Την Κυριακή που μας πέρασε, είδαμε τον Προμηθέα να δυσκολεύει πάρα πολύ τον Ολυμπιακό στην Basket League, σε ένα από τα πιο απαιτητικά ματς της σεζόν του ως τώρα. Στην έδρα τους οι Πατρινοί έδειξαν σε μεγάλα διαστήματα του παιχνιδιού εξαιρετικό πρόσωπο απέναντι στους ερυθρόλευκους κι ήταν αρκετά ανταγωνιστικοί απέναντι σε μια ομάδα επιπέδου EuroLeague. Ήταν σχεδόν βέβαιο πως μετά την μεγάλη προσπάθεια που κατέβαλλαν για το ντέρμπι του πρωταθλήματος, θα εμφανίζονταν κουρασμένοι στην Πόλη για το παιχνίδι με την Μπεσίκτας. Άλλωστε, δε μεσολαβούσαν και πολλές ώρες μεταξύ των δύο αγώνων. Ήταν δεδομένο πως η αποστολή τους θα ήταν δύσκολη απέναντι σε μια ποιοτική ομάδα, με τα στραβά της και τα θετικά της, αλλά ο παράγοντας αυτός έκανε ακόμη πιο "ζόρικο" το έργο τους. Κόντρα στους Τούρκους, οι παίκτες του κόουτς Γιατρά πράγματι έδειξαν πως υπήρχε ένα έλλειμα ενέργειας (αλλά και "καθαρού" μυαλού) όσο περνούσε η ώρα, ενώ σε συνδυασμό με το κακό συνολικά δεύτερο ημίχρονο που έκαναν, γνώρισαν μια όχι ιδιαίτερα τιμητική ήττα.
Τη χαρακτηρίζουμε έτσι, καθώς μέχρι χθες ο Προμηθέας δεν είχε ηττηθεί ξανά με τόσο μεγάλη διαφορά στο σκορ. Συνήθως, βρισκόταν στα παιχνίδια μέχρι τέλους και είτε έχανε δύσκολα (όπως με την Μπολόνια εντός), είτε κυριολεκτικά στο όριο (Οστάνδη εντός, Στρασμπούρ εκτός). Η άνεση με την οποία κύλησε το παιχνίδι για τους γηπεδούχους στα τελευταία λεπτά της χθεσινής αναμέτρησης ήταν κάτι πρωτόγνωρο με βάση τα φετινά ευρωπαϊκά παιχνίδια του Προμηθέα. Θα λέγαμε πως πρόκειται για μια "μουντζούρα", σε μια εξαιρετική έως τώρα ευρωπαϊκή πορεία. Ωστόσο, αυτή δεν είναι ενδεικτική της γενικότερης εικόνας της ομάδας, η οποία είναι σαφώς καλύτερη από εκείνη που είδαμε για την 11η αγωνιστική του ομίλου. Είναι δηλαδή κάπως πλασματική κι επί της ουσίας δεν άλλαξε κάτι αναφορικά με την πρόκριση του Προμηθέα μετά το τέλος του παιχνιδιού. Αυτό δεν είχε χαρακτήρα "do or die". Αυτό που αλλάζει είναι πως πλέον τα ματς που έρχονται θα έχουν εντονότερο το στοιχείο του "πρέπει", κάτι που οι Πατρινοί καλούνται να διαχειριστούν, παρά το γεγονός πως δεν έχουν αντίστοιχη ευρωπαϊκή εμπειρία.
Ο Προμηθέας παρότι ήταν πολύ καλός στο πρώτο μέρος και κατάφερε να φύγει για τα αποδυτήρια με ένα υπέρ του +4 στο σκορ, στην επανάληψη έπεσε αισθητά. Δεν άργησε απλά να μπει στο παρκέ, αλλά πρακτικά δεν μπήκε ποτέ σε αυτό. Δέχθηκε 58 πόντους - 29 σε κάθε δεκάλεπτο - και δεν μπόρεσε να περιορίσει επιθετικά την Μπεσίκτας, η οποία από την πλευρά της βελτίωσε σημαντικά την εικόνα της, έχοντας ουκ ολίγους παίκτες της σε καλό βράδυ (Πρέσι, Μπούβα, Ριτς έκαναν αρκετή ζημιά βάζοντας συνδυαστικά σχεδόν τους μισούς πόντους της ομάδας τους). Παράλληλα, μειώθηκε κι η επιθετική του παραγωγικότητα, προϊόν αστοχίας και λανθασμένων επιλογών. Προκειμένου να παραμείνει ζωντανός και σε θέση ισχύος, έπρεπε να αποφύγει τα λάθη και να διατηρήσει το καλό ποσοστό του στο περιφερειακό σουτ. Τίποτα από τα δύο δε συνέβη, με τον Προμηθέα να πληρώνει εν τέλει τα νεκρά του διαστήματα στο σκοράρισμα, ορισμένα "εύκολα" λάθη (έγιναν αρκετά τέτοια στην αρχή του 4ου δεκαλέπτου κι ουσιαστικά έγραψαν τον... επίλογο) καθώς και την χαμηλή απόδοση του στο αμυντικό κομμάτι (δέχθηκε 13 πόντους περισσότερους από τον Μ.Ο. του).
Υπήρξαν στιγμές όπου η - χωρίς ένταση και σωστές τοποθετήσεις - άμυνα του Προμηθέα επέτρεψε στην Μπεσίκτας να κυκλοφορήσει σωστά την μπάλα και να πάρει τελικά προσπάθειες υπό καλές προϋποθέσεις, είτε στο σετ παιχνίδι είτε σε καταστάσεις τρανζίσιον, όπως βλέπουμε στο βίντεο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να βρουν οι Τούρκοι επιθετικό ρυθμό, ιδίως από απόσταση.
