Ρεάλ Μαδρίτης (1) - Μπασκόνια (8)
Τι έγινε στη σεζόν
Η Ρεάλ Μαδρίτης ήταν η ομάδα που έτρεξε καλύτερα τη Regular Season, τουλάχιστον όσον αφορά τα 3/4 της αγωνιστικής περιόδου. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα έμοιαζε πραγματικά αήττητη, με ένα μεγάλο βάθος στο ρόστερ κι ένα παιχνίδι πλήρως απελευθερωμένο, αποτέλεσμα της περσινής κατάκτησης του τίτλου, το οποίο οδήγησε και στο τελικό της ρεκόρ, 27-7. Η καμπάνια της μάλιστα, τι ευχάριστη συγκυρία, ξεκίνησε με ένα διπλό μέσα στην έδρα των Βάσκων (77-79) στις 6 Οκτωβρίου, σε ένα παιχνίδι που κυριάρχησε ο Γκέρσον Γιαμπουσέλε (18π), ακόμη και απέναντι στο πρώτο ‘’είμαι εδώ’’ που βροντοφώναξε ο Τσίμα Μονέκε.
Η Μπασκόνια με τη σειρά της είχε αρκετές διακυμάνσεις στην αγωνιστική της επίδοση, έδωσε γρήγορα (πριν καν μπει ο Νοέμβριος) τα ηνία στον Ντούσκο Ιβάνοβιτς, στο τέταρτο πέρασμά του από την ομάδα, και βρίσκεται εδώ μαζί μας επειδή…πέτυχε ένα διπλό μέσα στη Ρεάλ Μαδρίτης. Εντάξει, υπεραπλούστευση, όμως το πιο σημαντικό σημείο για το 18-16 (που την ξεχώρισε από τις θέσεις 9-10) μοιάζει να είναι εκείνη η νίκη στις 5 Απριλίου με 91-95 και τον Μάρκους Χάουαρντ, που είναι ο απόλυτος (scoring) πρωταγωνιστής της φετινής σεζόν, να πετυχαίνει 35 πόντους. Εύκολη ήττα από την Μακάμπι στον πρώτο αγώνα για τα play-ins (μα ποιος τρώει 113 πόντους σε 40’ και σε παιχνίδι που μοιάζει do-or-die), αντίστοιχα άνετη διαχείριση απέναντι στην Μπολόνια (εντός έδρας) για το 89-77, που κλείδωσε το ματσάρισμα με τη Ρεάλ Μαδρίτης και τώρα…μονομαχία α λα ισπανικά. Ντουέλο, πώς το λένε;
Γιατί θα περάσει η Ρεάλ
Η Ρεάλ είναι μακράν το πιο πλήρες σύνολο στην Ευρωλίγκα, με λύσεις που δύσκολα μπορεί να αντέξει ένας αντίπαλος και ειδικά σε μία σειρά που της δίνει το δικαίωμα να έχει τρία παιχνίδια (εφόσον χρειαστεί το Game 5) μέσα στη Μαδρίτη. Πίσω από τη δημιουργική ευφυΐα του Φακούντο Καμπάτσο (6,5 ασίστ κατα μέσο όρο φέτος), την εκτελεστική ικανότητα του Τζάναν Μούσα (σχεδόν 14 πόντοι αγώνα με ευστοχίες 61,7/42,5/82,7%) και τη συνεχή πληρότητα του Έντι Ταβάρες σε όλους τους τομείς, ακόμη και στα 32 του, έχει χτιστεί μία τοπ επίθεση που πετυχαίνει 118,9 πόντους / 100 κατοχές και μπορεί να μοιράζει τους υπόλοιπους ρόλους ιδανικά, μα και ταυτόχρονα μία άμυνα που καταπίνει τα πάντα (108,8 πόντοι / 100 κατοχές) λόγω των πολλών λύσεων και των διαφορετικών κορμιών, πάντα με τον Ταβάρες ως σκιάχτρο στην πίσω γραμμή.
Σκεφτείτε δηλαδή ότι πίσω απ’ αυτή την τριάδα, υπάρχει ως floor general ο Σέρχι Ροντρίγκεθ, αλλά και ο Σέρχιο Γιουλ. A, και ο Μάριο Χεζόνια, που πλέον ως εκτελεστής forward, ο οποίος δε χρειάζεται να κάνει τον ήρωα στο παρκέ, όπως σε προηγούμενα σύνολα, δίνει 14 πόντους στο σύνολο και 45,% από την περιφέρεια. Και οι Γιαμπουσέλε και Ντεκ ως παίκτες που μπορούν να δώσουν ποικιλία στα σχήματα του Τσους Ματέο. Και ο Βενσάν Πουαριέ ως αναπληρωματικό 5άρι που δίνει εύκολους πόντους. Και ο Φαμπιάν Κοζέρ για τα κρίσιμα παιχνίδια, και ο Αλμπέρτο Αμπάλδε ως ρολίστας, και…το πιάνετε το νόημα. Η δυναμική της άλλωστε, σε μία περίοδο που τα αποτελέσματα δεν πήγαιναν ιδανικά, φάνηκε και στο ξέσπασμά της απέναντι στην Παρτίζαν, σε ένα παιχνίδι που οι Σέρβοι καίγονταν για τη νίκη.
Η Ρεάλ είναι too much για οποιονδήποτε αντίπαλο, από τις λύσεις και μόνο. Που να παίξουν και το μπάσκετ της πρώτης περιόδου, που η μπάλα δεν κολλούσε πουθενά. Κατά τη γνώμη μου, οι νίκες που πέτυχαν οι Παναθηναϊκός, Φενέρμπαχτσε και Μπασκόνια μέσα στο γήπεδο της είναι περισσότερο επιτυχίες εκείνων των συνόλων, παρά κάποιο σημάδι ανησυχίας για τους Μαδριλένους, που μπαίνουν σε αυτή τη σειρά πλέι-οφς ως το κορυφαίο σύνολο στην Ευρώπη.
Γιατί θα περάσει η Μπασκόνια
Η Μπασκόνια έχει αποφασίσει πως στην τωρινή της βερσιόν, ακόμη και με τον Ιβάνοβιτς στον πάγκο που παρουσιάζει γυμνασμένα σύνολα και απαιτεί από εκείνα αδιάκοπη ενέργεια, δεν θα λειτουργήσει αρμονικά αμυντικά, οπότε θα το ρίξει στον ρυθμό και την επίθεση. 116 πόντους / 100 κατοχές πετυχαίνουν οι Βάσκοι, με κύριους εκτελεστές τους Μάρκους Χάουαρντ (19,4 πόντοι με 40% σε ασταμάτητες προσπάθειες από την περιφέρεια) και Τσίμα Μονέκε, αλλά με βασικό εκφραστή της ιδέας τον Κόντι Μίλερ-Μάκινταϊρ, ο οποίος μας προέκυψε ως ένας από τους καλύτερους δημιουργούς της φετινής διοργάνωσης, με 7,5 ασίστ ανά αγώνα. Πίσω από τις δικές του ball-handling ικανότητες στήνεται μία επίθεση ρυθμού, με το απόλυτο ελεύθερο στις εκτελέσεις, στην οποία συμμετέχουν αρκετά και οι Ματ Κοστέλο, Βάνια Μαρίνκοβιτς και Τάντας Σεντεκέρσκις, αλλά και ένα σύνολο το οποίο στοχεύει στην εξασφάλιση του αμυντικού ριμπάουντ (69,9 DREB%, 5η καλύτερη επίδοση στη λίγκα), ώστε να μπορεί να τρέξει στην πρώτη ευκαιρία.
Εκεί μέσα, ας βάλουμε και την υποσημείωση πως η εγχώρια κόντρα με τη Ρεάλ, απελευθερώνει κάπως την Μπασκόνια. Όπως είδαμε και στο παιχνίδι πριν από δύο εβδομάδες, δεν την αντιμετωπίζει με το ‘’δέος’’ που την κοιτούν άλλες ομάδες στην Ευρωλίγκα, απλά συνεχίζει να πυροβολεί. Αρκεί για να περάσει; Σίγουρα όχι. Όμως με κάποιον τρόπο, της επιτρέπει να ποντάρει ακόμη περισσότερο πάνω στο επιθετικό της μοτίβο, να τρέχει ακόμη και μέσα στη Μαδρίτη. Αυτό το γεγονός, ίσως μας δώσει και σειρά.
X Factor
Νομίζω πως δύσκολα θα βρούμε την απάντηση στο σύνολο της Ρεάλ Μαδρίτης εδώ. Οι ρόλοι είναι μοιρασμένοι ανάμεσα σε 8-10 πραγματικούς πρωταγωνιστές και αν πχ ο Ντεκ (και ο κάθε Ντεκ) αποφασίσει να γεννήσει μία μεγάλη σειρά, αυτό πολύ απλά θα τελειώσει το ζευγάρι μία ώρα νωρίτερα. Οπότε πάμε στην πλευρά της Μπασκόνια κι εκεί, με δεδομένο ότι ο Βάνια Μαρίνκοβιτς είναι ένας άφοβος εκτελεστής του 37% και με επίσης μεγαλύτερο δεδομένο πως ο Μίλερ-Μάκινταϊρ θα συνεχίσει να δημιουργεί και ο Χάουαρντ να πυροβολεί στην παραμικρή ευκαιρία, χρειάζεται μία σταθερά υψηλή απόδοση από τους Κοστέλο και Σεντεκέρσκις. Ο Κοστέλο βγαίνει συχνά μετά τα πικ σε θέση περιφερειακής εκτέλεσης, όμως εκτελεί με 32%, ο Σεντεκέρσκις βρίσκει τους πόντους του συνήθως μετά από off-ball κοψίματα κοντά στο καλάθι κι ενώ από το τρίποντο είναι αρκετά εύστοχος (42,6%), δεν παίρνει τόσες προσπάθειες ώστε να θεωρηθεί σίγουρη απειλή. Σε μία σειρά απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης, καλούνται αμφότεροι (αφού θα αγωνιστούν αρκετά λεπτά) να είναι στην καλύτερη δυνατή εκτελεστική κατάσταση, ώστε η Μπασκόνια να συνεχίζει να τοποθετεί βάρος στην αμυντική γραμμή της Ρεάλ ή και αμφιβολίες για τον συνολικό τρόπο που μπορεί να προστατεύει τα μεγάλα κορμιά των Ταβάρες και Πουαριέ. Με απλά λόγια, let it fly Ματ, let it fly Τάντας.
Πρόβλεψη
Περιμένω σούπερ φαν παιχνίδια και μία Μπασκόνια αλέγρα και άνιωθη, όμως στο τέλος της ημέρας η Ρεάλ Μαδρίτης μοιάζει απίθανο να μείνει εκτός Φάιναλ Φορ -ακόμη κι αν χρειαστεί το 5ο παιχνίδι. Νομίζω πως δεν θα χρειαστεί για να είμαι ειλικρινής και η σειρά θα κλείσει στο 3-1 υπέρ των Μαδριλένων.
Μονακό (3) - Φενέρμπαχτσε (6)
Τι έγινε στη σεζόν
Το πλάνο ‘’μία αθλητική ομάδα γύρω από τον υπερσκόρερ Μάικ Τζέιμς’’ έφτασε στο υψηλότερό του σημείο. Με κάποιες ελάχιστες γκέλες στη διαδρομή, η Μονακό έπιασε το ρεκόρ 23-11 και πήρε την τρίτη θέση στην κανονική περίοδο, απορροφώντας ουσιαστικά το -μη επιτυχημένο- πείραμα με τον πρώην σταρ του ΝΒΑ, Κέμπα Γουόκερ, και βλέποντας τον Μάικ να λειτουργεί ως ο MVP της διοργάνωσης, στην καλύτερή του σεζόν εκτελεστικά (18,7 πόντοι, 38% σε 6 προσπάθειες ανα αγώνα από την περιφέρεια), αλλά και δημιουργικά. Συγκεκριμένα στο ματσάρισμα με τη Φενέρ ωστόσο, υπάρχει μία υποσημείωση: Σάρας Γιασικεβίτσιους.
Ο Λιθουανός προπονητής ανέλαβε την Φενέρμπαχτσε επίσημα στις 14 Δεκεμβρίου, διαδεχόμενος τον Δημήτρη Ιτούδη και οδήγησε τους Τούρκους σε νίκη με 86-74 μία μέρα αργότερα, με αντίπαλο…τη Μονακό. Με πρώτο σκόρερ και καλύτερο παίκτη του παιχνιδιού τον Νάιτζελ Χέις-Ντέιβις. Υπήρχε μία προοικονομία εκεί για όσα είδαμε παρακάτω, με τη Φενέρ να αλλάζει πρακτικά την πορεία της δικής της σεζόν και με επιμέρους ρεκόρ 14-7 να φτάνει στο συνολικό 20-14 και να κερδίζει την 6η θέση, που για λεπτομέρειες θα μπορούσε να τη στείλει και ακόμη πιο πάνω στην κατάταξη.
Βέβαια, μία απ’ αυτές τις 7 ήττες ήταν μέσα στο Μονακό στις 2 Φεβρουαρίου, εκεί που οι Μονεγάσκοι έβαλαν φρένο στην επίθεση της κι επικράτησαν με 76-69, σε μία από τις πολλές σούπερ βραδιές του Τζέιμς με 23 πόντους και 6 ασίστ. Θα έλεγε δηλαδή κανείς, ότι η Φενέρ πήρε το πρώτο παιχνίδι με τη δυναμική της προηγούμενης πορείας υπό τον κόουτς Ιτούδη (εκτός αν ο Σάρας πρόλαβε να αλλάξει όλα τα δεδομένα σε μία ημέρα) και η Μονακό απάντησε με νίκη, όταν το απέναντι σύνολο είχε ήδη αρχίσει να παίζει όπως επιθυμεί ο Λιθουανός. Από την άλλη πλευρά, η εικόνα των Τούρκων υπό το Γιασικεβίτσιους-μπολ είναι σαφώς καλύτερη και σαφώς πιο επικίνδυνη. Οπότε; Μύλος, αλλά κι ένα πολύ ενδιαφέρον ζευγάρι.
Γιατί θα περάσει η Μονακό
Βλέπουμε την πιο γεμάτη έκδοση, βασισμένη πάνω στις στοχεύσεις του Σάσα Ομπράντοβιτς. Οι ρόλοι είναι καλύτερα μοιρασμένοι από ποτέ. Ο Μάικ Τζέιμς είναι ο ξεκάθαρος πρωταγωνιστής κι εκείνος που (μαζί με τη βοήθεια του πιο μετρημένου φέτος Έλι Οκόμπο) τραβά την επίθεση στους 116,3 πόντους / 100 κατοχές, η χρήση παικτών όπως ο Μοτιεγιούνας περιορίζεται στην αναζήτηση εύκολων πόντων και από εκεί και πέρα τα τηλεκατευθυνόμενα. Τζον Μπράουν, Άλφα Ντιαλό, Ντόντα Χολ, Γιακούμπα Ουαταρά και Τζάρον Μπλόσομγκεϊμ. Όλοι εκεί για να εγγυηθούν την αμυντική αθλητικότητα της Μονακό και την προστασία των scoring γκαρντ, με έμφαση στις αρκετές ανανεώσεις κατοχών μέσα από τη διεκδίκηση των ριμπάουντ (32,1 OREB%, 4η καλύτερη επίδοση στη λίγκα) και όσο καλύτερη περιφερειακή εκτέλεση σε spot καταστάσεις γίνεται, οι οποίες ανοίγουν και το γήπεδο για να χτυπάνε ακόμη περισσότερο τα ικανά γκαρντ με ντράιβ.
Η Μονακό είναι κατασκευασμένη για να πρεσάρει τον αντίπαλο και να δημιουργεί λάθη, κι αν εκεί προσθέσουμε πως ο Τζέιμς από την απέναντι πλευρά τρέχει την καλύτερή του περίοδο όσον αφορά το διάβασμα των επιθέσεων (κάτι που τον οδηγεί σε ακόμη λιγότερα λάθη, 1,5 ανά αγώνα, με τις περισσότερες αποφάσεις να περνούν από τα δικά του χέρια) καταλαβαίνουμε μάλλον γιατί η Μονακό τερμάτισε τόσο ψηλά φέτος. Ένα σύνολο που έμοιαζε ‘’παλαβό’’ τα προηγούμενα χρόνια, ακόμη και χαοτικό σε ορισμένες καταστάσεις, έχει βρεθεί στην ιδανική του αρμονία. Ο Οκόμπο διαβάζει το γήπεδο και επιτρέπει στον Τζέιμς να λειτουργεί (και) ως off-ball σκόρερ, οι υπόλοιποι (με προεξέχοντα τον Ντιαλό) λειτουργούν ως 2-way ρολίστες ιδανικά, η Μονακό μοιάζει κακός μπελάς για οποιονδήποτε αντίπαλο.
Γιατί θα περάσει η Φενέρμπαχτσε
Ίσως εκτός της Φενέρ, γιατί εδώ έχουμε μέγεθος κυρίες και κύριοι. Από τα 5άρια, δηλαδή τους Παπαγιάννη, Σανλί και Μότλεϊ, μέχρι τα φτερά με τους Χέιζ-Ντέιβις, Μπιμπέροβιτς και τον δημιουργό Μάρκο Γκούντουριτς. Μέγεθος και λύσεις ωστόσο, που η Φενέρ χρησιμοποιεί για να…ανοίγει το γήπεδο, να σουτάρει και να σκοράρει. 119,5 πόντοι / 100 κατοχές, σε μία ομάδα που καθοδηγείται από τον κόουτς Σάρας σε αρκετές περιφερειακές εκτελέσεις που ταυτόχρονα μοιάζουν ιδανικές, με 57,5 eFG% -σταθμισμένη ευστοχία που λένε. Σούπερ, και αν προσθέσουμε σε αυτά την ικανότητα που έχουν οι Γουίλμπεκιν και Ντόρσεϊ στο προσωπικό σκορ, το διάβασμα που προσφέρει ο Νικ Καλάθης (ο οποίος έχει επιστρέψει κανονικά και με τον νόμο) και το σουτ του Μπιμπέροβιτς (56,9% στο τρίποντο, για όνομα του θεού) αντιλαμβανόμαστε πως η Φενέρ στο δικό της βράδυ μοιάζει απάλευτη. Θυμάστε εκείνο το ‘’ο παίκτης Σάρας θα μισούσε τον προπονητή Γιασικεβίτσιους’’ που είχε δημιουργηθεί ως αίσθηση στη Βαρκελώνη; Ναι, καμία σχέση. Εδώ η Φενέρ πετάει, ειδικά με την ευλογία να έχει στη διάθεσή της, την πιο all-around παρουσία του Χέιζ-Ντέιβις.
Ναι, ξέρω πως η άμυνα της Άλμπα δεν είναι και η πιο στιβαρή εκεί έξω και ότι οι 50 πόντοι αποτελούν μάλλον φρικ σημείο, πιστέψτε όμως πως αρκετά πράγματα στο παραπάνω βίντεο είναι ενδεικτικά. Ο Χέιζ-Ντέιβις έχει απογειωθεί υπό τον κόουτς Γιασικεβίτσιους, σκοράρει 14,5 πόντους με ευστοχίες 58,2/38,7/82,1% χωρίς να σταματά τη ροή της επίθεσης για ένα ball-hogging προσωπικό παιχνίδι, και είναι η δική του νέα απειλή που ξεκλειδώνει όλα τα υπόλοιπα. Και είναι πολλά φίλες και φίλοι. Η Φενέρ βρίθει λύσεων και απειλών, κι εκεί μέσα υπάρχει και το πακέτο του Μάρκο Γκούντουριτς που δύσκολα αντιμετωπίζεται. Αν θέλουμε να το δούμε βάσει ρεκόρ και κατάταξης, πιθανώς οι Τούρκοι να μην τρομάζουν. Στην πραγματικότητα ωστόσο, ήταν δύο νίκες μακριά από την τέταρτη θέση -η εικόνα στο γήπεδο φανερώνει ένα σύνολο ισάξιο με όσους βρέθηκαν από πάνω.
X Factor
Από την πλευρά της Μονακό, ξεκάθαρα ο Τζόρνταν Λόιντ. Επέστρεψε τις τελευταίες αγωνιστικές, έβρισκε σταθερά 15-20 λεπτά και καμια δεκαριά σουτ ανά αγώνα. Είναι η δική του έξτρα επιθετική απειλή, στα λεπτά που το αμυντικό μέγεθος της Φενέρ θα επικεντρωθεί πάνω στον Μάικ Τζέιμς, που ίσως ξεκλειδώσει ένα έξτρα σημείο στην επίθεση της Μονακό -εκείνο του περιφερειακού σκόρερ που βάζει μπαρούτι. Σε μία σειρά που θα κριθεί στις λεπτομέρειες, ενδέχεται να κάνει τη διαφορά.
Για τη Φενέρ, θα πάω με τον Νικ Καλάθη. Στα 35 του, ο Νικ μοιάζει να έχει λύσει τα όποια ζητήματα υπήρχαν με τον Σάρας στη Βαρκελώνη και να επικεντρώνεται σε ένα και μόνο πράγμα: να κερδίσει. Είναι σε άριστη σωματική κατάσταση και μοιάζει μάλλον πολυτέλεια να αποτελεί τον γκαρντ που μπαίνει στο παρκέ για τα σωστά διαβάσματα, αλλά συμβαίνει. Έχει φυσικά μεγάλο ενδιαφέρον κατα πόσο μπορεί να αντέξει την αντίπαλη στόχευση στο κορμί του και το ματσάρισμα με τον Τζέιμς, όμως ο Καλάθης μπορεί να αγωνίζεται μέχρι και 25’ σε ένα σύνολο που του προσφέρει γύρω του φοβερούς εκτελεστές και ελάχιστες απαιτήσεις όσον αφορά το προσωπικό σκορ. Στη δημιουργική του βραδιά, μπορεί να σε καθαρίσει. Προσωπικά πιστεύω πως θα έχουμε σίγουρα μία σε αυτό το ματσάρισμα.
Πρόβλεψη
Αίμα και άμμος. Η Μονακό είναι απόλυτα δεμένη, η Φενέρ φαντάζει απόλυτα επικίνδυνη. Εδώ λοιπόν βάζω και τον δικό μου παράγοντα: η έδρα. Όπως και στην περίπτωση του Ολυμπιακού, όταν δηλαδή ήταν ακόμη ανοιχτά τα ζευγάρια, πιστεύω πως παίζει ακόμη τον ρόλο της και ένα σπάσιμο της έδρας μέσα στη Μονακό είναι απόλυτα εφικτό. Το μέγεθος και το (οργανωμένο) ελεύθερο μπάσκετ της Φενέρ μπορούν να φέρουν το μπρέικ, εφόσον τα σουτ πέσουν στο διχτάκι ένα βράδυ (και γιατί να μην πέσουν, όταν φεύγουν από τόσο ικανά χέρια) και όλα κρίνονται από την ικανότητα της Μονακό να επαναφέρει τη σειρά στην έδρα της. Εκεί μέσα κυκλώνω το Game 4 και κάπως έτσι πηγαίνω με το 3-1 της Φενέρ, αντέχοντας την πίεση της Μονακό και πιθανότατα (ένα ακόμη) εκπληκτικό βράδυ του Τζέιμς. Κι αν πέσω τελείως έξω, στην τελική θα ξέρουμε πως πρόκειται για μία μεγάλη, δίκαια παράσταση των Μονεγάσκων.
