Έπρεπε να βάλει ο Παπαπέτρου 41 πόντους σε ένα φιλικό του Σεπτεμβρίου για να αντιληφθούμε πως έχει αλλάξει πλέον επίπεδο σαν παίκτης; Όχι βέβαια, καθώς ο έμπειρος φόργουορντ έχει αποδείξει την τελευταία διετία πως βρίσκεται σε ανοδική πορεία αγωνιστικά. Αυτό είναι ένα γεγονός που είχε αρχίσει να διαφαίνεται από τη σεζόν 2019-20, άλλωστε συνηγορούν σε αυτή την άποψη κι οι αριθμοί του 27χρονου, ο οποίος όχι μόνο έχει βελτιωθεί αισθητά σε πολλούς τομείς του παιχνιδιού, αλλά ανταποκρίνεται παράλληλα και σε ρόλο ηγέτη. Ο Παπαπέτρου είναι ένας πλήρης φόργουορντ, με εξαιρετική σωματοδομή, όμως το σημαντικότερο είναι πως σε αυτήν την δύσκολη καμπή του Παναθηναϊκού, είναι πρόθυμος και συνάμα ικανός να βγει μπροστά.

Το καλοκαίρι ο Παπαπέτρου προσέλκυσε το ενδιαφέρον ευρωπαϊκών συλλόγων, ενώ υπήρξε και η προοπτική της μετακίνησης του στο ΝΒΑ. Παρ' όλα αυτά, ο αρχηγός των πρασίνων επέλεξε να παραμείνει στο ρόστερ της αθηναϊκής ομάδας, ανανεώνοντας το συμβόλαιο του. Ο Παπαπέτρου θα μπορούσε να βρεθεί σε ένα πιο ανταγωνιστικό σύνολο της EuroLeague ή να δοκιμάσει την τύχη του στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Έχει το ταλέντο, αλλά και την εμπειρία πλέον, να σταθεί είτε στην μια περίσταση, είτε στην άλλη. Ωστόσο, η παραμονή του σε έναν Παναθηναϊκό που δεν έχει σχέση με την ομάδα περασμένων ετών, αναμφίβολα μαρτυρά πολλά αναφορικά με την ιδιοσυγκρασία του, την προσωπικότητα του και την γενικότερη θεώρηση του γύρω από την καριέρα του.

Έπειτα από τρεις σεζόν ως κάτοικος ΟΑΚΑ, ο Παπαπέτρου έχει δεθεί πλέον με τον οργανισμό και θα είναι και τη νέα σεζόν το σημείο αναφοράς του συνόλου. Ο Παπαπέτρου δεν μένει σε έναν Παναθηναϊκό των Διαμαντίδη, Γιασικεβίτσιους, Μπατίστ και λοιπών αστέρων, προκειμένου να διεκδικήσει προκρίσεις σε Final Four, αντιθέτως συνεχίζει σε έναν σύλλογο με πεσμένο μπάτζετ, κατεβασμένο πήχη και χωρίς τις αγωνιστικές προσωπικότητες του παρελθόντος. Ο ίδιος είναι η μεγάλη προσωπικότητα του πράσινου συγκροτήματος, όπου ξεχωρίζει σαν τη μύγα μες το γάλα, σε όλα τα σκέλη: θέλετε αναφορικά με την αγωνιστική του συνεισφορά και τον ρόλο των 30 λεπτών; Τις οικονομικές του απολαβές; Τις παραστάσεις του με τα σχεδόν 200 ματς στην EuroLeague;

Σύντομη παρένθεση: Κι ο Νέντοβιτς είναι «πάνω ράφι» ασυζητητί, αλλά η ευπάθεια του σε τραυματισμούς κι η τάση του να χάνει σημαντικό αριθμό αγώνων κάθε χρόνο, τον τοποθετεί χαμηλότερα στην πράσινη ιεραρχία, στα δικά μου μάτια, εν αντιθέσει με τον σε (σχεδόν) μόνιμη βάση παρόντα Παπαπέτρου.

Ο Παπαπέτρου είναι μια κορυφαίου επιπέδου μονάδα, στα χέρια ενός πολύ σοβαρού και αξιόλογου προπονητή όπως ο Δημήτρης Πρίφτης, σε ένα κατά τα λοιπά μέτριο ρόστερ. Η έλευση του Χεζόνια τον περασμένο Φλεβάρη ίσως μπέρδεψε κάπως τα δεδομένα για τον διεθνή αθλητή, όμως προσωρινά, καθώς ο... Κάτας, δεν άργησε να τα ξεμπερδέψει. Ο Ισραηλινός δεν αξιοποίησε στο έπακρο τον ποιοτικότατο Κροάτη, μια συγκυρία που ευνόησε τον Παπαπέτρου, ο οποίος εν τέλει έκλεισε εντυπωσιακά τη σεζόν με σπουδαίες εμφανίσεις στα playoffs του πρωταθλήματος (15.7 πόντοι, 4.7 ριμπάουντ, 4.7 ασίστ, 39% τρίποντο) και κερασάκι τον τελικό του ελληνικού κυπέλλου με τον Προμηθέα (25 πόντοι με 9/17 σουτ, 5 ριμπάουντ, 4 ασίστ). Φέτος όμως δεν υπάρχει Χεζόνια, αλλά και να υπήρχε, ο Παπαπέτρου είναι ένας παίκτης που πλέον αντέχει τον ανταγωνισμό και θα προσπαθήσει πάντα να είναι ωφέλιμος για την ομάδα του.

Όπως και να 'χει, τα... αίσχη του Παπαπέτρου με την Βίρτους Μπολόνια κι οι 41 πόντοι μπορεί να συντελούν μια ακραία επίδοση που δύσκολα θα επαναληφθεί σε επίσημη αναμέτρηση, ωστόσο «γράφτηκε» και μας υποδηλώνει πως την περίοδο 2021-22 ο Παναθηναϊκός του Πρίφτη θα εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον αρχηγό του. Φυσικά, οι πράσινοι θα έχουν κι άλλους σημαντικούς παίκτες από τους οποίους περιμένουν πολλά (Παπαγιάννης, Νέντοβιτς, Σαντ-Ρος, ενώ εγώ προσωπικά θα έβαζα σε αυτήν την λίστα και τον Μέικον από τα πρόσφατα μεταγραφικά αποκτήματα), όμως ο Παπαπέτρου θα είναι συνολικά αυτό που αποκαλούν οι Αμερικάνοι «franchise player». Ένα κενό που αν προκύψει μέσα στη σεζόν λόγω κάποιου τραυματισμού φερ' ειπείν, θα είναι τρομερά δύσκολο να καλυφθεί. Όσο τίμιος κι αν είναι ο Κασελάκης κι όσο φιλότιμα κι αν προσπαθεί να ανταποκριθεί σε οτιδήποτε του ζητηθεί ο πολυσχιδής Σαντ-Ροος.

Η νέα αγωνιστική περίοδος θα είναι η 8η του Παπαπέτρου στην EuroLeague, σε μια άκρως παραγωγική φάση της καριέρας του. Ώριμος και μπαρουτοκαπνισμένος τώρα πια, θα επιχειρήσει να σηκώσει στις πλάτες του τον Παναθηναϊκό που κάνει φέτος ένα νέο ξεκίνημα - καινούργιος προπονητής με διαφορετική φιλοσοφία, έξι προσθήκες μέχρι στιγμής, εννέα αποχωρήσεις. Δύο ερωτήματα ξεχωρίζουν πριν την έναρξη της σεζόν: α) έχει πιάσει το ταβάνι του ο Έλληνας φόργουορντ ή μπορεί αν εξελιχθεί ακόμη περισσότερο; και β) κατά πόσο θα τον πλαισιώσουν επί της ουσίας τα υπόλοιπα μέλη του ρόστερ; Διότι αν ο Παπαπέτρου αποδειχθεί πως είναι ο μοναδικός... κούκος, τότε η άνοιξη δύσκολα θα έρθει για το τριφύλλι.

Το βέβαιο είναι πως για τον Παπαπέτρου, αλλά και για τον κάθε παίκτη που αποκτά τη στάμπα του ηγέτη, θα υπάρξουν και καλές, αλλά και κακές βραδιές μέσα στη σεζόν. Όμως είδαμε και με την πρωταθλήτρια Ιταλίας πως ο MVP της περσινής Basket League δεν θα φοβηθεί να πάρει τα μεγάλα σουτ ώστε να κρίνει ένα ματς. Είναι κάτι που ο τωρινός Παπαπέτρου, με την αυτοπεποίθηση που βγάζει στο παρκέ, αλλά κι ενστερνιζόμενος απόλυτα την ευθύνη του ρόλου του, θα το έκανε, πιθανότατα ακόμη κι αν δεν είχε «καυτό χέρι» και 8/13 τρίποντα...