Παρ' ότι ευκόλως εννοούμενο, δε θα παραλείψω να αναφέρω ότι το θέμα της συζήτησης ήταν φυσικά ο Ιωάννης Παπαπέτρου και η ερώτηση η εξής: "Ιωάννης Παπαπέτρου: 'προδότης' ή 'επαγγελματίας'; 'Παλτό' ή 'παικταράς'; Πως αντιλαμβάνεστε την μεταπήδησή του από τον Ολυμπιακό στον Παναθηναϊκό λαμβάνοντας υπόψιν το διαμορφωθέν πλαίσιο του επαγγελματικού αθλητισμού κατά τη δεύτερη δεκαετία του 21ου αι.; Καλή επιτυχία".
O πρώτος συνομιλητής μας ήταν ο Panos Peristeri. Εκ των μετριοπαθέστερων απ' όσους μας μίλησαν, τον συναντήσαμε στην έξοδο του μετρό καθώς επέστρεφε από το φροντιστήριο στο οποίο διδάσκει. Στο άκουσμα του ονόματος "Παπαπέτρου", ο δερμάτινος ταχυδρομικός χαρτοφύλακάς του, του γλύστρισε από το χέρι του και προσγειώθηκε στο έδαφος. Ξεκούμπωσε δύο κουμπιά στο πουκάμισό του, ξεροκατάπιε και αφού μου έριξε μια διερευνητική ματιά από την κορυφή ως τα νύχια, απάντησε με μία ευγενική έκφραση αποστροφής ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του:
"Ακούστε κύριε, θυμάμαι τον Ιωάννη μετά από ένα παιχνίδι εναντίον της Ρεάλ στη σειρά των playoffs το 2014 να βγαίνει μετά το πέρας του αγώνα να κάνει τα λεγόμενα 'σουτάκια' και εμείς να ζητωκραυγάζουμε. Και τι καταλάβαμε; Είδαμε καμιά βελτίωση; Θα σας πω εγώ, ότι βελτίωση είχε και ο μαθητής μου ο Δ. στην φυσική, όπου έμεινε για τρίτη χρονιά στη δευτέρα Λυκείου. Είδαμε τον νεαρό να εξελίσσεται σε αυτό που προσμέναμε; Με εξαίρεση κάποιες εκλάμψεις του ταλέντου του, επίσης όχι. Και το χειρότερο; Το φετινό καλοκαίρι με την μετακίνηση στον οχτρό. Γιαννάκη, άφησες τους φίλους σου για να πας σε αυτούς που σε έκαναν να δαγκώνεις τη φανέλα και να κρατάς το κεφάλι σου από απόγνωση; Φοβήθηκες τον ανταγωνισμό στη θέση "3" και απέρριψες την προοπτική να βελτιωθείς υπό τις οδηγίες ενός προπονητή που είναι "μανούλα" σε αυτό; Όχι Ιωάννη μου, δεν θα μας λείψεις. Θέλουμε παίχτες να αγαπάνε τη φανέλα και να το δείχνουν. Σιγά μην σκάσουμε κιόλας για το 30% στα τρίποντα που είχες. Στο καλό, να μην μας γράφεις...". Κάτω από το πουκάμισό του, το στήθος φούσκωνε από αγανάκτηση, σε πείσμα όσων έβγαιναν από τα χείλη του. Ρούφηξε τη μύτη του. "Συγνώμη, δε μπορώ να μιλήσω άλλο...", είπε με φωνή "σπασμένη" και βραχνή , και αποχώρησε βιαστικός προς τη λάθος κατεύθυνση.
Δεν σας κρύβω ότι με στεναχώρησε λίγο η εικόνα του κ. Πάνου καθώς σε κανέναν άνθρωπο δεν αξίζει τέτοιο φορτίο. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου οι υπόλοιποι συνομιλητές μου να είναι, για ευνόητους λόγους, νεαρότεροι.
Μπήκα στο αυτοκίνητο μου ξεκίνησα και πάλι το "κυνήγι". Ο δρόμος με έβγαλε στο Ίλιον, όπου σε ένα φανάρι άκουσα από τα ηχεία του διπλανού αυτοκινήτου στη διαπασών ''Και ο Βαζέχα που δεν είναι οφσάιντ, ΑΝ τον δει ο Δώνης...". Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα ο οδηγός του ΙΧ ούρλιαζε "Γκοοοοολ, γκοοοολ" ενώ ακολούθησε συνεχόμενο κορνάρισμα και διαφόρων ειδών βρισιές προς πάσα κατεύθυνση. Δεν ξέρω ποιο ήταν το ένστικτο που μου υπέδειξε ότι ο συγκεκριμένος οδηγός θα ήταν φίλος του Παναθηναϊκού, πάντως έπεσα μέσα. Αυτό που δεν περίμενα επ' ουδενί, ήταν τα όσα μου είπε στο επόμενο φανάρι, όπου του ζήτησα αναπτήρα ως πρόφαση: " Η απόκτηση του Έλληνα Τζεντίλε έρχεται να δώσει στον Παναθηναικό ειρωνικά γέλια, γκρίνια για τη διαιτησία, κακό περιφερειακό σουτ και απίστευτο πόνο στους Ολυμπιακούς. Είναι τυχαίο πως είχε φέτος ακριβώς το ίδιο ποσοστό (28.6%) στα τρίποντα με τον Θανάση;; Μόνο θετικό της απόκτησης θα είναι να δούμε συνέντευξη Αντετοκούνμπο "Στον Παναθηναικό να παίζουν μόνο όσοι θέλουν να παίζουν". Το βλοσυρό του ύφους του, δεν άφηνε την παραμικρή ελπίδα δευτερολογίας.
Ο Giorgos ζει στη Ραφήνα. Εμείς τον συναντήσαμε στην πλατεία Συντάγματος, όπου του αρέσει να περνάει τα μεσημέρια του καλοκαιριού ταΐζοντας τα περιστέρια, πίνοντας κρασί από φλασκί και συζητώντας με περαστικούς. Η επιμονή του να μιλήσει ήταν ανίκητη. "Τι να σου πω, είχαμε εκεί τον Στρομπερι, θα έφευγε, θα έπαιζε ο μικρός και τελικά φέραμε τον Παπανικολάου γιατί ειναι γαύρος, φτιάχνει καφέδες και καθαρίζει μέχρι και τις τουαλέτες . Διαλέξαμε εκείνον αντί για τον άλλον, του δώσαμε τις ευθύνες και το Παπί το πηγαινοφέρναμε ανάμεσα στις θέσεις και ανάλογα με το ποιον είχε σακατέψει το ιατρικό τιμ. Ε, πήγε στο βάζελο , να σουτάρει τούβλα εκεί". Ολοκλήρωσε τη φράση του δροσίζοντας το στόμα του με μια φέτα καρύδας που απέσπασε από τον πλανόδιο πωλητή παραδίπλα, αφού πρώτα τη μούλιασε καλά στο νερό. Οι κινήσεις του πρόδιδαν ρουτίνα, αλλά και άνθρωπο που δε θα χαλάσει τη ζαχαρένια του για κανέναν Παπαπέτρου. Τον ευχαρίστησα και τον αποχαιρέτησα. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα άκουσα από πίσω μου, κατηφορίζοντας προς την κάτω πλευρά της πλατείας: "Ρε φίλε, σε ποιο κανάλι θα παίξει;". Χωρίς να γυρίσω προς τα πίσω, του έγνεψα "πουθενά"με μια κίνηση του χεριού πάνω από τον ώμο μου.
Τον Αλεξ7 από το Περιστέρι και τον Βασίλης13 από τα Γιάννενα, τους συνάντησα μαζί στην πλατεία του Μοναστηρακίου. Όπως μου εξήγησαν, αποφάσισαν να περάσουν εκεί την ολιγόωρη έξοδό τους από το στρατόπεδο όπου κάνουν μαζί τη θητεία τους. Οι λόγοι όπως μου αποκάλυψαν μονολεκτικά, "ευνόητοι". Η ερώτησή μου έσκασε σαν βόμβα στα θεμέλια της σχέσης των δύο νεαρών ανδρών, παρότι δεν είχα καμία τέτοια πρόθεση.
"Τον μαζέψαμε από τα αζήτητα, τον πληρώναμε 5 χρόνια, που δε θα έπαιζε καν μπάσκετ αν δεν τον είχαμε περιμαζέψει εμείς ξερω'γω. Τραυματίστηκε δυο φορές και οι πρόεδροι τον πλήρωναν κανονικά (τι τραβάω ο αφηγητής μεσημεριάτικα). Τον πήγαμε δυο τελικούς Ευρωλίγκα τον κύριο, ούτε το όνομά του δε μπορώ να προφέρω πια. Έπαιξε με αντιπάλους που δεν θα τους έβλεπε ούτε στα όνειρά του και του προσφέραμε αγάπη και αποθέωση παρότι εκείνος δε μας προσέφερε τίποτα και φτάνει η στιγμή που παίρνουμε τον Μπλατ. Δεν στα εξήγησε ωραία; Καλή προτασούλα δε σου κάναμε; Δε σου προσφέραμε τη θέση μαζί με τον "αδερφό" σου και τον κουμπάρο σου; Και εσύ πας σε αυτούς που σου κλέβουν τον ιδρώτα; Ιωάννη, βάλε να δεις την εικόνα σου στον δεύτερο τελικό και αναλογίσου που πας. Αποδείχθηκες ανάξιος να αντέξεις τη φανέλα την ένδοξη. Βγαίνεις από το ραντεβού και μας λες "όλα καλά". Ποια όλα είναι καλά ρε Ιωάννη; Σε ποιον τα πουλάς αυτά; 'Ελα τώρα στο ΣΕΦ να σε περιποιηθεί ο πύρινος λαός του Θρύλου και τα φιλαράκια σου. Για εμάς τελείωσες".
Αναγκάστηκα να προσφέρω στον παραληρούντα συνάνθρωπο ένα μπουκάλι παγωμένο νερό, αδυνατώντας να διώξω από το μυαλό μου τις κακές σκέψεις: "Θα μας μείνει στα χέρια ο άνθρωπος;", "Αν ναι, τι διαδικασία θα ακολουθήσει, δεδομένου ότι είναι φαντάρος; Θα μπλέξουμε;", "Θα διαβάσει άραγε ο Ιωάννης το παραπάνω μανιφέστο και θα ακυρώσει τη μεταγραφή του;". Γυρνώντας προς τον Βασίλη, αντίκρισα ένα χαιρέκακο μειδίαμα, το απολάμβανε. "Πονάνε, το ξέρω...", μου είπε κρύβοντας το στόμα του από την μεριά του φίλου του. Το ύφος του πρόδιδε έναν σχεδόν σεξουαλικό σαδισμό γύρω από το θέμα. Στο κάτω κάτω, αν δεν ανησυχεί εκείνος για τον φίλο του, δε θα ανησυχήσω εγώ. "Πονάνε, αλλά ο Ιωάννης φοράει πια τα πράσινα. Βρίσκεται πλέον στην κατάλληλη ομάδα, αλλά και ηλικία, για να κάνει το step up που περιμένουμε χρόνια. Ένα μόνο ερώτημα με ταλαιπωρεί, το κατά πόσο θα μπορέσει να συνηθίσει να παίζει σε γεμάτο γήπεδο. Οι άλλοι για να μαζέψουν 20 χιλιάδες κόσμο θέλουν 5 ματς."
Είχα ότι χρειαζόμουν. H υπερέκθεση στην πραγματική ζωή με έστειλε πίσω στα κεντρικά του Basketball Guru. "Καλές οι μαλακίες σου, αλλά γράψε και καμιά ανάλυση", μου θύμισε η κοπέλα της γραμματείας. "Βαριέμαι ρε συ Μυρτ.." - "Στα παπάρια μου", με διέκοψε.
Παπαπέτρου και Παπαπέτροφ
Η έλευση του 24χρονου φόργουορντ στον Παναθηναϊκό θεωρείται η κίνηση του καλοκαιριού, πιθανότατα όχι άδικα. Σε αυτό το συμπέρασμα μάλιστα, μπορεί κανείς να φτάσει χωρίς καν να βάλει στον ισολογισμό τον επικοινωνιακό αντίκτυπο της "αρπαγής". Το αστείο επιχείρημα σύμφωνα με το οποίο "αν ο Παπαπέτρου ήταν ο Παπαπέτροβιτς η Παπαπέτροφ και έπαιζε στην Παρτίζαν ή στην Βιλερμπάν, δε θα ασχολούνταν κανείς", καταρρίπτεται από την ίδια την πραγματικότητα, καθώς ο Παπαπετροβιτς και ο Παπαπέτροφ δεν έχουν παίξει σε δύο φάιναλ φορ μέχρι τα 24 τους και δεν ήρθαν από την Παρτίζαν ή την Βιλερμπάν, αλλά από τον τρις πρωταθλητή Ευρώπης και ισχυρό των καιρών μας, Ολυμπιακό. Το επιχείρημα αυτό, είναι ενδεικτικό του πόσο μακριά μπορεί να φτάσει η διαστρέβλωση της πραγματικότητας, προκειμένου να βγάλουμε σκάρτο το "από 'κει": ως ακόμα - ακόμα και την απαξίωση του "από 'δω". Αντίστοιχη αντιμετώπιση είχε και ο Στράτος Περπέρογλου, όταν έκανε απευθείας το αντίστροφο δρομολόγιο.
Ο Παπαπέτροφ δίνει στον Παναθηναϊκό ταχύτητα σε συσκευασία "γίγας", δύναμη και εκρηκτικότητα (πάντα σε συνάρτηση με το μέγεθός του). Δίνει ποστ παιχνίδι, aggressive κοψίματα προς το καλάθι και δυνατά πατήματα στο drive. Επίσης προσφέρει τοπ λέβελ άμυνα σε δυόμιση θέσεις, καθώς έχει τα σωματικά χαρακτηριστικά να αντιμετωπίσει και κοντύτερους αλλά και ψηλότερους αντιπάλους, πράγμα όχι και τόσο σύνηθες όσο ίσως ακούγεται.
Ο Παπαπέτρου από την άλλη, προσφέρει όλα τα παραπάνω, συν το ελληνικό του διαβατήριο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Βασικά θα διαβάσατε παντού τι συνεπάγεται, οπότε ας πάμε παρακάτω. Βαστάτε, ο Παπαπέτρου στα 24 του δίνει στο ρόστερ του Πασκουάλ και εμπειρία, όσο παράδοξο και αν μοιάζει. Ο Ιωάννης έχει παίξει σε περισσότερα φάιναλ φορ απ' όσα έχουν παίξει μια ντουζίνα παίκτες του Παναθηναϊκού και έχει βιώσει εκ των έσω το περπάτημα του δρόμου που οδηγεί εκεί. Είναι ένας παίκτης "παιγμένος" σε επίπεδο πρωταθλητισμού στην Ευρωλίγκα και οι παραστάσεις του προμηνύουν κάποιον που ξέρει ήδη να ετοιμάζεται πνευματικά για τα κρίσιμα. Η δίνη της νουμερομανίας που τείνει να "καταπιεί το μπάσκετ", μπορεί να μένει ασυγκίνητη, αλλά εξακολουθώ να "συγκινούμαι" κι από χαρακτηριστικά που δεν αποδεικνύονται απαραιτήτως από μαθηματικές πράξεις.
Αλλαγή "φρουράς" (και στην τακτική)
Στο "τριφύλλι" ο Παπαπέτρου καλείται ουσιαστικά να αντικαταστήσει τον Ρίβερς. Αποστολή όχι αμελητέα, όχι απαραιτήτως αγωνιστικά, αλλά λόγω... παρασήμων μάχης. Στην στολή του Ρίβερς δέσποζε το μετάλλιο του "Γαυροφάγου", το οποίο όπως και το αντίστοιχο του "Βαζελοκτόνου" από την άλλη, σε αυτά τα μέρη, προσδίδουν στον κάτοχό τους μία αίγλη που αγγίζει τα όρια του ηρωισμού. Οι δυο τους είναι πολύ διαφορετικοί παίκτες, με λίγα κοινά στοιχεία, όπως την δύναμη. Μισό λεπτό να πει ο editor μια μαλακία που θέλει επάνω σε αυτό και συνεχίζω.
Ριβερς ξερίβερς, μία από τις πιο Τσαβικές (sic) κινήσεις που έγιναν στην τριφυλλάρα ήταν η έλευση του ... Αλεσάντρο Τζεντίλε, δεν πάει να τον έφερε ο ΔΠΓ για να ικανοποιήσει τα πλήθη ή ο,τι άλλο συνέβη τότε τέλος πάντων. Ο Ιταλός έπαιξε τελείως σκατά, αλλά η μεταγραφή του ήταν ακριβώς επάνω στο ίχνος του μονοπατιού που πρωτοχάραξε ο Πιτ Μάικλ. Ψηλό τριάρι , ιδανικά με κάμποσο όγκο και με κινήσεις στο χαμηλό ποστ. Τον Μάικλ είχε ακολουθήσει στην Μπάρτσα ο Ντεσόν Τόμας και μετά ο Στράτος Περπέρογλου. Όλοι τους πήγαιναν τους προσωπικούς τους αντιπάλους χαμηλά και ξεκινούσαν τις επιθέσεις των Καταλανών από εκεί, καθώς το Πασκουαλικό playbook φρόντιζε να τους δημιουργεί επιλογές με διάφορα off ball screens, cuts και δε συμμαζεύεται. Εξαίρεση αποτέλεσε μόνο η περσινή σεζόν, όπου ομως ο προπονητής του ΠΑΟ θυμήθηκε το αγαπημένο του σύστημα εν μέσω τελικών. Ρίβερς και Λοτζέσκι έκαναν μεγάλη ζημιά με τα ποσταρίσματα.
Ο Παπαπέτρου κολλάει σε κάτι τέτοιο. Εχει βελτιώσει το παιχνίδι του με πλάτη (οκ, δεν τον λες και μετρ) , έχει μάθει να παίζει κοντύτερα στο καλάθι και στην άμυνα δέρνει. Μέσα σε τέτοιο πλαίσιο, δεν είναι απαραίτητο ότι θα πάρει περισσότερο χρόνο, αλλά σίγουρα θα πάρει περισσότερες μπάλες , κόβω σκίζω τα ρούχα μου. Περισσότερες μπάλες σημαίνουν και περισσότερες ευθύνες και όπως μας είπε πρόσφατα μια μπασκετική ψυχή "οι παίκτες παρουσιάζουν ραγδαία βελτίωση όταν βρεθούν υπό πίεση και ανταποκριθούν σε αυτή". Ο Ιωάννης θα βρεθεί υπό πίεση.
Καλά τα λέει, αλλά η πρώτη σκέψη είναι ότι θα λείψει από τους πράσινους το τρίποντο του Ρίβερς. H πραγματικότητα είναι ότι οι δύο τους είχαν μία διαφορά της τάξεως του 7% τη φετινή σεζόν στην Ευρωλίγκα, η οποία θεωρείται δικαίως μεγάλη.
Ένα ακόμα δεδομένο, είναι ότι η αποτελεσματικότητα του Έλληνα φόργουορντ από το τρίποντο βρίσκεται σε σταθερή πτώση την τελευταία τριετία, από το 40% τη σεζόν 2014-15 και 2015-16, στο "οικοδομικό" 28,6% της φετινής σεζόν. Ούτε το περσινό του 33.3% δεν απέχει τόσο από τον Ρίβερς, ώστε να μπορούμε να μιλάμε για κάποια τρομερή καταστροφή. Αν δε ο Ιωάννης σταθεροποιηθεί κοντά στον μέσο όρο του την τετραετία που πέρασε με την φανέλα του Ολυμπιακού (35.4% σύμφωνα με το Εuroleague.com), σύντομα ο Ρίβερς θα μοιάζει ως μια ευχάριστη μεν, μακρινή δε, ανάμνηση. To ερώτημα που ψάχνει λύση επομένως, είναι το που οφείλεται η σταθερή πτώση του παίκτη πίσω από τα 6.75. Αλλά ας αφήσουμε και καμιά δουλειά στον Τσάβι.
*Το crew του bg έχει ξεκινήσει τις εξορμήσεις, οποιαδήποτε πρόταση για καλό φαγητό στην Σκύρο, θα εκτιμηθεί.
