Μία από τις πιο αχρείαστες λούπες στις οποίες πέφτει το μυαλό μου όλα αυτά τα χρόνια που οι Golden State Warriors είναι στην κορυφή της ΝΒΑικής συζήτησης, ή τέλος πάντων εκεί κοντά, είναι ποιος από τους δύο έπαιξε σημαντικότερο, πιο καταλυτικό ρόλο, δίπλα στον Steph Curry - ο Draymond Green ή ο Klay Thompson.

Το κατάφερε κι αυτό ο Ντρέιμοντ. Ο πρωταθλητής των αποβολών μεταξύ των εν ενεργεία NBAερς (έχει 18), έβαλε το όνομα του σε μία από τις μικρότερες μπασκετικές λίστες του πλανήτη: Εκείνη των παικτών που έχουν αποβληθεί επ αόριστον από το ΝΒΑ. Νόμιζα ότι θα μου πάρει παραπάνω ώρα, προκειμένου να βρω τα υπόλοιπα περιστατικά. Όμως, δεν χρειάστηκε παρά ένα άρθρο του επίσημου ιστοτόπου του ΝΒΑ, το οποίο σαφώς αναφέρει ότι μόνο ο Γκριν, ο Γκίλμπερτ Αρίνας και ο Τζαβάρις Κρίτεντον έχουν τύχει της συγκεκριμένης αντιμετώπισης. Αν μάλιστα συγκρίνουμε τους λόγους για τους οποίους επιβλήθηκαν οι τιμωρίες, τότε ο Γκριν κατακτά μία πρωτιά. Πρόκειται για τον μοναδικό αθλητή που κατορθώνει (γιατί περί κατορθώματος πρόκειται) να αποβληθεί επ αόριστον για συμπεριφορά του εντός του αγωνιστικού χώρου. Μιλάμε για κολοφώνα παρακμής.

Θλίψη. Απογοήτευση. Απελπισία.

Αντί να βλέπουμε μία άλλη έκδοση του Last Dance, αντί ο μυθικός Στεφ να ετοιμάζει την θριαμβευτική του έξοδο από το prime του και αντί το ιστορικό γκρουπ των Warriors να επιδεικνύει τα λάφυρα της εμπειρίας, οι Dubs παιχνίδι με παιχνίδι αποσυντίθενται, σκορπίζοντας την κληρονομιά τους στις σκόνες του χρόνου. Δραματική εισαγωγή ομολογουμένως, αλλά εξίσου υψηλό δράμα ξεδιπλώνεται σε κάθε νέα ήττα από τους άλλοτε πρωταγωνιστές του ομορφότερου μπασκετικού σόου στον πλανήτη.

Η μαγική βραδιά του Στεφ Κάρι έφερε μπροστά μας τη σειρά που προσμέναμε με σχεδόν ασυνείδητη επιθυμία. Η ομάδα-σύμβολο της σύγχρονης εποχής, με τον πιο επιδραστικό παίκτη του μπάσκετ των καιρών μας, απέναντι στη διαχρονική λάμψη των Λος Άντζελες Λέικερς και του πληρέστερου μπασκετμπολίστα όλων των εποχών.

Οι Warriors δεν θα πέσουν τόσο εύκολα. Ακόμη και αν ο Green έλειπε, τιμωρημένος μέσα από ένα πρωτοφανές, όσο και παράλογο σκεπτικό, οι Dubs είχαν ακόμη τον Steph, τον Klay και τον Kerr, δηλαδή τρεις από τους τέσσερις ανθρώπους, που αποτύπωσαν και αποτυπώνουν επί χρόνια το μπάσκετ της γοητείας και ταυτόχρονα το μπάσκετ που ακολουθούν όσες ομάδες έχουν φιλοδοξία να ανέβουν στην κορυφή. Μετά από τόσο καιρό είναι πλέον φανερό: Οι ηλιοκεντρισμοί και τα σταριλίκια περισσότερες φορές απέτυχαν, παρά πέτυχαν, την ώρα που οι νέες δυνάμεις (Nuggets, Celtics, Kings, Grizzlies) ακολουθούν, με παραλλαγές, το μοτίβο των Dubs. Κίνηση, ταχύτητα στο μισό γήπεδο και διαμοιρασμός της μπάλας.

Σε αυτό σημείο όλοι λίγο πολύ έχουμε παρακολουθήσει το σίριαλ της επίθεσης του Draymond Green στον Jordan Poole, στα επεισόδια που αυτό εκτυλίχθηκε. Από τη φήμη, στη δημοσιοποίηση/διαρροή του βίντεο, τις διάφορες γνώμες και αναλύσεις αλλά και την επίσημη γραμμή, όπως εκφράστηκε σε συνέντευξη τύπου από τον ίδιο τον Green και τον προπονητή των Warriors, Steve Kerr. 

Το ρολόι έγραφε 6:15. Όχι κανονική ώρα, αν και κοιτώντας έξω απ’ το παράθυρο μάλλον κάπου εκεί κοντά πρέπει να ήμασταν, λίγο πριν, λίγο μετά. Συζητάμε για το χρονόμετρο του τρίτου δεκαλέπτου στο έκτο παιχνίδι των τελικών του ΝΒΑ. όταν ένα ακόμη τρίποντο έφευγε από τα χέρια του Steph Curry. Το διχτάκι υπάκουο, κουνήθηκε ελάχιστα όπως άρμοζε και ο ίδιος ο πρωταγωνιστής ένιωθε τα Beyonce vibes του, δείχνοντας το δάχτυλο που ετοιμαζόταν για το τέταρτο δαχτυλίδι. 

Μετά από 3,5 χρόνια, από τις 8 Νοεμβρίου του 2018, ο Steph Curry δεν ευστόχησε ούτε σε ένα τρίποντο. Είχε 0/9, αν είναι ποτέ δυνατόν. Οι Warriors τον ακολούθησαν, ολοκληρώνοντας τον πέμπτο τελικό με μόλις 9/40 εύστοχες προσπάθειες πίσω από τη γραμμή, δηλαδή ποσοστό 22,5%. Σε τρία βράδια από σήμερα όμως, θα προσπαθήσουν να κλείσουν τη σειρά στη Βοστώνη και να κατακτήσουν τον τέταρτο τίτλο τους από το 2015 και ύστερα.

Περιμένουμε στην οθόνη μας σχεδόν εμμονικά να συμβεί, έτσι δεν είναι; Εκείνο το ξέσπασμα στην τρίτη περίοδο, που μετατρέπει τους Warriors σε ό,τι πιο αμαρκάριστο έχουμε δει στο μπάσκετ, μία δίνη που συμπαρασέρνει ακόμη και τους συγκεκριμένους Celtics. Το τρίτο παιχνίδι της φετινής σειράς τελικών του ΝΒΑ δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Μόνο που η μεριά της Βοστώνης απάντησε, μάλλον εμφατικά, βγαίνοντας ξανά μπροστά στις νίκες με 2-1. 

Αν θα πρέπει κανείς στο μέλλον να περιγράψει τη Δυναστεία των Warriors με μια πρόταση αυτή μάλλον θα είναι “η βαρύτητα του Curry στην επίθεση και του Draymond στην άμυνα”. Με αυτές τις σταθερές σε πλήρη εφαρμογή, οι Warriors χρειάστηκαν απλά ένα δωδεκάλεπτο, το, επίσης σήμα-κατατεθέν τους, τρίτο για να φέρουν στη σειρά στα ίσα πριν πάνε στη Βοστώνη, με σκοπό να συνεχίσουν το σερί τους, αυτό της τουλάχιστον μίας εκτός έδρας νίκης για 26 σερί σειρές.