Η σχέση ανάμεσα στον Pascual και την πλειοψηφία των οπαδών της ομάδας μετά από οκτώ χρόνια στο τιμόνι της Μπαρτσελόνα, εκ των οποίων στα δ'υο τελευταία δεν κατακτήθηκε κάποιος τίτλος, δεν ήταν και η καλύτερη. Για αυτό το λόγο, όταν ανακοινώθηκε η πρόσληψη του Μπαρτζώκα και παρουσιάστηκε το καινούριο πλάνο της διοίκησης, πολλοί αναστέναξαν με ανακούφιση, καθώς η επικρατούσα άποψη ήταν ότι χρειαζόταν μια ανανέωση. Ο Έλληνας προπονητής, ερχόταν με καλές περγαμηνές αφού μετά την κατάκτηση της Ευρωλίγκα με τον Ολυμπιακό, κατόρθωσε να πάει με την Λοκομοτίβ στο Final 4 του Βερολίνου, αποκλείοντας την τωρινή του ομάδα, σε μια σειρά που φάνηκε η Λοκο να έχει περισσότερες ιδέες και να παίζει ένα πιο σύγχρονο μπάσκετ σε σχέση με την Μπαρτσελόνα. Αυτός ο αποκλεισμός, μαζί και με τις προηγούμενες δουλειές του, βοήθησε τον Μπαρτζώκα να γίνει εύκολα αποδεκτός από τον τύπο και τους οπαδούς, σε ένα σήριαλ που τράβηξε αρκετά με αποτέλεσμα ο Έλληνα τεχνικός να υπογράψει στις 8 Ιουλίου, και ενώ είχαν ήδη γίνει κάποιες κινήσεις από την ομάδα και αρκετοί από τους ελεύθερους παίκτες που θα ταίριαζαν στο μπάσκετ που θέλει να παίξει είχαν ήδη συμφωνήσει με άλλες ομάδες (πχ Randolph).
Καλοκαιρινός σχεδιασμός
Στο Ισπανικό πρωτάθλημα επιτρέπονται μόνο δύο μη κοινοτικοί παίκτες και αυτό πολλές φορές αποτελεί πρόβλημα στον σχεδιασμό των ομάδων και δίνει υπεραξία στους καλούς Ευρωπαίους παίκτες και δη στους γηγενείς. Ο Justin Doellman, προκειμένου να μην καταλαμβάνει θέση ξένου, το καλοκαίρι απέκτησε το διαβατήριο του Κόσοβου με την βοήθεια των μπλαπυγκράνα, όπως διαβάζαμε στα τοπικά μέσα. Ομως όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων, υπολόγιζαν χωρίς τον ξενοδόχο. Όπου ξενοδόχος η Ισπανική λίγκα και το Ισπανικό κράτος, που δεν έχει αναγνωρίσει ως ανεξάρτητο κράτος το Κόσοβο1 με αποτέλεσμα μετά την ανανέωσή του, ο Doellman ακόμα να καταλαμβάνει την δεύτερη θέση ξένου που είχε η ομάδα. Αν αναρωτιέστε ποιος είχε την άλλη θέση ξένου, η απάντηση είναι ο Shane Lawal, καθώς ο Νιγηριανός σέντερ υπέγραψε το καλοκαίρι του 2015 τριετές συμβόλαιο με την ομάδα της Βαρκελώνης.
Το αποτέλεσμα αυτής της τροπής, ήταν ο Μπαρτζώκας να πρέπει να στελεχώσει την περιφέρεια (την γραμμή όπου είχε τα περισσότερα κενά η ομάδα, μετά την φυγή των Satoransky, Abrines και Arroyo) μόνο με κοινοτικούς παίκτες. Αυτός ήταν (κατά την προσωπική μου άποψη) και ένας από τους λόγους που ήρθαν στην ομάδα η ομάδα οι Koponen και Rice2 για να καλύψουν τα παραπάνω κενά, αν και στα μέσα είχε ακουστεί ενδιαφέρον για παίκτες όπως ο Darius Adams, ο οποίος όμως δεν έχει ακόμα ευρωπαϊκό διαβατήριο. Παράλληλα, σύμφωνα με τα νέα των ημερών η ομάδα είχε κάνει προσφορά για δύο χρόνια στον Kevin Seraphin ο οποιός θα ερχόταν να συμπληρώσει την γραμμή των ψηλών, χωρίς να καταλαμβάνει θέση ξένου. Κάπου εκεί, ο Shane Lawal ξανατραυματίστηκε παίζοντας στους Ολυμπιακούς αγώνες και η ομάδα έψαξε πλέον εσπευσμένα να βρει back up για τον Tomic, στα μέσα Αυγούστου. O Joey Dorsey στα 32 του χρόνια ήταν τελικά ο εκλεκτός, σε μια επανάληψη των συνθηκών που υπέγραψε τον Φλεβάρη του 2016, όταν και είχε έρθει πάλι για να αντικαταστήσει τον τότε τραυματία Lawal.
Μέσα σε όλο αυτόν τον χαμό με τους μη κοινωτικούς, σε μια προσπάθεια να ενισχύσει και το Ισπανικό στοιχείο καθότι ο μόνος Ισπανός διεθνής που είχε μείνει στην ομάδα ήταν ο 36άρης Navarro, οι υπεύθυνοι του συλλόγου αποφάσησαν να ξοδέψουν όλα τα χρήματα που πήραν από τα buy out των Satoransky και Abrines στον Victor Claver, πληρώνοντας παράλληλα 3 εκ € στην ομάδα της Βαλένθια. Παράλληλα προσπάθησαν να φέρουν και στην ομάδα τον Adam Hanga και αν και βρέθηκαν κοντά σε συμφωνία με την Μπασκόνια, τελικά η συμφωνία δεν έκλεισε. Η ομάδα στα χαρτιά ήταν καλή, αλλά για κάποιο λόγο όλα τα παραπάνω μου δίνουν την εντύπωση επιλογών αντίδρασης σε καταστάσεις και δεδομένα που διαρκώς αλλάζουν και φυσικά μια κατάσταση που περιόρισε αρκετά τις επιλογές του νέου τεχνικού διευθυντή (το συμβόλαιο του Lawal και η συμφωνία με τον Doellman για το διαβατήριο του Κόσοβου ήταν έργο του Creus) και όχι επιλογές που πάρθηκαν βάσει κάποιου σχεδιασμού.
Τραυματισμοί
Όμως τα προβλήματα δεν τελείωσαν μετά την στελέχωση της ομάδας. Όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια, ο τραυματισμός του Lawal ήταν απλά η αρχή σε μια σειρά από τραυματισμούς που ακολούθησαν. Στις 19 Σεπτεμβρίου, ο Koponen τραυματίζεται σε αυτοκινηστικό ατύχημα όντας επιβάτης σε ένα ταξί. Ένας οδηγός, στην προσπάθειά του να ξεφύγει του αλκοτέστ, χτυπάει το ταξί στο οποίο ήταν ο Φινλανδός παίκτης με αποτέλεσμα να πάθει διάσειση και να μείνει 1,5 μήνα εκτός προπονήσεων. Το ατύχημα ήταν αρκετά σοβαρό και τις πρώτες μέρες ο Κοπόνεν έπρεπε να τις περάσει στο νοσοκομείο, χωρίς να υπάρχει εικόνα για το πότε θα επιστρέψει.
Επίσης, το ίδιο διάστημα ο Pau Ribas απέχει από τα παιχνίδια της ομάδας, έχοντας ένα τράβηγμα στους προσαγωγούς και όταν τελικά θα επιστρέψει στην αγωνιστική δράση στο παιχνίδι κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα, θα τραυματιστεί στον αχίλλειο τένοντα χάνοντας όλο το υπόλοιπο της σεζόν. Σε εκείνο το ματς, μέσα σε 9' είχε προλάβει να βάλει 9 πόντους με 3/5 τρίποντα και σε συνδυασμό με τα φιλικά προετοιμασίας, πολλοί περίμεναν ότι φέτος θα ήταν η χρονιά του, αφού ο τρόπος παιχνιδιού του ταιριάζει πολύ στο μπασκετικό στυλ των ομάδων του Μπαρτζώκα.
Στις 17 Οκτώβρη, τραυματίζεται στο παιχνίδι με την ομάδα του Μπιλμπάο ο Navarro o οποίος λόγω των παραπάνω τραυματισμών ήταν από τους παίκτες που είχαν βοηθήσει την Μπαρτσελόνα να κάνει την ανατροπή στην πρώτη αγωνιστική της Ευρωλίγκας, απέναντι στη Χίμκι. Ο αρχηγός των Καταλανών ακόμα δεν έχει επιστρέψει στις αγωνιστικές υποχρεώσεις και προς το παρόν δεν υπάρχει χρονοδιάγραμμα επιστροφής του. Εκτός των προαναφερθέντων, οι Claver και Doellman τραυματίστηκαν στα παιχνίδια απέναντι σε Μακάμπι και Φενέρμπαχτσε χάνοντας σημαντικούς αγώνες και πριν από λίγες μέρες επέστρεψαν και οι δύο σε αγωνιστική δράση.
Τακτικό κομμάτι
Οι παραπάνω τραυματισμοί είχαν σαν αποτέλεσμα από την μία να μην έχουμε δει ακόμα την ομάδα πλήρη (και δεν θα την δούμε φέτος με δεδομένο ότι ο Ribas δεν θα γυρίσει) αν και είμαστε στις αρχές του Δεκέμβρη, ενώ από την άλλη οι Καταλανοί αναγκάστηκαν πολύ νωρίς να κάνουν τις πρώτες διορθωτικές κινήσεις. Ο Justin Holmes ήρθε με δίμηνο συμβόλαιο για να καλύψει προσωρινά το κενό που δημιουργήθηκε με τους τραυματισμούς των Claver και Doellman και πριν από πέντε μέρες υπέγραψε στην ομάδα ο Alex Renfroe. Ο πρώτος αναμένεται να αποτελέσει σύντομα παρελθόν, όμως ο δεύτερος μπορεί να αποδειχτεί κλειδί για την συνέχεια, δίνοντας βάθος στη θέση του PG, απελευθερώνοντας τον Koponen από τα οργανωτικά καθήκοντα και οδηγώντας τον στη θέση του σούτινγκ γκαρντ, όπου η εκτελεστική του ικανότητα είναι πολύ χρήσιμη.
Παρόλα αυτά, μετά από 20 παιχνίδια ήδη έχει αρχίσει να ξεχωρίζει ένα σημαντικό πρόβλημα στην άμυνα στο οποίο θέλω να σταθώ. Όπως είχαμε πει και στο αφιέρωμα που κάναμε στην ομάδα για τον οδηγό της Ευρωλίγκας (ναι, ευλογώ τα γένια μου) η άμυνα στο κεντρικό πικ εν ρολ είναι ένα πρόβλημα, όταν εμπλέκεται σε αυτές τις καταστάσεις ο Tomic. Ειδικά στα παιχνίδια απέναντι στην Φενέρ, αλλά και αυτή την αγωνιστική απέναντι στον Παναθηναϊκό οι δύο αντίπαλοι προπονητές επέλεξαν να χτυπήσουν την αδυναμία του Κροάτη ψηλού να αμυνθεί στον άξονα. Και οι δύο ομάδες ανάγκασαν την Μπαρτσελόνα να δώσει βοήθειες στην άμυνα από τους παίκτες που έπαιζαν στα φτερά (Claver και Doellman κυρίως), αφήνοντας κατά συνέπεια κάποιους σουτέρ ελεύθερους. Η Φενέρ, βάζοντας τα ελεύθερα τρίποντα με τους Bogdanovic και Antic μπόρεσε να μείνει μέσα στο παιχνίδι, και χάρη στην εμφάνιση του Σλούκα να το κερδίσει. Ο Παναθηναϊκός βέβαια, με 4/26 τρίποντα όπως μας έλεγε και ο Πέτρος, ήταν αδύνατο να φύγει νικητής από το Palau Blaugrana. Στα δύο βίντεο παρακάτω βλέπουμε πως οι 2 ομάδες χτύπησαν την αδυναμία του Tomic στην άμυνα στο πικ εν ρολ με διαφορετικούς τρόπους.
Στη συνεργασία ανάμεσα σε Feldeine και Singleton o Oleson που μαρκάει τον περιφερειακό του Παναθηναϊκού δεν μπορεί να πάει κάτω από το σκρίν καθότι ο παίκτης των πρασίνων είναι καλός σουτέρ. Αυτό έχει σαν συνέπεια στη διείσδυση του Δομινικανού ο Tomic μένει εκτεθημένος ανάμεσα στους δύο παίκτες του Παναθηναϊκού και η φάση να τελειώσει με ένα εύκολο καλάθι από τον Singleton. Αυτή η φάση μου θύμισε μια παραπλήσια στο παιχνίδι με την Φενέρ.
Εδώ, ο Doellman κλείνει επιθετικά μέσα στη ρακέτα προκειμένου να βοηθήσει στο ρολάρισμα του Udoh, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στον Bogdanovic να βρει τον Antic ελεύθερο στη γωνία, ο οποίος και θα βάλει το σουτ τριών πόντων. Αν και μέχρι τώρα η Μπαρτσελόνα, χαμηλώνοντας πολύ τον ρυθμό του αγώνα (pace), έχει κατορθώσει να έχει μια από τις καλύτερες άμυνες (βάσει των πόντων που δέχεται, καθότι δεν έχουμε το DefRtg για να δούμε την αποτελεσματικότητα της άμυνας) δεχόμενη 73.7 πόντους ανά παιχνίδι, σε αυτές τις φάσεις δεν έχει βρει αντίδοτο. Ακόμα κι αν δέχεται μικρό αριθμό καλαθιών άμεσα από αυτή τη συνεργασία, στην εξέλιξη του ματς αυτά μπορεί να αποδειχτούν καθοριστικά, καθότι τα παιχνίδια της παίζονται σε χαμηλό σκορ. Επίσης, στα τελευταία παιχνίδια όλο και περισσότεροι προπονητες χρησιμοποιούν το κεντρικό πικ εν ρολ ως εισαγωγικό play, χωρίς να αποσκοπούν στο άμεσο σκοράρισμα, αλλά προσπαθούν να αναγκάσουν την Μπαρτσελόνα να κάνει κάποιες αλλαγές και να δημιουργηθούν mismatch. Προσωπικά περιμένω να δω στο μέλλον πώς ο Claver μπορεί να βοηθήσει στην άμυνα, ερχόμενος από την αδύνατη πλευρά και δίνοντας βοήθειες σε αυτές τις καταστάσεις καθότι είναι παίκτης που μας έδειξε πέρισυ ότι μπορεί να μαρκάρει πολλές διαφορετικές θέσεις, μετά τις αλλαγές στα σκριν. Τώρα που γύρισε από τον τραυματισμό, πιστεύω ότι θα δούμε πιο συχνά τέτοιες αλλαγές από τον Ισπανό, καθώς και πιο επιθετικές βοήθειες από μέρους του, όταν θα έιναι στην αδύνατη πλευρά.
Στο κομμάτι της επίθεσης, η ομάδα δεν θυμίζει ακόμα ομάδα Μπαρτζώκα με τα πολλά screen μακριά από την μπάλα και την καλή κυκλοφορία που είχαν χαρακτηριστικά οι ομάδες του Έλληνα προπονητή, όμως μετά και τις επιστροφές των τραυματιών και την προσθήκη του Renfroe, πιστεύω ότι είναι ζήτημα 2-3 εβδομάδων για να την δούμε να καλυτερεύει.
Διαχείριση της πίεσης
Είναι λογικό οι παραπάνω συνθήκες να έχουν δημιουργήσει μια έξτρα πίεση στον Έλληνα τεχνικό, τον οποίο πολλές φορές η κάμερα τον έχει πιάσει να κάνει γκριμάτσες, να βάζει τις φωνές, να χειρονομεί και να φωνάζει σε παίκτες, βοηθούς προπονητές και διαιτητές. Η εικόνα που βγάζει δεν είναι ενός προπονητή που είναι άνετος στην θέση του και ελέγχει την κατάσταση. Μπορεί να φαίνεται λεπτομέρεια, αλλά οι προπονητές σε ομάδες όπως η Μπαρτσελόνα, θα πρέπει εκτός από το τακτικό κομμάτι να προσέχουν και την εικόνα που βγάζουν προς τα έξω. Δεν ξέρω αν ο Μπαρτζώκας αισθάνεται έξτρα πίεση, καθώς η Μπαρτσελόνα είναι το μεγαλύτερο club στο οποίο έχει εργαστεί3, αλλά οι συνθήκες που έχουν εδώ οι προπονητές είναι πολύ διαφορετικές από ό,τι στην Ελλάδα. Χαρακτηριστικά, θα ήθελα να σας θυμίσω ότι στο Final 4 το 2014 η Μπαρτσελόνα ηττήθηκε στον ημιτελικό από την Ρεάλ Μαδρίτης με 100 - 62 (38 πόντους!) και ο Pascual δεν διώχτηκε από την ομάδα, αλλά έμεινε επιπλέον δύο χρόνια χωρίς να κατακτήσει εκ τότε άλλον τίτλο πέραν του πρωταθλήματος το 2014. Αλήθεια, ποια φαντάζεστε ότι θα ήταν η τύχη του προπονητή του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού, αν έχαναν σε έναν ημιτελικό Ευρωλίγκας με 38 πόντους από τον "αιώνιο" αντίπαλο; Ακόμα και μετά την φετινή ήττα με 39 πόντους μέσα στο Palau Blaugrana πάλι από την Ρεάλ Μαδρίτης (και σε ένα παιχνίδι που η διαφορά έφτασε στους 48 πόντους) κανείς δεν ζήτησε την επόμενη μέρα το κεφάλι του προπονητή επί πίνακι. Όλοι αναγνωρίζουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει και μάλιστα με κινήσεις όπως η υπογραφή του Renfroe η διοίκηση του δείχνει έμπρακτα ότι τον στηρίζει.
Συμπερασματικά, η Μπαρτσελόνα φέτος είναι σε μια μεταβατική χρονιά, στην οποία το έργο της είναι ακόμα πιο δύσκολο λόγω των αντίξοων συνθηκών που δημιουργήθηκαν από την αρχή της σεζόν στον σχεδιασμό της ομάδας, αλλά και από τους πολλούς τραυματισμούς. Παρόλα αυτά, η χρονιά έχει πολύ δρόμο μπροστά και η ομάδα δεν έχει βρεθεί πολύ πίσω σε κανέναν από τους τίτλους που διεκδικεί. Θεωρώ ότι τις υπόλοιπες εβδομάδες, με την δυνατότητα που θα έχει ο Μπαρτζώκας να δουλέψει με ολόκληρο το ρόστερ της ομάδας, θα μπορέσει να μας δείξει πολύ περισσότερα από τα στοιχεία που περιμέναμε στην αρχή της χρονιάς.
Σημειώσεις:
- Από τα 193 μέλη του ΟΗΕ, τα 80 δεν αναγνωρίζουν το Κόσοβο ως ξεχωριστό κράτος
- Διαβατήριο από το Μαυροβούνιο
- Πριν αρχίσουν να με κατηγορούν οι φίλοι Ολυμπιακοί και με διώξει από τη σελίδα ο Γιώργος, καλό θα ήταν να λάβουμε υπόψη τα 145.000 μέλη που έχει η ομάδα καθώς και την παγκόσμια αποίχηση του ονόματος/brand/μάρκας που λέγεται FC Barcelona.
