Καλημέρα φίλες και φίλοι. Για σήμερα έχουμε λίγες λέξεις και πολλά διαγράμματα. Συγκεντρωτικά διαγράμματα σουτ παικτών και ομάδων ανά ζώνη.

Όπως και σε παλαιότερες αναρτήσεις (εδώ), έχουμε δύο κατηγορίες για τις οποίες ξεχωρίζουμε τους καλύτερους ανά ζώνη: ευστοχία (efficiency) και ποσότητα (volume).

Εκμεταλλευόμενος το ευνοϊκό πρόγραμμα που τον έφερε να παίξει τρεις συνεχόμενους αγώνες στο ΟΑΚΑ με αντιπάλους που βρίσκονται στο δεύτερο μισό της κατάταξης, ο Παναθηναϊκός σκαρφάλωσε στο 13-8 και πλέον δείχνει πως καθιερώνεται στην πρώτη εξάδα της κατάταξης, έχοντας σημαντική διαφορά από τους διώκτες του. Ενδιάμεσα εκμεταλλευόμενος την μικρότερη πίεση των αγώνων, ο προπονητής του προσπάθησε να εντάξει έναν νέο παίκτη στο ρόστερ του και να δώσει μεγαλύτερη έμφαση στα όσα θέλει να εφαρμόσει στον τρόπο παιχνιδιού.

O τίτλος είναι φυσικά φόρος τιμής στον Τέρι Τζόουνς, τον σκηνοθέτη του βλάσφημου αριστουργήματος των Μόντι Πάιθον, The Life of Brian, που την κοπάνησε από τα επίγεια μέσα στην εβδομάδα. 

Η αλήθεια είναι ότι μοιάζει κάπως περίεργο να ασχολείται κανείς αναλυτικά με τη φετινή σεζόν του Ολυμπιακού, υπό την έννοια πως μάλλον ο,τι ήταν να γίνει έγινε, τουλάχιστον σε ο,τι αφορά την επίτευξη των στόχων. Με την πρόσληψη του Γιώργου Μπαρτζώκα, ο οργανισμός ομολόγησε την έναρξη των εργασιών οικοδόμησης μίας νέας ομάδας και από εδώ και πέρα ο,τι βλέπουμε σχετίζεται περισσότερο με την αναγνώριση των αναγκών, παρά με την βελτίωση του υπάρχοντος εγχειρήματος. Οκ, φυσικά δεν μπαίνει κανένας για να χάσει μέσα στο γήπεδο και η όποια προσπάθεια για την οκτάδα θα συνεχιστεί, όμως οι ρεαλιστικές προσδοκίες αφορούν την επόμενη σεζόν. Αυτό που βλέπουμε τώρα είναι ένα σύνολο που ψάχνεται για το πώς θα γίνει καλύτερο αργότερα, πολύ αργότερα.

Καλημέρα και καλώς ήρθατε για άλλη μια εβδομάδα στην περίληψη μας. Το μενού για σήμερα είναι αν μη τι άλλο πλούσιο, καθώς περιλαμβάνει δύο αγωνιστικές της Ευρωλίγκα, αλλά και κάμποσα όμορφα παιχνίδια, τα οποία χρειάστηκαν πολλά ζευγάρια μάτια για να παρακολουθηθούν, επομένως και το σημερινό Μακρινό Ριμπάουντ έχει μια μορφή που αγαπάμε εδώ στο BG: Συνεργατική. Στο παιχνίδι που άνοιξε την εβδομάδα η ΤΣΣΚΑ πήρε μια μεγάλη, χαμηλού σκορ νίκη απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης, ενώ λίγο αργότερα η Χίμκι έστρωνε χαλί για το διπλό της φορμαρισμένης Βαλένθια. Οι δυο τουρκικές ομάδες πήραν εύκολες νίκες απέναντι σε Αρμάνι και Βιλερμπάν, ο Ολυμπιακός έκανε μια ήττα "προσγείωσης" από την Αλμπα στο ΣΕΦ και ο Παναθηναϊκός πήρε τη νίκη απέναντι στη Μπάγερν στο ΟΑΚΑ. Στο ματς της αγωνιστικής η Μακάμπι κέρδισε τη Μπαρτσελόνα και η Ζενίτ κέρδισε τη Μπασκόνια, για τη μόλις δεύτερη εντός έδρας νίκη της, ενώ ο Ερυθρός Αστέρας έκανε μια επίπονη ήττα από τη Ζαλγκίρις.

Η πρώτη εβδομάδα του κόουτς Μπαρτζώκα στον πάγκο των ερυθρολεύκων ολοκληρώθηκε και τα σκαμπανεβάσματα των ερυθρόλευκων παραμένουν. Ο Ολυμπιακός οφείλει να σταθεροποιήσει την απόδοση του όσο το δυνατόν περισσότερο, αν θέλει να διατηρήσει τις λίγες ελπίδες πρόκρισης για την οκτάδα. Παρότι είμαι από τους μεγαλύτερους υποστηρικτές της επιλογής του κόουτς Μπαρτζώκα, κατανοώ ότι δεν είναι μάγος για να αλλάξει τα πράγματα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Το δείγμα δυο παιχνιδιών που έχουμε είναι ελάχιστο, αλλά θα εστιάσουμε σε μικρές λεπτομέρειες που προσπαθεί να εισάγει ο νέος τεχνικός των Πειραιωτών.

Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε «εκροή» αρκετών παιχτών από τη Γηραιά Ήπειρο προς το ΝΒΑ, είτε αφορά νέους σε ηλικία παίχτες που αγωνίζονται στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, είτε Αμερικάνους που πολλές φορές ψάχνουν ένα συμβόλαιο σε κάποια από τις 30 ομάδες του κορυφαίου πρωταθλήματος μπάσκετ και ας μην έχουν ρόλο στο βασικό ροτέισον ή τις ίδιες οικονομικές απολαβές. Φέτος βέβαια, το αντίθετο δρομολόγιο ακολούθησαν επίσης κάμποσοι, και δη μεγάλα ονόματα όπως οι Mirotic, Monroe με δέλεαρ (πιθανολογώ) το μεγάλο συμβόλαιο που δεν θα έβρισκαν στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού.

Χαμός στην ουρά της οκτάδας γίνεται πλέον στην Ευρωλίγκα, καθώς οι συνεχόμενες νίκες του Αστέρα, η αναμενόμενη ανάκαμψη της Φενέρ, ο χαβαλές της Χίμκι και η εκτός έδρας επικράτηση του (ψυχολογικά ανανεωμένου) Ολυμπιακού έχουν φέρει επτά ομάδες σε απόσταση μόλις δύο νικών. Καθώς μάλιστα οι ερυθρόλευκοι έχουν δύο συνεχόμενα παιχνίδια στο ΣΕΦ την επόμενη εβδομάδα και ο Ζοτς επιστρέφει στην Πόλη, φαίνεται πως οι μέχρι πρότινος πληγωμένοι ισχυροί της διοργάνωσης θα ανακάμψουν κι άλλο, με το ταβάνι τους να είναι φυσικά ολότελα διαφορετικό. Θα έλεγα πως από την μάχη για την πρόκριση στα πλέι οφ δεν θα έπρεπε να ξεγράφουμε ούτε τη Ζαλγκίρις, που έπαιξε τρίτο συνεχόμενο καλό ματς, απλά η Ρεάλ στην έδρα της σπάνια παιζεται.

Αν υποθέσουμε πως κάπου υπάρχει ένα μπαούλο, όπου ασφυκτιούν στριμωγμένες όλες οι μαλακίες που έχουν κατά καιρούς ειπωθεί γύρω από το μπάσκετ, τότε με το άνοιγμα του μία από τις πρώτες που θα ελευθερωθεί θα είναι πιθανότατα η εξής: "O Μπαρτζώκας πήρε την Ευρωλίγκα με την ομάδα του Ίβκοβιτς". O πιο εμφατικός τίτλος της πρόσφατης ιστορίας της διοργάνωσης είχε την υπογραφή του νέου (και παλιού) κόουτς ζωγραφισμένη παντού στο παρκέ της Ο2 του Λονδίνου, για τον απλούστατο λόγο πως εκείνος ήταν ο προπονητής του Ολυμπιακού τότε. Ήταν εκείνος που μπαινόβγαινε κάθε μέρα στα αποδυτήρια, εκείνος που έπρεπε να κρατήσει τις ισορροπίες εντός τους, να αναθέσει τους ρόλους στο παρκέ, να αντικαταστήσει τους τραυματίες και τους περίεργους (Ντόρσεϊ), να προετοιμάσει το πλάνο ενόψει του επόμενου αντιπάλου και φυσικά ενόψει του φάιναλ φορ.

Συμπληρώσαμε το μισό της κανονικής περιόδου και καθώς πέρασαν οι έξι αγωνιστικές για τις οποίες είχαμε βγάλει το δείκτη SoS (Stength of Schedule) ήρθε η ώρα για νέα ενημέρωση.

Όσοι διαβάζετε πρώτη φορά για τον δείκτη δύναμης του προγράμματος, μπορείτε να ανατρέξετε σε προηγούμενα κείμενα (εδώ και εδώ) για την επεξήγηση.