Η μεγαλύτερη κίνηση που πραγματοποίησε ο Παναθηναϊκός κατά την διάρκεια της off season δεν ήταν κάποια προσθήκη, αλλά η ανανέωση του Ιωάννη Παπαπέτρου που ίσως αποδειχθεί μέσα στη χρονιά πολυτιμότερη, συγκριτικά με την αντίστοιχη που συνέβη με τον Νεμάνια Νέντοβιτς. Ο διεθνής φόργουορντ βρίσκεται στην πιο παραγωγική φάση της καριέρας του κι επέλεξε να συνεχίσει στην Ελλάδα, αντί να μετακομίσει στο εξωτερικό. Έπραξε σωστά; Μόνο ο ίδιος ξέρει και στην τελική, εφόσον έκανε αυτό που ήθελε, λόγος δεν μας πέφτει.

Ήταν Ιούλιος πριν δυο χρόνια, όταν χτυπημένοι από την ζέστη κάναμε φαντασιακές βόλτες στην πόλη μιλώντας με οπαδούς, πάνω στη βράση που λένε, της αλλαγής «στρατοπέδου» που αποφάσισε τότε ο Ιωάννης Παπέτρου. Το αγωνιστικό και το συναισθηματικό γίνονται μπάλα σε περιπτώσεις «εσχάτης προδοσίας» και οι «προδότες» ρίχνονται σε ένα είδους πηγάδι εξαναγκαστικής λήθης και εξοστρακισμού από τη συλλογική μνήμη των οπαδών του εκάστοτε «αιώνιου». Τις κρίσεις εν μέσω της φορτισμένης συναισθηματικά πηχτής νύχτας, συνήθως τις βλέπει η επόμενη μέρα και γελά, εξαναγκάζοντας μας όλους να την αλήθεια κατάματα: ήταν λογική και εκ των υστέρων σωστη η απόφαση του Σπανούλη, διάολε!

Ο Παναθηναϊκός παρουσιάζει το περισσότερο ενδιαφέρον από τους δύο εκπροσώπους μας στην Ευρωλίγκα αυτό τον καιρό για διάφορους λόγους. Πρώτον, φαίνεται πως ασχολείται σε ένα βαθμό έστω με το μπάσκετ, άθλημα που αποτελεί αντικείμενο μελέτης για την ιστοσελίδα μας. Δεύτερον, στα πλαίσια αυτής της εντατικής ενασχόλησης με το σπορ έχει δείξει μεγάλη βελτίωση, αλλάζοντας πολλά στο παιχνίδι του, πλέον λίγο πολύ γνωστά σε όλες. Ο Ρικ Πιτίνο έχει απλοποιήσει το στυλ. Εχει δώσει έμφαση στην αμυντική ένταση (έχοντας μάλιστα μειώσει τα αρχικά του ρίσκα με τις παγίδες σε κάθε πιθανό και απίθανο σημείο) και στη μεταφορά της μπάλας κοντά στο καλάθι, προκειμένου να προστατευτεί από τα τούβλα. Τρίτον, μέσα από αυτές τις αλλαγές, έχει αναδείξει νέους πρωταγωνιστές, φέρνοντας στο προσκήνιο παίκτες που πριν είτε δεν βλέπονταν (Παπαγιάννης), είτε βλέπονταν με προσπάθεια (Θανάσης, Τόμας).

Καλησπέρα σας. Μία μακρά περίοδος ντεφορμαρίσματος και δημιουργικού ''κοκομπλόκο'' σε όλα τα επίπεδα εκ μέρους μου διακόπτεται, θέλω να ελπίζω, σήμερα. Ως ύστατη προσπάθεια ανάκτησης του κινήτρου και της χαράς, πήρα μία απόφαση ριζοσπαστική: βγήκα στον δρόμο και μίλησα με απλούς οπαδούς. Η μέθοδος που επέλεξα αποδείχθηκε αμφίδρομα ανακουφιστική, καθώς από τη μία ο συνομιλητής βοηθάται να βγάλει από μέσα τα καταπιεσμένα οπαδικά ένστικτα που κρύβει κάτω από το χαλάκι της ορθότητας, από την άλλη βοήθησε εμένα τον ίδιο να αντιληφθώ ότι τα αληθινά προβλήματα της ζωής, είναι τελικά άλλα από αυτά που μέχρι χθες νόμιζα.

Ο Ολυμπιακός κέρδισε μέσα στην Βαλένθια πηγαίνοντας με την περιφέρεια του αποδεκατισμένη. Με μόλις δυο γκαρντ (συν τον Τολιόπουλο που έδωσε σημαντικές, αλλά πολύ μικρές χρονικά, ανάσες), ο Γιάννης Σφαιρόπουλος κατάφερε να κρατήσει με έναν μαγικό τρόπο φρέσκους τους Ρόμπερτς και Στρέλνιεκς (23 και 25 λεπτά στο παιχνίδι) , έτσι ώστε στην τελική ευθεία να αντέξουν στην πίεση της Βαλένθια. Η απόδοση του Λετονού στο τέταρτο δεκάλεπτο δικαίωσε απόλυτα την τακτική, καθώς τα πιο κρίσιμα σουτ ήρθαν από τα δικά του χέρια.

Στο πολύ ωραίο και αναλυτικό Nylon Calculus ανέβηκε πολύ πρόσφατα μία μελέτη επάνω στις αλλαγές θέσεων στο ΝΒΑ τα τελευταία χρόνια. Μέσω μια λεπτομερούς στατιστικής ανάλυσης, ο Νταν Λόμαν μελέτησε τις 316 περιπτώσεις παικτών που μετακινήθηκαν μία θέση πάνω τα τελευταία δέκα χρόνια, εξετάζοντας συγκεκριμένα τρεις διαδρομές: από σούτινγκγκαρντ σε σμολ φόργουορντ , από σμολ φόργουορντ σε πάουερ φόργουορντ και από πάουερ φόργουορντ σε σέντερ. Τα συμπεράσματα της μελέτης ήταν κάπως συγκεχυμένα σε ο,τι αφορά την αποτελεσματικότητα. Δεν προέκυψε κάποιος κανόνας, καθώς άλλοι παίκτες βελτίωσαν τα στατιστικά τους, άλλοι πήγαν πίσω και άλλοι παρέμειναν πάνω κάτω στα ίδια νούμερα. Εντούτοις, προέκυψαν άλλα ενδιαφέροντα ευρήματα.

Ο καιρός ήταν απολαυστικά χειμωνιάτικος χθες το μεσημέρι στην πλατεία Φιλικής Εταιρείας, με λίγο ψιλόβροχο slash χιονόνερο. Απολάμβανα στα όρθια, έτσι όπως πρέπει, μία tarte tatin, και ένιωθα τον ζεστό αέρα από την patisserie να έρχεται στο πεζοδρόμιο περίπου σαν το ρεύμα του Κόλπου του Μεξικού. Το Κολωνάκι με τα χρόνια έχει αλλάξει, τουλάχιστον σε σχέση με το πώς το θυμάμαι εγώ. Όταν ήμουν στα 16-17, η κολλητή μου με τραβολογούσε για ψώνια , και μετά για μπύρες στην Μιλιόνη με κάτι περίεργους και κάτι περίεργες, που μιλούσαν συνέχεια για καλλυντικά και αυτοκίνητα. Η συνοικία ήταν , πως το λένε, in, και μάζευε ένα σωρό σιχάματα, που δεν είχαν καμμία με την κλάση των παλαιότερων. Ενας ποπ βούρκος , που ήταν επιτακτικό να πάει στα τσακίδια.

Ό Τόλης Λεούσης είναι δημοσιογράφος στην εφημερίδα "ο Γαύρος" και στον ιστότοπο gavros.gr . Η φωτογραφία εξωφύλλου είναι από τον ιστότοπο gazzetta.gr

Μεγαλώνοντας έχεις κάποια πρότυπα. Ας πούμε εγώ είχα πάντα τον πατέρα μου ως ίνδαλμά μου. Οσα έχει καταφέρει στην ζωή του. Το πόσο μάγκας με «Μ» τεράστιο ήταν και είναι παρά τα 80 του χρόνια πια, με έχουν αναγκάσει να προσπαθώ κάθε μέρα, όχι απλά να του μοιάσω, και αν γίνεται να τον ξεπεράσω. Αυτά ισχύουν στην ζωή μας. Εχουμε πρότυπα που στόχος ζωής είναι όσο καιρό πατούμε τα ποδάρια μας στο έδαφος, είτε να μας εμπνέουν, είτε ακόμα και να μας αναγκάζουν με την ποιότητά τους να υπερβαίνουμε κάθε δυσκολία.

Χωρίς την μεγάλη έκπληξη, αλλά με σημαντικά αποτελέσματα για Ρεάλ και (κυρίως) Ολυμπιακό και Εφές κύλησε η τέταρτη αγωνιστική της ευρωλίγκα, η οποία έφερε τις δύο ελληνικές ομάδες σε πολύ καλή θέση. Με ρεκόρ 3-1 ΟΦΣΠ και ΠΑΟ δεν έχουν κάνει γκέλα , και έχουν πετύχει ήδη από μία πολύτιμη εκτός έδρας νίκη. Δείχνουν σε πολύ καλό δρόμο. Η ΤΣΣΚΑ ίσως βρει το μπελά της στο Φάληρο, τη στιγμλη που η συγκυρία δεν ευνοεί την επίσκεψη των πράσινων στην Πόλη. Να σας πω, δεν τους φοβάμαι τη δεδομένη χρονική στιγμή, αυτό που φοβάμαι είναι να μην τους εκτροχιάσει το αποτέλεσμα στο μεταξύ τους ντέρμπι, το οποίο πλησιάζει. Η Ρεάλ ανέκαμψε γρήγορα. Ας δούμε τις ενότητες μας.

Αυτό εδώ δεν είναι ένα κείμενο για την θέση 4 του Ολυμπιακού. Αν ήταν έτσι, θα ήταν ένα κουραστικό κείμενο. Αντίθετα, πρόκειται κυρίως για την κατανόηση μίας πλάνης, εκείνης που λέει ότι ένας παίκτης πρέπει ντε και καλά να μαθαίνει το μπάσκετ σε μία θέση, άσχετα αν η μορφή του αθλήματος απαιτεί πλέον να παίζει σε περισσότερες. Προφανώς, εδώ υπάρχει μία αντίθεση. Εάν το σύγχρονο μπάσκετ προϋποθέτει την εναλλαγή ρόλων και θέσεων, και αν ο ένας προπονητής χρησιμοποιεί έναν παίκτη κατά το δοκούν, πώς γίνεται να πιστεύουμε ότι ο οποιοσδήποτε νεαρος φόργουορντ δεν οφείλει ο ίδιος να προετοιμαστεί προς αυτή την κατεύθυνση, ειδικά εάν τα σωματικά του προσόντα είναι τα κατάλληλα; Οχι, ο Ιωάννης Παπαπέτρου ή ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος δεν πρόκειται να χαθούν,  να μπερδευτούν ή να καταστραφούν αν παίζουν σε δύο θέσεις. Αντίθετα, το πιθανότερο είναι να γίνουν καλύτεροι παίκτες και να ωφελήσουν περισσότερο τις ομάδες τους.