ψυχραιμία λοιπόν, Lakers in 6. Ωστόσο, αν κάτι μας δίδαξαν τα φετινά playoffs, αυτό είναι το “Denver in 7”. Αλλά Lakers in 6. Αλλά...

Πρόγραμμα

Game 1: Nuggets @ Lakers, Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου, 04:00
Game 2: Nuggets @ Lakers, Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου, 02:30
Game 3: Lakers @ Nuggets, Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου, 04:00
Game 4: Lakers @ Nuggets, Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου, , 04:00
Game 5 (αν χρειαστεί): Nuggets @ Lakers, Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου, TBD
Game 6 (αν χρειαστεί): Lakers @ Nuggets, Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου, TBD
Game 7 (αν χρειαστεί): Nuggets @ Lakers, Πέμπτη 01 Οκτωβριου, TBD