Ο Go-to Guy

Με τους δύο νεαρούς σταρ της ομάδας, Σίμονς και Εμπίιντ να τα βρίσκουν σκούρα απέναντι στις τακτικές επιλογές του ιδιοφυούς προπονητή των Σέλτικς, Μπραντ Στίβενς, η Φιλαντέλφεια χρειαζόταν τον go-to-guy της για να αποφύγει την τέταρτη σερί ήττα. Ποιος καταλληλότερος για αυτό το ρόλο, έστω και για μία βραδιά, από τον άνθρωπο που έζησε τη διαδικασία του Process εν τη γενέσει της. Ο απόφοιτος του Αριζόνα, γεννημένος στο Πίτσμπουργκ της Πενσυλβάνια, υπήρξε συμπαίχτης στους Wildcats με αρκετούς παίχτες που έγιναν ντραφτ, κάτι που δεν συνέβη με εκείνον. Ο Σαμ Χίνκι τον έφερε στους Σίξερς τη σεζόν 2015/16, χρονιά που βρήκε τη Φιλαντέλφεια με ρεκόρ 12-70!!! Ένας πόιντ γκαρντ που δεν έχει το μέγεθος, ούτε την αθλητικότητα άλλων παιχτών στη θέση του, όπως το πάθος και η ενέργεια που βγάζει στους αγώνες είναι κινητήριος δύναμη για την ομάδα του. Κάτι που συνέβη προχθές, όπου ο παίχτης του 12-70, της τελευταίας θέσης της ανατολικής περιφέρειας , έγινε ο ήρωας που χρειάζονταν οι Σίξερς. Πως ο γκαρντ των 6,3 πόντων, 3 ριμπάουντ, 4 ασίστ και 54,5% Τrue Shooting ποσοστό, κατάφερε να γίνει σύνθημα στα χείλη των φιλάθλων κάνοντας και τον Μαρκέλ Φουλτζ να τον αποθεώνει στον πάγκο;

Markelle Fultz, the ultimate TJ McConnell cheerleader pic.twitter.com/UIhM4f7HS9

— Chris Grenham (@chrisgrenham) May 8, 2018

Στο πρώτο του παιχνίδι ως βασικός στα playoffs, όπου αγωνίστηκε 39 λεπτά, έκανε ρεκόρ στο σκοράρισμα με 19 πόντους, ενώ είχε ακόμα οκτώ ριμπάουντ και πέντε ασίστ, με το δείκτη +/- όσο βρισκόταν στο παρκέ να είναι +18 ( και εν γένει στη σειρά, όπως ο φίλος Bill Nessis μου επισήμανε, +38). Ο προπονητής των Σίξερς έκανε την έκπληξη, ξεκινώντας τον στη θέση του Κόβινγκντον και εκείνος τον έβγαλε ασπροπρόσωπο. Αμυντικά έπαιξε εξαιρετικά πάνω στον Ροζίερ, περιορίζοντας αρκετά τη δράση του, αναγκάζοντάς τον να σουτάρει με 4/11 σουτ και να σκοράρει 11 μόλις πόντους, όταν στα προηγούμενα τρία παιχνίδια είχε μέσο όρο 22,3 και ποσοστά ευστοχίας στο 50%. Και αν  λίγο πολύ γνωρίζαμε την ικανότητα του να πιέζει καλά πάνω στη μπάλα και τον αντίπαλο, αυτό που αποτέλεσε αστάθμητο παράγοντα για τους Κέλτες ήταν η επιθετικότητα και η αποφασιστικότητα στις αποφάσεις που έπαιρνε. Όντας ο δεύτερος ball-handler  και εκείνος που θα έπαιρνε τις αποφάσεις για τα διάφορα plays, απελευθέρωσε έτσι τον Σίμονς, με αποτέλεσμα αρκετές συνεργασίες των δύο, με τον δεύτερο να παίρνει πόντους από το ποστ παιχνίδι του όπως θα δούμε στο παρακάτω βίντεο.

Ο Μακόνελ λειτουργεί ως ο κύριος οργανωτής, ο παίχτης που θα τρέξει το γήπεδο με τη μπάλα, με τον Σίμονς να βρίσκεται κοντά στο καλάθι, όπου υπερέχει από αρκετους παίχτες.

Η επιθετικότητα στο παιχνίδι του φάνηκε από το γεγονός πως οι 14 από τους 19 πόντους του προήλθαν από το ζωγραφιστό. Σκόραρε από το ποστ υποδεχόμενος την πάσα από τον Εμπίιντ, αφού προηγουμένως η άμυνα των Σέλτικς έκλεισε γρήγορα στον ελεύθερο Μπελινέλι στην περιφέρεια.

Εδώ τιμωρεί την επιλογή του Σμαρτ να τον παίξει άντερ στα πικ εν ρολ με jump shot, κερδίζοντας και το φάουλ (λογική επιλογή να του δώσουν το σουτ, καθώς δεν πρόκειται και για έναν παίχτη που φημίζεται για αυτή του την ικανότητα ), ενώ στο δεύτερο σουτ, παίζει στην αδύνατη πλευρά και επιτίθεται από τη baseline , αφού πάρει σκριν από το Σίμμονς. 

Δε δίστασε επίσης να τρυπήσει την άμυνα των Σέλτικς μετά από πικ εν ρολ, τελειώνοντας τις φάσεις με drives, εκμεταλλευόμενος την κακή άμυνα που παίζει ο Μονρό σε τέτοιες καταστάσεις και το καλό spacing και τους χώρους που ανοίγουν οι συμπαίχτες του στον αιφνιδιασμό. 

Είναι ικανός ο Τιτζέι Μακόνελ να συμπαρασύρει τους συμπαίχτες του σε μια προσπάθεια που μοιάζει ακατόρθωτη, να αλλάξει το ρου της σειράς και να κάνει τη σπίθα φωτια; Η παρουσία του συγκεκριμένου παίχτη, η ενέργεια που βγάζει και μεταδίδει στους συμπαίχτες του, έδειξε να απελευθερώνει και τον Σίμονς από τα οργανωτικά του καθήκοντα και την προσπάθεια να δημιουργήσει για τον εαυτό του απέναντι σε μία εξαιρετική ομάδα. Τον έφερε πιο κοντά στο καλάθι, όπου μπορεί να γίνει περισσότερο επικίνδυνος.

Δυσκολο μεν, αλλά... Ο Μακόνελ είναι ένας παίχτης που έζησε την περιβόητη διαδικασία του Σαμ Χίνκι, από την προσπάθεια να υπογράψει ένα συμβόλαιο στα work outs έως την καταξίωση του αγώνα της Δευτέρας, όπου και έζησε το «όνειρο» , με το ρεκόρ καριέρας αλλά και την επιβράβευση από τον κόσμο της ομάδας, όπου φώναζαν ρυθμικά το όνομά του. Ο Μακόνελ , ο Σαμ του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, έγινε ο ήρωας της συντροφιάς του, έστω και για μια βραδιά. Ο ίδιος εξάλλου είναι και η προσωποποίηση του Process.