Yπό αυτή την έννοια, το να αποκλειστούν οι Warriors μέσα από μία σειρά με τους Kings, περιέχει μια παρηγοριά για εμάς τους φανζ της πορείας τους. Το μπάσκετ των παικτών του Mike Brown αποτελεί ξεκάθαρα κληρονομιά τους και εγγυάται τη συνέχεια του θεάματος. Αν έχαναν από τους Suns π.χ., θα τα είχα πάρει στο κρανίο. Τώρα είμαι οκ, διότι συν τοις άλλοις, πριν λίγες ώρες έγινε το 1-2.
Απόντος του Green, o Kerr αναγκάστηκε να αλλάξει πολλά. Αρχικά, πήγε στην διαβόητη poole party lineup, με τον Wiggins δίπλα στον Looney στις θέσεις των ψηλών. Πέρυσι αυτή η σύνθεση είχε αποτύχει παταγωδώς στα playoffs, αλλά απέναντι στους Kings ίσως ήταν ό,τι ακριβώς χρειαζόταν, προκειμένου να τους κάνει να αναθεωρήσουν το αμυντικό τους πλάνο. Στο Sacramento είχαν δοκιμάσει πετυχημένα διάφορες άμυνες γύρω από το pick n roll, με άξονα τις κινήσεις του Sabonis, αλλά απέναντι σε τρία δημιουργικά γκαρντ (και αργότερα τον Di Vicenzo), ο Λιθουανός δεν γινόταν να είναι παντού. Οι Warriors άρχιζαν να στριφογυρίζουν ακατάπαυστα στην περίμετρο, να παίζουν πολύ περισσότερο μακριά από τη μπάλα σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια, με αποτέλεσμα ο Sabonis να βγει σε πολλές φάσεις τελείως εκτός του αμυντικού rotation. Να, όπως αμέσως παρακάτω.
Oι προσαρμογές εδώ είναι οι εξής: 1. Αντί να εμπλέκονται δύο παικτες στην αρχική δράση, εμπλέκονται τρεις. 2. Αντί να γίνει pick n roll, γίνεται ένα mini cross screen (ένα mini veer, whatever), που αφήνει τον Sabonis άγαλμα. Ξανά και ξανά, οι Warriors έβρισκαν τρόπους να τον αποφεύγουν, παρότι πριν τη σειρά το λογικό θα ήταν να παίζουν επάνω του. Υποψιάζομαι πως θα το ξανακάνουν, όμως για αυτό το παιχνίδι και μετά από τις εξαιρετικές επιδόσεις του σέντερ των Kings στα show, το να αφαιρεθεί από την αμυντική εξίσωση ήταν η ενδεδειγμένη λύση.
Ακόμη καλύτερο ήταν ότι εξαφανίστηκε και επιθετικά. Πρώτα από όλα από τον τρομερό Looney, που κατέβασε 7 επιθετικά ριμπάουντ ήδη από το πρώτο μέρος και είχε συνολικά 20 ριμπάουντ και 9 (!) ασίστ. Κατά δεύτερον, από την τακτική του Kerr. Όσο το βάρος του μαρκαρίσματός του έπεφτε για κάμποσα (όχι όλα τα) λεπτά στον Green, οι Dubs ένιωθαν άνετα να παίζουν κοντά στον Sabonis στο high post. Τώρα έκαναν κάτι διαφορετικό. Άδειασαν τελείως τον χώρο γύρω του, του έδωσαν οικόπεδο εντός στρέμματος, ρισκάροντας από τη μία το τρίποντο από τα handoffs, αλλά αποκόπτωντας όλες τις υπόλοιπες πάσες, όπως και τη δράση του στη ρακέτα. Ο Sabonis έμοιαζε τελείως σαστισμένος. Μία από αυτές τις άμυνες μάλιστα, κάπου προς το τέλος της τρίτης περιόδου, κατέληξε στο τρίποντο που ξεσήκωσε όλο το γήπεδο. Από ποιον άλλον...
Πανδαισία!
Θα παρατηρήσατε αυτό το μαμούνι τον DiVicenzo, ε; Απέφυγε το screen σαν οχιά και έκανε τον Monk, που πετούσε φωτιές στα δύο πρώτα ματς, να ασφυκτιά. Οι Kings γενικά δεν βρήκαν τόσες ευκαιρίες, με τον Sabonis χαμένο στο διάστημα, αλλά έχασαν και πολλά ελεύθερα σουτ από το συγκεκριμένο χρονικό σημείο και έπειτα, δείγμα ότι είχαν κάπως λυγίσει. Το τελικό τους ποσοστό πίσω από τη γραμμή ίσως να μην το ξαναδούμε στη συνέχεια της postseason - κάτω από 23%.
Ο Kerr αναγκάστηκε και σε άλλες διαφορροποιήσεις. Ο Moody πήρε θέση γρήγορα στο πρώτο rotation και τα πήγε περίφημα απέναντι στον Barnes, τόσο αμυντικά, όσο και επιθετικά. O Kuminga έπαιξε παραπάνω και πρόσφερε μία-δυο εντυπωσιακές φάσεις στην επίθεση, ενώ τόσο ο Poole, όσο και ο J.Green, ανέβασαν κατακόρυφα την απόδοση τους σε σχέση με τα πρόσφατα ματς. Μπορεί κάποιοι από τους παίκτες της second unit να μην ήταν συνεπείς καθόλη τη διάρκεια της σεζόν, όμως απέναντι στην ορμή του Sacramento η συμμετοχή τους, με τα όποια κόστη, ίσως είναι μονόδρομος, για να μην τα φτύσουν οι μεγαλύτεροι. Ίσως είναι και η στιγμή να διορθωθούν και ορισμένα λάθη της regular season, όταν η στάση του οργανισμου απέναντι στους νεαρούς ήταν κάπως τιμωρητική, λες και τους είχε βάλει σε roller coaster.
Φαίνεται πάντως πως οι Dubs, ακολουθώντας την κλασική συνταγή της off ball κίνησης, μπορούν να ανατρέψουν τα καλά σχεδιασμένα αμυντικά κόλπα του Brown. Στην postseason το pick n roll του Curry τείνει πάντα να αυξάνει, συνήθως με πολύ καλά αποτελέσματα. Παρόλα αυτά, δεν παύει να αποτελεί το τελευταίο καταφύγιο και οι Warriors είναι γενικώς στα καλύτερα τους όταν παίζουν αλλιώς. Όχι ήταν τρομερά αποτελεσματικοί χθες (ή σήμερα τελος πάντων). Απλά, αυξάνοντας κατακόρυφα την αμυντική τους απόδοση, η επιθετική τους πεπατημένη τους πήγε ακριβώς μέχρι το σημείο που χρειάζονταν, ώστε να επικρατήσουν εύκολα. Και εν πάση περιπτώσει, 31 ασίστ είναι 31 ασίστ.
Οι Kings, από την άλλη, παρουσιάστηκαν αγνώριστοι. Ίσως ήταν μέσα στο σχέδιο τους να τσιγκλάνε τον Green μέχρι να μανουριάσει και κάπου έμειναν χωρίς τον κακό της ιστορίας, που φαίνεται πως τον έχουν ανάγκη. Αν η άποψη αυτή σας φαίνεται μυστήρια, την υποστήριξε στο ESPN o JJ Reddick, με πάθος που θα ζήλευε και ο Βob Μyers.
Ναι, οι άπειρες ομάδες πάνε συχνά με ένα πλάνο στο κεφάλι και δεν ξέρουν να προσαρμόζονται εύκολα. Ο Green όμως τώρα θα γυρίσει, είναι δύο μαλακίες μακρία από την επόμενη αποβολή και επιπλέον οι Kings θα συνεχίσουν να παίζουν στα κόκκινα, ξεδιπλώνοντας αδίστακτα το επιθετικό τους ρεπερτόριο, μαζί με την ορμή που τους δίνει ο καταπληκτικός Fox. Παραμένουν το φαβορί. Απλά, δεν θα περάσουν τόσο εύκολα, δεν θα περάσουν τόσο γρήγορα. Η συνθήκη φαίνεται πως έχει αλλάξει, οι Warriors είναι ξανά εδώ!
-----------------------------------------------------------
Mία μόνο μικρή παράγραφος για την άλλη δυτική σειρά της ημέρας. O συγκινητικός Westbrook, μαζί με τον πυρακτωμένο Powell, παραλίγο να φέρουν τους Clippers στο 2-1 χωρίς τον Leonard. Ο Bones Hyland τους συνόδευσε από θέση επίθεσης από την κορυφή, αλλά ο μικρός είναι κακός στα αμυντικά rotation ρε γαμώτο και έχασε σουτέρ την κρίσιμη ώρα. Οι Suns, ναι μεν είχαν έναν ασύλληπτο Booker και έναν καίριο KD, αλλά ρε παιδιά, η επίθεση τους δεν έχει καμμία ροή. Αν ο Kawhi έπαιζε, θα έχαναν. Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα, βέβαια, που έλεγαν και οι παλιότεροι. Ankle sprain είχε το μενού αυτή τη φορά, ποιος ξέρει την επόμενη.
