Giorgos B. Πέτρο είσαι καλά ρε μλκ;
Petros Syd. Ναι. Στον ενάμιση χρόνο που βρίσκεται στον Παναθηναϊκό, ο Παπαπέτρου έχει κάνει αρκετή πρόοδο, ώστε να θεωρείται από κάποιους έως και το καλύτερο τριάρι στην Ευρώπη. Οκ, ο Πέσιτς ίσως τα «φουσκώνει» λίγο, αλλά σε αυτήν την υπερβολή διακρίνεται ξεκάθαρα μία πραγματικότητα: Ο Ιωάννης ξαναπερπατά για τα καλά στο μονοπάτι της εξέλιξης, όχι επειδή πλέον παίζει στην «ομάδα της καρδιάς του», αλλά επειδή βρέθηκε στο κατάλληλο περιβάλλον, την κατάλληλη στιγμή. Η αλήθεια ωστόσο είναι ότι αυτό φαινόταν ένα εύκολο ποντάρισμα ήδη από τον Ιούλιο του ’18. Ο φόργουορντ με το απολλώνιο κορμί επωμίστηκε πλέον πραγματικές ευθύνες, και όπως είχε πει ένας φίλος που του είχε πει ένας φίλος, «οι παίκτες βελτιώνονται ραγδαία όταν μπουν σε κατάσταση πίεσης και καταφέρουν να ανταποκριθούν».
Ο Ιωάννης «βάλτωσε» στην τελευταία του διετία στον Ολυμπιακό, και ένας από τους λόγου είναι ότι χρειαζόταν περισσότερες ευθύνες από αυτές που του ανέθετε η ομάδα, ώστε να μπορέσει να περάσει στο επόμενο στάδιο την εξέλιξή του. Δε μπορεί κανείς να κατηγορήσει τον Ολυμπιακό για την επιλογή του να τοποθετήσει ψηλότερα στην ιεραρχία εκείνο τον καιρό τον Παπανικολάου, με τον οποίο «τράκαρε» ο Πάπι στο ροτέισον.
Ο Παπαπέτρου του Παναθηναϊκού σκοράρει περισσότερο, σουτάρει καλύτερα και είναι γενικά πολύ πιο επιδραστικός για την ομάδα του από τον αντίστοιχο του Ολυμπιακού. Εκτός από την πνευματική πλαισίωση και την πίεση που απορρέει από τις προσδοκίες και τον ρόλο στο ροτέισον της ομάδας, υπάρχουν βεβαίως και αγωνιστικοί λόγοι που ο Ιωάννης ανθίζει στην πράσινη πλευρά του φεγγαριού.
Από τους τσιμεντόλιθους, στο πεντελικό μάρμαρο
Τη φετινή σεζόν ο φόργουορντ του τριφυλλιού σημειώνει το καλύτερο ποσοστό της καριέρας του (38.5% σε 78 προσπάθειες) στο τρίποντο από τη σεζόν 2015-16, όταν είχε τελειώσει με 40% σε 40 προσπάθειες. Στις φλογερές κουβέντες του Ιουλίου του ’18, λέγαμε πως αν σταθεροποιηθεί κοντά στον μέσο όρο του της πενταετίας στον Ολυμπιακό (35.4%), θα είναι μια χαρά. Το φετινό +3% από αυτήν την προσδοκία είναι ένα πρώτης τάξεως sweetener, το οποίο εκτός από την αυτοπεποίθηση και την προσωπική δουλειά, βρίσκει εξήγηση και στο πολύ καλύτερο spacing του φετινού Παναθηναϊκού, από αυτό των ερυθρόλευκων στις δύο τελευταίες χρονιές του Ιωάννη.
Επί της ουσίας ο μόνος παίκτης που μπορούσε να «ανοίξει» το γήπεδο εκείνη τη χρονιά με μακρινά σουτ για τους ερυθρόλευκους αποδείχθηκε ο Γιάνις Στρέλνιεκς, καθώς ο Χόλις Τόμπσον που αποκτήθηκε (και) γι΄ αυτόν τον λόγο σούταρε με το άθλιο 26.5%, και αποτέλεσε άλλον έναν παίκτη μπροστά από τον ανερχόμενο πρώην ερυθρόλευκο φόργουορντ, στη μόνη ίσως κίνηση που θα μπορούσε κανείς να χρεώσει ως λάθος στον σχεδιασμό του Ολυμπιακού σχετικά με τον Παπαπέτρου, φυσικά εκ των υστέρων. Τολμώ να πιστεύω ότι ο Ιωάννης μάλλον δε θα ενθουσιάστηκε βλέποντας ότι η ομάδα έβαλε κι άλλον παίκτη στη θέση τρια, ειδικά από τη στιγμή που ο Παπανικολάου έμοιαζε ήδη απροσπέλαστος σκόπελος στον δρόμο του για την καθιέρωση.
Τα 26 εκτελεσμένα τρίποντα από τις δύο γωνίες συνοδευόμενα από ποσοστό άνω του 50%, είναι αριθμοί που ξεπερνούν τις προσδοκίες. Ο παίκτης έχει εξελιχθεί σε έναν πραγματικό μάστορα της baseline, εξυπηρετούμενους από τους αρκετούς καλούς σουτέρ του ρόστερ, που δημιουργούν συνθήκες ευνοικού spacing, όσο και από το εξωπραγματικό vision του Νικ Καλάθη. Ο υψηλός βαθμός του ως cutter και η πολύ καλή αγωνιστική χημεία με τον ηγέτη του Παναθηναϊκού, έχουν ως αποτέλεσμα φάσεις σαν την παρακάτω, όπου ο Παπαπέτρου αποτελεί διπλή απειλή είτε για τρίποντο από τη γωνία, είτε για baseline cut.
Nick Calathes’in nefis no-look pası, Papapetrou’nun posteri ? pic.twitter.com/lhbWz3XkPp
— Clutch Time #24 (@ClutchPage) October 29, 2019
Οι δυo τους άλλωστε, αποτελούν φέτος το δίδυμο με τις περισσότερες συνεργασίες πασέρ-σκόρερ, με τον Ιωάννη να έχει σκοράρει 46 φορές από ασίστ του Καλάθη.
H βελτίωση στο τρίποντο είναι αυτή που «χτυπάει» πρώτη στο μάτι, αλλά ψάχνοντας κανείς τα στατιστικά του Έλληνα φόργουορντ, θα διαπιστώσει ότι ο Πέσιτς ίσως τελικά δεν είναι και τόσο υπερβολικός. Σύμφωνα με το Euroleague.net ο Παπαπέτρου είναι ο δεύτερος πιο εύστοχος παίκτης της διοργάνωσης στα δίποντα, έχοντας το απίστευτο 69.5% σε 105 προσπάθειες. Με δεδομένο ότι τόσο ο πρώτος σε αυτή τη λίστα, Πιερ Οριόλα όσο και ο τρίτος Αρτούρας Μιλάκνις έχουν 35 και 32 εκτελεσμένες προσπάθειες αντίστοιχα, γίνεται αντιληπτό ότι το πολύ μεγαλύτερο δείγμα του Παπαπέτρου τον φέρνει στην πραγματικότητα στην πρώτη θέση. Η αν όχι στην πραγματικότητα, τουλάχιστον στις καρδιές μας ξέρω΄γω. Αλλά μάλλον και στην πραγματικότητα.
Oι 10.9 πόντοι ανά αγώνα είναι κάτι πάνω από αξιοπρεπείς και με τέτοια ποσοστά δεν έχουμε να περιμένουμε περισσότερους, εκτός αν αυξηθεί το shooting volume. Το ποσοστό του στο true shooting είναι 53.52% και τον κατατάσσει στην 28η θέση της διοργάνωσης, μόνο και μόνο λόγω του φτωχού 60% στις ελεύθερες βολές.
Ο ρόλος στο «πράσινο» ροτέισον
Με 28.1 λεπτά συμμετοχής ανά αγώνα, ο «Πάπι» είναι 9ος στη σχετική λίστα της Ευρωλίγκα, καταγράφοντας μάλιστα άνοδο 2.5 λεπτών σε σχέση με πέρσι. Δεν χωρά αμφιβολία ότι στην εσωτερική ιεραρχία της ομάδας ο Ιωάννης είναι ήδη ο no 2 του Παναθηναϊκού αυτή τη στιγμή καθώς η ηλικία του, η πολυδιάστατη προσφορά του αλλά και η ελληνική του ταυτότητα, τον τοποθετούν πάνω από τον Ντεσόν Τόμας, ο οποίος πλην Καλάθη, είναι ο μόνος παίκτης των πράσινων που τον ξεπερνά σε λεπτά συμμετοχής.
Η δήλωση του Πέσιτς αυτή τη στιγμή φαντάζει περισσότερο προοπτικής παρά του παρόντος, ωστόσο ο Παπαπέτρου έχει στα 24 του όλον το χρόνο μπροστά του να εκπληρώσει την «προφητεία», δουλεύοντας σε ένα περιβάλλον που τον κάνει να νιώθει άνετα και του δίνει όλον τον χώρο που χρειαζόταν. Ενάμιση χρόνο πριν, το ερώτημα ήταν αν ο Ιωάννης θα ξαναπάρει τον δρόμο της βελτίωσης. Πλέον, το στοίχημα αυτό έχει ήδη κερδηθεί και ο «Πάπι» βρίσκεται καθοδόν προς την καθιέρωση ως ένα από τα καλύτερα φόργουορντς της διοργάνωσης.
