Τετάρτη, 20 Απριλίου 2016 12:57

Γιατί ο Draymond Green δεν μπορεί να είναι στην καλύτερη πεντάδα του ΝΒΑ

Από :

Ο Κουάι Λέοναρντ αναδείχθηκε πριν λίγες μέρες ο καλύτερος αμυντικός του ΝΒΑ, και μάλλον δίκαια. Σε μία λίγκα που το συγκεκριμένο βραβείο καταλήγει συντριπτικά σε χέρια ψηλών, η βράβευση του MVP των Σπερς πιστοποιεί πρώτα απ'ολα τη μεταστροφή του παιχνιδιού1. Καθώς τα τρίποντα χρονιά με τη χρονιά αυξάνονται, και καθώς το drive and kick παιχνίδι γίνεται ολοένα και συχνότερο, οι παίκτες που μπορούν να αμύνονται στα 'φτερά' της επίθεσης και απέναντι σε δεινούς σκόρερ γίνονται ολοένα και πιο πολύτιμοι. Kαι ο Λέοναρντ όσο να ναι, είναι ο καλύτερος σε αυτό το κομμάτι σε όλο το ΝΒΑ, ενώ παράλληλα αμύνεται φανταστικά και στο ποστ, όταν αλλάζει σε σκριν μέχρι και τη θέση 4. Τα ίδια περίπου κάνει και ο Ντρέιμοντ Γκριν, μόνο που εκείνος (και όπως θα διαβάσετε στο πρώτο λινκ) μαρκάρει κάμποσο χαμηλά σε post-up. Συγκεκριμένα έχει βρεθεί σε αυτή την κατάσταση τόσες φορές όσες είναι αρκετές για να τον φέρουν στη 7η θέση του σχετικού πίνακα. Και πάλι όμως, σε σχέση με τον Λέοναρντ έρχεται, κατά την πιο δημοφιλή πεποίθηση, λίγο πιο πίσω.

To ίδιο συμβαίνει και σε άλλους τομείς του παιχνιδιού, και σε σχέση με όσους προπορεύονται στις αντίστοιχες στατιστικές κατηγορίες. Ο Γκριν μοίρασε φέτος 7,4 ασίστ, αρκετές για να τον φέρουν στην 1η θέση μεταξύ των συμπαικτών του, αλλά όχι τόσες ώστε να αναρριχηθεί πάνω από την 7η (πάλι) θέση της κατηγορίας, ίσα ίσα 2 θέσεις πιο πάνω από τον Λεμπρόν Τζέιμς. Αφήστε που ήταν 13ος στα ριμπάουντ, κάτι που είναι πολύ καλό, αλλά όχι και μια κατάταξη που θα ζήλευαν οι θεωρούμενοι ως κορυφαίοι σέντερ του ΝΒΑ. O Γκομπέρ π.χ. ήταν 7ος.

Πολύ πρόσφατα, δύο από τους κορυφαίους αναλυτές του πολύ έγκυρου SB Nation, έδειξαν την προτίμηση τους σε ο,τι αφορά την καλύτερη πεντάδα του ΝΒΑ. Ο Πολ Φλάνερι και ο Τομ Ζίλερ, όπως πιθανώς κι άλλοι συνάδελφοι τους που θα ακολουθήσουν, κατέταξαν τον Γκριν στους κορυφαίους, αλλά στη... δεύτερη πεντάδα. Η πρώτη είχε, και μάλλον θα έχει και επίσημα, τον Ντι Αντρε Τζόρνταν στη θέση του σέντερ, o οποίος τα πήγε περίφημα κατά τη μακρά απουσία του Μπλέικ Γκρίφιν. O Tζόρνταν είχε άλλωστε 13,8 ριμπάουντ, ένα εξωπραγματικό 70,3% σε field goal percentage, 2,3 μπλοκ ανά παιχνίδι και γεμάτη παρουσία ως προστάτης της στεφάνης. Οι σέντερ κάνουν τέτοια πράγματα συνήθως, δεν σουτάρουν τρίποντα, ούτε ευστοχούν σε παραπάνω από 4/10 βολές.

Τα πράγματα θα ήταν πιο περίπλοκα εάν ο Γκριν θεωρούνταν όντως και σέντερ, αλλά στα μάτια των περισσότερων παραμένει ως ένας power forward που απλώς αλλάζει θέσεις όταν η ομάδα του το χρειάζεται. Ο ίδιος, όπως έχει δηλώσει, θα ήθελε πολύ να του επιτραπεί να μπει στην ψηφοφορία ως 5άρι. Η όλη συζήτηση αφορά τελικά αυτό, δηλαδή το αν ο παίκτης των Ουόριορς θα θεωρηθεί από τους ειδικούς ως υποψήφιος να ανταγωνιστεί τους παίκτες που είναι εγγεγραμμένοι στα "επίσημα μητρώα" της θέσης.

Αν γίνει κάτι τέτοιο, τότε θα έχουμε πρόβλημα. Κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει πως ο Γκριν είναι μέλος της πιο αποτελεσματικής πεντάδας του ΝΒΑ, δηλαδή της περίφημης 'death squad' των Ουόριορς (Κάρι, Τόμπσον, Ιγκουοντάλα, Μπαρνς οι υπόλοιποι). Και βασικά, δεν είναι απλό μέλος, αλλά ο καταλύτης της. Η "χαμηλή" αυτή σύνθεση συμβαίνει ακριβώς επειδή ο ύψους 2,01 forward μπορεί να μεταφερθεί στη θέση του σέντερ και να μαρκάρει μεταξύ άλλων τους πιο ψηλούς και τους πιο κοντούς παίκτες της λίγκας με περίπου την ίδια αποτελεσματικότητα. Για να καταλάβετε για τι μιλάμε, οι αντίπαλοι του σε post-ups σουτάρουν με 31%2, επίδοση που όμοια της δεν υπάρχει σε όλο το ΝΒΑ. Επίσης, σε αυτή την πεντάδα, ο Γκριν είναι ο πιο παραγωγικός δημιουργός, και τους λόγους για αυτό τους έχουμε δει παλιότερα. Σίγουρα, η προσοχή στον Κάρι του δίνει ελεύθερο πεδίο να δράσει, αλλά και πάλι δεν είναι πολλοί οι ψηλοί που θα δουν τόσο καλά το γήπεδο όσο εκείνος. Για την ακρίβεια, έτσι δεν θα το δει κανένας.

Ακόμη περισσότερο περιπλέκει τα πράγματα το γεγονός πως ο Γκριν εμφανίζεται να έχει οριακά μεγαλύτερη επιρροή από τον Κάρι στο παιχνίδι των Ουόριορς. Η επιλογή των λέξεων είναι φυσικά προσεκτική: 'εμφανίζεται'. Σαν τον Κάρι δεν είναι κανείς, παρόλα αυτά πώς να εξηγήσει κανείς το ότι τα οn/off στατιστικά των δύο παικτών είναι σχεδόν ολόιδια; Ο,τι κερδίζουν οι πολεμιστές με τον Κάρι στη σύνθεση, τα ίδια ή περισσότερα κερδίζουν με τον Γκριν. Και ο,τι χάνουν με τον MVP εκτός, χάνουν και όταν δεν αγωνίζεται ο βασικός τους power forward (ή να πούμε σέντερ;). Δείτε τα όλα αυτά όπως μεταφράζονται σε γράφημα, και σύμφωνα με στατιστικά από το NBA.com.

https://infogr.am/cnQwRpR5xpjnoZP3"

Oλα τα παραπάνω μας οδηγούν στο εξής. Σε ο,τι αφορά την κατανόηση της κατάταξης του Γκριν ανάμεσα στους κορυφαίους, τα ατομικά στατιστικά δεν μας δίνουν πλήρη εικόνα. Αντίθετα, εξαπατούν, καθώς ο παίκτης βρίσκεται λίγο παρακάτω από όσους κυριαρχούν σε κάθε θέση. Αντίθετα, τα ομαδικά στατιστικά δείχνουν πως η επιρροή του Γκριν στο μπάσκετ που παίζεται στο ΝΒΑ δεν είναι απλώς κορυφαία, αλλά σε κάποιους τομείς τείνει να γίνει ασύγκριτη. Mην ξεχνάμε άλλωστε πως , όπως μου θύμισε και ο Λεό, κατέχει από φέτος την πρώτη θέση όλων των εποχών σε μία ακόμη στατιστική κατηγορία που σχετίζεται με την ομαδική απόδοση, το +/-. Σε αυτό τον τομέα έγινε ο πρώτος παίκτης στην ιστορία που ξεπέρασε τον αριθμό 1000 (!) μέσα σε μία σεζόν3.

Ο Γκριν είναι ο ορισμός του ολοκληρωμένου παίκτη, χωρίς να είναι... Τζαμόν Λούκας. Κάνει πολλά πράγματα στο παρκέ, όμως δεν τα κάνει απλώς σε ένα καλό επίπεδο. Τα κάνει σε κορυφαίο, με αποτέλεσμα να βελτιώνει όλη την ομάδα του. Το μεγαλύτερο χάρισμα του είναι πως Μαρκάρει τους πάντες, ολοκληρώνει τις άμυνες με ριμπάουντ (κάτι που κάνει καλύτερα από τον Λέοναρντ), σκοράρει με εξαιρετικά ποσοστά από όλες τις αποστάσεις, βγάζει ασίστ και κινεί ακόμη και το transition παιχνίδι των Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς. Είναι μεγάλο πλεονέκτημα για ένα σύνολο να μη χρειάζεται να πάει απαραίτητα η μπάλα σε χέρια γκαρντ για να βγει ένας αιφνιδιασμός. Ετσι προκύπτουν κάτι τέτοια.

O Nτρέιμοντ Γκριν δεν πρέπει να βρίσκεται στην καλύτερη πεντάδα του ΝΒΑ. Είναι επικίνδυνος. Αν μπει, οι ιθύνοντες του μπάσκετ θα πρέπει από την επόμενη χρονιά να καταργήσουν τις θέσεις. Αν η επιλογή του Λέοναρντ ως καλύτερου αμυντικού πιστοποιεί τις διαφοροποιημένες ανάγκες μιας εξέλιξης, μία πιθανή 1st All NBA επιλογή του φόργουορντ τον Ουόριορς θα ισοδυναμεί με μία απότομη ρήξη, που όλοι έβλεπαν να έρχεται μεν, όχι όμως τόσο εμφατικά δε. Eπίσης, η ανάδειξη του παίκτη των πολεμιστών σε έναν εκ των 5 κορυφαίων του κόσμου, θα μεταφέρει την προσοχή από τα ατομικά στατιστικά, στην ομαδική επιρροή. Και για ένα πρωτάθλημα το οποίο χρόνια προτάσσει (όχι λανθασμένα) πρώτα από όλα τα ατομικά κατορθώματα, αυτό είναι μία μικρή επανάσταση.

Ακούστε τώρα να δείτε. Eίχα στην κατάψυξη λίγο κατσικάκι, ισα ίσα για μεζέ, μία σταλίτσα. Το έβαλα φούρνο, και το βραδάκι  το συνοδεύσαμε με ένα Oινότροια Γη Λαζαρίδη του 2005 , Αγιωργίτικο με Syrah. Υπέροχο και ολοστρόγγυλο σαν πανσέληνος. Επειδή όμως είχε παλιαώσει, ίσως ταιριαζε καλύτερα με μοσχάρι και δη με μία μπριζόλα. Νηστεία αυτές τις μέρες.

 Σημειώσεις.

1. Όσο κι αν η ιδέα περί μεταστροφής στριφογύριζε στο μυαλό μου, το άρθρο που σας παραπέμπω την εκφράζει πολύ καλύτερα από όσο θα μπορούσα.

2. Η πληροφορία προέρχεται από το ίδιο ακριβώς κείμενο με το Νο 1.

3. Σίγουρα ρόλο έπαιξε πως αγωνίζεται και σε μία από τις καλύτερες ομάδες που εμφανίστηκαν ποτέ στο παρκέ.

Basketballguru.gr 2018 All righs reserved.      Designed and Developed by Web Rely