Ξεκινάω με το Παλάου, για τον πιο απλό λόγο του κόσμου. Ο Ολυμπιακός, για να βρεθεί στο φάιναλ φορ, θα πρέπει να κερδίσει ένα ματς εκεί μέσα και η διαίσθηση μου είναι πως θα πρέπει να κερδίσει ένα από τα δύο πρώτα. Στο πέμπτο παιχνίδι παίζουν μπάσκετ μέχρι και οι τσιμεντένιοι τοίχοι, ενώ μεσολαβεί συνήθως πολυήμερη ξεκούραση και η συσπείρωση της γηπεδούχου βρίσκεται στο απώγειο. Οι έδρες σπάνε πιο πριν, όχι τότε.
Συνεπώς, σήμερα ή την Παρασκευή οι ερυθρόλευκοι θα κληθούν να μπουν στο παρκέ με φόρα και να πάρουν τον αέρα των μπλαουγκράνα όσο πιο νωρίς γίνεται. Δυστυχώς, η απουσία του Παπανικολάου, η μέση του Τόμας Γουόκαπ και η δεδομένη ανετοιμότητα των Πετρούσεφ και Μιλουτίνοφ τους βάζουν τα πρώτα, σοβαρά εμπόδια.
Η υγεία του ρόστερ στη συγκεκριμένη σειρά θεωρώ πως είναι κομβική. Έχοντας απέναντι του ένα σύνολο σχετικά ανελαστικό στα δικά του σχήματα, το προπονητικό τιμ του Ολυμπιακού θα κληθεί να πειραματιστεί με τα επιμέρους ματς απ, προκειμένου να βρει το πιο ταιριαστό για την οικονομία της σειράς. Ειδικά στις θέσεις των ψηλών, εκεί όπου οι Καταλανοί έχουν δέσει τους σχηματισμούς τους με μπετό, η ετοιμότητα των τεσσαροπενταριών του Μπαρτζώκα να αναλάβουν ό,τι αποστολή τους ζητηθεί, φαίνεται πως αποτελεί το κλειδί για την έξοδο διαφυγής από το κλουβί.
Δείτε λίγο κάτι (graph από τον Panagiotis S.)
Βέσελι και Γουίλι όχι μόνο παίζουν εναλλάξ (αυτονόητο), αλλά ο πρώτος τελειώνει όλα - μα όλα όμως - τα παιχνίδια. Το πότε βγαίνουν και το πότε μπαίνουν οι δυο σέντερ είναι πολύ συγκεκριμένο. Δίπλα τους, ο Ντα Σίλβα περισσότερο λειτουργεί σαν βαλβίδα αποσυμπίεσης του Πάρκερ, ο οποίος εσχάτως αγωνίζεται για όσα περισσότερα λεπτά αντέχει το κορμί του. Πρόκειται δηλαδή για ένα σφιχτό rotation τριών συν ενός παικτών, πάνω στο οποίο δομείται κυρίως η επιθετική λειτουργία της Μπαρτσελόνα.
Τα νούμερα επιβεβαιώνουν: Οι τρεις από τους τέσσερις πρώτους σκόρερ της Μπάρσα είναι οι Βέσελι, Γουίλι, Πάρκερ και κάπου ανάμεσα παρεμβάλλεται ο γνωστός Αργεντίνος μουστακαλής. 12,9 ο Βέσελι, 11+ ο Γουίλι, 10+ ο Τζαμπάρι και μάλιστα με λίγα τρίποντα, όπερ σημαίνει σκορ από τα πέριξ ή το βάθος της ρακέτας. Και ναι, προφανώς ο Πάρκερ έχει τις στιγμές του στην περίμετρο, στα base line cuts και στο transition, αλλά όταν μιλάμε για τις βασικές δρασεις που πρέπει να αναχαιτίσει ο Ολυμπιακός, τότε ο χώρος γύρω από τη στεφάνη αναδεικνύεται ως το μεγαλύτερο πεδίο μάχης της σειράς. Win there, win everywhere - σας διέλυσα!
Δίνω μεγάλη έμφαση στον συγκεκριμένο τομέα, για δύο λόγους
Πρώτον, διότι κατά τα λοιπά ο Ολυμπιακός και η Μπαρτσελόνα "μοιάζουν" στις επιδόσεις τους σε σκορ και ανασταλτική λειτουργία και θεωρώ ότι λίγο εώς πολύ θα συνεχίσουν να μοιάζουν και εντός της σειράς. Πρόκειται για δύο καλές (σχετικά) επιθέσεις και για δύο εξαιρετικές άμυνες, που εδώ και κάποιο καιρό μάλιστα κινούνται σε ανάλογους ρυθμούς αγώνα (προσοχή! αν βάλετε συνολικά στατιστικά ρυθμού για τη σεζόν θα χάσετε την σωστή εικόνα, μετά τον ερχομό του Ράιτ). Ακόμη, τα δύο σύνολα έχουν μέσες άκρες τον ίδιο αριθμό πλάγιων σουτέρ και τα ίδια προβληματάκια στο σουτ μετά από τρίπλα από τη θέση του point guard.
Δεύτερον, διότι οι ερυθρόλευκοι θα κληθούν για πρώτη φορά στη σεζόν να διαχειριστούν ένα πλήρες rotation στις θέσεις 4 και 5, όταν εώς τώρα οι εναλλαγές των σχημάτων ήταν εξίσου συμπαγείς με εκείνες της Μπαρτσελόνα, ου μην και περισσότερο. Ποιοι θα έρθουν σε προτεραιότητα άραγε; Ο Φαλ σίγουρα. Μετά όμως; Άραγε θα αντιπαρατεθεί ευθέως ο Μιλουτίνοφ με τον Γουίλι ή θα προσπαθήσει ο Μπαρτζώκας να εκμεταλλευτεί τις αργές επιστροφές του Ισπανού, πετώντας απέναντι του τον δυναμικό Ράιτ; Θα είναι έτοιμος ο Πετρούσεφ να σταματήσει τον Πάρκερ, αν ο Πίτερς συνεχίσει το αμυντικό πισωγύρισμα των τελευταίων αγώνων; Θα ξαναδούμε άραγε την υπεροχη ελαφρότητα του διδύμου που τράβηξε τον Ολυμπιακό σε πολλαπλές εκτός έδρας νίκες από τον Φεβρουάριο και έπειτα;
Αντιλαμβάνεστε νομίζω πως στα παραπάνω δεν υπάρχει απάντηση, επειδή πρόκειται για μία πληθώρα πρωτόγνωρη εντός της φετινής σεζόν. Η διαχείριση των προσώπων δύναται να δώσει ένα τεράστιο πλεονέκτημα στον τομέα της ενέργειας ή να μπερδέψει διάφορα σε εκείνον της χημείας και κάτι μου λέει πως το πρώτο ματς ίσως αποκτήσει, ανάλογα με την πορεία του, χαρακτήρα trial and error. Οχι γενικά, αλλά στα της ρακέτας.
Γιατί θα περάσει ο Ολυμπιακός
Σε αυτό το σημείο και με τα παραπάνω στο μυαλό, να σας πω ότι έχω κυκλώσει δύο ήττες της Μπαρτσελόνα στη φετινή σεζόν, όσο το δυνατόν πιο πρόσφατες, ώστε να είναι αντιπροσωπευτικές των ισορροπιών του Απριλίου. Ti μας νοιάζει τι έγινε στο ΣΕΦ τον Οκτώβριο άραγε;
Πάμε αρχικά στο ΟΑΚΑ, όπου στο πρώτο ημίχρονο οι Καταλανοί έκαναν πάρτι, πετυχαίνοντας - πλην μόλις τριών - όλα τα καλάθια τους μέσα από τη ρακέτα, ανεβάζοντας τον ρυθμό στα ύψη. Σκορ 34-46. Στο δεύτερο μέρος, η άμυνα των πρασίνων τους ώθησε πιο έξω, από όπου οι ασταθείς σουτέρ τους τα έκαναν λίμπα, με 3/12 τρίποντα και με τους Βέσελι και Γουίλι να σκοράρουν μόλις δύο φορές από μέση απόσταση (και τις δύο ο Τσέχος). Ο δε Πάρκερ, επιχείρησε όλο κι όλο ένα σουτ εντός της ρακέτας.
Το δεύτερο ματς στο οποίο θα ήθελα να σταθούμε, είναι αυτό στο Παλάου απέναντι στη Μονακό (67-77) και ας δούμε πρώτα δύο συνεχόμενες φάσεις.
Αυτό ήταν ένα ματς στο οποίο η Μπάρσα είχε ξεκινήσει με φόρα, μέχρι που εμφανίστηκε μπροστά της ο - από καιρό ξεχασμένος - Ντόνταε Χολ. "Ζευγαρώνοντας" τον υπερ-αθλητικό Χολ με τον επίσης αθλητικό Κορνέλι (όταν έπαιζε στο 4 ο Ντα Σίλβα) ή με τον Μπλόσομγκεϊμ (όταν τη θέση καταλάμβανε ο Πάρκερ), ο Σάσα Ομπράντοβιτς κέρδισε κατά κράτος τα λεπτά του Γουίλι, γύρισε τον αγώνα στο πρώτο μέρος και εξαφάνισε την ομάδα του από τον ορίζοντα στην τρίτη περίοδο. Η Μονακό έγινε αίφνης πιο γρήγορη από την αντίπαλο της, πιο ευέλικτη στις περιστροφές και πιο διεκδικητική στο ριμπάουντ, με το plus-minus του Χολ να γράφει εν τέλει +11 σε 18 λεπτά συμμετοχής. Πώς σούταρε η Μπαρτσελόνα από την περιφέρεια, για να ισοσταθμίσει τις απώλειες στη ρακέτα; Εμ... με 14,7% στα τρίποντα. Πόσο σούταρε απέναντι στον Παναθηναϊκό; Με 28,6%. Δεν νιώθουν καθόλου άνετα οι παίκτες του Γκριμάου, όταν δύο από τους τρεις πρώτους σκόρερ τους μπλοκάρονται στη ρακέτα και αν θέλετε μεγαλύτερο δείγμα, δεν έχετε παρά να εξερευνήσετε και τη στατιστική εικόνα μίας ακόμη προόσφατης ήττας τους, εκείνης από τη Φενέρ στην Κωνσταντινούπολη, όπου Βέσελι και Πάρκερ ήταν ουσιαστικά αόρατοι.
Πόσο μπορεί να επιβάλει τέτοιους όρους ο Ολυμπιακός στις αναμετρήσεις; Δεν το γνωρίζω, πάντως σίγουρα περισσότερο από διάφορες άλλες ομάδες, αν η frontline του νιώσει υγιής και δυνατή. Ο Βέσελι κάνει μία καταπληκτική χρονιά, αλλά το βάρος που πέφτει στους ώμους του δεν το σηκώνει κανένας μόνος του. Επίσης, νομίζω ότι δύσκολα μπορεί να πάει κάποιος στο Παλάου και να ελπίζει ότι θα βάλει 80-90 πόντους σε μία γηπεδούχο που στηρίζεται πάνω από όλα στην άμυνά της.
Γιατί θα περάσει η Μπαρτσελόνα
Δεν σκοράρεις εύκολα εκεί μέσα, θέλω να πω. Θα ήταν αληθινά υπέροχο να έβαζε ο Ολυμπιακός πολλά μακρινά σουτ και να έτρεχε το γήπεδο για εύκολους πόντους, αλλά αυτά είναι πράγματα που η Μπάρσα σπάνια τα επιτρέπει. Οι περιφερειακοί της κατά κανόνα είναι ικανότατοι στο να κυνηγούν πάνω από το σκριν, ώστε να μην περιστρέφονται πολύ οι ψηλοί και οι πλάγιοι. Ακόμη και αν χρειαστεί, οι Κάλινιτς, Βέσελι και Ντα Σίλβα (αν παίξει για πολλά λεπτά) εγγυώνται πως οι κενοί χώροι δεν θα μένουν κενοί για πολύ.Η ύπαρξη αδύναμων αμυντικών στα σχήματα, εξάλλου, κατά κανόνα συνοδεύεται από την παρουσία άλλων, ικανότατων stoppers, ώστε οι επιδόσεις να διατηρούνται ψηλά. Ταυτόχρονα, η περιφερειακή σύνθεση του Ολυμπιακού δίνει την ευκαιρία στον Λαπροβίτολα να κρυφτεί και στον Γουίλι να ελπίζει πως δεν θα χρειάζεται να κυνηγά στην περίμετρο. Στην περίπτωση δε, που κάποιος ερυθρόλευκος γκαρντ πάρει φωτιά, ο Βέσελι πάντα υποστηρίζει στιβαρότατα ένα πλάνο με αλλαγές. Τέλος, τα ριμπάουντ μετά από καλή άμυνα συνήθως καταλήγουν στα χέρια των μπλαουγκράνα, ολοκληρώνοντας μία εικόνα "σκληρής ομάδας", που χαλάει τα ποσοστά των αντιπάλων της, οι οποίοι σουτάρουν με μόλις 52% σε eFG%, δεύτερη καλύτερη αμυντική επίδοση στη διοργάνωση.
Απαιτείται, λοιπόν, να κάνει ο Ολυμπιακός πρώτα αυτά που μπορεί όντως να κάνει, βάση της εικόνας του όλη τη σεζόν και ύστερα να στραφεί στις όποιες υπερβάσεις. Για αυτό ακριβώς και ασχολούμαι τόση ώρα με τη μάχη της ρακέτας και ιδιαιτέρως με τα ανασταλτικά της στοιχήματα, τα οποία σαφώς και γίνεται να κερδηθούν. Από εκεί και πέρα, υπάρχουν φυσικά και οι...
X Factors
Ειλικρινά, σε αυτή την ενότητα δεν είχα προετοιμαστεί να βάλω τους Αμπρίνες και Κάλινιτς - που ναι, θα βάλω τώρα. Πριν τις πρόσφατες εξελίξεις, φαινόταν πως όποιος point guard από τις δύο ομάδες υπερβεί κατά πολύ τα ποσοστά του, θα κερδίσει και τον άτυπο χαρακτηρισμό. Γιοκουμπάιτις, Ρούμπιο, Σατοράνσκι από τη μία, Γουόκαπ και Γκος από την άλλη, συνιστούν μία πεντάδα ασταθών σουτέρ, με σχετικά περιορισμένη δυναμική στο σκορ, η οποία επιτρέπει σε διάφορα αμυντικά σχέδια να εφαρμοστούν ευκολότερα (με τον αστερίσκο ότι ο Γκος είναι καλός σκόρερ, αλλά δεν έχει ρυθμό). Ο Χ factor θα ήταν εκείνος που θα φαινόταν περισσότερο επικίνδυνος. Θα μπορούσε επίσης να είναι ο Λάπρο ή ο Κανααν, αν και νομίζω πως οι προπονητές θα είναι απόλυτα έτοιμοι για εκείνους, σε βάθος σειράς πάντα. Σε κάθε περίπτωση, αυτά όλα πλέον τα ξεχνάμε, διότι ο Παπ έχει τεθεί εκτός για τα δύο πρώτα ματς και οι προσωπικοί του αντίπαλοι σίγουρα θα νιώθουν κάποια ανακούφιση.
Ο Γκριμάου τρέχει διάφορες δράσεις για τον Αμπρίνες (μέχρι και διπλά pin downs), ενώ εκμεταλλεύεται κλασικά τον Κάλινιτς στο χαμηλό ποστ ή ως "τον-σουτέρ-που-αφήνουν-οι-άμυνες". Πώς θα τα πάνε άραγε οι δυο τους, όταν θα αντιμετωπίσουν τον Λάρι ή τον Μακίσικ; Και πώς θα τα πάνε οι δύο ερυθρόλευκοι στους αναβαθμισμένους τους ρόλους; Άραγε θα δούμε έναν πιο ενεργό Μπραζντέικις; Ξαφνικά τα συγκεκριμένα ερωτήματα δείχνουν καίρια, ειδικά μάλιστα αν αναλογιστούμε πως τα ποσοστά του ισπανοσερβικού δίδυμου στα τρίποντα είναι εξαιρετικά. Δεν σουτάρουν πολύ, δεν αποτελούν πρώτες επιλογές, αλλά όταν το κάνουν, "γράφουν" με 45% ο ένας και 43% ο άλλος, χωρίς να έχει σημασία να σας εξηγήσω ποιο ποσοστό αντιστοιχεί σε ποιον.
Πρόβλεψη
Τρία σημεία υπέρ του Ολυμπιακού πρώτα
- Οι επιστροφές του Γουίλι στο αμυντικό transition και η άμυνα του στο πικερό, αν και ο Ολυμπιακός παίζει λίγο two-man game, για να γίνει αυτό τεράστιο πλεονέκτημα.
- Οι 'ασουτοι' Ρούμπιο-Σατοράνσκι-Γιοκουμπάιτις, που επιτρέπουν το κλείσιμο της άμυνας στη ρακέτα, όπου θα γίνει άλλωστε και ο μεγάλος χαμός. Εδώ, μην ξεχνάμε πως οι ερυθρόλευκοι είναι οι καλύτεροι "κλέφτες" της Ευρωλίγκα.
- Η έλλειψη ολοκληρωμένων λύσεων στην θέση 4 και η κινητικότητα του Πίτερς.
- Η εμπειρία του Μπαρτζώκα σε ανάλογες σειρές.
Τώρα, τρία υπέρ της Μπάρσα.
- Το Παλάου, η ακουστική του, τα τσιμέντα του.
- Τα ευέλικτα αμυντικά της σχήματα. Όσο λιγότερο παίζει ο Βέσελι, τόσο λιγότερο ευέλικτα γίνονται.
- Η απρόβλεπτη μενταλιτέ του Λαπροβίτολα, που δεν υπάρχει στους απέναντι. Ένας τέτοιος χρειάζεται.
- Ίσως, λέω ίσως, η άνοδος του ρυθμού, αν συμβεί. Δεν είμαι τόσο σίγουρος όμως.
Πρόβλεψη ε; Να.
*Στατιστική βοήθεια από RealGm και Hack-A-Stat
